Semua Bab สินธรภัทรทิรา[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่]: Bab 61 - Bab 70

สินธรตื่นขึ้นมาพร้อมกับร่างเล็ก ๆ ในอ้อมแขน คะนิ้งยังนอนหลับสนิท เมื่อคนเป็นพ่อค่อย ๆ ดึงแขนออก ก่อนจะกระชับผ้าห่มให้ลูกน้อย เข้มกับป้านิ่มลุกออกไปแล้ว ชายหนุ่มลงจากเตียงนอน พยายามทำตัวให้เบาที่สุดเพราะกลัวคนบนเตียงจะตื่น คะนิ้งนอนหลับรวดเดียวถึงเช้า ไม่มีตื่นมางอแงกลางดึกอย่างที่เขากับป้านิ่มกังวล สินธรออกไปใช้ห้องน้ำในห้องนอนเล็ก เมื่อเสร็จแล้วจึงเดินลงมาข้างล่าง “คุณหนูยังไม่ตื่นเหรอคะ” ป้านิ่มร้องถามเมื่อยกกาแฟมาให้ ชายหนุ่ม สินธรยังไม่ได้ตอบอะไร เข้มก็พรวดเข้ามาด้วยท่าทางตกใจ“คุณหมอก มีเรื่องด่วนครับ”“มีอะไร”“ขอกาแฟถ้วยสิแม่” เข้มหันไปขอกาแฟป้านิ่ม เพราะต้องการจะกันคนแก่ออกไป ป้านิ่มค้อนให้ลูกชายก่อนจะเดินกลับเข้าไปในครัว“ไม่ยักรู้ว่าใช้ป้านิ่มชงกาแฟเป็นด้วย” สินธรแขวะเข้มที่บังอาจมาใช้แม่คนที่สองของเขา“เรื่องสำคัญครับ ไม่อยากให้แม่รู้”“เรื่องอะไร” ถามก่อนจะหันไปสนใจข่าวในหนังสือพิมพ์“คือ... คนของเราส่งข่าวมาว่าไอ้พวกนั้นมีคำสั่งลงมาแล้ว ค่าหัวคุณเผ่าเจ็ดหลักครับ”“ดี! กูจะได้ไม่ต้องเหนื่อย” สินธรยักไหล่ ทำท่าทางไม่สนใจ ก่อนจะยกแก้วกาแฟขึ้นจิบ“เอาแบบนี้จริง ๆ ใช่

“คุณ!” หญิงสาวตกใจ พยายามผละหนี แต่กลับถูก แขนแกร่งกอดเอวคอดเอาไว้ สินธรมาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไร เธอเห็นเขาเดินเข้าไร่ไปกับลูกน้องขบวนใหญ่นี่“ตกใจอะไรครับ”“ปล่อย!” ภัทรทิราดิ้นหนี รู้สึกหมั่นไส้กับคำพูดที่แสนสุภาพของเขา เมื่อคืนเขายังขึ้นมึงขึ้นกูกับเธออยู่เลย“มองตามรถขนาดนี้ ไม่ตามมันไปเลยล่ะ” สินธรแขวะ ก่อนจะกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น เมื่อภัทรทิรายังดิ้นไม่หยุด“คงไม่ต้องตามหรอกค่ะ เดี๋ยวหมอก็มาอีก”“ร่าน! มีผัวคาอยู่ตั้งสองคน ยังจะอ่อยไม่เลือก”“หยุดพูดแบบนี้นะ เผ่าไม่ใช่ผัวฉัน”“แต่กูใช่ คันมากหรือไง ถึงได้วิ่งไปหาผู้ชายไม่เลือก”“อย่ามาหยาบคายกับฉันนะ!”“ทำไม... กูพูดเรื่องจริง เมื่อวานมึงวิ่งไปหาไอ้แก่เจ้าของโรงแรมนั่น คุยกับมันยาวจนไม่มีเวลาไปรับลูก อย่าคิดว่ากูไม่รู้”“มันเรื่องของฉัน! ปล่อย!”“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปกูจะมาหาลูกเมื่อไรก็ได้ ถ้ามึงมีปัญหา กูจะฟ้อง”“คิดว่าจะขู่ฉันได้ง่าย ๆ เหรอ”“กูไม่ได้ขู่ แต่กูเอาจริง กูยอมมึงมามากแล้ว ต่อไปนี้กูจะไม่ทน”“ปล่อย! แล้วกลับไปได้แล้ว ที่นี่ไม่ต้อนรับพวกคุณ”“ต้นองุ่นแปลงหลังคอกม้ากำลังให้ผลผลิตใช่ไหม จะเป็นยังไงน

