ฟิว...ผมกำลังรอขึ้นเครื่องเพื่อกลับไทยพร้อมพ่อและพยาบาลพิเศษของพ่อที่ตอนนี้น่าจะเลื่อนขั้นมาเป็นคนพิเศษแล้วล่ะ ผมไม่ว่าอะไรหรอกนะถ้าปั้นปลายชีวิตของพ่อจะมีใครสักคนเข้ามาดูแล แม้ว่าก่อนหน้านี้พ่อจะปฏิเสธความรู้สึกของตัวเองเพราะรู้สึกผิดต่อแม่ของผม แต่ผมก็พูดให้ท่านเข้าใจว่าแม่คงจะอยากให้พ่อมีความสุขเหมือนกันตอนนี้แม่อาจจะมองพ่ออยู่ที่ไหนสักแห่งท่านคงอยากเห็นพ่อยิ้มและมีความสุขอีกครั้งกับคนที่พ่อรักและเขาก็รักพ่อ"ฟิว""ครับพ่อ""กลับไปพ่อจะได้เจอใบบัวมั้ย""เจอสิครับพ่อถามทำไม""พ่ออยากถามถึง..""ถามถึงอะไรครับ""เปล่าหรอกไม่มีอะไร" ผมงงกับคำพูดของพ่อเหมือนกับว่าพ่อมีอะไรผิดบังผมอยู่หลายสิบชั่วโมงต่อมา...ตอนนี้เรากลับมาถึงไทยแล้วครับและตอนนี้เราสามคนกำลังนั่งรถไปบ้านแม่เฟื่อง อันที่จริงผมจะไปหาซื้อบ้านหลังใหม่อยู่กับพ่อปกรณ์เพราะผมเกรงใจแม่เฟื่องกับป๊าถ้าผมต้องพาพ่อไปอยู่ที่นั่นแต่แม่กับป๊าไม่ยอมท่านบอกว่าผมเป็นลูกของท่านท่านไม่ยอมให้ผมไปอยู่ที่อื่นเด็ดขาดแต่ผมก็ยังเกรงใจอยู่ดี ผมรับรู้มาตลอดว่าท่านทั้งสองรักผมมากทั้งที่ผมไม่ใช่ลูกแท้ๆของท่านมันทำให้อดผมคิดเรื่องพ่อของใบบัวไม่ได้ที่
Terakhir Diperbarui : 2025-06-26
