Semua Bab แค่เมียคนใช้: Bab 11 - Bab 20

ใบบัว...."อ้าขาออกหน่อยฉันจะเข้าไปในตัวเธอ" ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ฉันทำตามที่เขาบอกอย่างง่ายดาย และในเวลาเพียงเสี้ยววินาทีฉันก็ต้องกรีดร้องออกมาอย่างสุดจะกลั้นเมื่อเขาสอดแทรกตัวตนเข้ามาในร่างกายของฉันอย่างรวดเร็วฉันจุกจนพูดไม่ออกเพราะของๆ เขามันทั้งใหญ่และยาว เขาสอดใส่มันเข้ามาเร็วมากจนฉันตั้งตัวไม่ทันมันเจ็บแทบขาดใจ"กรี๊ดดดดดดดดด เจ็บ ฮือออ เจ็บ คุณฟิว เอามันออกไป ฮือออ บัวเจ็บ บัวเจ็บ ฮืออออ""บัว?? " เสียงคุณฟิวเอ่ยชื่อฉันเหมือนทวนสิ่งที่ได้ยินเมื่อครู่แล้วจู่ๆ ร่างกายของคุณฟิวก็หยุดการกระทำลงในทันทีที่ฉันเอ่ยชื่อตัวเอง เขาเงยหน้าขึ้นมามองฉันด้วยความตกใจเพราะฉันไม่ใช่คุณฟ่างอย่างที่เขาเข้าใจ"นี่เธอ!!!""ฮือออ คุณฟิวบัวเจ็บ ฮือออ""แม่งเอ้ยยย เกิดอะไรขึ้นวะเป็นเธอไปได้ยังไง" เหมือนเขาจะรู้สึกตัวแล้วว่าใครคือคนที่เขากำลังมีอะไรด้วยเขามองหน้าฉันก่อนจะก้มลงไปมองส่วนที่เชื่อมต่อกันของเราสองคนทำให้ฉันก้มมองตามและสิ่งที่ฉันกับเขาเห็นพร้อมกันก็คือท่อนเอ็นของเขาที่ขยับออกมาเพียงเล็กน้อยมันมีเลือดติดมาด้วย โดยที่ไม่ต้องสงสัยว่ามันคือเลือดของใครถ้าไม่ใช่ของฉัน ความบริสุทธิ์ของฉันที่เขาได้มัน

ฟิว..."นายทำดีมากเลยฟิว หึ หึ ว่าไงจ๊ะข้าว...ฟ่างงงง" สักพักยัยยูมิก็เดินออกมาจากพงหญ้าข้างทาง"ยูมิ" ฟ่างตกใจมากเมื่อเห็นหน้ายัยนั่นและคงจะคิดว่าผมกับยัยยูมิร่วมมือกัน"ใช่ฉันเอง""เธอกับฟิวร่วมมือกันใช่ไหม" ฟ่างถามยัยนั่นแล้วก็หันมามองหน้าผมด้วยสายตาผิดหวังซึ่งผมรับรู้ดีว่าเธอรู้สึกแย่มากแค่ไหนเพราะผมรู้ว่าเธอไว้ใจผมมาก"ถ้าใช่แล้วจะทำไม แต่เธอก็ต้องขอบคุณฉันนะที่ช่วยเธอหาผัวใหม่ ส่วนเตอร์ฉันจะดูแลเขาเอง หึ""เธอมาทำไมอีก" ผมถามยัยยูมิเพราะก่อนหน้านี้ผมบอกแล้วว่าผมจะจัดการเองไม่ต้องมายุ่งแต่ผมรู้ว่ายัยนั่นคงไม่เชื่อใจผมสักเท่าไหร่ก็เลยมาดูให้เห็นกับตา ดีที่ผมยังไม่ได้บอกความจริงกับข้าวฟ่างเพราะไม่อย่างนั้นแผนคงจะแตก"ฉันก็จะมาดูผลงานของฉันกับนายยังไงล่ะฟิวว่าผลเป็นยังไงบ้าง แต่นายก็ทำได้ดีมากเลยนะยอมเอายาปลุกเซ็กส์ที่ฉันเตรียมมาให้เอาให้ยัยนี่กิน ฉันเชื่อแล้วล่ะว่านายชอบยัยนี่จริงๆ จนอยากจะได้มันมาเป็นเมีย แต่ก็ดีแล้วล่ะที่เป็นนายเพราะถ้านายไม่ทำฉันก็คงต้องให้คนอื่นทำแทนเพราะนังนี่มันเป็นมารความสุขของฉันฉันเกลียดมัน แต่พอเป็นนายมันก็จะยิ่งทำให้เตอร์เกลียดยัยนี่มากขึ้นไปอีกเพราะเตอร

