Semua Bab แค่เมียคนใช้: Bab 21 - Bab 30

05.00ฟิว....ผมไม่รู้ว่าผมเอากับใบบัวไปกี่รอบกว่าที่ฤทธิ์ของยามันจะหมดแต่ที่รู้ๆ คือผมปล่อยในไปทุกรอบจนตอนนี้เวลาล่วงเลยมาถึงตีห้าซึ่งมันก็เช้าแล้วโชคดีที่ระหว่างที่เราทำอะไรกันบนรถไม่มีใครมาสนใจหรือมาเคาะเรียกเพราะตรงที่เราจอดมันเป็นถนนที่ไม่ค่อยมีรถขับผ่านสักเท่าไหร่ หลังจากที่ผมจัดการใส่เสื้อกางเกงจนเสร็จเรียบร้อยแล้วผมก็หันไปมองคนข้างๆ ที่กำลังหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมอย่างทุลักทุเลเพราะภายในรถมันแคบผมมองไปที่คอของใบบัวทั้งสองข้างที่มันมีรอยแดงเต็มลำคอที่เกิดจากการดูดไหนจะตรงเนินอกอีก ซึ่งเป็นฝีมือของผมล้วนๆ และดูเหมือนใบบัวจะรู้ว่ากำลังโดนมองเธอเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผมก่อนจะรีบหันหลังเพื่อหลบสายตา"หลบหน้าทำไม""เปล่าหลบค่ะ""แล้วหันหลังไปทำไม""ก็คุณฟิวมองบัวกำลังใส่เสื้อผ้าบัวอายค่ะ""ทำเหมือนกับว่าฉันไม่เคยเห็น" ผมพูดจบก็ขยับตัวแล้วก้าวข้ามไปยังเบาะคนขับเพื่อขับรถกลับบ้าน"คุณฟิวจะไปไหนคะ""กลับบ้าน หรือเธอจะไม่กลับ""เอ่อแล้วถ้ากลับไปแล้วคุณท่านถามว่าทำไมบัวกับคุณฟิวไม่กลับบ้านเมื่อคืนคุณฟิวจะให้บัวตอบว่ายังไงคะ"เออนั่นสินะผมก็ลืมคิดถึงข้อนี้ไปเลยว่าจะบอกป๊ากับแม่ยังไงเพราะปกติผม

ฟิว....หลายวันต่อมาผมคิดว่ามันถึงเวลาแล้วที่ผมต้องไปจัดการขั้นเด็ดขาดกับใครบางคนที่กล้ามาทำเรื่องระยำกับผม ที่ผมทำใจเย็นปล่อยผ่านมาหลายวันเพราะต้องการให้ยัยนั่นตายใจคนๆ นั้นก็คือยูมิแต่กลับกลายเป็นว่าผมไม่ต้องทำอะไรเลยเพราะไอ้เตอร์มันจัดการไปแล้วซึ่งก็สาหัสพอสมควรเอาง่ายๆ คือเลวร้ายกว่าที่ผมทำเยอะแต่ก็สมควรแล้วล่ะเรื่องมันมีอยู่ว่ายัยยูมิไปจ้างเด็กที่สนามแข่งรถไอ้เตอร์ฉุดให้ข้าวฟ่างไปข่มขืนแต่โชคดีที่เด็กที่ยัยนั่นจ้างมันจงรักภักดีต่อไอ้เตอร์ทำให้ข้าวฟ่างปลอดภัยแต่คนที่แย่ก็คือยัยยูมิที่โดนรุมโทรมซึ่งผมก็คิดว่ามันสมควรแล้วเพราะถ้ายัยนี่ไม่ไปทำร้ายข้าวฟ่างไอ้เตอร์มันคงไม่ทำรุนแรงขนาดนี้และผมมั่นใจว่ายัยยูมิคงจะเข็ดไปตลอดชีวิตเพราะไอ้เตอร์มันถ่ายคลิปไว้ทุกท่วงท่าลีลาของยัยนั่นกับผู้ชายหลายคนที่มีอะไรด้วย ก็ดีผมจะได้ไม่ต้องลงมือเองเวลาต่อมาผมขับรถมาที่ห้างเพราะลูกศรโทรนัดผมให้มาดูหนังเป็นเพื่อนเธอหน่อยซึ่งตอนแรกผมกะจะปฏิเสธเพราะผมไม่ชอบดูหนังในโรงสักเท่าไหร่ผมไม่ชอบคนเยอะและอีกอย่างผมอยากนอนด้วยแต่พอมาคิดได้ว่าผมขอเธอคบไปแล้วผมก็ต้องทำหน้าที่แฟนที่ดีถึงแม้ว่าตอนนี้ผมจะยังไม่ได้รู้สึกอ

