All Chapters of สินธรภัทรทิรา[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่]: Chapter 31 - Chapter 40

“ไม่นะ! อ๊ายยย... หยุดนะ!” หญิงสาวกรีดร้อง เมื่อ ชายหนุ่มฝังหน้าเข้าหาใจกลางความเป็นหญิง ดูดกลืนน้ำหวานจากดอกไม้งาม ก่อนจะสอดลิ้นเข้าหาร่องสวาทที่คับแน่น โจนจ้วงลิ้นร้ายเข้าออกเป็นจังหวะ ร่างบางส่ายไปมาเมื่อถูกจู่โจมอย่างหนัก สะโพกลอยขึ้นจากพื้นเมื่อความเสียวซ่านเข้าเล่นงาน “อ๊า... หมอก... วิว... สะ... เสียวมาก” หญิงสาวครางไม่เป็นภาษา มือบางสอดเข้าหาเส้นผมนุ่มที่ยาวระบ่า ก่อนจะจิกเล็บลงไปบนศีรษะทุยได้รูป แล้วลงน้ำหนักกดศีรษะชายหนุ่มไว้ ใบหน้าสวยแหงนขึ้น ส่งเสียงครางออกมาอย่างลืมอาย ลิ้นร้อนกวาดเลียไปตามซอกหลืบ ก่อนจะดูดเม้มตุ่มไตสีชมพูสด พร้อมกับสอดปลายนิ้วเข้าหาช่องทางรักที่คับแน่น ขยับเข้าออกเป็นจังหวะ สลับกับดูดดุนตุ่มไต เพื่อเร่งให้คนที่นอนบิดไปมาไปถึงฝั่งฝัน ร่างบางกระตุกเกร็งเมื่อชายหนุ่มอัดนิ้วเรียวเข้าออกในช่องสวาทรัวเร็ว ก่อนจะไล้ลิ้นร้อนกวาดเลียธารน้ำหวานเหนียวหนืดที่ไหลออกมา จากช่องทางรักอย่างหิวกระหาย“วิว...” ร่างสูงหยัดกายลุกขึ้น ก่อนจะสอดปลายนิ้วที่เปียกชุ่ม เข้าไปในปากบาง หญิงสาวเบือนหน้าหนี แต่กลับถูกมือแกร่งจับ คางมน ก่อนจะบังคับสอดปลายนิ้วที่เปียกแฉะ

หลังจากอาหารเช้า สินธรก็พาภัทรทิราขี่ม้าขึ้นไปบนเขา ที่ตรงนี้เป็นจุดชมวิวที่สวยที่สุด น้อยคนจะได้ขึ้นมาเห็น เพราะมันเป็นพื้นที่ส่วนตัว บนนี้เป็นที่โล่งกว้าง มีต้นไม้น้อยใหญ่ขึ้นสลับกับไม้เลื้อย ที่กำลังออกดอกบานสะพรั่ง ส่งกลิ่นหอมไปทั่วบริเวณภัทรทิรานั่งลงใต้ต้นไม้ใหญ่ ร่างกายรู้สึกเพลียเพราะเมื่อคืน กว่าสินธรจะปล่อยให้เธอนอนก็เกือบสว่าง ร่างบางหลับตาลงเมื่อ สายลมพัดผ่านมากระทบผิวหน้า ให้ความรู้สึกเย็นสดชื่น แต่ก็ต้องสะดุ้งสุดตัว เมื่อมีอะไรบางอย่างมาสัมผัสใบหน้า ตากลมโตปรือขึ้นมอง เมื่อเห็นว่าเป็นใบหน้าของชายหนุ่มจึงหลับต่อ“วิว... บนนี้อากาศดีนะ” สินธรนั่งลงข้าง ๆ ตาคมเข้มยังมองนิ่งอยู่ที่ปากอิ่มไม่ละ“อืม...” หญิงสาวขานรับในลำคอเบา ๆ“วิว... ง่วงเหรอ”“อืม... ลมพัดเย็นดี”“วิว...”“อะไรอีก...” หญิงสาวถามเมื่อชายหนุ่มยังเรียกชื่อเธอซ้ำ ๆ“เปล่า... ไม่มีอะไรก็ได้ แค่อยากคุยด้วย จะนอนก็นอนเถอะ นอนบนตักกูดีกว่า นั่งหลับไม่สบายตัว”เมื่อถูกคนหลับขึ้นเสียงสินธรก็เลิกเซ้าซี้ ร่างสูงผ่อนร่างคนหลับ ให้เอนมาพิงอกในท่าซ้อนกัน ใช้สองแขนกอดเอวบางเอาไว้ เธอจะได้นั่งถนัดหญิงสาวปรือตาขึ

