สินธรภัทรทิรา[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่]

สินธรภัทรทิรา[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่]

last updateLast Updated : 2025-06-26
By:  มณีภัทรสรUpdated just now
Language: Thai
goodnovel16goodnovel
Not enough ratings
30Chapters
2views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

"ถอยไป ฉันจะพาลูกกลับบ้าน" "ไม่! วิวต้องรักษาคำพูดสิ" "เหอะ! ที่นี้มาทวง หน้าด้าน" "เออ! หมอกหน้าด้าน หน้าทน หน้าหมา หน้าแมว หน้าอะไรอีกด่ามาเลย หมอกยอมหมดแหละ" "ไม่ต้องมาพูดดี ฉันเกลียดคุณ"เมื่อเจอไม้นี้ ภัทรทิราก็ไปไม่เป็น สินธรทำแบบนี้อีกแล้ว ออดอ้อน แล้วก็ไล่ต้อนให้เธอจนมุม "ย้ำอีกแล้ว ไม่เหนื่อยเหรอ ที่ต้องโกหกหัวใจตัวเอง วิวไม่เคยเกลียดหมอก หมอกรู้" "อย่ามารู้ดี พูดมาก รำคาญ!"พูดพร้อมกับเบี่ยงหลบ ทำท่าจะเดินไปที่ประตู "วิว...หกปีแล้วนะ ที่เราเป็นแบบนี้"ร่างบางชะงักเท้า ที่กำลังจะก้าวต่อ "หกปีที่เรา ต้องคอยหลอกตัวเอง ว่าเราเกลียดกัน"หัวใจดวงน้อยเต้นแรงขึ้น หยุดฟังว่าสินธรจะพูดอะไรต่อ "วิวรู้ไหม ว่าหมอกทรมานแค่ไหน ที่ต้องบอกตัวเองว่าอย่าคิดถึง ใจวิวทำด้วยอะไร ทำไมมันถึงได้แข็งแบบนี้ บอกหน่อยได้ไหม ว่าหมอกต้องทำยังไง ถึงจะได้หัวใจของวิวคืนมา" ภัทรทิรายกมือขึ้นปาดน้ำตา ที่อยู่ๆมันก็ไหลออกมา

View More

Chapter 1

เพื่อนสนิท

青木玲奈(あおき れな)がA国の空港に着いたのは、すでに夜の九時を過ぎていた。

今日は彼女の誕生日だ。

携帯の電源を入れると、たくさんの誕生日メッセージが届いていた。

同僚や友人からのものばかり。

藤田智昭(ふじた ともあき)からは何の連絡もない。

玲奈の笑顔が消えかけた。

別荘に着いたのは、夜の十時を回っていた。

田代(たしろ)さんは彼女を見て、驚いた様子で「奥様、まさか……いらっしゃるなんて」

「智昭と茜(あかね)ちゃんは?」

「旦那様はまだお帰りになってません。お嬢様はお部屋で遊んでいます」

玲奈は荷物を預けて二階へ向かうと、娘はパジャマ姿で小さなテーブルの前に座り、何かに夢中になっていた。とても真剣で、誰かが部屋に入ってきたことにも気付かない様子。

「茜ちゃん」

茜は声を聞くと、振り向いて嬉しそうに「ママ!」と叫んだ。

そしてすぐに、また手元の作業に戻った。

玲奈は娘を抱きしめ、頬にキスをしたが、すぐに押しのけられた。「ママ、今忙しいの」

玲奈は二ヶ月も娘に会えていなかった。とても恋しくて、何度もキスをしたくなるし、たくさん話もしたかった。

でも、娘があまりにも真剣な様子なので、邪魔はしたくなかった。「茜ちゃん、貝殻のネックレスを作ってるの?」

「うん!」その話題になると、茜は急に生き生きになった。「もうすぐ優里おばさんの誕生日なの。これはパパと私からの誕生日プレゼント!この貝殻は全部パパと私が道具で丁寧に磨いたの。きれいでしょう?」

