All Chapters of สายใยร้ายรัก[นิยายชุดร้ายรัก]: Chapter 21 - Chapter 30

ทันทีที่ประตูปิดลงร่างสูงใหญ่ก็ทิ้งตัวยืนพิงประตูอยู่แบบนั้น ตาคู่คมปิดลงเพื่อคิดทบทวนอะไรบางอย่าง เขาคิดถูกหรือผิดกันแน่ที่ย้ายเธอให้มาอยู่ใกล้ ๆ ยิ่งเวลาที่ตากลมโตสบกับเขา มันไม่ดีเลยจริง ๆ เพราะหัวใจมันเต้นแรงจนยากจะควบคุม ทั้ง ๆ ที่เธอเป็นแค่อดีตที่เขาไม่อยากจดจำมือแกร่งล้วงกระเป๋ากางเกงควานหาบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ โมโหตัวเองที่พูดจารุนแรงกับเธอ เรื่องลูกเขาระแคะระคายตั้งแต่ตอนที่หมอนั่นรักษาตัวที่โรงพยาบาล เพราะนอกจากชื่อที่เหมือนเขา เลือดของเด็กคนนั้นยังกรุ๊ปเดียวกับเขาอีก และที่น่าตกใจก็คือชื่อ ด.ช. แทนรัก ที่เขารู้ข้อมูลพวกนี้ ก็เพราะเคยแอบไปบริจาคเลือดให้กับไอ้เปี๊ยกนั่น“ไอ้เด็ก...” ประโยคถัดมาไม่ได้หลุดออกมาจากปากเมื่อบุหรี่ที่คีบไว้ถูกแย่งไปจากมือ ตาคู่คมหันไปมองคนที่บังอาจมาแย่งของรักไปจากเขา แล้วก็ต้องอมยิ้มเมื่อขโมยสำลักควันบุหรี่เข้าอย่างจัง“ตายไหม” พูดพร้อมกับเอื้อมมือไปลูบหลังให้ แต่มือของขโมยปัดมือเขาทิ้งอย่างรังเกียจ มันทำเหมือนมือของเขาเป็นสิ่งสกปรก“แค่ก ๆ ๆ อย่ามายุ่ง!” อมรพงษ์อัดบุหรี่ลงปอดอีกคำใหญ่ ก่อนจะสำลักจนหน้าดำหน้าแดง“ดูดไม่เป็นยังเสือกอวดเก่ง”“เร

หลังจากพักรับประทานอาหารเที่ยง อธิปก็กลับเข้ามาในห้องเพื่อเคลียร์งานส่วนที่ค้างให้เสร็จ ชายหนุ่มขยับตัวเมื่อนาฬิกาข้อมือบอกเวลาบ่ายสองโมงเย็น เขาต้องลงไปดูหน้างานที่ตอนนี้คืบหน้าไปหลายส่วนทันทีที่คนด้านหน้าขยับตัวลุกขึ้นจากโต๊ะ คนที่นั่งมองเขาก็ลุกตาม ตั้งแต่เข้ามาในห้องเขายังไม่สั่งให้เธอทำอะไรสักอย่าง จนอภัสรายังรู้สึกรำคาญตัวเอง จะหยิบมือถือขึ้นมาเล่นก็ไม่กล้า ได้แต่เปิดโน้ตบุ๊กดูแบบงานเพื่อฆ่าเวลา ที่อธิปเรียกเธอให้มาช่วยงาน เป็นเพราะเขาเห็นว่าเธอไร้ประโยชน์หรือเปล่า“พี่ธามจะไปไหนคะ” ถามเมื่อเห็นเขาหยิบหมวกนิรภัยประจำตำแหน่งขึ้นมาใส่“ไปตลาดนัด!” ตอบก่อนจะเดินผ่านหน้าเธอไปอภัสราอยากจะกัดลิ้นตัวเอง ความรีบร้อนทำให้เธอถามคำถามที่ไม่น่าถาม เขาจะไปไหนได้ ใส่หมวกแบบนั้นก็ต้องลงไปดูหน้างาน มือบางหยิบหมวกขึ้นมาใส่หัว แล้วรีบเดินตามเขาออกไปหญิงสาวตามมาทันตอนที่เขากำลังคุยกับปกรณ์และหัวหน้าช่างคนอื่น ๆ ปกรณ์ยิ้มให้เธอก่อนจะหันไปคุยต่อ อธิปมองตามสายตาของปกรณ์ เมื่อเห็นคนร่างบางยืนอยู่ห่าง ๆ ความคิดบางอย่างแล่นเข้ามาในหัว เมื่อเห็นแรงงานต่างด้าวจับกลุ่มทำงานอยู่บริเวณนั้น“เอาตามน

