All Chapters of สายใยร้ายรัก[นิยายชุดร้ายรัก]: Chapter 1 - Chapter 10

ความเสียใจกับความผิดพลาดที่เกิดขึ้น นอกจากจะ เป็นแผลแล้ว มันยังเป็นเหมือนตะกอนที่ขุ่นอยู่ในใจ อภัสราเหมือนเป็นโรคซึมเศร้า ทุกครั้งที่เห็นใครใส่ชุดนักศึกษา เธอก็จะเก็บเอามาคิดและเสียใจทุกครั้ง“สักวันต้องข้ามผ่านมันไปได้” คุณแม่ยังสาวบอกตัวเอง เมื่ออุ้มลูกน้อยขึ้นพาดบ่าหลังจากกินนมอิ่ม วันนี้หมอนัดแทนรัก ฉีดวัคซีน และคนที่ทำหน้าที่เป็นสารถีดันมีธุระแถวหน้ามหาวิทยาลัยชื่อดัง เธอจึงติดรถพี่ชายมาด้วย จนมาเห็นภาพ บาดตา ผู้หญิงวัยเดียวกับเธอใส่ชุดนักศึกษารัดรูป ในขณะที่เธอใส่เสื้อยืดตัวใหญ่เพื่อสะดวกกับการให้นมลูกเสียงสะอึกที่ดังมาพร้อมอาการกระตุกของก้อนกลมบนบ่า ปลุกคุณแม่ยังสาวออกจากภวังค์ความคิด อดีตคือสิ่งที่กลับไปแก้ไขไม่ได้ ปัจจุบันกับอนาคตต่างหากที่เธอต้องคิดถึง“สะอึกเหรอคะ น้องไทม์สะอึกเหรอลูก”ล้อเล่นกับลูกแล้วอุ้มแทนรักนั่งบนตัก มือบางลูบไปบนหลังเล็กเบา ๆ ก่อนจะหยิบขวดนมขนาดเล็กที่บรรจุน้ำใส่ปากลูกน้อย คุณหมอหลายท่านสั่งว่าห้ามให้ลูกดื่มน้ำจนกว่าจะครบหกเดือน แต่แม่ของเธอจะสั่งให้เธอป้อนน้ำน้องไทม์ทุกครั้งที่กินนมอิ่ม เพื่อล้างปาก คุณแม่มือใหม่จึงสับสนกับวิธีการเลี

อธิปเข้ามาเซ็นเอกสารในบริษัท ก่อนออกไซต์งานเหมือนทุกวัน หลังจากเรียนจบเขากับภพธรก็ร่วมกันลงทุนเปิดบริษัทรับเหมาก่อสร้างตามสายที่เรียนมา ตั้งแต่ภพธรไปเรียนต่อปริญญาโทที่ต่างประเทศ เขาก็รับผิดชอบงานทั้งหมด ตอนนี้ภพธรกลับมาแล้ว แต่งานที่เขาเคยรับผิดชอบก็ยังเหมือนเดิม แถมต้องทำเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า เพราะภพธรไม่ได้ทำงานในส่วนของตัวเองหลังจากช่วยเพื่อนรักจัดการปัญหาทุกอย่าง ทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวไปได้เปราะหนึ่ง ก็ยังมีเรื่องให้คิด เพราะเรื่องที่ฟ้องร้องกัน กลายเป็นคดีความไปแล้ว ถึงแม้จะมีหลักฐานว่าเรื่องทุจริตที่มันเกิดขึ้นมีคนวางแผนใส่ร้ายภพธร แต่ก็ใช่ว่ามันจะจบ เมื่อฝ่ายนั้นก็มีหลักฐานเด็ดมายืนยัน และที่สำคัญเป้าหมายที่ฝั่งโน้นจะเล่นงาน ไม่ใช่บริษัท แต่มันเป็นตัวภพธรต่างหาก ทั้งหมดทั้งมวลนี้มันก็ มาจากความรัก เมื่อสมหวังก็ต้องมีผิดหวัง แต่ฝั่งที่ผิดหวังเลือกจะเล่นเกมและทำลายล้างอีกฝั่งให้พังพินาศ เมื่อรู้ว่าจะไม่สมหวังก็ยังอยากจะรักอีกร่างสูงทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ ก่อนจะใช้นิ้วกลางและนิ้วชี้กดหนัก ๆ ลงบนหว่างคิ้ว เสียทั้งเพื่อนเสียทั้งงาน พักนี้เขาปวดหัวทุกวัน บางทีเส้นเลือดในสมอ