玲奈の喉が詰まった。何も言えないうちに、娘は背を向けたまま嬉しそうに続けた。「パパは優里おばさんに他のプレゼントも用意してるの。明日……」

玲奈の胸が締め付けられ、我慢できなくなった。「茜ちゃん……ママの誕生日は覚えてる?」

「え?何?」茜は一瞬顔を上げたが、すぐにまたビーズを見つめ直し、不満そうに「ママ、話しかけないで。ビーズの順番が狂っちゃう……」

玲奈は娘を抱く手を放し、黙り込んだ。

長い間立ち尽くしていたが、娘は一度も顔を上げなかった。玲奈は唇を噛み、最後は無言のまま部屋を出た。

田代さんが「奥様、先ほど旦那様にお電話しました。今夜は用事があるので、先に休んでくださいとのことです」

「分かりました」

玲奈は返事をし、娘の言葉を思い出してちょっと躊躇した後、智昭に電話をかけた。

しばらくして電話が繋がったが、彼の声は冷たかった。「今用事がある。明日にでも……」

「智昭、こんな遅くに誰?」

大森優里(おおもり ゆり)の声だった。

玲奈は携帯を強く握りしめた。

「何でもない」

玲奈が何か言う前に、智昭は電話を切った。

夫婦は二、三ヶ月も会っていない。せっかくA国まで来たのに、彼は家に帰って会おうともせず、電話一本でさえ、最後まで話を聞く気もなかった……

結婚してこれだけの年月が経っても、彼は彼女にずっとこうだった。冷淡で、よそよそしく、いつも面倒くさそうに。

彼女は実はもう慣れていた。

以前なら、きっともう一度電話をかけ直して、どこにいるのか、帰ってこれないのかを優しく尋ねていただろう。

今日は疲れているせいか、そうする気が突然失せていた。

翌朝目が覚めて、少し考えてから、やはり智昭に電話をかけた。

A国は本国と十七、八時間の時差がある。A国では今日が彼女の誕生日だった。

今回A国に来たのは、娘と智昭に会いたかったのはもちろん、この特別な日に三人で揃って食事がしたいと思ったから。

それが今年の誕生日の願いだった。

智昭は電話に出なかった。

しばらくして、やっとメッセージが届いた。

「用件は?」

玲奈:「お昼時間ある?茜ちゃんも連れて、三人で食事しない?」

「分かった。場所が決まったら教えて」

玲奈:「うん」

その後、智昭からは一切連絡がなかった。

彼は彼女の誕生日のことなど、すっかり忘れているようだった。

玲奈は覚悟していたつもりだったが、それでも胸の奥が痛んだ。

身支度を整え、階下に降りようとした時、娘と田代さんの声が聞こえてきた。

「お母様がいらっしゃったのに、お嬢様は嬉しくないのですか?」

「私とパパは明日、優里おばさんと海に行く約束してるの。ママが一緒に来たら、気まずくなっちゃうでしょう」

「それにママは意地悪よ。いつも優里おばさんに意地悪するもの……」

「お嬢様、玲奈様はあなたのお母様です。そんなことを言ってはいけません。お母様の心が傷つきますよ」

「分かってるけど、私もパパも優里おばさんの方が好きなの。優里おばさんを私のママにできないの?」

「……」

田代さんが何か言ったが、もう玲奈には聞こえなかった。

娘は自分が一手に育て上げた子。ここ二年、父娘の時間が増えてから、娘は智昭に懐くようになり、去年智昭がA国で市場開拓に来た時も、どうしても付いて行きたがった。

手放したくなかった。できれば側に置いておきたかった。

でも娘を悲しませたくなくて、結局認めた。

まさか……

玲奈はその場に凍りついたように立ち尽くし、血の気が引いた顔で、しばらく動けなかった。

今回仕事を後回しにしてA国に来たのも、娘との時間を少しでも多く持ちたかったから。

今となっては、その必要もないようだ。

玲奈は部屋に戻り、本国から持ってきたプレゼントを、スーツケースに戻した。

しばらくして田代さんから電話があり、子供を連れて出かけると言われ、何かあったら連絡してほしいとのことだった。

玲奈はベッドに座ったまま、心の中が空っぽになったような気がした。

仕事を後回しにしてまで駆けつけたのに、誰も彼女を必要としていない。

彼女が来たことは、まるで笑い話のようだった。

しばらくして、彼女は外に出た。

この見知らぬ、それでいて懐かしい国を、あてもなく歩き回った。

お昼近くになって、やっと智昭との昼食の約束を思い出した。

朝聞いた会話を思い出し、娘を迎えに帰るか迷っていた時、智昭からメッセージが届いた。

「昼は用事が入った。キャンセルする」

玲奈は見ても、少しも驚かなかった。

もう慣れていたから。

智昭にとって仕事でも、友人との約束でも……何もかもが妻である彼女より大切なのだ。

彼女との約束は、いつだって気まぐれにキャンセルされる。

彼女の気持ちなど、一度も考えたことがない。

落ち込むだろうか?