“สะใจมึงหรือยัง” คำถามสั้น ๆ ที่อมรพงษ์ถามคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าทำให้คนถูกถามคิ้วกระตุก เมื่อเห็นความเงียบกับความสุขุมที่อมรพงษ์แสดงออกมา“กูคิดว่ามึงจะชกหน้ากู” อธิปถามเมื่อน้องไม่โวยวายเหมือนอย่างที่ควรจะเป็น พวกที่ยืนดูเหตุการณ์ก็งงไปตาม ๆ กัน เพราะต่างก็คิดว่าน่าจะมีการปะทะกันระหว่างอธิปกับอมรพงษ์ จึงทิ้งงานเพื่อมาสังเกตการณ์เมื่อเห็นอภัสราขับรถออกไปจากไซต์งาน“ทำมึงก็เสียมือเปล่า กูไม่ทำหรอก กูจะปล่อยให้ความรู้สึกผิดเล่นงานมึง ให้ความเจ็บปวดในหัวใจทำร้ายมึงเอง”อมรพงษ์พูดใส่หน้าอธิป หัวใจไม่ใช่ก้อนหินอธิปต้องรู้สึกผิดกับเรื่องที่ทำกับอภัสรา เพียงแต่เขาไม่แสดงออกมาก็เท่านั้นเอง เก็บได้ก็ให้เก็บต่อไป“ทำไมกูต้องรู้สึกแบบนั้น แอม... มึงมองแต่คนอื่น เห็นใจแต่คนอื่น มึงเคยมองกูเห็นใจกูบ้างไหม ด่าแต่กูว่าแต่กู แต่ไม่เคยรู้เลยว่ากูเป็นยังไง กูคิดอะไร ผู้ชายต้องเป็นฝ่ายผิดตลอดเลยเหรอวะ”“ก็น้องมันขอโทษมึงแล้ว มันจำเป็นถึงได้ทำแบบนั้น ถ้ามึงให้อภัยมันไม่ได้ ก็ไม่น่าทำให้มันเจ็บอีก นั่นแม่ของลูกมึงนะ ผู้หญิง คนนั้นอุ้มท้องและเลี้ยงลูกให้มึงนะพี่”“ฟังดูเสียสละนะ กูนี่ดูเลวไปเลย แอม... มึ

‘ที่นายเป็นแบบนี้เพราะมีคนอื่นใช่ไหม’ข้อความทางไลน์ถูกส่งเข้ามา หลังจากเขาวางสายจากใครอีกคน คนที่ไม่แม้แต่จะรับสายเขาสักนิด อธิปมองข้อความของ แก้วสุนีย์ เขาบอกว่าจะพิสูจน์ให้เธอเห็นว่าเขาจริงใจกับเธอ แต่ก็ไม่ได้สัญญาว่าระหว่างนี้จะไม่เปิดใจรับใครเข้ามา เพราะยังไม่ได้ อยู่ในสถานะแฟนหัวใจแกร่งกระตุกเมื่อนึกถึงความจริงข้อนี้ เขาไม่ได้เปิดใจ ให้ใคร เพียงแต่อยากเว้นระยะห่างเพื่อให้ต่างคนต่างได้คิด เธอส่งข้อความมาตัดพ้อแบบนี้ แสดงว่าเธอมีใจให้เขาใช่ไหม พรุ่งนี้เป็นวันหยุดเขามีทางเลือกสองทาง ไปหาแก้วสุนีย์ที่นครศรีธรรมราช หรือกลับกรุงเทพฯ เพื่อไปเคลียร์กับอภัสราให้รู้เรื่อง เพราะยังไง ลูกเธอก็เป็นลูกของเขา จ่ายเงินให้อภัสราสักก้อน เผื่อความรู้สึกผิดที่ติดอยู่ในใจจะลดลงบ้าง พ่อเขาก็ทำแบบนี้ เวลาที่ลูกเมียคนไหน มีปัญหา สมัยนี้เงินคือวิธีแก้ปัญหาที่ดีที่สุด‘เต้ยลงมาภูเก็ตด้วย กูมีธุระต้องไปทำ’เมื่อคิดได้ดังนี้จึงส่งไลน์ไปหาภพธร ให้ภพธรมาทำงานแทนสักพัก เพราะเรื่องนี้เขาจะช้าไม่ได้‘กูอยู่พังงา แวะปั๊ม ปวดเยี่ยว’ข้อความถูกส่งกลับมาทันที หลังจากที่ปลายทางเปิดอ่าน ภพธรมาเร็วกว่าท

รถกระบะยกสูงสีดำคันใหญ่ ขับมาจอดหน้าประตูรั้วบ้านสองชั้นขนาดใหญ่สีขาวสะอาดตา ตาคู่คมมองลอดรั้วเข้าไปด้านในเพื่อมองหาใครสักคน เขาเพิ่งเคยมาบ้านหลังนี้เป็นครั้งแรก หลังจากดูที่อยู่ของเจ้าของบ้านจากประวัติส่วนตัว แล้วหลังจากนั้นก็ให้จีพีเอสนำทางมาบุหรี่ในกระเป๋าเสื้อถูกหยิบขึ้นมาจุดสูบ เพื่อให้หายจากอาการง่วงนอน หลังจากขับรถนานกว่ายี่สิบชั่วโมง เจ้าของร่างสูงโดดลงจากรถเมื่อเห็นเงาของคนวิ่งไปมาอยู่ในบ้าน ขยับเข้าไปใกล้รั้วอีกนิดจึงเห็นร่างเล็ก ๆ วิ่งไปวิ่งมาในสนามหญ้า ในมือเด็กน้อยถือเชือกเอาไว้ เหนือศีรษะเล็กเป็นว่าวรูปนกอินทรีสีสดใบหน้าหล่อเหลาส่ายอย่างนึกรำคาญ เมื่อเห็นการกระทำของเด็กน้อย ไม่มีลมแต่อยากเล่นว่าว เอาสมองส่วนไหนมาคิด ต่อให้วิ่งจนตับแตกตายว่าวมันก็ไม่ลอยมือแกร่งกดกริ่งหน้าประตูรั้ว ตาคู่คมยังจับจ้องอยู่ที่คนตัวเล็ก ไอ้หมอนั่นคือคนที่เขาเจอที่ร้านขนมและเกือบวางมวยกัน ดีที่แม่มันอุ้มหนีไปเสียก่อน ไม่อย่างนั้นคงได้ตายกันไปข้างหนึ่ง ใครจะคิดว่าแท้จริงแล้วนั่นคือลูกของเขา... ลูกที่เขาไม่เคยรู้ว่ามีอภัสราปิดบังเรื่องนี้เอาไว้ ทุกอย่างมันก็น่าจะเป็นอย่างนั้น ความลับน่าจะเ