ใบบัว....คุณฟิวเดินตรงมาหาฉันสายตาของเขามองมาที่ฉันแบบที่ฉันก็อธิบายไม่ถูก"อ้าวคุณฟิวเจอกันอีกแล้วนะครับ" คุณฟิวไม่ตอบคำถามของคุณศิวาแต่กลับมาถามฉันแทน"ตรวจเสร็จแล้วใช่ไหม""เสร็จแล้วค่ะ""งั้นก็กลับ""ผมกำลังจะพาคุณใบบัวไปส่งพอดีครับ""ไม่เป็นไรเดี๋ยวผมจะพาคนของผมกลับเอง""แต่ว่า.." พอคุณศิวาจะแย้งคุณฟิวก็หันไปมองคุณศิวาทันทีด้วยสายตาไม่พอฉันไม่เข้าใจว่าทำไมคุณฟิวถึงทำท่าทางแบบนี้กับคุณศิวาทั้งๆ ที่คุณศิวาคือพี่ชายของแฟนคุณฟิวหรือว่าฉันจะคิดไปเองเพราะปกติคุณฟิวก็เป็นคนนิสัยแบบนี้อยู่แล้วคือไม่ชอบคุยกับใครโดยเฉพาะกับคนแปลกหน้าแต่กับคุณศิวาจะเรียกว่าคนแปลกหน้าได้ยังไง ฉันหันไปมองหน้าคุณศิวาก็เห็นเขามองหน้าฉันพร้อมกับทำตาละห้อยจนฉันอดสงสารเขาไม่ได้ถึงฉันจะเพิ่งได้รู้จักกับเขาแค่วันเดียวแต่ฉันก็สัมผัสได้ถึงความจริงใจของเขาที่มีให้"ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวบัวกลับกับคุณศิวาก็ได้""..........." คุณฟิวตวัดสายตามองหน้าฉันอีกรอบอย่างไม่พอใจเมื่อฉันบอกว่าจะกลับกับคุณศิวา ถามว่าทำไมฉันไม่กลับพร้อมกับคุณฟิวเหตุผลก็คือตอนนี้คุณฟิวมีแฟนแล้วฉันไม่อยากเข้าใกล้เขาอีกคือตั้งแต่ที่รู้จากปากของคุณศิวาเรื่อ