以前なら、たぶん。

今はもう麻痺して、何も感じない。

玲奈の心は更に霧の中にいるようだった。

はずんだ気持ちで来たのに、夫からも娘からも、冷たい仕打ちばかり。

気がつくと、以前智昭とよく来ていたレストランの前に車を停めていた。

中に入ろうとした時、智昭と優里、そして茜の三人が店の中にいるのが見えた。

優里は娘と仲睦まじく並んで座っていた。

智昭と話しながら、娘をあやしている。

娘は嬉しそうに足をぶらぶらさせ、優里とじゃれ合い、優里が食べかけたケーキに口をつけていた。

智昭は二人に料理を取り分けながら、優里から視線を離そうとしない。まるで彼女しか目に入っていないかのように。

これが智昭の言う『用事』。

これが、彼女が命を賭けて十月十日の苦しみを耐え、産み落とした娘。

玲奈は笑った。

その場に立ち尽くして、眺めていた。

しばらくして、視線を外し、踵を返した。

別荘に戻った玲奈は、離婚協議書を用意した。

彼は少女時代からの憧れだった。でも彼は一度も彼女を見つめてはくれなかった。

あの夜の出来事と、お爺様の圧力がなければ、彼は決して彼女と結婚などしなかっただろう。

以前の彼女は、頑張りさえすれば、いつか必ず彼に振り向いてもらえると信じていた。

現実は彼女の頬を、容赦なく叩いた。

もう七年近く。

目を覚まさなければ。

離婚協議書を封筒に入れ、智昭に渡すよう田代さんに頼み、玲奈はスーツケースを引いて車に乗り込んだ。

「空港へ」運転手に告げた。

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
30 Chapters
เพื่อนสนิท
หน้าโรงเรียนประจำจังหวัดเชียงรายเป็นภาพที่คนผ่านไปผ่านมา และคนแถวนั้นเห็นจนชินตา ใต้ต้นคูนใหญ่หน้าโรงเรียนประจำจังหวัด ทุก ๆ เย็นวันจันทร์ถึงศุกร์ จะมีเด็กหนุ่มสองคนนั่งโขกหมากฮอสอย่างสนุกสนาน โดยมีเด็กสาวใบหน้าจิ้มลิ้มนั่งอ่านตำราเรียนอยู่ที่โต๊ะเดียวกัน แต่ถ้าจะมีใครสังเกต ดี ๆ จะเห็นว่าสาวน้อยคนนี้มักจะอ่านไปขำไป จนบางครั้งเด็กหนุ่ม ทั้งสองก็ยื่นมือมาผลักหัวบ้าง เพราะรำคาญที่เสียงหัวเราะของเธอทำลายสมาธิ“ขำไรนักหนาวะวิว” เด็กหนุ่มคนที่เสียหมากให้เพื่อนสองตัวซ้อนหันมาถาม เพราะเริ่มอารมณ์เสียที่พลาดท่าถูกหมากฮอสฝั่งตรงข้ามกินถึงสองต่อ “มุกตลกของพี่เอ๊าะน่ะวิน ดูสิพี่เอ๊าะวาดนมให้หนูหิ่นด้วย”ภัทรทิราเงยหน้าจากหนังสือ หันไปตอบธาวินทร์พร้อมกับยกหนังสือหน้าที่อ่านให้ดู“จะฟ้องลุงน่านว่าวิวอ่านแต่การ์ตูน”ธาวินทร์สวนกลับแบบไม่สบอารมณ์นัก เขาโทษว่าเป็นเพราะเธอที่เอาแต่นั่งขำจนทำให้เขาเสียสมาธิ เกมนี้เขาต้องเสียท่าให้ เผ่าเพชร อันที่จริงตั้งแต่เล่นกันมา เขาก็เพิ่งจะชนะเผ่าเพชรแค่ตาเดียวเท่านั้น“แพ้แล้วพาล วิวอ่านการ์ตูนแล้วไง ผลสอบวิวก็ดีกว่าวินแล้วกัน”สาวน้อยหันไ
last updateLast Updated : 2025-06-23
Read more
เพื่อนสนิท(1)