สินธรพ่นควันสีขาวออกจากปาก ก่อนจะยกแก้วเหล้า ในมือขึ้นดื่ม ตั้งแต่กลับมาจากขวัญใจฟาร์ม ร่างกายเขายังตื่นตัว ไม่หาย ปวดร้าวทุกครั้งที่คิดถึงเธอ รสจูบจากริมฝีปากบางยังติดอยู่ที่ปลายลิ้น แม้เหล้าที่ดื่มจะขม แต่ก็ไม่สามารถล้างรสหวานออกจากลิ้นเขาได้“ห่าเอ๊ย!” ชายหนุ่มสบถลั่น เมื่อโมโหตัวเอง ใช้ปากจูบแท้ ๆ แต่ทำไมถึงได้ไปหวานอยู่ที่หัวใจเหล้าในแก้วถูกสาดลงคอ เมื่อตามคมเข้มมองนาฬิกาข้อมือ เข้มออกไปตั้งนานแล้ว ทำไมป่านนี้ยังไม่กลับเข้ามาอีก คนที่ฝ่ายโน้นส่งมาฝีมือมันขนาดไหนกันเชียว ถึงได้ทำให้มือขวาของเขาทำงานช้ากว่าที่เคยเป็น“ตายห่ากันหมดแล้วมั้ง”ยิ่งคิดยิ่งโมโห เขาไม่น่าเชื่อมันเลย ออกไปลุยเองทุกอย่างก็จบ มือแกร่งคว้ามือถือมากดเล่นเพื่อฆ่าเวลา แล้วไปหยุดที่รูปถ่ายที่ถูกส่งมาทางข้อความ ใบหน้าหล่อเหลาเปิดยิ้มกว้างเมื่อมองรูปนั้นเต็ม ๆ ตา“ยินดีด้วยนะเพื่อน”ตาคมเข้มมองรูปเพื่อนรักในชุดตำรวจเต็มยศ ธาวินทร์ได้เลื่อนยศเป็นสารวัตรตามที่เพื่อนรักเคยฝันไว้ในวัยเด็ก เพื่อนอย่างเขาก็ดีใจด้วย ถึงแม้จะไม่เคยแสดงออก แต่เขาก็รักพวกมันที่สุด“สุดท้ายคนเลวอย่างกูก็ต้องเจ็บต่อไป ฮ่า ๆ

ภัทรทิรายืนมองเงาตัวเองในกระจกบานสูง ก่อนจะหยิบผ้าพันคอขึ้นมาผูกรอบคอเมื่อรู้สึกว่าช่วงบนมันโล่งเกินไป เพราะเสื้อที่เธอใส่เป็นแบบคล้องคอสีน้ำเงินเข้ม ช่วงล่างเป็นกางเกงขายาวสีขาว อันที่จริงเธอไม่ได้แต่งตัวแบบนี้มานานแล้ว แต่วันนี้ต้องไปงานเลี้ยง ปีใหม่ที่ไร่แสงตะวัน และลลนาก็ขอให้ใส่เสื้อตัวนี้ เพราะเธอเป็นคน ซื้อให้ หญิงสาวจึงเลี่ยงไม่ได้ ถึงจะรู้สึกไม่มั่นใจแต่ก็ต้องฝืน เพราะอยากให้เจ้าของงานมีความสุขวันนี้สินธรมารับคะนิ้งไปตั้งแต่เช้า เธอจึงไม่ต้องห่วงเรื่องลูก ตั้งแต่เธอยอมถอยเรื่องลูกให้เขา สินธรก็ดีขึ้น ไม่มาระรานเธออีก มีเพียงเรื่องลูกเท่านั้นที่เธอและเขาจะคุยกันร่างบางหมุนตัวหน้ากระจก ก่อนจะถอนหายใจเมื่อมองหน้าอกใหญ่จนล้นของตัวเอง จากที่เมื่อก่อนแค่พอมี แต่ตอนนี้กลับมีมากจนเกินพอดี สะโพกที่เคยกลมมนก็ผายออก ยิ่งมาใส่ชุดแบบนี้ยิ่งทำให้ เห็นสรีระชัดขึ้น“นมแม่ลูกหนึ่งไม่มีใครดูหรอกน่า” พูดเพื่อปลอบใจตัวเองก่อนปล่อยผมยาวสยายลงมา แล้วดึงบางส่วนมาปิดด้านหน้าเอาไว้ “ค่อยยังชั่ว” เมื่อสำรวจตัวเองจนพอใจจึงเดินออกมาด้านนอก ไปเร็วหน่อยก็ดี จะได้มีเวลาคุยกับลลนาด้วย หญิง

สินธรนั่งหน้าบูดบึ้ง เมื่อขับรถมาจอดที่บ้านหญิงสาว ภัทรทิราที่ถูกลากออกมาจากงานเลี้ยงหน้าตึง เมื่อสินธรบังคับให้เธอกลับมากับเขา ตากลมโตเหลือบมองคนที่นั่งข้าง ๆ ก่อนจะกลั้นเสียงหัวเราะ ทั้งที่โมโห แต่พอหันมาเห็นคนที่ถูกย้อมเป็นสีม่วงทั้งตัวทีไร ก็อดขำไม่ได้ทุกที “ขำมากเหรอ!” เสียงแหบห้าวเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นคนตัวเล็กลอบยิ้ม“เปล่า”“สะใจสินะที่เห็นกูถูกเล่นงาน”“ฉันเตือนแล้วนะคะ ว่าอย่าไป”“เออ! อย่าให้ถึงตากูก็แล้วกัน กูจะเอาคืนให้หนักเลย”“ไร้สาระ แค่นี้ใช่ไหมคะที่จะบอก คุณเอารถฉันไปก็ได้ พรุ่งนี้เช้าค่อยให้คนเอามาส่ง อ้อ... เอาลูกมาส่งด้วยนะ”ภัทรทิราพูดขึ้น เมื่อไม่เห็นขบวนรถตามเขามา ร่างบางลงจากรถ แต่สินธรกลับเปิดประตูตามลงมา “เดี๋ยว!” เสียงแหบห้าวเรียกเธอเอาไว้“อะไรอีก”“ขอล้างตัวหน่อย เหนียวไปทั้งตัวแล้วเนี่ย”ภัทรทิรามองบน ก่อนจะมองชายหนุ่ม แล้วหันหลังเดินเข้าบ้าน สินธรตามเข้ามาเพราะรู้ว่าเธออนุญาตแล้วร่างสูงเดินเข้าห้องน้ำโดยไม่รอให้เธอบอก เพราะเขารู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหนภัทรทิราขึ้นไปหยิบผ้าขนหนูมาให้เขา ถึงแม้จะไม่ชอบใจ แต่ก็ไม่อยากเป็นคนใจดำจึงปล่อยเลยตามเลย มือบางหยิบเ