All Chapters of เมียไร้ตัวตนของมาร์ติน: Chapter 51 - Chapter 60

มาร์ตินหลังจากที่คุยกับแม่เสร็จแล้ว เขาก็รีบมายังผับของผู้เป็นพี่ชาย โดยนัดกับเพื่อนๆ เอาไว้แล้ว" เฮ้ย! มึงใจเย็นๆ นะเว้ย มึงจะแดกเหมือนน้ำเปล่าแบบนี้ไม่ได้ นั่นเหล้านะโว้ย! เดี๋ยวก็ได้ตับแข็งตายหรอกมึง " คาร์สันเอ่ยปรามเพราะรับรู้เรื่องราวมาบ้างแล้ว ต่างจากเพื่อนคนอื่นๆ ที่ยังรอฟังอยู่อย่างใจจดใจจ่อ" เกิดอะไรขึ้นวะมาร์ติน ทำไมสภาพมึงเป็นแบบนี้ หรือว่าเมียทิ้ง "คราวนี้เป็นไทป์ที่เอ่ยแซวโดยที่ไม่รู้ว่าเรื่องที่แซวนั้นมันดันจี้ใจดำของเพื่อนเข้าอย่างจัง" มึงก็ไปจี้ใจดำมัน " คริสต์เอ่ย ถึงแม้เขาจะไม่รู้ในเรื่องราวที่เกิดขึ้น แต่จากการกระทำของเพื่อนก็พอจะเดาได้ไม่ยาก" กูโดนเมียทิ้งว่ะ " คราวนี้เป็นมาร์ตินที่ยอมพูดออกมา จนเพื่อนๆ เอาแต่มองหน้ากันอย่างประหลาดใจ เพราะร้อยวันพันปีไอ้เสือมาร์ตินไม่เคยต้องมานั่งเศร้าเพราะเรื่องผู้หญิงเลย" ถามจริง " อเล็กซ์ได้แต่ทำหน้าสงสัย หรือจะเป็นสาวน้อยแสนหวานคนนั้นคนที่ใครๆ ก็คิดว่าเอาไอ้มาร์ตินไม่อยู่แน่ๆ " ใครเมียมึงวะ "คราวนี้เป็นไทป์เอ่ยขึ้น" ไอ้ห่า! เมียกูมีคนเดียวเว้ย และกูก็โคตรจะรักเค้าเลย "คาร์สันที่ได้ฟังก็ยิ้มออกมา เพราะเขาอยู่กับเพ

คุณหญิงฤทัยไปมาหาสู่บ้านของเนยหวานแบบนี้มาร่วมเดือนกว่าแล้ว บางวันคุณมอร์แดนก็มาเยี่ยมด้วย มาทานข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตา แต่ทุกครั้งจะไม่มีมาร์ตินมาด้วยเพราะเธอยื่นคำขาดแล้วว่าจะไม่ขอเจอหน้าเขาอีก และปิดการรับข่าวสารของเขาทุกช่องทาง วันนี้เป็นวันที่เธอต้องไปอัลตร้าซาวน์ดูเพศของลูกแล้ว เธอตื่นเต้นมากและลุ้นมากเช่นกันเพราะประสบการณ์ครั้งนี้คือครั้งแรกของเธอ" พร้อมหรือยังลูก "ชิดจันทร์ที่ถามลูกสาวออกไปในขณะที่ทั้งสองคนกำลังนั่งที่โซฟาตัวใหญ่ภายในบ้านเพื่อรอคุณหญิงฤทัย ที่วันนี้ขอไปฟังผลด้วยกัน" ตื่นเต้นมากค่ะแม่ "ร่างบอบบางยิ้มให้กับมารดา เธอนึกขอบคุณคนรอบข้างที่ให้กำลังใจเธอเสมอมา แม้ว่าเธออาจจะต้องเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว" หนูคิดไว้หรือยังลูกว่าอยากได้ลูกเป็นเพศไหน "ผู้เป็นแม่ถาม เธอยังไม่เคยถามลูกอะไรแบบนี้เลย" หนูอยากได้ลูกผู้หญิงค่ะแม่ จับแต่งตัวคงสนุกน่าดู แต่ถ้าได้ลูกชายก็ดีค่ะแม่ หนูไม่ติดเลย ขอแค่เค้าเกิดมาเป็นลูกของหนูก็พอ หนูรักทั้งนั้น "ร่างบอบบางพูดพร้อมกับลูบท้องน้อยๆของตัวเองไปมา ในจังหวะนั้นคุณหญิงฤทัยก็ได้มาถึงพอดี ทุกคนจึงรีบไปโรงพยาบาลตามที่หมอนัดรอเวลาเพียงไม่

