All Chapters of เธอคือรักที่(ไม่)ตั้งใจ[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]: Chapter 61 - Chapter 70

“แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู”สิ้นเสียงเพลงอวยพรวันเกิด เสียงปรบมือจากแขกที่มาร่วมงาน ก็ดังขึ้นกึกก้องไปทั้งงานพิมพ์มาดาก้มบอกลูกสาวตัวน้อย ให้อธิฐานขอพรก่อนจะเป่าเทียนตัดเค้ก สาวน้อยกุมมือทั้งสองข้างไว้กลางอก ดวงตากลมโตหลับพริ้ม ก่อนจะทำปากขมุบขมิบอยู่พักหนึ่ง แล้วลืมตาขึ้น แล้วก้มลงเป่าเทียนบนเค้ก“พ่อขอให้ลูกเรียนเก่งๆ สุขภาพแข็งแรง เป็นเด็กดีนะลูก”พุฒิพัฒน์ที่ยืนอยู่ข้างๆ เอ่ยอวยพรให้ลูกสาว ก่อนจะจูบเบาๆบนศีรษะทุยสวยอย่างแสนรัก“แม่ก็ขอให้ลูกมีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรงนะคะ เป็นเด็กดีนะลูก”พิมพ์มาดาอวยพรให้ลูกเช่นกันเด็กหญิงพิมพ์พัฒน์ หรือน้องพรีม หันไปยกมือไหว้ขอบคุณ ก่อนจะหันไปขอบคุณแขกทุกคนที่มาอวยพรวันเกิดให้เธอ ด้วยกิริยามารยาทที่ใครเห็นแล้วก็นึกเอ็นดู ธรรศธรกับมณีรินทร์ ยืนมองสาวน้อยด้วยสายตาที่รักใคร่ ก่อนจะเข้ามาอวยพรและมอบของขวัญให้เธอเช่นกันคืนนี้สาวน้อยเจ้าของวันเกิดใส่ชุดกระโปรงสีขาวฟูฟ่อง มองแล้วน่ารักน่าถนุถนอมไปทั้งตัวตั้งแต่ก้าวขาเข้ามาในงาน คุณแม่ลูกสี่ก็ยังกลุ้มใจไม่หาย เพราะคืนนี้จะมีงานเต้น

“เพราะแกคนเดียวเลย”ธรรศธรหันไปชี้หน้าพุฒิพัฒิน์“ผมไปเกี่ยวอะไรด้วย ผมก็อยู่ของผมดีๆเนี่ย”พุฒิพัฒน์โวยวาย ที่ถูกธรรศธรกล่าวหา“แกนั่นแหละตัวปัญหาใหญ่ เห็นไหมดูสิแอ้ต้องมาเต้นรำคู่แทนคุณเพราะใคร”พุฒิพัฒน์งงหนัก เมื่อหันไปมองพิมพ์มาดาที่กำลังเต้นรำอยู่กับแทนคุณ“ไม่เข้าใจครับ”“โง่จริงวุ๊ย!”“อะไรวะพี่หนึ่ง อยู่ๆก็ด่า”“ก็มึงมีลูกแค่คนเดียวไง เลยไม่พอแบ่งให้ลูกกู ดูแทนคุณสิ มองน้องพรีมตาค้างเลย เห็นแล้วสงสาร”“อืม...จริงด้วย มองเหมือนพี่หนึ่งมองเมียผมเลยนะนั่น”พุฒิพัฒน์เออออตาม แต่ท้ายประโยคกลับแขวะให้ธรรศธรร่างสูงใหญ่ ตรงเข้าล็อคคอคนที่บางกว่า ก่อนจะใช้หมัดกระทุ้งท้องพุฒิพัฒน์อย่างแรง “โอ้ย!”พุฒิพัฒน์ตัวงอ เมื่อถูกธรรศธรฟาดหมัดเข้าใส่เต็มๆ“โทษฐานที่บังอาจแอบมองกู กูมองแอ้ก็จริงโว้ย! แต่กูมองเหมือนน้องสาว ไม่เหมือนมึงหรอก มองเมียกูตาเยิ้มเลยกูเห็นนะ”“ผมก็มองมายด์ในฐานะเพื่อนเหมือนกันนั่นแหละ พี่หนึ่งหึงเกินไปแล้วนะ”“ถ้ามึงมองแบบเพื่อนจริงๆก็แล้วไป แต่ถ้ามึงคิดมากกว่านั้นเจอตีนกูแน่”“พี่...จะมาหึงอะไรวะ มายด์รักพี่หลงพี่ขนาดนั้น จะเอาตาที่ไหนมามองคนอื่นได้วะ แก่แล้วเลอะเลือนนะพี่น่