“เส้นเล็กหมูน้ำใสไม่ถั่วงอกหนึ่ง พิเศษลูกชิ้นนะป้า!” เมื่อมาถึงร้านน้ำแข็งไส ที่เป็นร้านประจำของพวกเขา สินธรก็ ไม่รอช้า มาถึงก็สั่งก๋วยเตี๋ยวก่อนใคร ในขณะที่เพื่อนคนอื่น สั่งแค่น้ำแข็งไส ตาคมเข้มมักจะมองไปที่แม่ค้าจำเป็นเมื่อเธออาสาทำ น้ำแข็งไสให้เพื่อน ลองถ้าเขาสั่งน้ำแข็งด้วยอีกคน ยายนี่ก็คงทำให้เขาถ้วยสุดท้าย แถมใส่น้ำหวานมาน้อย บางครั้งก็ลืมใส่ลูกจาก จนเขา ต้องโวยวาย ที่เป็นแบบนี้เพราะเธอไม่เคยใส่ใจเขานั่นเอง “กินก๋วยเตี๋ยวตอนนี้ เดี๋ยวก็กินข้าวเย็นไม่ได้หรอก” ภัทรทิรา พูดขึ้น เมื่อยกชามก๋วยเตี๋ยวมาวางให้เด็กหนุ่ม“เรื่องของเราป้ะ ไม่กินก็อย่าพูดมาก เอามา ไปทำน้ำแข็งให้ด้วย ใส่ลูกจากเยอะ ๆ น้ำแข็งไม่ต้องมาก เอาหวาน ๆ นะ”“ทำเองเลยไหมล่ะ กินก๋วยเตี๋ยวให้หมดก่อนเถอะ” ภัทรทิรา หันมาเถียง เมื่อโดนคนเรื่องมากใช้งาน“พูดมาก ไปทำมาเร็ว ๆ” สินธรตอบ แล้วหันมาสนใจชามก๋วยเตี๋ยวตรงหน้าต่อ ก่อนจะอารมณ์เสียเมื่อเห็นว่าลูกชิ้นในชามหายไปหลายลูก“ใครขโมยลูกชิ้นกู!” เสียงแหบพร่าคำรามลั่น เผ่าเพชรอมยิ้ม ในขณะที่ธาวินทร์ทำท่าทางไม่รู้ไม่ชี้ แต่ปากยังเคี้ยวตุ้ย ๆ เพราะยัด ของกลางเข้าปากไปหล
last updateLast Updated : 2025-06-23
Read more
เพื่อนสนิท(จบ)
ภัทรทิราไม่สนใจอะไร นอกจากมองต้นไม้ข้างทาง อีกไม่นาน ก็จะปิดเทอมภาคฤดูร้อน และปีนี้พวกเขาจะจบชั้น ม.3 เพื่อนบางคนต้องย้ายโรงเรียน บางคนไปเรียนสายอาชีพ บางคนไปเรียนต่อกรุงเทพฯ ที่แน่ ๆ ธาวินทร์คนหนึ่งแหละ ที่สอบติดเตรียมอุดมฯ และต้องย้ายไปเรียนต่อที่กรุงเทพฯ ในขณะที่เผ่าเพชรก็สอบติดที่ สวนกุหลาบเช่นกัน แต่เผ่าเพชรยังไม่พูดถึงเรื่องนี้“วิว! วิว! วิว!” สินธรตะโกนเรียกชื่อเด็กสาว แข่งกับเสียงของมอเตอร์ไซค์ แต่เมื่อเห็นภัทรทิราไม่ตอบ เด็กหนุ่มจึงดับเครื่อง ภัทรทิราตกใจเมื่ออยู่ ๆ รถก็ดับลง“รถเป็นอะไรเหรอหมอก” ถามด้วยสีหน้ากังวล เพราะบริเวณนี้ค่อนข้างห่างบ้านคน และไม่มีตู้โทรศัพท์“เปล่า เรียกไม่ขานเลยจอด มีเรื่องอยากถามหน่อย” สินธรตอบ พร้อมกับเปิดกระเป๋านักเรียน แล้วหยิบอะไรอย่างออกมา“หมอก! หมอกสูบบุหรี่ด้วยเหรอ” ภัทรทิราถามด้วยความตกใจ สินธรยักไหล่ไม่สนใจ พร้อมกับหยิบบุหรี่ใส่ปากหน้าตาเฉย“ลุงน่านรู้หรือเปล่าว่าหมอกสูบบุหรี่”“พ่อจะรู้เพราะเธอนี่แหละ อย่าปากดีนะวิว ถ้าพ่อรู้วิวเจอดีแน่”เด็กหนุ่มหันมาขู่ แล้วยืนสูบบุหรี่อย่างสบายอารมณ์“เรื่องของหมอก วิวไม่ยุ่งหรอก หมอกจะ
last updateLast Updated : 2025-06-23
