All Chapters of สินธรภัทรทิรา[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่]: Chapter 21 - Chapter 30

ร่างอวบของเด็กสาวเดินกลับขึ้นไปชั้นบน นึกกระหยิ่ม ในใจที่คืนนี้ไม่มีคนเฝ้าหน้าห้องสินธรเหมือนอย่างทุกคืน มือเรียวเอื้อมไปบิดลูกบิดประตู ก่อนจะโมโหเมื่อมันถูกล็อกจากด้านใน“ไอ้เข้ม ไอ้มารความสุข เมื่อไรจะตาย ๆ ไปสักที” เด็กสาวด่าเข้ม เมื่อไม่ได้ดังใจ เข้มคงล็อกประตูห้องให้เจ้านาย เพราะกลัวเธอจะขึ้นมาวุ่นวายบนนี้อีก“วันพระไม่ได้มีหนเดียว สักวันกูจะทำให้มึงไม่มีที่อยู่” กระถินคำรามลอดไรฟัน ไม่สนใจว่าเข้มอายุห่างกับตัวเองมากน้อยแค่ไหน นาทีนี้เด็กสาวโกรธจนควันออกหูที่มีคนรู้ทันแผนการของเธอ ภาพพวงกุญแจที่ป้านิ่มชอบวางทิ้งไว้ลอยเข้ามาในหัว เด็กสาวยิ้มกว้างเมื่อนึกได้ว่ายังมีอีกตั้งหลายวิธีที่จะเข้าหาเจ้านาย ต่อให้เข้มมานอนเฝ้า หน้าห้อง เธอก็จะหาทางปีนหน้าต่างขึ้นมาให้ได้“ฝากไว้ก่อนเถอะ ไอ้แก่!” กระถินด่าเข้มอีกครั้ง ก่อนจะก้าวลงบันไดไป สักวันตำแหน่งนายหญิงของไร่สายธารต้องเป็นของเธอแสงแดดที่ส่องรอดบานหน้าต่างเข้ามา ปลุกร่าง เปลือยเปล่าภายใต้ผ้าห่มผืนหนาให้ตื่นขึ้น ร่างบางขยับตัวก่อนจะ จิ๊ปาก เมื่อรู้สึกเจ็บร้าวไปทั่วทั้งตัว โดยเฉพาะศีรษะที่ตอนนี้มันหนักจนยกขึ้นจากหมอนไม

“จะทำอะไร!”“เลิกถามคำถามโง่ ๆ ได้แล้ว จะเอามึงไง เข้ามาเสนอให้ถึงห้องนอน กูไม่สนองให้ก็โง่แล้ว”“ปล่อยนะ! โอ๊ย!” ร่างบางเซถลาเมื่อสินธรจงใจผลักเธอเข้า ข้างฝาอย่างแรง ภัทรทิราเจ็บจนน้ำตาซึม ร่างบางดิ้นหนีเมื่อร่างสูงใหญ่ตามมากดทับด้านหลัง“ปล่อยนะ! ช่วยด้วย!!” ภัทรทิราร้องขอความช่วยเหลือ เมื่อคนข้างหลังจงใจใช้หน้าอกดันแผ่นหลังของเธอ“ร้องเลย ร้องดัง ๆ กูก็อยากรู้เหมือนกันว่าจะมีใครหน้าไหน เข้ามาช่วยมึงไหม!”“หยุดทำแบบนี้ซะทีเถอะ! เป็นบ้าไปแล้วหรือไง!”“เออ ใช่!! กูมันบ้า! กูบ้า! มึงได้ยินไหมว่ากูบ้า!”“หมอก!” ภัทรทิราเรียกชื่อเล่นชายหนุ่มเมื่อรู้สึกกลัวเขาขึ้นมา“จำได้ด้วยเหรอ ว่ากูชื่อหมอก!”“หมอก... ปล่อยเราไปเถอะนะ อย่าทำแบบนี้อีกเลย เราเป็นเพื่อนกันนะหมอก” ภัทรทิราร้องขอ ตอนนี้เธอกลัวเขาจริง ๆ กลัวว่า เขาจะทำแบบเมื่อคืนกับเธออีก“ดีใจจังเลยวิว ที่มึงยังเห็นกูเป็นเพื่อน”“เราเป็นเพื่อนกันมาตลอดนะหมอก วิวไม่เคย... กรี๊ดดด!”แควก!เสื้อเชิ้ตตัวสวยขาดเป็นทางยาว เมื่อสินธรจงใจกระชากมัน คำพูดของภัทรทิราเหมือนน้ำมันที่ราดลงมาบนกองไฟ เห็นเขา เป็นเพื่อนมาตลอดอย่างนั้นหรือ ม

