Semua Bab แค่เมียคนใช้: Bab 31 - Bab 40

ใบบัว....ฉันใช้เวลาในการสอบเกือบสองชั่วโมง อยากจะบอกว่าตอนที่อยู่ในห้องสอบฉันไม่มีสมาธิเลยเพราะอะไรน่ะเหรอก็เพราะมัวแต่พะวงถึงใครบางคนที่บอกว่าจะรอฉันจนกว่าฉันจะสอบเสร็จ ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้เขายังรอฉันอย่างที่พูดหรือเปล่าหรือบางทีเขาอาจจะแค่พูดให้ฉันดีใจเขาอาจจะกลับไปแล้วก็ได้ เขาจะมาเสียเวลารอฉันทำไมฉันไม่ได้สำคัญไม่ได้เป็นอะไรกับเขานี่นาจริงไหมฉันเดินลงบันไดมาอย่างระมัดระวังเพราะตอนนี้ขาของฉันมันยังเข้าเฝือกอยู่แต่อีกไม่กี่วันก็ได้เอาออกแล้วตึก ตึก ตึก ขณะที่ฉันค่อยๆเดินลงมาทีละขั้นฉันก็ได้ยินเสียงคนวิ่งมาฉันจึงรีบหลบเข้าข้างผนังเพราะกลัวจะโดนชน"บัวรอด้วย" แต่พอหันไปดูเป็นเคที่ไม่รู้ว่าเขาวิ่งมาจากไหนเพราะฉันเห็นเขาเดินออกมาจากห้องสอบก่อนฉันเกือบหนึ่งชั่วโมงฉันคิดว่าเขาคงจะกลับไปแล้วซะอีก"เค ยังไม่กลับอีกเหรอ""ก็รอเธอไงจะกลับได้ไงล่ะ""รอเรา??รอทำไมเหรอ""ก็จะพาไปเลี้ยงฉลองที่สอบเสร็จไง""เรา...ไปไม่ได้อ่ะ""ทำไมอ่ะ""คือมีคนมารอรับเราน่ะ" แม้จะยังไม่แน่ใจว่าคนที่บอกว่าจะรอยังรออยู่ไหมแต่ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รอฉันก็ไปกับเคไม่ได้อยู่ดีเพราะต้องรีบกลับไปช่วยคนอื่นทำงานบ้าน"ใคร แฟนเหร

ฟิว.....สุดท้ายผมก็หลอกใบบัวเข้ามาในห้องจนได้เธอเดินเกาะแขนผมไม่ยอมห่างไปไหนหลังจากที่ผมโกหกหลอกเธอเรื่องผีเจ้าของบ้านทั้งที่จริงแล้วมันไม่มีหรอกผีคุณยายเจ้าของบ้าน คือมันจะมีได้ยังไงในเมื่อบ้านหลังนี้ผมสั่งสร้างเองกับมือถ้าจะมีผีก็คงจะมีแค่..ผีจับหัว (ห้ามผวนคำ>//เท่านั้นแล่ะ หึ หึ หึ พอเดินเข้ามาในห้องนอนปุ๊บใบบัวก็รีบปิดประตูทันทีจากนั้นความกลัวคงจะหายเธอรีบขยับตัวออกห่างจากผมไปยืนอยู่ตรงมุมห้องแล้วมองไปรอบๆห้องเหมือนหาอะไรสักอย่างผมก็ยืนมองอยู่เงียบๆ"คุณฟิวคะ คือบัวขอนอนข้างล่างตรงนี้นะคะ" ใบบัวชี้ไปที่พื้นข้างเตียงที่ไม่มีอะไรปูเป็นเพียงพื้นไม้แข็งๆเท่านั้น"ตามใจอยากนอนตรงไหนก็แล้วแต่หรือจะออกไปนอนข้างนอกก็ตามใจ""ไม่เอาค่ะ คุณฟิวเล่ามาขนาดนี้บัวไม่กล้าออกไปนอนข้างนอกหรอกค่ะ ยังไงก็ไม่ไปคุณฟิวไล่ก็ไม่ไป" สีหน้าหวาดกลัวทำเอาผมแอบขำในใจไม่ยักกะรู้ว่ายัยนี่จะกลัวผีจนขึ้นสมอง แต่ก็สนุกดี ผมไม่เคยรู้สึกสนุกอะไรแบบนี้มาก่อนการที่ได้แกล้งยัยนี่ก็เป็นอะไรที่ทำให้ผมไม่เครียดได้เหมือนกัน"ฉันเพิ่งรู้ว่าเธอกลัวเรื่องพวกนี้""หรือคุณฟิวไม่กลัวคะ" ผมยักไหล่"ไม่กลัวเพราะว่า....." เพราะว