Read more
เด็กมีปัญหา
สินธรมาส่งภัทรทิราที่บ้าน ระหว่างทางทั้งสองไม่ได้คุยอะไรกันอีกเลย เพราะในหัวของภัทรทิรามีแต่เรื่องของเผ่าเพชร สินธร ก็เช่นกัน ในหัวของเขาตอนนี้มันมีแต่ความน้อยใจ ภัทรทิราไม่เคยเห็นเขาอยู่ในสายตา เพื่อนอีกสองคนก็กำลังจะมีอนาคตที่สดใส ในขณะที่เขายังแก้ ร. กับศูนย์ไม่ผ่าน โชคดีที่สมัยนี้ไม่มีให้เรียนซ้ำชั้น ไม่อย่างนั้น เขาคงต้องเรียนซ้ำจนหัวผุแน่ ๆ ยิ่งคิดยิ่งโมโห มือของเด็กหนุ่มล้วงกระเป๋ากางเกง ก่อนจะคว้าบุหรี่ที่เหลือมาอัดควันลงปอด อีกพักใหญ่ ๆ ก่อนจะนำส่วนที่เหลือไปวางไว้ในจุดที่ปลอดภัย เพราะการนำมันเข้าไปในบ้านไม่ใช่เรื่องดี ถ้าพ่อจับได้ว่าเขาสูบบุหรี่ มีหวังโดนหวดจนก้นลายแน่นอนมอเตอร์ไซค์คันงามขับเข้ามาจอดหน้าบ้านปูนสองชั้นขนาดใหญ่ ตาคมเข้มมองเข้าไปในบ้าน ก่อนจะถอนหายใจ เวลานี้คนในบ้านคงกำลังกินข้าวเย็นอย่างอร่อย ปกติเขาจะไม่กลับบ้านเวลานี้ แต่วันนี้เพราะมัวเสียเวลากับยายภัทรทิราหน้ามึน จึงทำให้ต้องเข้าบ้านเวลานี้ “กลับซะเย็นเลยนะครับคุณหมอก” เข้ม เด็กหนุ่มลูกคนงาน วิ่งออกมารับ พร้อมกับมาจูงรถของเขาไปเก็บเหมือนทุกวัน“พ่ออยู่ไหม” สินธรถาม เมื่อชะโงกหน้าเข้าไปในบ้าน“
last updateLast Updated : 2025-06-23
Read more
เด็กมีปัญหา(จบ)
“ปล่อยกู! ปล่อยสิวะ!” สินธรโวยวาย เมื่อถูกเข้มลากออกมาไกลจากตัวบ้าน แต่หนุ่มรุ่นพี่ยังคงล็อกคอเขาไม่ยอมปล่อย สินธรเลยโมโห จะห่วงอะไรกันนักหนา เขาหายใจไม่ออกโว้ย “ปล่อย!”“ถ้าผมปล่อย คุณหมอกห้ามกลับไปทะเลาะกับนายใหญ่อีกนะ”เข้มถามกึ่งขอร้อง แขนยังล็อกไว้แบบเดิม“กูคงไม่โง่กลับไปให้พ่อตีกบาลหรอก ปล่อย! กูหายใจไม่ออก!”สินธรโวยวายพร้อมกับสะบัดตัวออก เมื่อเข้มคลายแขนออก“เอาบุหรี่มาสูบดิ๊!” ร่างสูงทิ้งตัวลงพื้น พร้อมกับร้องหาบุหรี่ ไหน ๆ พ่อก็จับได้แล้ว ก็เอาให้สุด ๆ กันไปเลย“ไม่มีครับ” เข้มตอบ ก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ“ก็ที่มึงสูบน่ะ เอามาให้กูดิ”“ผมสูบยาเส้น คุณหมอกจะเอาเหรอ”“ยาเส้นก็มวนมาสิ เรื่องมากจริงโว้ย!”สิ้นเสียงโวยวายของเจ้านายหนุ่ม เข้มก็ล้วงถุงก๊อบแก๊บออกมาจากกระเป๋ากางเกง เข้มก็ติดบุหรี่ แต่เพราะมันแพง เขาจึง หันมาหายาเส้นแทน แถมประหยัดเงินได้เยอะ ส่วนบุหรี่จะสูบก็ต่อเมื่ออยู่ต่อหน้าสาว ๆ ปีนี้เข้มอายุสิบเก้า เขาเลยพกบุหรี่ได้ เพราะโตแล้วมือแกร่งส่งมวนยาเส้นให้เด็กหนุ่ม ก่อนจะจุดไฟให้ เมื่อเจ้านายคาบมวนยาไว้ในปาก เข้มสูบบุหรี่ก็จริง แต่เขาไม่เคยสอนให้นายน้อยสูบ แ
