Semua Bab แค่เมียคนใช้: Bab 51 - Bab 60

สองปีผ่านไปใบบัว...."แม่มาทำบุญให้หนูนะคะ ขอให้หนูได้ไปเกิดกับคนที่พร้อมจะดูแลหนูหนูไม่ต้องรอแม่นะคะแม่ขอโทษนะลูกที่ไม่สามารถให้หนูกลับมาอยู่กับแม่ได้อีก" ฉันพูดกับตัวเองแบบนี้ทุกครั้งที่ฉันมาทำบุญให้กับลูกลูกที่จากฉันไปเมื่อสองปีก่อน แม้ว่าตอนที่แกจากฉันไปตอนนั้นแกจะอยู่ในท้องฉันแค่สามเดือนแต่ฉันก็ได้รู้ว่าแกเป็นเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักและฉันก็รักแกมาก ตอนนี้แกอาจจะอยู่บนสวรรค์หรือไม่ก็อาจจะไปเกิดกับคนที่พร้อมที่จะดูแลแกมากกว่าฉันแล้วก็ได้ สองปีที่ผ่านมาไม่มีวันไหนที่ฉันไม่คิดถึงแกยิ่งเวลาที่ฉันเห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆที่ไหนฉันมักจะขอเข้าไปจับไปกอดเพราะคิดถึงลูก ถ้าแกยังอยู่ตอนนี้แกน่าจะประมาณขวบครึ่งคงจะกำลังหัดพูดหัดเดินหัดวิ่ง ฉันทำใจอยู่นานเป็นปีกว่าจะทำใจและยอมรับความจริงเรื่องลูกได้ ฉันนอนร้องไห้ทุกคืนเพราะคิดถึงแกทุกวันนี้ฉันยังเก็บสมุดบันทึกสีชมพูของลูกเอาไว้เก็บไว้ดูต่างหน้าแม้ว่ามันจะเจ็บปวดทุกครั้งที่หยิบขึ้นมาดูแต่ฉันก็ไม่สามารถทิ้งไปได้ฉันนอนกอดสมุดเล่มนี้ทุกคืนพร้อมกับตั้งชื่อลูกเอาไว้ว่า นางฟ้าน้อยทุกๆวันพระฉันจะมาทำบุญให้นางฟ้าน้อยของฉันที่ฉันเรียกแกว่านางฟ้าตัวน้อยเ

ฟิว...."ฟิวกลับมาทำไมไม่บอกเราจะได้ไปรับที่สนามบิน" ลูกศรทักผมเมื่อเห็นผมเดินเข้ามาในบ้านเธอกำลังนั่งเล่นอยู่กับหลานๆของผมนั่นก็คือน้องข้าวปั่นข้าวแป้งแล้วก็มีเจ้าโอโม่ที่ผมไม่ได้เจอมันมาสองปีพอมันเห็นผมมันก็มองหน้าพอมันจำได้มันก็วิ่งเข้ามาหาทันที"ว่าไงเจ้าโอโม่ไม่เจอกันนานยังอ้วนอยู่เหมือนเดิมเลยนะ""เมี๊ยวววว" มันเอาหัวมาถูๆที่แขนของผมอย่างประจบเอาใจ"มันกินจุมากเลยค่าอาฟิว" หลานสาวของผมฟ้องทันทีผมยิ้มให้เด็กน้อยที่ตอนนี้โตขึ้นมากกว่าแต่ก่อน"อาฟิวค๊าบบไหนของฝากที่อาฟิวสัญญาว่าจะซื้อมาฝากผม" น้องข้าวปั้นทวงถามของเล่นทันทีเพราะก่อนหน้านี้แกไปหาผมที่อเมริกาแกบอกว่าถ้าผมกลับไทยผมต้องซื้อของเล่นมาฝากด้วยซึ่งผมก็ไม่ได้ลืม"ไว้เดี๋ยวอาพาขึ้นไปเอาบนห้องโอเคมั้ย""โอเคค๊าบบบ^^""ของน้องแป้งก็มีใช่มั้ยค๊าอาฟิว""มีสิครับ""เย้ๆๆอาฟิวใจดีที่สุดน้องรักอาฟิว" แล้วเด็กทั้งสองก็วิ่งเข้ามากอดมาหอมผมอย่างเอาใจก่อนที่สายตาของผมจะมองไปเห็นใครบางคนที่เดินถือถาดของว่างเข้ามาในห้องนั่งเล่น"พี่บัวขาเดี๋ยวน้องแป้งช่วยค่าา""ขอบคุณค่ะ" ผมมองหลานสาวช่วยใบบัวยกจานขนมกับน้ำหวานออกจากถาดเธอเงยหน้าขึ้นมาสบตา

