Semua Bab แค่เมียคนใช้: Bab 41 - Bab 50

ใบบัว...เช้าวันต่อมาฉันตื่นขึ้นมาในตอนสายของเช้าวันที่สองก่อนจะมองไปที่คนที่นอนอยู่ข้างๆที่ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นง่ายๆเพราะเมื่อคืนกว่าเราสองคนจะได้นอนก็เกือบสว่างเพราะอะไรไม่ต้องเดา ถ้าฉันได้เดินเข้ามาในห้องนี้เมื่อไหร่ฉันไม่มีทางรอดพ้นฉันต้องโดนคุณฟิวคุกคามลวนลามตลอดแล้วเมื่อคืนเราก็มีอะไรกันอีกตลอดทั้งคืน แต่ที่ฉันต้องตื่นมาเช้าเพราะเจ้าโอโม่ร้องอยู่หน้าห้องฉันคิดว่ามันน่าจะหิวเพราะตอนนี้มันสายมากแล้วพอฉันเดินออกมามันก็รีบเดินมาหาทันทีเอาตัวมาถูๆไถๆตรงขาฉันก็เลยอุ้มมันขึ้นมา"เมี๊ยววว เมี๊ยววว""หิวแล้วใช่มั้ยเจ้าขนฟู หื้มมมมม" "เมี๊ยวววว""แป๊บน๊าาาเดี๋ยวบัวเอาอาหารให้น๊าาาา""เมี๊ยววว" ฉันอุ้มมันมาวางที่โต๊ะทานข้าวก่อนจะไปหยิบอาหารเม็ดใส่จานแล้ววางให้มันกิน ซึ่งมันคงจะหิวจริงๆเพราะมันไม่สนใจอะไรอีกเลยนอกจากอาหารตรงหน้าฉันปล่อยให้มันกินไปส่วนฉันก็เดินมาเข้าครัวเพื่อทำอาหารให้คุณฟิวถ้าเขาตื่นมาเขาจะได้ทานได้เลย ดีที่เมื่อวานฉันขอให้เขาแวะตลาดเพื่อซื้อของสดมาทำอาหารซึ่งตอนแรกคุณฟิวบอกไม่ต้องทำให้ออกไปหาทานเอาข้างนอกแต่ฉันบอกว่าราคามันแพงฉันอยากทำเองมากกว่าเขาก็ตามใจ ฉันมีความสุขกับ

ใบบัว...ตอนนี้ฉันกำลังนั่งแท็กซี่ไปยังบ้านเช่าหลังเดิมที่คุณผกาเช่าไว้เพื่อให้คุณปกรณ์พ่อของคุณฟิวอาศัยอยู่ ฉันมักจะมาที่ประจำถ้าวันไหนมีเรียน ฉันไม่สามารถมาที่นี่ได้ทุกวันเพราะคุณผกาสั่งไว้เนื่องจากเกรงว่าจะมีคนสงสัย ทุกครั้งที่ฉันมาฉันก็จะเล่าเรื่องราวต่างๆของคุณฟิวให้ท่านฟังแม้จะไม่รู้ว่าท่านรับรู้หรือเข้าใจหรือเปล่าเพราะอาการของท่านคือไม่รับรู้อะไรแต่มาช่วงหลังๆท่านเหมือนจะอาการดีขึ้นมาเล็กน้อยท่านเริ่มพูดได้เป็นบางคำแต่ฉันก็ขอให้ท่านทำตัวเหมือนเดิมห้ามให้ใครรู้ว่าอาการดีขึ้นเพราะถ้าคุณผการู้ว่าอาการของคุณปกรณ์ดีขึ้นท่านจะไม่ปลอดภัยฉันเดินลงมาจากรถแท็กซี่กดกริ่งหน้าประตูสักพักประตูบ้านบานใหญ่ก็เปิดออกคนเฝ้าประตูที่คุ้นหน้าคุ้นตาฉันเป็นอย่างดีก็เปิดให้ฉันเข้าไป ฉันเข้ามาในบ้านก็เจอกับพยาบาลที่คุณผกาจ้างมาดูแลคุณปกรณ์ยี่ยิบสี่ชั่วโมงกำลังนั่งทานข้าวเล่นมือถืออยู่ที่โต๊ะเธอเงยหน้ามองฉันแวบนึงก่อนจะก้มหน้าเล่นมือถือต่อไม่ได้สนใจอะไรฉันมากซึ่งมันก็เป็นแบบนี้มาตลอดอยู่แล้ว"ขอบัวเข้าไปเยี่ยมท่านหน่อยนะคะ""อืม"ฉันขออนุญาตพยาบาลเสร็จก็เดินเข้ามาในห้องคุณปกรณ์ยังคงนอนในท่าเดิมที่ฉันเห็