last updateLast Updated : 2025-06-23
Read more
จุดเริ่มต้นของความบาดหมาง
“หมอกมีอะไร ดึกแล้วไว้คุยกันพรุ่งนี้นะ” เมื่อเห็น เด็กหนุ่มยังยืนเงียบ เด็กสาวจึงร้องถามอีกครั้ง ในใจก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ถ้าลองว่าสินธรมาถึงที่นี่เวลานี้ คงต้องมีเรื่องแน่นอนเด็กหนุ่มไม่พูดอะไร แต่หันกลับมาทางเข้ม เข้มย่อตัวลงอย่าง รู้งาน ก่อนจะให้เจ้านายเหยียบบ่า แล้วลุกขึ้นส่งเจ้านายขึ้นระบียง ชั้นบน “หมอก!” ภัทรทิราตาโต เมื่อสินธรปีนขึ้นมา ถึงจะไม่ใช่ครั้งแรก ที่เขาทำ แต่เธอก็ไม่ชอบใจ ร่างสูงของเด็กหนุ่มยืนตรงขอบหน้าต่าง ตาคู่คมยังมอง คนตรงหน้านิ่ง ๆ เข้มที่อยู่ข้างล่างยังแหงนมอง ด้วยความห่วงใย กลัวนายน้อยจะร่วงลงมา เพราะดูจากท่ายืนแล้ว นายน้อยคงไม่ปกติ“วิว...” สินธรเอ่ยเรียกชื่อเด็กสาว แล้วเอาแต่ยืนยิ้มอยู่แบบนั้น“หมอก... เป็นอะไรเนี่ย เข้ามาสิ เดี๋ยวก็ตกลงไปหรอก” ภัทรทิราขยับหลีกทาง ให้เด็กหนุ่มปีนหน้าต่างเข้ามาถึงเธอกับเขาจะเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ แต่ตอนนี้เธอกับเขาโตแล้ว คงไม่เหมาะถ้าเขาจะปีนหน้าต่างเข้ามา อีกอย่างตอนนี้ ภัทรทิราก็รู้แล้วว่าคนที่ยืนตรงหน้าคิดอะไรกับเธอ ปีนี้เขาอายุสิบห้า ก็ไม่แปลกถ้าเขาจะคิดเรื่องความรัก แต่
last updateLast Updated : 2025-06-23
Read more
จุดเริ่มต้นของความบาดหมาง(จบ)
“วิว หมอกขอโทษ” สินธรบอกด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด “ออกไป! ต่อไปนี้วิวจะคิดว่าไม่เคยมีเพื่อนชื่อหมอกอีก”“วิว...” สินธรพูดไม่ออก ได้แต่ยืนมองเด็กสาวที่เอาแต่ยืนร้องไห้อยู่แบบนั้น ใจเขาอยากกอดเธอ อยากขอโทษ แต่มันคงไม่มีประโยชน์ เพราะเธอคงไม่ให้อภัยเขา“ได้ หมอกไปก็ได้ แต่ก่อนที่หมอกจะไป วิวฟังคำพูดของหมอก ไว้นะ ไม่มีใครรักวิวเท่าหมอกอีกแล้ว ไอ้เผ่าที่วิวรักมันนักหนา มันแอบหมั้นมาสามปีแล้ว วิวรู้บ้างไหม เรื่องสำคัญแบบนี้ มันยังไม่บอกวิวเลย แล้วที่หมอกไม่บอก ก็เพราะไม่อยากทำให้วิวเสียใจ เห็นไหมคนที่วิว คิดว่าดีที่สุด