เสียงโห่ขันหมากที่ดังมาจากด้านนอก ส่งผลให้ร่างบางที่ยืนแอบมองอยู่ที่หน้าต่างต้องยิ้มตามไปด้วย พิมพ์มาดาในชุดไทยสีครีมงาช้างยืนอยู่ตรงนั้น วันนี้เธอมีความสุขที่สุด หลังจากที่หมั้นกับว่าที่เจ้าบ่าวมาครบหนึ่งเดือน ก็ได้ฤกษ์แต่งตามที่ครอบครัวต้องการ ใบหน้าสวยที่ระบายยิ้มหวานต้องหุบลง เมื่อตระหนักได้ว่างานแต่งงานเกิดขึ้นเพราะอะไร จะดีแค่ไหนถ้าเจ้าบ่าวคิดแบบเดียวกับเธอ ตากลมโตมองไปยังคนที่ใส่ชุดขาว ที่เดินนำหน้าขบวนขันหมาก ต่อให้อยู่ไกลแค่ไหน เธอก็รู้ว่าตอนนี้ใบหน้าหล่อเหลาของเขาคงบูดบึ้งเหมือนอย่างที่เขาชอบทำ พุฒิพัฒน์ กิตติไพศาล พิมพ์มาดาคงมีความสุขเหมือนกับเจ้าสาวคนอื่นๆ ถ้าเขาเต็มใจแต่งงานกับเธอ "ตื่นเต้นจังเลยแอ้ เจ้าบ่าวของแอ้หล่อมาก"พสิกาเพื่อนสนิท ที่รับตำแหน่งเป็นเพื่อนเจ้าสาวกรีดร้อง เมื่อเห็นเจ้าบ่าวของเธอเต็มตา เจ้าสาวทำเพียงแค่ส่งยิ้มจืดชืดมาให้"ยิ้มหน่อยสิ วันนี้วันแต่งงานนะจ๊ะ ทำหน้าแบบนี้ไม่สวยเลย"พสิกายังหันมาหยอกล้อ เมื่อเห็นเพื่อนรักทำหน้าเศร้า"ขอบใจนะก้อย"พิมพ์มาดายิ้มให้เพื่อน ก่อนจะหันไปมองขบวนขันหมาก พสิกาถอนหายใจ เธอรู้มาตลอด ถึงความสัมพันธ์ของคู่นี้ พิมพ์มาดารั