ใบบัว..ตอนนี้ฉันกลับขึ้นมาบนรถอีกครั้งพร้อมกับคุณฟิวหลังจากที่เขาเข้าไปหาคุณผกา ก่อนหน้านี้บอกตามตรงว่าฉันห่วงคุณฟิวมากกลัวคุณผกาจะทำอะไรที่ไม่คาดคิด ฉันห่วงเขายิ่งกว่าห่วงตัวเองเสียอีกถ้าคุณผกาคิดจะทำอะไรคุณฟิวฉันจะไม่ยอมเด็ดขาดฉันยอมตายเพื่อปกป้องเขาเพราะคงจะเป็นสิ่งเดียวที่ฉันจะทำเพื่อเขาได้ แต่สิ่งที่ฉันได้ฟังระหว่างที่ทั้งสองคนคุยกันมันทำให้ฉันรู้ว่าสำหรับคุณฟิวฉันไม่เคยมีค่าอะไรเลย "ผู้หญิงคนนี้น่ะเหรอ..หึ ผมไม่ได้ต้องการขนาดนั้น ยกให้ฟรีๆ ยังคิดเลยแล้วทำไมผมต้องยอมเสียเงินมากมายขนาดนั้นเพื่อให้ได้มา" นั่นคือคำพูดของเขาฉันไม่แปลกใจหรอกที่เขาจะคิดและรู้สึกแบบนี้ เขาจะมาห่วงฉันทำไมต่อให้คุณผกาเอามีดแทงฉันให้ตายลงต่อหน้าเขาก็อย่าหวังเลยว่าเขาจะเข้ามาช่วยเขาคงจะมองฉันด้วยสายเกลียดชังแล้วรอให้ฉันตายต่อหน้าต่อตา ฉันทำกับเขาไว้มากมากจนเกินจะให้อภัยฉันต้องทำใจยอมรับความจริงให้ได้"หลังจากที่ฉันได้เจอกับพ่อแล้วฉันจะจัดการกับเธอรวมถึงเจ้านายเธอด้วยอย่าคิดว่าจะอยู่อย่างมีความสุขในเมื่อเธอกับเจ้านายสารเลวของเธอสร้างความทุกข์ทรมานให้กับพ่อของฉันพวกเธอก็สมควรชดใช้" ฉันก้มหน้ายอมรับสภาพเพร