มันยังโกหกวิวเลย ทีนี้รู้หรือยังว่าเวลาที่ถูกคนที่เรารักมองข้าม มันเจ็บแค่ไหน” สินธรพูด พร้อมกับปีนหน้าต่างออกไปภัทรทิรายังคงร้องไห้อยู่แบบนั้น และที่ทำให้เธอเสียใจมากที่สุด ก็คือ... เผ่าเพชรหมั้นแล้วอย่างนั้นหรือ แล้วเขาหมั้นกับใคร ถ้าคำพูดของสินธรเป็นเรื่องจริง ทุกคนก็ใจร้ายกับเธอมาก สามปีเลยเหรอที่ คนพวกนั้นจงใจปิดบังเธอ เขาทำแบบนั้นทำไม ถ้าเผ่าเพชรหมั้นจริง ๆ เขาก็คงไม่เคยคิดอะไรกับเธอเลยสินะ “ไม่จริงใช่ไหมเผ่า เผ่ายังไม่ได้หมั้นใช่ไหม” มือบางปาดน้ำตา เมื่อโทรศัพท
last updateLast Updated : 2025-06-23
Read more
ความเสียใจ
ภัทรทิราต้องเสียใจอีกครั้ง เมื่อภูผาน้องชายเพียงคนเดียวต้องจากไปด้วยโรคประจำตัวที่เป็นอยู่ ภูผาเข้ารับการผ่าตัดหัวใจอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่โชคดีเหมือนครั้งก่อน ๆ เพราะภูผามีภาวะแทรกซ้อน หลังจากยื้อชีวิตกันไว้นานหลายเดือน จนในที่สุดภัทรทิราก็ต้องยอมปล่อยมือจากภูผา ยอมแพ้ให้แก่พญามัจจุราช เมื่อท่านไม่ยอมคืนชีวิตน้องชายให้เธอน้ำตาหญิงสาวไหลลงมาเป็นสาย เมื่อต้องมายืนดูควันที่พวยพุ่งออกจากปล่องเมรุอีกครั้ง ครั้งนั้นเมื่อพ่อกับแม่เสียชีวิต เธอยังมีน้องชายอยู่เคียงข้าง แต่วันนี้เธอไม่เหลือใครอีกแล้ว“ไปอยู่ที่ชอบ ๆ นะผา เกิดมาชาติหน้า พี่ขอให้ผามีแต่ความสุข อย่าเจ็บแบบนี้อีกนะผา ถ้าผาเจอพ่อกับแม่ บอกพ่อกับแม่ด้วยนะ ว่าให้มารับพี่วิวด้วย ฮือ ๆ ๆ ๆ”“วิว!”“วิว!”สิ้นเสียงของหญิงสาว เผ่าเพชรกับธาวินทร์ที่ยืนประคองเธอก็เอ่ยออกมาพร้อมกัน“เผ่า... วิน... วิวไม่ไหวแล้ว วิวจะต้องเจ็บแบบนี้ไปอีกนาน แค่ไหน”“ไม่เป็นไรนะวิว วิวยังมีพวกเรานะ ทุกคนต้องสูญเสีย และเจอกับเรื่องเสียใจทั้งนั้น วิวต้องเข้มแข็งนะ” เผ่าเพชรปลอบใจเพื่อนรัก เขาเองก็เคยเสียใจมาแล้ว ในวันที่ปู่เขาจากไป เขาก็ร้
last updateLast Updated : 2025-06-23
Read more
ผู้ชายสายโหด
ภาพที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าทำให้เข้มหายใจไม่ทั่วท้อง ผู้หญิงรูปร่างสูงโปร่ง ผมยาวจนถึงกลางหลัง ใบหน้ารูปไข่ ปากคอคิ้วคางแบบนี้ ถึงจะไม่ได้เห็นมาเป็นสิบ ๆ ปี แต่เข้มก็จำได้ขึ้นใจ ร่างสูงใหญ่กลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคอ ก่อนจะหันหลังเดินกลับไปยังรถคันที่จอดอยู่ท้ายสุด