ใบบัว...."ทำไมป้าพูดเหมือนรู้จักพ่อกับแม่ของบัว""เอาไว้เมื่อถึงเวลาเอ็งก็จะรู้เองป้าบอกได้แค่นี้คำพูดของป้าคำปันทำให้ฉันอดคิดมากไม่ได้เพราะสิ่งที่ป้าพูดมันเท่ากับว่าป้าคำปันรู้ว่าพ่อแม่ของฉันคือใครใจจริงฉันอยากจะถามแกให้มากกว่านี้แต่ดูเหมือนแกจะรู้ก็เลยรีบเดินถือถาดแก้วน้ำเดินออกไปจากในครัวทันทีในเมื่อแกบอกว่าเมื่อถึงเวลาฉันก็จะรู้เองฉันก็จะรอให้ถึงวันนั้นก็แล้วกัน ถามว่าถ้าฉันเจอพ่อกับแม่ฉันจะรู้สึกยังไงจะดีใจไหมอันนี้ฉันก็ไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกันเพราะตั้งแต่จำความได้ฉันไม่เคยตามหาหรือถามหาพ่อกับแม่จากแม่ครูเลยสักครั้งเพราะฉันคิดว่าถ้าท่านยังรักและคิดถึงฉันท่านคงจะกลับมารับฉันไปอยู่ด้วยฉันเลิกคิดมากแล้วตั้งหน้าตั้งตาทำข้าวต้มต่อเพราะนี่ก็สายมากแล้วเพราะอีกประเดี๋ยวคุณๆ รวมถึงคุณหนูทั้งสองต้องตื่นมาทานอาหารเช้า อันที่จริงหน้าที่ทำอาหารเช้าไม่ใช่หน้าที่หลักของฉันหรอกแต่เพราะป้าแม่ครัวประจำแกลากลับบ้านหน้าที่ทำอาหารก็เลยเป็นหน้าที่ของฉัน หลังจากทำข้าวต้มเสร็จฉันก็ตักมันใส่หม้อเพื่อนำไปวางที่โต๊ะอาหาร ฉันถือมันออกมาอย่างระมัดระวังเพราะมันทั้งหนักและร้อนมาก ฉันเดินออกมาจากในครัวตาก็คอย

ใบบัว.....ฉันออกมาเดินเล่นหน้าห้างที่ทำเป็นสวนสาธารณะสามารถนั่งพักผ่อนได้บอกตามตรงว่าฉันไม่ชอบเดินห้างเนื่องจากข้าวของที่นี่มีราคาค่อนข้างแพงฉันไม่มีปัญญาซื้อหรอกฉันเคยมากับเพื่อนที่เรียนอยู่ด้วยกันครั้งนึงเพราะเธอขอฉันมาส่งซื้อเสื้อผ้าฉันก็เลยมาเป็นเพื่อนพอฉันเห็นราคาของเสื้อผ้าแต่ละชุดฉันแทบจะไม่กล้าจับ คือเสื้อตัวเล็กนิดเดียวราคาเป็นหมื่นฉันอึ้งไปทันทีเมื่อเห็นตัวเลขตรงป้ายราคาจนเพื่อนฉันขำกับท่าทางของฉันอยากจะบอกว่าเพื่อนของฉันคนนี้ค่อนข้างมีฐานะพอสมควรแต่เธอก็ไม่เคยรังเกียจฉันที่เป็นคนใช้เธอเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของฉันแต่ตอนนี้เธอไม่อยู่ที่ไทยเพราะเธอย้ายตามครอบครัวไปอยู่สวิตเซอร์แลนด์ซึ่งเป็นประเทศที่ฉันไผ่ฝันว่าสักครั้งนึงในชีวิตฉันอยากจะไปเที่ยวที่นั่นดูสักครั้งแต่มันคงเป็นได้เพียงความฝันเท่านั้นคนอย่างฉันจะเอาปัญญาที่ไหนไปที่แบบนั้นได้ล่ะ เพื่อนของฉันคนนี้มักจะถ่ายรูปสวยๆ ส่งมาให้ฉันดูเป็นประจำบอกตามตรงว่าฉันอิจฉาเพื่อนมากที่เธอมีครอบครัวน่ารักและอบอุ่นมีทั้งพ่อทั้งแม่ที่อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาต่างจากฉันทุกอย่างแต่ก็นั่นแล่ะต้นทุนชีวิตของคนเรามันไม่เท่ากันแต่ฉันก็พอใจในสิ่งที่ต

ฟิว..."ถ้าไม่ช่วยฉันก็จะไปหาผู้หญิงคนอื่นที่เขาเต็มใจช่วย" ผมพูดพร้อมกับผลักใบบัวออกแต่ดูเหมือนเธอจะไม่ยอมลงไปจากตักของผมง่ายๆ เธอกอดคอผมไว้แล้วก็ส่ายหน้า"ไม่เอาค่ะ บัวจะช่วยคุณฟิวเอง" พูดจบใบบัวก็โน้มใบหน้าลงมาแล้วจูบลงมาที่ริมฝีปากของผมอย่างช้าๆ อย่างอ่อยอิ่งเธอจูบไม่เป๋นจูบสะเปะสะปะไปทั่วผมก็เลยจับใบหน้าของใบบัวเอาไว้แล้วจัดการสอนเธอให้จูบเป็น"อื้มมมมม" ใบบัวครางออกมาพร้อมกับกอดคอผมเอาไว้แน่นแล้วค่อยๆ กระชับตัวเข้ามาเบียดผมจนทำให้ตอนนี้ผมรับรู้ได้ถึงความยืดหยุ่นของหน้าอกที่เสียดสีเข้ากับแผงอกของผมทั้งที่ตอนนี้ผมยังใส่เสื้อผ้าครบหมดทุกชิ้น ผมรีบจัดการปลดกระดุมเสื้อเชิตของตัวเองออกแล้วจับมันโยนไว้ทางด้านข้างมันก็เลยทำให้ผมกับใบบัวแนบชิดกันจนหาช่วงว่างไม่ได้จากนั้นจูบที่อ่อนหวานก็แปลเปลี่ยนเป็นจูบที่เร่าร้อนเพราะอาการของผมมันกำเริบขึ้นมาอีกหลังจากที่ร่างกายของเราได้สัมผัสแตะต้องกับแบบเนื้อแนบเนื้อแม่ตรงส่วนล่างของเราทั้งคู่ยังมีปราการกั้นอยู่ทั้งผมและเธอ"ยกก้นขึ้น" ผมถอนริมฝีปากออกมาแล้วแล้วสั่งให้คนด้านบนขยับตัวจากนั้นผมก็จัดการถอดกระโปรงของใบบัวออกพร้อมทั้งกางเกงชั้นในโดยที่เธอก