ฟิว...."อ่าาาา แบบนั้น ซี๊ดดดด จะแตก บัวเร็วกว่านี้ อ่าาาส์" ผมเร่งคนที่กำลังทำรักให้ผมด้วยปากเพราะตอนนี้ผมใกล้จะถึงแล้ว"อ่าาาา แตกแล้ว มันแตกแล้ว อ้าาาาา" ผมเกร็งขาเกร็งเท้ากำหมัดแน่นตอนที่ผมใกล้จะถึงจุดที่เรียกว่าเสร็จ ใบบัวเองก็เร่งจังหวะตามที่ผมสั่งมันเป็นความรู้สึกที่โคตรดีโคตรโล่งเมื่อได้ปลดปล่อยความต้องออกมา ผมค่อยๆผ่อนลมหายใจให้มันคงที่เพราะเมื่อกี๊บอกตามตรงว่าใจผมเต้นแรงมากจนตอนนี้เหงื่อผมแตกเต็มหน้าทั้งที่ภายในห้องไม่ได้ร้อนเลยสักนิด ผมเงยหน้ามองใบบัวที่ตอนนี้เธอกำลังดูดกลืนน้ำรักของผมที่อยู่รอบๆท่อนเอ็น ผมไม่ได้บอกให้เธอกินแต่เธอก็ทำมัน ผมมองใบบัวอยู่แบบนั้นอย่างเผลอไผลจนเธอเงยหน้าขึ้นมาแล้วมีน้ำของผมเลอะอยู่ตรงมุมปากของเธอโดยที่เธอเองคงไม่รู้ตัวผมอดใจไม่ไหวเอื้อมมือไปเช็ดมันออกเบาๆ"มูมมามนะเธออ่ะกินน้ำยังไงให้มันเลอะขอบปาก" ผมพูดแซวจนใบบัวเขินอายหน้าแดง บอกตามตรงว่าเวลาที่ยัยนี่เขินมันน่ารักมากจริงๆ ผมมองยัยนี่น่ารักตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ"บัวทำให้คุณฟิวเสร็จแล้ว เอ่อออ...บัวนอนได้แล้วใช่ไหมคะ""ใครอนุญาต""????""นี่แค่เริ่มต้น เธอคิดว่าเราสองคนจะทำกันแค่นี้จริงดิ""แต่