เมื่อมาถึงห้องพักที่ทางโรงแรมจัดไว้ให้ พิมพ์มาดาก็ทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ โดยมีพสิกานั่งข้างๆ มือบางบีบมือเพื่อนรักเอาไว้ พร้อมกับปลอบใจ เมื่อเห็นสีหน้าที่ไม่สู้ดีของเพื่อน"อดทนอีกนิดนะแอ้ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป""แอ้ไม่เป็นไรก้อย แอ้ทำใจไว้แล้ว ตั้งแต่วันที่แอ้หมั้น แอ้ก็รู้ว่าวันนี้ต้องมาถึง""แต่คุณพุฒิก็ทำเกินไป ทำเหมือนแอ้ไม่มีตัวตน มีเหตุผลอะไรเหรอ ที่แอ้ต้องทนให้เขาเหยียบย่ำหัวใจบอกก้อยได้ไหม"พสิกาถามด้วยความห่วงใย เธอรู้ว่าพิมพ์มาดารักเขา แต่ก็ไม่รู้ว่ามีเหตุผลอื่นอีกหรือไม่ ที่เพื่อนต้องทนกับเรื่องแย่ๆแบบนี้"ไม่มีอะไรเลยก้อย แอ้รักเขา แอ้รักเขามากจริงๆ ที่แอ้ทนอยู่ในสภาพนี้ ก็เพราะรัก"พูดพร้อมกับปล่อยน้ำตาให้ไหลลงมาอาบแก้ม เมื่อตระหนักได้ว่าเธอเป็นคนเลือกที่จะเจ็บเอง"โธ่แอ้ แล้วมันคุ้มกันไหม ไม่เอาไม่ร้องนะจ๊ะ วันนี้เป็นวันมงคล เจ้าสาวเขาไม่ร้องไห้กันหรอก ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ก้อยจะอยู่ข้างๆแอ้ ก้อยเข้าใจ ความดีของแอ้จะต้องชนะใจคุณพุฒิสักวัน ไม่ร้องน๊า มาก้อยเติมแป้งให้เลอะหมดแล้ว"ร่างบางโอบกอดเพื่อนรัก เมื่อพิมพ์มาดาร้องไห้ออกมา เธอคงเก็บความเจ็บเอาไว้ไม่ไหว พิมพ์มาดาไม่พูดอะไรอี

ร่างสูงใหญ่ยืนมองคนที่หลับสนิทอยู่บนเตียง ด้วยความรู้สึกหลากหลาย คืนนี้เขาตั้งใจจะกลับบ้าน หลังจากที่งานเลี้ยงเลิกรา แต่เขากลับขับรถมาที่นี่ คอนโดที่เขายกให้คนที่กำลังนอนหลับอาศัยอยู่ กี่เดือนแล้วนะที่เธอย้ายมาอยู่กับเขา หลังจากที่ตกลงกันได้เรื่องเด็ก เธอไม่ต้องการเด็ก แล้วเขาก็ไม่ใช่คนใจร้ายที่จะนิ่งเฉย เมื่อรู้นางมารคนนี้กำลังจะฆ่าสายเลือดของเขา ถึงแม้เด็กจะเกิดมาจากความไม่ตั้งใจ แต่เมื่อเกิดมาแล้ว เขาก็จะทำให้ดีที่สุด ถึงแม้ยังไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นจากตรงไหน เพราะคนเป็นแม่ประกาศไว้ว่า ทันทีที่เด็กพ้นท้องเธอจะไปจากเขา ก็ช่างประไร เขาไม่จำเป็นต้องสนใจเธอ ที่เรื่องทุกอย่างมันกลายมาเป็นแบบนี้ ก็เพราะเขาต้องการแยกเธอออกจากพุฒิพัฒน์ ที่กำลังจะหมั้นกับผู้หญิงที่เขารัก ใครจะรู้ว่าเธอจะโง่ขนาดนี้ ปล่อยให้ท้องได้ยังไง ทั้งๆที่เขาก็นอนกับเธอแค่ไม่กี่ครั้งแสงสลัวที่ส่องลอดบานหน้าต่างเข้ามา ทำให้มองเห็นซีกหน้าด้านข้าง ที่ตะแคงอยู่บนหมอนใบใหญ่ เวลาหลับเธอก็ไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงทั่วๆไป ดูไม่มีพิษสงและไร้เดียงสา ใครจะรู้ว่าภายใต้ใบหน้าที่สวยหวาน ผู้หญิงคนนี้ซ่อนเขี้ยวเล็บเอาไว้มากมาย เจอกับตัวถึงได้