ใบบัว...ไม่รู้ว่าตัวเองพูดอะไรผิดเพราะตอนนี้คุณฟิวมองฉันด้วยสายตาโกรธเคืองเพราะตอนนี้เขาไม่ได้พาฉันกลับห้องแต่เขากลับอุ้มฉันเดินไปยังสวนหลังบ้านเขาวางฉันลงตรงศาลากลางสวนซึ่งในขณะนี้มันเป็นเวลาเกือบสองทุ่มแล้วฉันมองไปรอบๆ มันทั้งเงียบทั้งมืดมีเพียงแค่แสงไฟจากเสาไฟทางเดินเท่านั้น"คุณฟิวพาบัวมาที่นี่ทำไมคะ""อุ้มไม่ไหว เมื่อยแขน""???? ""อยากกลับห้องก็โทรเรียกให้ผู้ชายของเธอมาอุ้มกลับห้องเองละกัน" พูดจบคุณฟิวก็หันหลังแล้วเดินออกไปทิ้งฉันไว้ตรงนี้เพียงคนเดียวแล้วตอนนี้ฉันก็ทำอะไรไม่ได้เพราะฉันไม่มีทั้งไม้ค้ำไม่มีทั้งมือถือ ของทุกอย่างอยู่บนรถของคุณฟิวทั้งหมด ฉันไม่สามารถพาตัวเองกลับห้องได้จะตะโกนให้ใครช่วยก็คงไม่มีใครได้ยินเพราะจากตรงนี้มันไกลจากบ้านมากพอสมควร ฉันไม่รู้จะทำยังไงและตอนนี้ฉันก็ง่วงและเพลียมากยังดีที่เขาพาฉันมานั่งตรงศาลาทำให้ฉันไม่ต้องทนนั่งตากน้ำค้าง ฉันหวังว่าพรุ่งนี้คนสวนคงจะมารดน้ำทำสวนแล้วเจอฉัน แต่ฉันไม่ไหวแล้วขอพักสายตาก่อนฉันเอนตัวลงนอนทั้งอย่างนั้นเพราะร่างกายของฉันมันไม่ไหวแล้วจริงๆฟิว.....ผมเดินกลับมาที่รถเพื่อจะเอารถไปจอดในโรงจอด พอเปิดประตูรถก็เห็นว่าของๆ

ฟิว...."นะครับให้พี่มารับนะครับน้องบัว^^" พี่?? น้องบัว?? แม่งได้ยินแล้วอยากจะอ๊วกคำพูดแม่งโคตรจะเลี่ยน"อยากจะอ๊วก!! ""เป็นอะไรตาฟิว" แม่หันมาถามผม"เปล่าครับจู่ๆ มันรู้สึกเหมือนมีอะไรติดอยู่ที่คออยากจะอ๊วกแต่ตอนนี้หายแล้ว""เมื่อคืนดื่มมาอีกล่ะสิเรา""ก็นิดหน่อยครับ" ที่จริงผมไม่ได้ดื่มมาหรอกเมื่อคืน"พักนี้เราดื่มบ่อยนะเพลาๆ ลงบ้างเดี๋ยวจะไปเรียนไม่ไหวเอา""ครับแม่""ว่าไงครับน้องบัวให้พี่มารับนะ" ดูเหมือนไอ้ศิวายังไม่ล้มเลิกความตั้งใจที่จะมารับมาส่งใบบัว ผมไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกไม่ชอบขี้หน้าไอ้หมอนี่ทั้งที่มันก็ไม่ได้ทำอะไรผมเลยแถมมันยังเป็นพี่ชายลูกศรอีก"แหมมมเรียกแทนตัวเองว่าพี่เลยนะพี่ศิวาแต่ศรว่าน่ารักดีนะดูอบอุ่นดีว่ามั้ยจ๊ะบัว^^""อย่าเรียกบัวแบบนี้เลยค่ะบัวขอร้อง คือคุณศิวาก็ทราบว่าบัวเป็นใครมันไม่เหมาะหรอกนะคะที่จะมาเรียกบัวแบบนี้เรียกบัวเฉยๆ ดีกว่านะคะบัวขอร้อง""แต่พี่อยากเรียกแบบนี้นี่ครับ" ผมลอบมองหน้าใบบัวที่ตอนนี้คงจะดีใจจนเนื้อเต้นและคงจะปลื้มใจน่าดูที่มีผู้ชายมาพูดแบบนี้กับตัวเอง หึ ผู้หญิงร้อยทั้งร้อยก็ต้องแพ้กับคารมผู้ชายปากหวานแต่สำหรับผมผมไม่ใช่ผู้ชายประเภทน