Semua Bab เธอคือรักที่(ไม่)ตั้งใจ[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]: Bab 51 - Bab 60

เอวิกามาหาธรรศธรที่ทำงาน เธอไม่สนใจสายตาหลายๆคู่ของพนักงานที่มองมาอย่างสงสัย ก็ธรรศธรอนุญาตเธอแล้วนี่ว่ามาหาเขาได้เสมอทุกครั้งที่เธออยากพบเขา หลังจากคืนที่เกิดเหตุการณ์ร้อนแรงระหว่างเธอกับเขา เอวิกาก็คิดถึงเขาตลอดเวลา น่าแปลกเธอเหมือนคนไม่เป็นตัวของตัวเอง เธอเหมือนเสพย์ติดเขา คงเพราะเธอยังไม่ได้เขาสินะถึงได้ยังรู้สึกแบบนี้ ก็คงจะใช่ อะไรที่ได้มายากๆมันก็น่าตื่นเต้นเป็นธรรมดา หญิงสาวให้เหตุผลกับตัวเอง เมื่อพาร่างอันอวบอัดมายืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานของเลขาส่วนตัวของเขา ดนัยเองก็ตกใจกับภาพตรงหน้า ผู้หญิงอะไร แต่งตัวเซ็กซี่เป็นบ้า ดนัยมองตาค้าง"ฉันมาหาคุณหนึ่งค่ะ"เสียงหวานๆที่หลุดออกมาจากริมฝีปากอวบอิ่มนั่น ทำเอาดนัยเคลิ้ม จนเอวิกาต้องบอกย้ำการมาของเธออีกรอบ"คะ...ครับ...ผมคุณหนึ่งหรอครับ นัดไว้หรือเปล่าครับ"ดนัยถามเมื่อได้สติ"ไม่ได้นัดหรอกค่ะ แต่คุณหนึ่ง บอกไว้ ว่าให้เอมี่ มาได้ตลอดเวลาที่อยากมา"สาวสวยเอ่ยตอบ ดนัยเองก็นึกแปลกใจที่แขกมาขอพบเจ้านาย เอ่ยเรียกชื่อกันอย่างสนิทสนม "เออ ครับ แต่ตอนนี้คุณหนึ่งไม่อยู่""ไม่เป็นไรค่ะ เอมี่รอได้ ขอเอมี่เข้าไปรอข้างในนะคะ""เกรงว่าจะไม่ได้ครับ ยังไงข

ธรรศธรกับวิชุดามาถึงพอดีเมื่อดนัยออกมาต่อสายตรงเรียก รปภ.ด้านล่างดนัยใจชื้นเมื่อเห็นหน้าเจ้านายธรรศธรส่งสัณญานให้ดนัยกลับเข้าไปด้านในตามเดิมวิชุดาทำท่าจะตามเข้าไปแต่ธรรศธรทำมือห้ามไว้ก่อน วิชุดามีสีหน้ากังวลเมื่อโดนห้าม ธรรศธรอยากรู้ว่าภรรยาเขาจะจัดการกับคนในห้องอย่างไรฟังจากเรื่องที่วิชุดาเล่าปัญหาของทั้งสองคนนั่น ต่อให้มีเวลาคุยกันสามวันก็ไม่จบไม่สิ้น "วิห่วงมายด์ค่ะ"วิชุดาให้เหตุผล "ใจเย็นๆก่อนครับ เชื่อผมนะ"ธรรศธรยืนยัน "ฉันไม่ไป! ไม่ไปไหนทั้งนั้น ที่นี่ที่ของคุณหนึ่งฉันมาหาเขา"เอวิกายืนยันจุดประสงค์ชัดเจน "แต่ที่นี่เป็นที่ของสามีฉัน ฉันมีสิทธิ์ฉันจะทำอะไรกับเธอก็ได้"มณีรินทร์ขู่ คำพูดของมณีรินทร์ทำให้คนที่ยืนฟังอยู่ข้างนอกอมยิ้ม เขาชอบใจที่เธอพูดเต็มปาก ว่ามีสิทธิ์ทำอะไรก็ได้ เพราะที่นี่เป็นของสามีเธอและชอบที่เธอแสดงออกว่าหวงเขา "เธอนี่ไม่เคยเปลี่ยนเลยนะมณีรินทร์"เอวิกากัดฟันพูด "เธอก็เหมือนกันจะกี่ปีก็ไม่เคยเปลี่ยน"มณีรินทร์ย้อนทันที "เธอนี่ก็แปลกนะ ภูมิใจมากนักหรอนี่เธอลืมไปหรือเปล่าว่าคุณหนึ่งเขาได้