ฟิว..."พ่อไม่ต้องกลัวอะไรแล้วนะครับผมมารับพ่อกลับไปอยู่ด้วยกันแล้วต่อไปเราจะได้อยู่ด้วยกันผมจะดูแลพ่อเองเราจะกลับมาเป็นครอบครัวที่อบอุ่นถึงแม้ว่าตอนนี้แม่จะไม่อยู่กับพวกเราแล้วก็ตาม ผมจะพาพ่อไปรักษาที่อเมริกานะครับพ่อต้องหายผมสัญญา"ผมพูดกับพ่อทั้งน้ำตาบนรถ ครับตอนนี้เราสองคนอยู่บนรถเรียบร้อยแล้วเนื่องจากผกาเชื่อว่าเอกสารทุกอย่างคือของจริงก็เลยยอมปล่อยพ่อผมมาส่วนพยาบาลคนที่ดูแลพ่อผมเธอก็พยายามที่จะขอร้องผมให้ตัวเธอได้ดูแลพ่อของผมต่อไปเธออ้างว่าเธอดูแลพ่อของผมมาตลอดหลายปีก็เลยรู้สึกผูกพันและรักพ่อผมเหมือนพ่อแท้ๆ หึคิดว่าผมโง่งั้นสิที่จะเชื่อคำพูดไม่กี่คำของเธอแค่ผมดูท่าทีของเธอที่มีต่อผมผมก็รู้ได้ทันทีเลยว่าจริงๆแล้วเธอต้องการอะไรกันแน่ผมไม่ได้โง่ถึงกับดูไม่ออกผมปฏิเสธไปตรงๆและที่สำคัญผู้หญิงคนนี้ก็เป็นคนที่ผกาจ้างมาผมคงไว้ใจไม่ได้เหมือนที่ผมไม่ไว้ใจใบบัวในตอนนี้นั่นแล่ะไม่ต่างกัน ผมตัดปัญหาให้เงินเธอไปก้อนนึงแล้วบอกให้ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายอะไรอีก ส่วนเรื่องของผกาผมรู้ว่าไม่นานก็จะรู้ว่าเอกสารทุกอย่างเป็นของปลอมแต่ตอนนี้ยังไม่เอะใจเพราะป๊าให้คนรู้จักและเก่งมากๆทำให้ถ้าจะตรวจสอบจริงๆก็ค

เช้าวันต่อมาฉันตื่นขึ้นมาด้วยอาการเดิมๆนั่นก็คือเวียนหัวและอาเจียนฉันเป็นแบบนี้มาเกือบสองเดือนเต็มๆมันทรมานมากจนฉันแทบไม่มีแรงที่จะทำอะไรเลยมันอยากนอนทั้งวันแต่ฉันไม่สามารถทำได้เพราะฉันอยู่ที่นี่ในฐานะคนรับใช้จะให้นอนอยู่เฉยๆโดยไม่ทำงานคงเป็นไปไม่ได้ ฉันหวังว่าอาการแพ้ท้องมันจะหายไปตามที่คุณหมอเคยบอกว่าอาการเหล่านี้มันจะหายไปเองถ้าอายุครรภ์เราเยอะขึ้นฉันก็หวังว่ามันจะเป็นอย่างนั้น หลังจากที่ฉันอาเจียนจนหมดไส้หมดพุงฉันก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อออกไปช่วยงานที่ครัวเหมือนเช่นทุกวันแต่ฉันก็ไม่ลืมที่จะชงนมสำหรับคุณแม่ตั้งครรภ์ดื่มก่อนไปทำงานแม้ว่าฉันจะไม่ชอบดื่มนมแต่ฉันก็ต้องกินเพื่อบำรุงลูกในท้องฉันอยากให้แกแข็งแรง"เราไปทำงานกันนะคะลูก" ฉันพูดพร้อมกับเอามือลูบหน้าท้องที่ยังแบนราบจนมองไม่ออกว่าท้องได้สองเดือน ฉันไม่รู้หรอกว่าลูกในท้องเป็นเพศอะไรเพราะฉันเพิ่งท้องได้แค่สองเดือนเท่านั้นแต่ไม่ว่าลูกจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายฉันก็จะรักแกให้มากที่สุดเพื่อชดเชยความรักของพ่อที่แกคงจะไม่ได้รับฉันคิดเอาไว้ว่าถ้าคุณฟิวเดินทางไปอเมริกาเมื่อไหร่ฉันอาจจะขอคุณเฟื่องออกไปพักอยู่ข้างนอกแม้ว่าตอนนี้ฉันยัง