All Chapters of เมียไร้ตัวตนของมาร์ติน: Chapter 31 - Chapter 40

เวลาผ่านไปร่วมเดือนที่ทุกคนยังอยู่ที่นี่เพราะคาร์สันและมาร์ตินยังตกลงเรื่องที่ดินไม่ได้ หรืออาจจะเป็นเพราะไอ้เพื่อนตัวดีของเขามันไม่รีบต่างหากตอนนี้ความสัมพันธ์ของคาร์สันกับพราวมุกกำลังไปได้ดี ไอ้เพื่อนตัวดีของเขามันขอพราวมุกเป็นแฟนแล้วเรียบร้อยหลังจากที่คืนนั้นมันไปส่งเธอที่ห้องแล้วทุกอย่างก็ดูเป็นใจในคืนฝนพรำ คาร์สันยับยั้งชั่งใจตัวเองไม่ได้ และสิ่งที่มันทำมันคิดดีแล้วหลังจากที่ได้เสียกับพราวมุกวันนั้นแล้ว มันก็บอกว่าเรื่องนี้ผู้ใหญ่รับรู้แล้ว ทั้งสองคนตกลงคบกันแล้วในอีกสามเดือนข้างหน้าก็จะมีพิธีหมั้นเกิดขึ้น ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากแล้วเขาก็ยินดีมากหากพราวมุกที่เขาเอ็นดูเหมือนน้องสาวจะได้ผู้ชายดีๆแบบคาร์สันไป ถึงแม้ว่ามันจะเป็นมาเฟียเถื่อนมากแค่ไหน แต่ถ้ามันได้รักใครแล้วรับรองว่ามันรักจริงหวังแต่งแน่นอน และหลังจากที่ผมตรวจสอบบัญชีของที่นี่ก็พบว่ามีปัญหาอยู่หลายจุดนั่นจึงทำให้ผมต้องให้เชนผู้จัดการแผนกบัญชีของสาขาใหญ่มาตรวจดูถึงที่นี่ ถึงแม้ว่าผมจะไม่อยากให้ไอ้ผู้จัดการนั่นมาอยู่ใกล้ๆเมียของผมก็ตาม แต่ครั้งนี้มันก็จำเป็นจริงๆและตัวเขาเองก็ไม่ค่อยว่างเสียด้วย ช่วงหลังๆมานี้เขาต้องออกไ

วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่มาร์ตินออกไปกับคาร์สันพร้อมกับปล่อยให้เนยหวานอยู่กับพราวมุกทั้งวันอีกเช่นเคย แต่ที่แตกต่างออกไปจากเดิมคือวันนี้เนยหวานจะต้องออกไปพบกับลูกค้าซึ่งรถของโรงแรมดันเต็มทุกคันไม่ว่างเลยสักคัน เพราะช่วงนี้เป็นช่วงไฮซีซั่นที่ลูกค้าเยอะมากเป็นพิเศษ " ทำยังไงกันดีคะคุณพราว รถไม่มีเลยสักคัน เราจะออกไปพบลูกค้ากันทันหรือเปล่า " เนยหวานพูดออกมาอย่างร้อนใจ พร้อมกับมองนาฬิกาข้อมือที่ตอนนี้เหลือเวลาอยู่ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงแล้ว ร้านอาหารที่เธอต้องไปก็อยู่ไกลพอสมควร " ใจเย็นๆนะคะคุณเนย ยังไงก็ต้องมีรถสักคันที่ว่างเดี๋ยวรอก่อนนะคะ พราวขอเวลาแป๊บนึงค่ะ " พราวที่พยายามติดต่อกับประชาสัมพันธ์ให้หารถมาให้โดยด่วน แต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะว่างเลยสักคันจนกระทั่งเชนที่เดินออกมาตรงจังหวะพอดี " เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าครับ มีอะไรให้พี่ช่วยไหม " " คือเนยต้องออกไปพบลูกค้ากับคุณพราวน่ะค่ะแต่พอดีว่ารถที่โรงแรมเต็มทุกคันเลย ตอนนี้กำลังรอรถที่คันที่ว่างอยู่ค่ะ แต่เวลาก็จะไม่ทันแล้วนี่ก็จะถึงเวลานัดลูกค้าแล้วด้วย " เนยหวานทำท่าทางร้อนรนจนเข้าทางเชนได้อย่างง่ายดาย " ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวพี่พาไป ไปร

มาร์ตินกระชากเรียวแขนของเนยหวานอย่างแรง ผลักเข้ามาที่ห้องน้ำและสำรวจตามร่างกายของเธอไปทุกส่วนด้วยอารมณ์คุกรุ่น ปรากฏว่ามันมีรอยช้ำเป็นจุดชัดเจนตามซอกคอของเธอมากมายจริงๆ ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความโกรธปนเสียใจ ความโมโหทำให้เขาไม่เห็นถึงความซื่อสัตย์ที่เธอมีต่อเขา ในตอนนี้เขาเลือกที่จะไม่ไว้ใจเธออีกแล้ว หลังจากนั้นเขาก็จับเธอใส่เสื้อผ้าแล้วพาเธอเดินออกมาข้างนอกเพื่อที่จะพาเธอกลับไปยังที่พัก เขาจะจัดการลงโทษเธออย่างสาสม " ไอ้มาร์ตินกูต้องแยกกับมึงตรงนี้แล้วนะ เมียกูยังไม่ได้สติเลยว่ะ กูเป็นห่วงพราวต้องไปดูพราวก่อน มึงก็ใจเย็นๆนะเว้ย ค่อยๆคุยกัน กูรู้ว่ามึงโมโหมากแต่มึงก็ต้องสงสารเมียมึงด้วยเหมือนกัน " คาร์สันบอกกับเพื่อนสนิทพร้อมกับจะเดินออกมาจากห้องนั้นด้วยความร้อนใจ ตอนนี้เขาเป็นห่วงเมียตัวเล็กของเขายิ่งกว่าอื่นใด ไม่อยากปล่อยไว้ทั้งที่ยังหลับแบบนั้นนานๆ" เออ กูก็จะกลับไปจัดการแม่นี่แล้วเหมือนกัน ร่านหาคว.. ไม่เลิก กูก็จะจัดให้จมเตียงเลย มานี่ " " นี่..ปล่อยนะ ปล่อยเนย เจ็บนะ ปล่อย! " ร่างบอบบางพูดและดิ้นในขณะที่มาร์ตินฉุดกระชากลากถูเธอออกมา เธอพยายามต่อต้านแต่แรงของเธอก็ต้านแทบไม่