"จะบ้าหรอมายด์ ผมไปทำอะไรแบบนั้นตอนไหนกัน" "ก็คุณให้เธอมาหาคุณที่นี่ ก่อนไปยังอาลัยอาวรกันน่าดู คุณหนึ่งคะฉันเคยบอกคุณแล้วใช่ไหม ถ้าคุณจะมีคนอื่นก็แค่ปล่อยฉันไป" "ไปกันใหญ่แล้วมายด์ ผมแค่อยากรู้ว่าทำไมเขาถึงได้จงเกลียดจงชังคุณก็แค่นั้นเอง" "หรอคะ" "ใช่" "ด้วยวิธีเอาตัวเข้าแรกเนี่ยนะ แหมทราบซึ้งจังค่ะ" "ไม่ใช่อย่างนั้น ผมแค่อยากหลอกถามเขาว่ามีเรื่องอะไรกับคุณมาก่อนก็แค่นั้น" "คิดง่ายดีนะคะ ถ้านังนั่นมันบอกว่าฉันเป็นคนไม่ดี ทำร้ายมันสารพัด คุณก็คงจะเชื่อหล่อนสินะ"เจอคำถามแบบนี้ธรรศธรก็ไปไม่เป็น ใช่บางครั้งเขาก็คิดอะไรง่ายเกินไปจริงๆ "ผมแค่อยากรู้ว่าเธอจะพูดถึงคุณแบบไหน แค่นั้นเองจริงๆนะมายด์"ธรรศธรเอ่ยเสียงเบาในตอนท้าย "มายด์…ไม่เอานะไม่ทะเลาะกัน เรื่องไม่เป็นเรื่องน่ะ"ธรรศธรเริ่มเอาน้ำเย็นเข้าลูบ "เรื่องไม่เป็นเรื่องหรอคะ คุณลองคิดกลับกันนะถ้าคนที่เปิดประตูเข้าไปเห็นเป็นคุณบ้าง คุณเปิดประตูห้องทำงานฉันแล้วไปเจอผู้ชายอื่นอยู่ในห้องฉันคุณจะเป็นไงคะ" "ผมก็จะเฉยๆเพราะผม

"เอาล่ะๆฟังพี่นะ มายด์อาจจะคิดแบบนั้นมาตลอด แต่มายด์ลองคิดนะว่านั่นมันใช่เหตุผลหรือเปล่า จริงๆแล้วพี่อยากรู้จักมายด์ต่างหาก ที่ให้คนตามมายด์เพราะอยากรู้จักมายด์ให้มากขึ้น "เดี๋ยวๆนี่ทำถึงขนาดให้คนตามกันเลยหรอคะ"มณีรินทร์ ตื่นเต้นกับสิ่งใหม่ที่ได้ยินหัวใจดวงน้อยฟูคับอก "อืม…ให้คนตามตั้งนาน เหมือนคนบ้าเลยตอนนั้นน่ะ อยากรู้อยากเห็นทุกวัน ตามไปทุกที่ๆได้เห็นหน้า"จมูกโด่งไซ้ไปตามซีกหน้านวลที่จ้องมองเขาจนตาโต "จะมีเหตุผลอะไรบ้างล่ะ ที่ผู้ชายคนหนึ่งไล่ตามผู้หญิงคนหนึ่งขนาดนั้นน่ะยิ่งตอนที่พี่เดินเข้าไปหามายด์ครั้งแรกแล้วมายด์มองพี่ด้วยสายตาว่างเปล่ามองเหมือนพี่เป็นอากาศ ตอนนั้นเจ็บเป็นบ้าโมโหมากนะ คนบ้าอะไรโดนจูบจนปากจะเปี่อยทำไมจำหน้าคนจูบไม่ได้ โมโหมากพี่คิดตอนนั้นเลยนะว่าจะเอามายด์ให้ได้" "บ้า! พี่หนึ่งทำไมไม่จีบดีๆล่ะคะ" "จีบตอนนั้นจะติดไหมล่ะ ขนาดนอนกอดพี่จนตัวติดกันเป็นปลาท่องโก๋ ยังละเมอพุฒิคะ พุฒิขา พูดแล้วเดือด" "เลยทำร้ายมายด์ใช่ไหม" "ทำร้ายที่ไหน ทำให้มีความสุขต่างหากล่ะ" "ทุเรศคะ

"คุงแม่ขา พี่แทงคุงว่าเจ้าขาไม่จวยค่ะ"เสียงเล็กแหลมที่ดังมาจากห้องนั่งเล่นทำให้คุณแม่ลูกสี่ปาดเหงื่อ เอาอีกแล้วลูกๆ ของเธอทะเลาะกันอีกแล้วใช่ไหม มณีรินทร์กรอกตามองบนอนาถกับชีวิตตัวเอง เธออยู่บ้านเลี้ยงลูกโดยมีคุณปานวาดกับแม่แก้วและเด็กรับใช้ช่วยดูแล ธรรศธรเสนอให้เธอจ้างพี่เลี้ยงมาช่วยเมื่อเธอคลอดเด็กชายบริพัตรหรือน้องเจ้านาย แต่เธอปฏิเสธโดยให้เหตุผลกับเขาว่าสามีเธอเจ้าชู้ถ้าจ้างพี่เลี้ยงสาวๆ เข้ามากลัวว่าจะทำหน้าที่เลี้ยงพ่อของลูกด้วย สิ่งที่ธรรศรตอบแทนเธอคือตั้งท้องลูกคนที่สี่เจ้าของเสียงเล็กๆ ที่กำลังร้องหาเธอ เด็กหญิงปิ่นมุก หรือน้องเจ้าขาของเธอนั่นเอง ลูกสาวคนนี้ธรรศธรตั้งชื่อจริงให้ก่อนหน้านั้นลูกๆ ของเธอจะได้รับชื่อมาจากปู่ย่าและตากับยาย ธรรศธรบอกเหตุผลที่ตั้งชื่อลูกคนนี้กับเธอว่า อยากให้ลูกสาวมีชื่อ คล้ายลิเกเหมือนกับเธอ มณีรินทร์ได้แต่มองบนกับเหตุผลของเขา เธอไม่อยากเถียงอะไรกับเขาอีก เพราะกลัวเขาจะหาเรื่องมาทำให้เธอท้องอีก"อะไรกันคะลูก" เสียงหวานใสร้องถามถึงแม้จะเหนื่อยแต่เธอก็ยินดี ใบหน้าสวยยิ้มแย้มทุกครั้งที่ได้เห็นหน้าลูก"แทนคุณหนูแกล้งอะไรน้องอีกคะ"ใบหน้าสวยหันไปทางต้นเห