ฟิว........."จะอะไรนักหนาวะ" ผมสถบออกมาอย่างหัวเสียหลังจากวางสายลูกศรพอหันมาเจอใบบัวที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอมองผมด้วยสายตาตัดพ้อ ผมคิดว่าเธอคงได้ยินสิ่งที่ผมพูดเมื่อครู่นี้"คุณ...ลูกศรโทรหาเหรอคะ""อืม แล้ว...เธอได้ยินที่ฉันพูดเมื่อกี๊หรือเปล่า""ค่ะ" เธอตอบพร้อมกับพยักหน้าเบาๆแต่สายตาของเธอยังเหมือนเดิม ยังคงมีความเสียใจ"ฉันแค่...""บัวไม่อยากให้คุณฟิวกับคุณลูกศรมีปัญหากัน บัวกลับบ้านได้มั้ยคะ""ไม่ได้!!ฉันไม่ให้กลับเธอมากับฉันก็ต้องกลับกับฉัน นี่เราเพิ่งมากันได้แค่วันเดียวอยู่เลยนะ""คุณฟิวก็อยู่พักผ่อนที่นี่ต่อจนครบกำหนดสิคะบัวกลับคนเดียวได้ แต่ถ้าคุณฟิวคิดว่าจะไม่มีคนคอยดูแลคอยทำความสะอาดบ้านคุณฟิวก็เรียกแม่บ้านคนอื่นมาทำแทนบัวก็ได้""แล้วคนอื่นมันแทนเธอได้ไหมล่ะ""ถ้าคุณฟิวหมายถึงเรื่องบนเตียง....บัวคงมีประโยชน์กับคุณฟิวได้แค่นั้นใช่ไหมคะ มีประโยชน์แต่ไม่มีความสำคัญ หึ มันก็ควรต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว คนต้อยต่ำไร้ค่าอย่างบัวคงให้ความสุขกับคุณฟิวได้แค่นี้แค่ความสุขแค่ชั่วครั้งชั่วคราว ถ้าวันนึงคุณฟิวเจอคนที่คุณฟิวรักแล้วเค้าก็รักคุณฟิววันนั้นบัวก็ต้องไปไปตามทางของบัว แม้ว่าบัวจะทำใ

ฟิว...ผมบอกให้ไอ้ศิวาพาน้องสาวมันกลับไปซะส่วนเรื่องที่ลูกศรจะยอมเลิกไม่เลิกผมไม่สนใจในเมื่อผมพูดไปแล้วแต่ก่อนกลับไอ้ศิวามันขอคุยกับใบบัว ตอนแรกผมไม่ยอมเพราะไม่อยากให้มันมาพูดอะไรเพื่อให้ใบบัวเห็นใจมันใบบัวยิ่งเป็นคนขี้ใจอ่อนอยู่ด้วยผมกลัวเธอจะแพ้ให้กับความช่างตื๊อของไอ้ศิวาแต่ใบบัวขอร้องผมเธอบอกว่าเธอจะขอคุยกับมันเป็นครั้งสุดท้ายผมเลยไม่รู้จะทำยังไงก็เลยยอมแต่ผมให้เวลามันแค่10นาทีเท่านั้นและระหว่างคุยต้องอยู่ในสายตาผมด้วยผมถึงจะยอม ในระหว่างที่สองคนนั้นคุยกันลูกศรก็เอาแต่ร้องไห้ถามผมว่าเธอผิดอะไรทำไมถึงทำกับเธอแบบนี้เธอด้อยกว่าใบบัวตรงไหนผมก็บอกไปว่าเธอไม่ผิดพร้อมกับบอกเธอไปว่าอย่าเอาตัวเองเปรียบเทียบกับใบบัวเพราะแต่ละคนมีข้อดีข้อเสียดีต่างกันไป แต่เธอก็ยังไม่ยอมเข้าใจเธอบอกว่าเธอจะไม่ยอมแพ้เธอจะทำให้ผมชอบเธอให้ได้ผมก็ไม่ว่าอะไรทำได้ก็ทำไปเพราะทุกอย่างมันอยู่ที่ผมเป็นคนตัดสินใจ ก่อนที่เราจะคบกันผมก็บอกไปตามตรงว่าผมไม่ได้คิดอะไรหรือรู้สึกกับเธอเลยเธอก็บอกไม่เป็นไรผมเห็นว่าเธอชิวๆ ไม่อะไรมากกับสถานะผมก็เลยขอเธอคบส่วนเหตุผลที่ขอเธอเป็นแฟนในตอนนั้นผมก็แค่อยากที่จะลืมข้าวฟ่างเร็วๆ ผมคิดว่