มาร์ตินเขานั่งอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ภายในห้องแล้วก็ได้ยินเสียงที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี เขาจำได้ว่านี่คือเสียงเมียตัวน้อยของเขา แต่ยังเลือกที่จะนั่งอยู่แบบนั้นจนเห็นว่าเธอกำลังจะเดินออกไป เขาก็เลยเดินออกไปหน้าห้องและทำตามแผนที่เขาวางเอาไว้ก่อนหน้านี้ ความจริงแล้วเขาพาผู้หญิงคนนี้มาตั้งแต่เมื่อคืนก็จริงแต่เขาให้เธอนอนในห้องส่วนตัวเขาเองนอนที่โซฟาก็แค่อยากให้เนยหวานรับรู้ว่าเขาไม่มีเธอเขาก็อยู่ได้ แล้วก็หวังลึกๆว่าเธออาจจะหึงหวงและเจ็บปวดกับการกระทำของเขาบ้าง เธอทำให้เขาเจ็บดังนั้นเธอจะต้องเจ็บมากกว่าเขา " มาเคาะประตูทำไมแต่เช้า มีธุระอะไร ถ้าไม่สำคัญเอาไว้ทีหลังฉันไม่ว่าง " มาร์ตินพูดออกไปอย่างเย็นชาพร้อมกับมองหน้าของเธอด้วยสายตาที่ว่างเปล่า มือหนาข้างหนึ่งก็ยกขึ้นมาโอบไหล่ของหญิงสาวเซ็กซี่ที่อยู่ข้างกาย การกระทำของเขาทำเอาเนยหวานสะอึก หน้าชา ได้แต่กำมือแน่นเพื่อข่มน้ำตาไม่ให้มันไหลออกมา เธอไม่คิดว่าจะต้องมาเห็นภาพบาดตาบาดใจแบบนี้ยังไม่ทันทำใจมาเลยด้วยซ้ำ ต้องกลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหลออกมาให้อับอายชายหญิงตรงหน้า" เนยมีเรื่องจะคุยกับพี่เรื่องเมื่อวาน คือ... " ไม่ทันที่เธอจะได้อธิบาย มาร์ตินก

ถ้อยคำที่เปล่งออกมาจากร่างสูง ไม่ใช่ว่าเขาไม่พอใจเขาก็เป็นห่วงเธอไม่น้อยเหมือนกันเพราะมองผ่านกระจกไปข้างหลังก็เห็นว่าเธอเหมือนกำลังจะไม่สบาย แต่เพราะทิฐิที่มีมากเกินไปของเขาและความโกรธจนทำให้เขาเลือกที่จะมองข้ามไปแล้วพูดจากระทบกระทั่งเธอออกมาแบบนี้ พอรถตู้จอดเนยหวานรีบลงมาจากรถแล้วเดินเข้าไปในร้านสะดวกซื้อ เธอเดินเลือกซื้อยาดม ยาอม ยาหม่องพร้อมกับขนมและผลไม้รสเปรี้ยวเต็มไม้เต็มมือ แต่ก็ไม่ลืมที่จะซื้ออาหารเบาๆไปให้เขาด้วยเช่นกัน เนยหวานเลือกซื้อของอยู่เพียงครู่เดียวก็รีบออกมาแล้วขึ้นไปบนรถตู้ทันที เมื่อขึ้นมาแล้วก็มิวายโดนพููดจาเหน็บแนมอีกครั้ง " ไปนานขนาดนี้จะเหมาร้านหรือไง " มาร์ตินทำท่าทางโกรธไม่พอใจแต่เขาก็แอบมองว่าเธอซื้อของกินมาเต็มไม้เต็มมือไปหมด คงจะหิวเพราะทั้งวันเขายังไม่เห็นเธอกินอะไรเลยเอาแต่จัดของกลับ" ขอโทษค่ะ เอ่อ...เนยซื้ออาหารมาให้รองท้องด้วย กินสักหน่อยนะคะ "ร่างบอบบางพูดพร้อมกับยื่นเบอร์เกอร์ชิ้นใหญ่ที่เธอเลือกเองกับมือและให้พนักงานเวฟมาให้เรียบร้อยแล้ว เธอรู้ว่าเขาเองก็คงยังไม่ได้กินอะไรเลยเหมือนกัน เพราะการเดินทางกลับวันนี้มันกระทันหัน เขาคงยุ่งวุ่นวายอยู่กับ