สินธรหัวเราะก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดน้ำใส่อ่าง บีบครีมอาบน้ำใส่แล้วตีน้ำให้เกิดฟอง ทำเหมือนตอนเด็ก ๆ ที่ป้านิ่มล่อให้เขาลงกะละมังน้ำ เพื่อปกปิดของสงวนให้พ้นจากสายตาคนขี้อาย“อ๊ะ ไม่เห็นอะไรแล้ว หันมาเถอะ”ภัทรทิราอยากจะกรีดร้อง ไม่เห็นอะไรเนี่ยนะ ไอ้อะไร ๆ ของเขาน่ะ เธอเห็นไปเต็มตาแล้ว“ถ้าช้า ไม่ปล่อยกลับบ้านนะ”คำพูดของชายหนุ่มเป็นเหมือนสวิตช์ปิดเปิด เพราะทันทีที่พูดจบ ร่างบางก็หันกลับมา ก่อนจะเดินลากเท้ามายืนข้าง ๆ อ่าง“จะสระผมไม่ใช่เหรอ พิงมาสิ” บอกก่อนจะไปยืนด้านหลัง คนที่นอนหลับตาอยู่ในอ่าง สินธรทำตามอย่างว่าง่าย พิงศีรษะไปที่ขอบอ่าง เพื่อให้หญิงสาวสระผมให้ ภัทรทิราไม่รอช้า เปิดฝักบัวแล้วรดลงไปที่ศีรษะทุยสวย ก่อนจะสอดมือเข้าไปในกลุ่มผมนุ่มที่ยาวระต้นคอ บีบแชมพูลงบนเส้นผม แล้วลงมือบีบนวดเบา ๆ ในหัวสมองขบคิด ถ้าวันนี้เธอไม่ได้มาที่นี่ ใครจะทำหน้าที่นี้ให้เขา มือบางชะงักค้าง เมื่อใบหน้าจิ้มลิ้มของเด็กกระถินลอยเข้ามาในหัว ใช่... เขาคงใช้เด็ก คนนั้น เพราะตอนที่เธอเข้ามา เขากำลังจะ... เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ดวงตากลมโตก็ลุกวาว“วิว หยุดทำไม กำลังสบายเลย” สินธรร้องถาม เมื่อห

คำพูดของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวอายจนหน้าชา ร่างบางพยายามขืนตัว เธออยากไปจากตรงนี้ หนีไปจากสายตาคู่นั้นที่มองเธออย่างหิวกระหาย ร่างสูงเป็นฝ่ายขยับสะโพกเอง เมื่อหญิงสาวทำท่าจะลุกหนี ใช้สองมือจับยึดเอวคอดเอาไว้ แล้วขยับจังหวะให้เร็วขึ้น ภัทรทิรากัดปากเพื่อข่มความเสียวซ่านที่ก่อตัวขึ้น ก่อนจะขยับสะโพกขึ้นลงเมื่อต้านธรรมชาติของร่างกายไม่ไหว สินธรยิ้มให้คนที่พยายามต่อสู้กับอารมณ์ของตัวเอง สะโพกสอบบดอัด ก่อนจะค่อย ๆ ผ่อนลง เมื่อภัทรทิราเริ่มคุมตัวเองไม่อยู่ มือแกร่งจับเอวคอด ปล่อยให้เธอเป็นคนกำหนดจังหวะเอง ใบหน้าสวยแหงนขึ้นพร้อมกับส่งเสียงคราง เมื่อถูกคลื่นพิศวาสโถมเข้าใส่ มือบางกดลงที่หน้าท้องแกร่ง ขยับสะโพกขึ้นลงรับกับแรงบดอัดที่คนใต้ร่างสวนขึ้นเป็นจังหวะ ปากบางขบเข้าหากันเพื่อกั้นเสียง เมื่อความเจ็บที่เกิดขึ้นในตอนแรกแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านลามไปทั่วทุกขุมขน“วิว... ดีใช่ไหม ชอบท่านี้ใช่ไหม อา”ไม่มีเสียงตอบ... มีเพียงจังหวะที่เริ่มเร็วขึ้น เมื่อหญิงสาว ปล่อยตัวไปตามอารมณ์“วิว... อา วิว... แน่นมาก เสียวไปหมดแล้ว แรงอีกวิว อีกนิด วิว... อา” สินธรครางลั่น เมื่อคนด้านบนขยับสะโพก

สินธรหรี่ตามองเข้ม เพราะรู้ดีว่าเข้มหมายถึงคนที่นอนอยู่ บนเตียงของเขาต่างหาก“ผมห่วงเจ้าของฟาร์มครับ แม่บอกว่าตั้งแต่มาถึง คุณหมอกยังไม่ปล่อยคุณวิวออกมาจากห้องเลย”“ป้านิ่มทำตัวสอดรู้ตั้งแต่เมื่อไร มึงแอบดูกูใช่ไหม!”“โวะ! อย่างผมเนี่ยนะจะแอบดู แม้แต่ปลายผมผมยังไม่กล้าแตะคุณวิวเลยครับ”“ดี ของของกู ถ้ากูหวงใครก็ห้ามมอง”“คุณหมอกก็พูดเกินไป เดี๋ยวไอ้พวกนี้ก็กลัวจนหัวหด มันก็ต้องมองบ้างสิครับ คุณวิวเป็นคนนะครับ ไม่ใช่แมว จะได้ใส่กระเป๋าหิ้ว ไปไหนด้วยได้”“รำคาญ! กูจะเข้าไปที่สายธาร ถ้าวิวตื่นพาไปส่งด้วย”สินธรพูดก่อนจะเดินออกไป สายธารคือธารน้ำขนาดใหญ่ที่ไหลผ่านไร่ของเขาแล้วไปรวมตัวกันเป็นน้ำตกที่ไร่แสงตะวัน “เปลี่ยนบรรยากาศเหรอครับ” เข้มเอ่ยล้อเลียน “ไอ้เข้ม!” ชายหนุ่มหันมาชี้หน้าเข้ม ก่อนจะโดดขึ้นหลังม้า ที่คนงานเตรียมมาไว้รอ“แล้วต้องทำไงวะ” เข้มพูดกับตัวเอง เพราะงงกับคำสั่งเจ้านาย ห้ามมอง ห้ามเข้าใกล้ แล้วจะพาคุณวิวไปส่งยังไง“จำไว้นะ ผู้หญิงคนนั้นคือนายหญิงของเรา พวกมึงต้องเคารพเธอ ให้เหมือนที่ทำกับคุณหมอก ห้ามแตะต้องเธอแม้แต่ปลายเล็บ”เข้มหันไปสั่งลูกน้อง ก่อนจะเ