“เนย!” เป็นอธิปที่ได้สติก่อน ร่างสูงร้องเรียกชื่อคนตรงหน้าเสียงดัง“พี่ธาม” เสียงที่เปล่งออกมาจากริมฝีปากบางแสนเบาอภัสรากะพริบตาถี่ ๆ เพื่อไล่อาการมึนงงกับภาพตรงหน้า ก่อนที่สมองจะประมวลผล ร่างบางผวาลุกขึ้นอย่างเร็ว รวบร่างอ้วนกลมขึ้นอุ้มก่อนจะวิ่งตรงไปที่ประตู ไม่สนใจอะไรอีก แม้กระทั่งคนที่มาด้วยกันอภิวัฒน์ที่เดินกลับมาจากห้องน้ำตกใจกับอาการของน้องสาวก่อนจะรีบวิ่งตามออกไป เมื่อเห็นร่างบางแบกลูกที่ยังคงร้องจ้าออกไปนอกร้าน อภัสราฝากลูกไว้กับเขา แต่เขาดันปวดท้อง เลยบอกคนตัวเล็กให้นั่งรอที่โต๊ะอธิปตกตะลึงกับภาพที่เห็น ก่อนจะวิ่งตามมือยังฉวยรถบังคับคันเล็กที่ร่วงลงพื้นมาด้วย ไม่สนใจกับเสียงของพนักงานในร้านที่ร้องเรียกตามหลังเพราะเขาทิ้งทุกอย่างไว้บนโต๊ะอภัสราลนลานออกมาโดยไม่ได้มองอะไรทั้งนั้น นาทีนี้ เธออยากไปให้พ้นจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด ร่างบางที่หอบลูกวิ่งสุดชีวิตจนไม่มองทางชนเข้ากับอะไรบางอย่าง ดีที่เขากอดประคองเธอไว้ จึงไม่เสียหลักล้มลง อ้อมแขนยกกระชับลูกให้แน่นขึ้นก่อนจะหันมาเอ่ยกับคนที่ถูกเธอชน“ขอทะ... พี่เต้ย!” คำพูดถูกกลืนหาย เสียงหวานแหลมอุทานลั่น ก่อนจะถอยหลังมองซ้ายขวา

“กูรู้ว่ายังไงมึงก็ไม่ติดคุก ป๊ากับม้าคงไม่ปล่อยให้ใคร มาทำอะไรมึงได้หรอก แต่ครอบครัวคนอื่นล่ะ พนักงานในออฟฟิศนะไม่เท่าไร แต่มึงคิดถึงคนงานเราสิวะว่ามีกี่ร้อยที่ต้องเดือดร้อนเพราะความเลวของคนคนเดียว เต้ย... มึงไม่เคยลำบาก มึงไม่รู้หรอก ลองถ้าโครงการนี้ยกเลิกพวกเขาจะกินอะไร กว่าเราจะไป ตั้งหลักที่ใหม่ได้ก็อีกนาน เรารับผิดชอบชีวิตพวกเขาไม่ไหว หรอกนะ”อธิปอธิบายให้ภพธรเข้าใจ ตั้งแต่ที่ตั้งบริษัทมาด้วยกัน เขาจะลงไปดูแลหน้างานเสมอ ไปขลุกอยู่กับคนงานระดับล่างเพื่อสร้างความเชื่อมั่นให้กับคนที่ทำงานให้เขา คนงานส่วนใหญ่มักจะเรียกเขาว่านายช่างใหญ่เสมอ“ธาม...” เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ภพธรก็พูดไม่ออก“ถึงกับอึ้งเลยเหรอวะ”“มึงต่างหากที่เป็นเจ้าของบริษัท และเป็นหัวหน้าคนที่แท้จริง ที่ผ่านมากูไม่เคยรับรู้อะไรไปมากกว่าเอกสาร ไม่เคยลงไปคลุกคลีกับคนงานเลย วัน ๆ ก็เอาแต่นั่งออฟฟิศกับสร้างปัญหา”“ใครบอกล่ะ มึงคือมันสมอง ส่วนกูก็เป็นแขนขาให้มึงไง ไม่มีมึง กูก็ทำคนเดียวไม่ได้”“ขอบใจมึงนะ”“กูก็ทำตามที่เห็นสมควร มึงเป็นเพื่อนกูนี่”“กูไม่รู้จะขอบใจมึงยังไงให้สมกับทุกอย่างที่มึงทำให้กู”“ไม่ต้

ตั้งแต่เรียนจบอภัสราไม่เคยนำความรู้ที่ได้ไปทำมา หากินเลยสักครั้ง เธอยังคงยึดอาชีพแม่ค้าออนไลน์ที่ไลฟ์สดขายของทุกอย่าง จึงทำให้รู้ว่าใบปริญญาที่ทุกคนต้องการ มีไว้เพื่อประดับชีวิตแค่นั้นเอง แต่มันคือความภูมิใจอย่างที่สุดว่าครั้งหนึ่งเธอก็ เรียนจบและคว้ามันมาได้หลายครั้งที่อภิวัฒน์ชวนไปทำงานที่บริษัท แต่เธอยังชอบที่จะทำงานแบบนี้ ยิ่งตอนนี้มีลูกชายมาช่วยสร้างสีสัน ทำให้ยอดขายในแต่ละวันเพิ่มขึ้นจนแพ็กของส่งแทบไม่ทัน ตอนนี้การขนส่งสะดวก สบาย พนักงานขนส่งมารับของถึงหน้าบ้าน เธอจึงมีเวลามากขึ้น บางครั้งออร์เดอร์เข้ามาล้นหลาม จนเดือดร้อนคนในบ้านต้องมาช่วยกันแพ็กก็มีวันนี้ก็เช่นกัน... คุณแม่ยังสาวไลฟ์สดขายชุดว่ายน้ำเด็ก เพราะช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอม คุณแม่ส่วนใหญ่กำลังมองหาชุด ว่ายน้ำสวย ๆ ให้ลูกเพื่อใส่ไปเล่นน้ำทะเล ชุดของเธอสวยโดนใจ จนเหล่าคุณแม่สั่งจองกันเข้ามามากมาย และยอดยิ่งเพิ่มขึ้น เมื่อได้แทนรักมาเป็นนายแบบใส่โชว์ ถึงเด็กน้อยจะรู้ว่าชุดที่แม่ให้ถือบางครั้งมันเป็นของผู้หญิง แต่เพราะอยากช่วยแม่หาเงิน ลูกชายจึงสนุกไปด้วย หลายครั้งที่ลูกค้าสั่งซื้อเพราะเอ็นดูเจ้าตัวเล็กก็มีตาคู่คม