สินธรจูงมือหญิงสาวเข้ามาในบ้าน เป็นจังหวะที่ป้านิ่ม เดินสวนออกมาพอดี ชายหนุ่มกลอกตา เพราะเท่ากับว่าความคิดที่จะพาคนข้าง ๆ ขึ้นไปฟัดให้หายคิดถึงต้องถูกพับเก็บ เมื่อป้านิ่มบอกว่า ตั้งโต๊ะของว่างไว้ให้คุณวิวแล้ว หญิงสาวยิ้มกว้าง พร้อมกับขอบคุณ คนแก่ ก่อนจะเปลี่ยนมาดึงมือสามีเข้าไปในครัวแทนสินธรมองคนร่างบางอย่างคาดโทษ ก่อนจะงับสาคูไส้หมู เข้าปากเมื่อคนตัวเล็กตักมาป้อนให้ถึงปาก เขาไม่อยากกินสาคูไส้หมู แต่เขาอยากกินเมีย!“วิว...”“หืม...”“อิ่มยัง ขึ้นบ้านเถอะ กูอยาก”“หมอก! พูดอะไร ระวังบ้างสิ เดี๋ยวคนอื่นมาได้ยินเข้าวิวจะ เอาหน้าไปไว้ไหน แล้วบอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ให้พูดมึงกู!”ภัทรทิราวางช้อน เมื่อคนตรงหน้ายังชวนเธอขึ้นห้องไม่เลิก พร้อมกับเอ่ยดุเรื่องที่สินธรชอบใช้คำว่ามึงกูเวลาคุยกับเธอ“ไม่ให้พูดกู แล้วจะให้พูดว่าอะไร คุณ-ผม เธอ-เรา กระดากปาก”พูดพร้อมกับทำท่าขนลุกขนพองจนคนร่างบางหมั่นไส้“หมอก... แทนตัวเองว่า... หมอก!” หญิงสาวกดเสียงต่ำ พร้อมกับจ้องลงไปในตาคู่คม“ไม่ไหว ๆ กูไม่ได้อ่อนโยนขนาดนั้น!” ชายหนุ่มโวยลั่นเมื่อคน ตัวเล็กจะให้เขาแทนตัวเองว่าหมอกภัทรทิราอย

เมื่อทนความรบเร้าของธาวินทร์ไม่ไหว เผ่าเพชรจึงตัดสินใจมาหาภัทรทิราที่ขวัญใจฟาร์ม แต่หญิงสาวไม่ได้อยู่ที่นี่ คนงานบอกว่าภัทรทิราย้ายไปอยู่ที่ไร่สายธารได้หลายเดือนแล้ว งานที่นี่ ส่วนใหญ่จะเป็นเข้มที่เข้ามาดูแล ส่วนพ่อเลี้ยงสินธรจะมาบางครั้ง เผ่าเพชรคุยกับลุงชัยอีกพักใหญ่ ๆ จึงรู้ว่าวันที่สินธรสั่งให้คนงานมา รื้อฟาร์ม ภัทรทิราก็หายไปตั้งแต่วันนั้น แล้วเรื่องก็เป็นอย่างที่เห็น ภัทรทิราก็ย้ายเข้าไปอยู่กับสินธร ลุงชัยยังเล่าว่าภัทรทิรามีความสุขดี เพราะพ่อเลี้ยงรักและดูแลเธอเป็นอย่างดี งานการก็ไม่เคยให้หยิบจับ และที่ดีไปกว่านั้นก็คือขวัญใจฟาร์มได้ผลผลิตเยอะขึ้นจากที่เคยเป็น เพราะคุณหมอกมีวิธีใหม่ ๆ มาทดลองตอนแรกเผ่าเพชรก็ห่วงเพื่อนไม่น้อย เพราะเป็นอย่างที่เขาคิดไว้จริง ๆ สินธรเอาเรื่องที่ดินมาอ้าง แล้วใช้วิธีสกปรกกับหญิงสาว แต่พอได้ยินเรื่องที่ลุงชัยเล่า และได้มาเห็นภัทรทิรากับตา จึงได้รู้ว่าเรื่อง บางเรื่องคนนอกก็อาจจะไม่รู้จริง ๆ เพราะหญิงสาวมีความสุขจริง ๆ“เห็นวิวมีความสุข ผมก็สบายใจ” เผ่าเพชรพูดขึ้นเมื่อขอตัวกลับ หลังจากอยู่คุยกับหญิงสาวได้สักพัก เขาไม่อยากอยู่ที่นี่นาน เ

เมื่อสินธรอนุญาต โรงเรือนเลี้ยงแมลงจึงเกิดขึ้น วันนี้ภัทรทิรามาขวัญใจฟาร์มแต่เช้า แถมสามีก็ยังใจดีทิ้งงานในไร่มาดูผลงานของเธออีกด้วย ถึงแม้จะไม่ค่อยเห็นด้วย แต่เมื่อเห็นเธอตั้งใจ และอยากทำ สินธรจึงตามใจ เพราะมันเป็นอีกทางที่ทำให้เธอยิ้มได้ ถ้าเธอยิ้มแสดงว่าต้องมีความสุข“คุณวิว จะเอาจริง ๆ หรือครับ” ลุงชัยถามเพื่อความแน่ใจ เพราะเรื่องแมลงเป็นอะไรที่เขาเองก็เพิ่งรู้ ถึงจะลองชิมแล้วว่าอร่อยจริง แต่ก็ยังมองไม่เห็นการเติบโตของตลาด“ปล่อยเด็กดื้อไปเถอะลุง ถือว่าทำสนามเด็กเล่นก็แล้วกัน” สินธรร้องบอกเมื่อเดินมายืนซ้อนหลังภรรยา“ไหนว่าเห็นด้วยไง” ภัทรทิราเอี้ยวตัวมาถามสามี “ไม่ได้ขัด...”“หมอกน่ะ ไม่มั่นใจใช่ไหมว่ามันทำเงินได้” หญิงสาวพูดขึ้น ใบหน้าสวยเริ่มงอง้ำ เมื่อคิดว่าที่สามีให้ทำเพราะตามใจเธอแค่นั้นเอง“เปล่านี่ หมอกไม่ได้คิดแบบนั้นสักหน่อย” พูดแล้วก็แทบกัดลิ้นตัวเองตาย เมื่ออยู่ ๆ ก็เกิดความเงียบไปทั่วทั้งบริเวณ เมื่อคนงานต่างหยุดมือ แล้วหันมามองหน้าเขาเป็นตาเดียวกัน“หมอกเลยโว้ย! ฮ่า ๆ ๆ ๆ” เข้มที่กำลังทำหน้าที่ส่งสังกะสีให้คนงานมุงหลังคาหัวเราะลั่น เมื่อได้ยินคำแทนตัวที่เจ้านาย