ฟิว....ในขณะที่อารมณ์ผมกำลังมาเต็มคนใต้ร่างกลับมาขัดจังหวะด้วยการบอกให้ผมสวมถุงยางอนามัย"แต่คุณฟิวต้องใส่ถุงยางก่อนนะคะบัวขอร้อง" ใบบัวขอร้องแต่ทำไมผมต้องทำตามที่เธอบอกเมื่อก่อนเอากันก็ไม่เคยใส่เลยสักครั้งทำไมตอนนี้ถึงต้องมาบอกมาขอร้องให้ใส่ ผมไม่มีไม่หรอกเพราะไม่ได้ซื้อตั้งแต่เกิดมาผมก็เคยซื้อถุงยางอนามัยแค่ครั้งนั้นครั้งเดียวตอนที่ลงไปซื้อยาคุมฉุกเฉินให้ใบบัวถามว่าตอนที่ซื้อมาตอนนั้นได้ใช้ไหม...ก็ไม่ได้ใช้ผมเอาไปวางทิ้งไว้ที่ไหนก็จำไม่ได้แล้วด้วย"ไม่มี" ผมบอกไปตามความจริงว่าไม่มีถึงมีก็ไม่ใส่เพราะมันอึดอัด"ถ้าอย่างนั้นคุณฟิว....ห้ามปล่อยในได้ไหมคะ" ใบบัวบอกพร้อมหลบสายตาผมรู้แล่ะว่าตอนนี้เธอก็ต้องการผมก็ผมปลุกเร้าอารมณ์เธอขนาดนี้ทั้งบนทั้งล่างถ้าไม่มีอารมณ์ก็คงจะแปลก"ได้ถ้าเอาออกทันนะแต่ถ้าไม่ทันก็ช่วยไม่ได้" "ไม่...อื้อออออ" ผมก้มลงไปจูบใบบัวอีกครั้งพร้อมกับสอดนิ้วเข้าไปในร่องรักของเธอให้ลึกที่สุดคอยสร้างความเสียวให้กับเธอ อยากจะบอกว่าน้องสาวของใบบัวยังคงตอดรัดนิ้วผมได้ดีเหมือนเมื่อสองปีก่อน"อื้อออ เจ็บ อึก มันเจ็บค่ะ บัวเจ็บ" ผมยิ้มอย่างพอใจเมื่อได้ยินใบบัวร้องเจ็บแบบนี้เพรา

ใบบัว..."บัว เอ็งจะไปงานกับคุณศิวาหรือเปล่า""บัวยังไม่รู้เลยล่ะแต่คุณๆทุกคนอยากให้บัวไปแต่ว่า...""แต่คุณฟิวไม่อยากให้ไปใช่ไหม""ค่ะคุณฟิวไม่อยากให้บัวไป""แต่ข้าอยากให้เอ็งไปนะ""ทำไมเหรอคะ""เพราะบางทีเอ็งอาจจะได้เจอพ่อของเอ็งยังไงล่ะ""พ่อ??""อืม พ่อแท้ๆของเอ็งน่ะเค้าเป็นนักธุรกิจมีชื่อเสียงบางทีเค้าอาจจะไปงานนี้ก็ได้ถ้าเอ็งอยากเจอพ่อเอ็งก็ไป""ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ให้เธอไปงานกับไอ้ศิวาไม่เข้าใจใช่ไหม ถ้าเธอยังดื้อด้านที่จะไปงานกับมันเราได้เห็นดีกันแน่" พอฉันขึ้นมาบนห้องฉันก็โดนคุณฟิวสั่งห้ามเรื่องที่ฉันจะไปงานเปิดตัวบริษัทพี่ศิวาทันที"แต่บัวต้องไปค่ะ""คำสั่งฉันมันไม่สำคัญใช่ไหม""............" "ห้ามไปนี่คือคำสั่ง""บัวขอโทษนะคะบัวคงทำตามที่คุณฟิวบอกไม่ได้ ไม่ว่ายังไงบัวก็จะไป""เธอกล้าขัดคำสั่งฉัน???""บัวขอแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น นะคะ""เธอยังกล้ามาขอร้องฉันอีกงั้นเหรอทั้งที่ฉันเคยบอกเธอไปแล้วว่าฉันไม่ชอบให้เธอไปไหนมาไหนกับมัน""แต่บัว..อยากเจอพ่อ""ว่าไงนะ??""ป้าคำปันบอกว่าพ่อแท้ๆของบัวเป็นนักธุรกิจบางทีท่านอาจจะไปงานนี้บัวแค่อยากเจอพ่อเท่านั้นเองค่ะ""พ่อเธอชื่ออะไ

ใบบัว....ความรู้สึกอึดอัดเหมือนโดนกอดรัดทำให้ฉันต้องลืมตาตื่นขึ้นมาก่อนที่สายตาจะมองลงไปที่เอวของตัวเองที่ตอนนี้มือแกร่งพาดอยู่แต่แค่มองแวบเดียวฉันก็รู้ว่าเป็นมือของใครเพราะฉันจำนาฬิกาที่เขาใส่ได้เป็นอย่างดี ฉันมองไปรอบๆห้องที่นอนอยู่มันไม่ใช่ห้องนอนของคุณฟิวที่บ้านแต่มันคือห้องนอนที่บ้านพักหัวหินที่เขาเคยพาฉันมาเมื่อหลายปีก่อน บ้านแห่งความทรงจำของฉันกับเขาที่มันมีแต่ความทรงจำดีๆ แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงหรือว่าฉันกำลังฝันอยู่ บ้านหลังนี้มันน่าจะถูกทุบทิ้งไปแล้วเพราะคุณลูกศรเคยบอกกับฉันว่าคุณฟิวไม่อยากเก็บบ้านหลังนี้ไว้เขาจะทุบทิ้งเขาไม่อยากเก็บมันเอาไว้ให้คุณลูกศรไม่สบายใจ"ตื่นแล้วเหรอ" เสียงเบาๆของเขาที่ดังใกล้หูทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองหน้าคุณฟิวทันที"ไปอดหลับอดนอนมาจากไหน เมื่อคืนฉันอุ้มเธอเข้าบ้านเธอยังไม่รู้สึกตัว""ขอโทษค่ะที่ทำให้คุณลำบากว่าแต่คุณฟิวพาบัวมาที่นี่ทำไมคะ""ฉันตั้งใจจะมาพักผ่อนที่นี่อยู่แล้วแต่เธอดันติดรถมาด้วยฉันก็เลยต้องจำใจพามา""เอ่อ...ทำไมบ้านหลังนี้มันยังอยู่เหมือนเดิมล่ะคะ""แล้วทำไมมันต้องไม่เหมือนเดิม" เขาถามฉันด้วยสีหน้าสงสัย"ก็คุณลูกศร