มาร์ตินถึงกับสตั้นไปกับคำพูดของร่างบอบบางที่เอ่ยออกมา แต่ตัวเขาเองก็พยายามใจเย็นไม่ถือสากับคำพูดของเธอเพราะเธออาจจะยังโกรธเขามากอยู่ก็ได้ " พี่จะไม่มีวันหย่ากับเนย ไม่ว่าจะวันนี้หรือวันไหน ตอนนี้เนยอาจจะยังใจร้อนพี่เข้าใจแต่พี่เชื่อว่าสักวันเนยจะต้องรับฟังพี่บ้าง " ร่างบอบบางมองหน้าเขาตาเขม็งอย่างเอาเรื่อง " มันจะไม่มีวันนั้นอีก จำไม่ได้หรอตอนนั้นคุณทำกับฉันยังไง ฉันเคยขอโอกาสอธิบายฉันเคยได้มันไหม คุณมาทางไหนเชิญกลับไปทางนั้นเลยนะ ถ้าเกิดว่าให้ในสิ่งที่ฉันต้องการไม่ได้เราก็ไม่มีอะไรที่จะต้องคุยกัน คุณจะไม่หย่าก็เรื่องของคุณ ต่อจากนี้ไปฉันจะให้ทนายเป็นคนคุยแทน "ร่างบอบบางพูดอย่างเด็ดขาดแล้วก็หันหลังแล้วเดินขึ้นบันไดเพื่อกลับขึ้นไปยังห้องนอนอีกเหมือนเดิม เพราะเธอไม่อยากเจอหน้าเขาแล้ว ไม่อยากเห็นหน้าเขาแม้แต่วินาทีเดียว เพราะกลัวว่าตัวเองจะใจอ่อนเหมือนที่แล้วมา ทางด้านของมาร์ตินก็ได้แต่ปล่อยเธอไปก่อนวันพรุ่งนี้เขาก็จะมาหาเธอใหม่ เขาถือคติที่ว่าตื้อเท่านั้นที่ครองโลก ส่วนมาคัสเองเมื่อเห็นแฝดน้องทำหน้าเศร้าเขาจึงเดินเข้ามาพร้อมกับตบบ่าอย่างให้กำลังใจ " วันนี้เธออาจจะยังใจร้อนอยู่รอให

เวลาผ่านไปนานนับสัปดาห์ที่มาร์ตินมาที่บ้านของเนยหวานทุกวันแล้วก็โดนเธอไล่กลับทุกวันเหมือนเช่นเคย และวันนี้เขามาที่บ้านของเธอในช่วงเกือบจะเย็นของวันไปแล้ว เพราะเมื่อคืนเขาเมาแฮงค์แล้วหลับเป็นตายโดยที่ไม่รู้ตัวตื่นมาอีกทีก็เป็นช่วงบ่ายแก่ๆแล้ว ทุกวันนี้เขานอนหลับได้ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ แล้วไม่วายแม่ของเขาใช้ไปทำธุระอีกทำให้เขาต้องมาบ้านของเธอช้า แต่ก็ไม่ลืมที่จะซื้อของติดไม้ติดมือสำหรับคนท้องมาฝากเธอด้วย เขารู้มาจากพี่สะใภ้ของเขาว่าคนท้องชอบกินอะไรบ้าง เขาไม่รู้เธอชอบกินอะไรเลยซื้อมาแทบจะเหมาร้านมาเลยด้วยซ้ำ " มาอีกแล้วหรือลูกมาร์ติน แม่ว่าปล่อยให้เนยหวานเขาได้คิดอะไรด้วยตัวเองเถอะนะลูก ให้เวลาน้องได้คิดทบทวนสักพัก เผื่ออะไรๆมันจะดีขึ้น คนเราถ้ามีเวลาได้ทบทวนความรู้สึกของตัวเองมันจะตกตะกอนความรู้สึกจริงๆของเราออกมาเอง จนถึงตอนนั้นทุกคนก็คงจะรู้ใจตัวเองกันแล้ว " ชิดจันทร์เป็นห่วงทั้งความรู้สึกของลูกสาวและลูกเขยฝั่งหนึ่งก็ใจแข็งเกินทนอีกฝั่งหนึ่งก็มีความอดทนเกินคนเช่นกัน แม้จะถูกไล่ทุกวันแต่ก็ยังมาไม่เว้นแล้วก็ไม่ลืมที่จะซื้อของติดไม้ติดมือมาทุกครั้งถึงแม้ว่าทุกครั้งลูกสาวของเธอจะปามันลงถ

เชนจับตัวของเนยหวานมาไว้ที่โกดังร้างแห่งหนึ่งแถวชานเมืองที่ปลอดผู้คน โดยที่เนยหวานตอนนี้ได้สลบไปแล้วเนื่องจากรู้สึกตกใจ เขาจับเธอมัดแขนไว้กับเก้าอี้อย่างแน่นหนา แม้เธอจะตัวเล็กแค่นี้แต่เธอฉลาดไม่น้อยเลย พร้อมกับต่อสายหานีน่าทันที เพราะเขาอยากไปจากที่นี่แล้ว " ฉันจัดการจับเนยหวานมาได้แล้ว ทีนี้เธอก็โอนค่าแรงของฉันมาได้แล้วแล้วฉันจะได้รีบไป " เชนรู้สึกกลัวแปลกๆกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาจึงรีบขอค่าจ้างและจะรีบออกไปจากที่นี่เพราะอำนาจของมาร์ตินเขารู้ว่าไม่นานมันจะต้องตามมาที่นี่แน่นอน เพราะฉะนั้นการหนีให้ไวที่สุดจะเป็นผลดีกับเขามากที่สุด " ไม่ต้องห่วงหรอก นายได้แน่ เดี๋ยวรออยู่ตรงนั้น ฉันจะกดเงินสดไปให้ ไม่นานหรอกนายได้ไปสมใจอยากแน่ " นีน่าที่คิดไม่ซื่อ เธอกะว่าพอไปถึงเธอจะจัดการกับเชนซะเธอไม่ยอมเสียเงินไปฟรีๆหรอกนะมันทำงานให้แค่นี้จะเอาเงินหลักแสนไปจากเธอ เธอไม่มีวันให้มันเด็ดขาด " งั้นก็รีบๆมา ฉันจะได้รีบไป " หลังจากวางสายจากนีน่าเขาก็มีท่าทางร้อนรนจนรออยู่เกือบชั่วโมงนีน่าก็มาถึงพอดี" ไหนล่ะเงินที่เธอบอกจะให้ รีบๆเอาออกมาซะสิฉันจะได้รีบไป " " หึ! ไม่ต้องห่วงหรอกยังไงแกก็จะได้ใ