โดยยังไม่ตอบคำถามที่ลูกน้องถามมา ว่าจะให้ทำยังไงกับเศษเหล็กที่จอดขวางทางอยู่ เพราะเขาก็ยังไม่รู้เหมือนกัน“ทำไมมึงยังไม่เคลียร์ทาง กูรีบ!” คนในรถถามรัวเร็ว เมื่อเข้ม เปิดประตูรถเข้ามา เพื่อจะรายงานสิ่งที่เห็น“คือ... ผมว่าคุณหมอกออกไปดูเองเถอะครับ” เข้มตอบด้วยความลังเล“ถ้าเรื่องแค่นี้ มึงยังตัดสินใจไม่ได้ มึงก็ไม่ควรมายืนอยู่ตรงนี้ โน่น ปืน!” สินธรพูดขึ้นพร้อมกับโยนปืนมาตรงหน้าเข้ม“คุณวิวครับคุณหมอก! รถของคุณวิวขวางทางเราครับ!” เข้มรีบตอบรัวเร็ว เพราะรู้จักนิสัยสินธรดีกว่าใคร นายน้อยไม่ชอบพูดอะไร ซ้ำหลายรอบ ถ้าออกคำสั่งแล้วลูกน้องยังนิ่งเฉย นั่นย่อมไม่ใช่ผลดีคำว่าวิวที่ได้ยินมีผลกับอัตราการเต้นของหัวใจของสินธร เป็นอย่างมาก แต่ชายหนุ่มต้องพยายามกักเก็บเอาไว้ เพราะมันมี หลายสาเหตุด้วยกัน ความรัก ความแค้น ควา
last updateLast Updated : 2025-06-23
Read more
คิดบัญชี
เข้มมองร่างสูงใหญ่ของเจ้านายหนุ่ม ที่ยังคงยืนมอง ดวงจันทร์ ก่อนจะสะดุดตากับอะไรบางอย่างที่กองรวมกันอยู่บนโต๊ะ หนุ่มรุ่นพี่เดินเข้าไปดู ก่อนจะมองกระดาษแผ่นหนึ่งที่สินธรวางแยกไว้อีกมุมโฉนดที่ดิน... ที่เข้มอ่านชื่อเจ้าของแล้วต้องขมวดคิ้ว ขวัญใจฟาร์มอย่างนั้นหรือ“คุณวิวโทร. ให้คุณเผ่ามารับครับ แล้วก็ไปส่งของตามร้านที่เธอเคยส่ง ขากลับเธอแวะทานข้าวกับคุณเผ่า และก็หมวดธาวินทร์ครับ แล้วหลังจากนั้น...”“กูไม่ได้ถาม!” เสียงลอดไรฟันที่เปล่งออกมา ทำให้เข้มกลอกตา ไม่ได้ถาม แต่ฟังเขารายงานจนเกือบจบเนี่ยนะ“อะไรครับนั่น” เข้มเปลี่ยนเรื่องคุย โดยโบ้ยหน้าไปยังกองกระดาษที่วางทับ ๆ กันอยู่“กระดาษ” สินธรตอบอย่างไม่ใส่ใจ “ขนออกมาตากน้ำค้างทำไมครับ กระดาษเก่าแล้ว เดี๋ยวก็ผุ กันพอดี” ถามเพื่อลองเชิง ก่อนจะทำทีหยิบกระดาษพวกนั้นขึ้นมา วางซ้อน ๆ กัน“อ้าว! นี่โฉนดที่ดินของขวัญใจฟาร์มนี่ครับ!” เข้มร้องออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ ทำทีเป็นเพิ่งเห็นกระดาษแผ่นนั้นสินธรปรายตามองเข้ม ก่อนจะยกแก้วเหล้าในมือขึ้นจิบ เข้มเป็นคนโกหกไม่เก่ง แถมมุกที่พยายามเล่นก็ไม่ตลกสักครั้ง มันคงคิดว่าเขา รู้ไม่ทันมัน“เก็บไปด
last updateLast Updated : 2025-06-23
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status