Semua Bab เมียไร้ตัวตนของมาร์ติน: Bab 1 - Bab 10

เช้านี้มาร์ตินตื่นมาด้วยอาการเมาค้าง หลังจากที่เมื่อคืนกว่าจะกลับมาที่คฤหาสน์ไมโลเวอร์ได้ก็ปาเข้าไปเกือบตีสามแล้ว นอกจากเขาจะไปดื่มกินที่นั่นเขายังต้องไปเคลียร์ปัญหาที่ลูกค้ามีเรื่องทะเลาะวิวาทกันอีกด้วย เขาได้บอกผู้เป็นพี่ชายอย่างมาคัสแล้ว แต่มันก็ไม่สนใจอยากนอนกอดเมียอยู่ที่บ้านจนเป็นเขาที่ต้องตามเก็บปัญหาให้อย่างเช่นเคย เมื่อเขาเดินลงมาที่โต๊ะกินข้าวก็พบกับพ่อแม่แล้วก็พี่ชายพร้อมกับพี่สะใภ้คนสวยและหลานอีกสามคน เจ้าไคเลอร์กับคาร์ลอสพร้อมกับคริสตัลหลานสาวคนเล็ก " อามาร์ติน " เป็นคริสตัลหลานสาวคนเล็กที่วิ่งเข้ามากอดเขา เด็กสาวคนนี้ติดเขามากกว่าพ่อของตัวเองซะอีก เพราะเขาชอบตามใจหลานสาวอยากได้อะไรก็ซื้อให้หมด จนตอนนี้ตุ๊กตาเต็มห้องไปหมดแล้วเพราะเขาเป็นคนซื้อให้แทบจะไม่มีของที่พ่อซื้อให้เลยสักชิ้น เขาแย่งซื้อไปจนหมดแล้ว เพราะเขาเป็นเจ้าของห้าง ซื้อของให้หลานสาวแค่นี้เหมาหมดห้างยังได้เลย " ว่าไงคะหลานอา วันนี้ทุกคนอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันเลยนะครับ " มาร์ตินเอ่ยทักทายกับทุกคนพร้อมกับอุ้มหลานสาวตัวน้อยมาวางที่โต๊ะกินข้าวพร้อมกับเขาที่นั่งลงข้างๆหลานสาว " หน้าตาแกอิดโรยมากเลยนะเจ้าน้องชา

เนย แพม บรีส ทั้งสามสาวยังคงนั่งดื่มอยู่ที่โต๊ะเรื่อยๆโดยที่ไม่ได้มีทีท่าว่าจะหยุดพักเลยทั้งที่แพมตอนนี้เมาหัวราน้ำไปแล้ว " แกว่าคืนนี้ไอ้แพมมันจะอยู่คนเดียวได้ไหมวะไอ้เนย " บรีสถามเนยออกไปเพราะอาการคนเพิ่งอกหักเธอรู้ดีว่าต้องการคนช่วยเยียวยาหัวใจแค่ไหน เพราะเธอเองก็เคยผ่านจุดนี้มาแล้ว " ไม่รู้สิ แต่ถ้าไม่ได้จริงๆเดี๋ยวฉันไปนอนเป็นเพื่อนมันเอง แต่พรุ่งนี้ฉันมีธุระแต่เช้าน่ะสิ " เนยหวานตอบกลับบรีสไป พร้อมกับทำท่าทางหนักใจ" ธุระอะไรของแก ฉันว่าจะถามตั้งแต่มาถึงแล้วว่าแกมีเรื่องอะไรหรือเปล่า แต่ก็ติดอยู่ที่ไอ้แพมก็เลยยังไม่ได้ถามไป " " เรื่องนี้แหละที่ฉันตั้งใจจะมาบอกพวกแกด้วย คุณพ่อกับคุณแม่จะให้ฉันไปดูตัวกับคนที่ฉันไม่รู้จัก ท่านทั้งสองกำลังจะจับฉันคลุมถุงชนซึ่งคนที่ฉันต้องแต่งงานด้วยอายุสี่สิบแล้ว " เนยหวานบอกเพื่อนพร้อมกับทำหน้าเซ็งๆ โดนจับแต่งงานทั้งทีก็ได้สามีแก่คราวพ่อ " เฮ้ย! สี่สิบแล้วหรอวะ ห่างจากเราตั้ง 17 ปีเลยนะเว้ย แกจะไหวหรอไอ้เนย " บรีสถามออกไปเพราะด้วยวัยที่ต่างกันสามารถเป็นพ่อลูกกันได้เลย " ไม่รู้อ่ะ ต้องลองดูก่อนแต่ถ้าไม่ไหวจริงๆก็คงต้องบอกพ่อกับแม่ไปตามตรง ท

วันรุ่งขึ้นซึ่งวันนี้เป็นวันที่เธอจะต้องออกไปลองชุดแต่งงานกับเขา มันเป็นวันที่เธอลำบากใจที่สุดเพราะเมื่อวานเขาเล่นเดินออกจากวงสนทนาโดยที่ไม่ได้สนใจเธอและครอบครัวเลยด้วยซ้ำและเธอกับเขาก็ยังไม่ได้คุยกันเลยสักคำ เธอถึงหนักใจว่าไปกับเขาวันนี้เธอจะทำตัวยังไงดี ในระหว่างที่นั่งรอเขาโดยที่เธอไม่ได้มีเบอร์โทรหรือคอนแทคติดต่อเขาเลย แต่สุดท้ายเขาก็มาถึงหน้าบ้านเธอจนได้ในตอนนี้ " เนยลูก นั่นไงพี่เขามาแล้ว เราเตรียมตัวเสร็จหรือยังลูก อย่าให้พี่เขาต้องรอนานนะลูก " ชิดจันทร์บอกกับผู้เป็นลูกสาว เพราะตอนนี้เธอและลูกสาวนั่งอยู่ที่ห้องรับแขกส่วนจักกฤษณ์ออกไปทำงานที่โรงแรมแล้ว " สวัสดีครับคุณน้า ผมมารับเนยหวานไปลองชุดวันงานครับ " มาร์ตินเดินเข้ามาพร้อมกับยกมือไหว้ผู้สูงอายุกว่า โดยที่ไม่มองหน้าหญิงสาวที่นั่งข้างๆเลยแม้แต่นิดเดียว " ไปสิลูกน้องพร้อมแล้ว ถ้าลองชุดกันเสร็จจะชวนน้องไปทานข้าวต่อก็ได้นะลูกจะได้ทำความรู้จักกันไว้ " " ครับ วันนี้อาจจะกลับดึกหน่อยนะครับคุณน้า พอดีผมต้องมีไปทำธุระต่อเดี๋ยวผมจะพาน้องไปด้วย " มาร์ตินที่มีแผนอยู่ในใจ เขาลอบมองใบหน้าของเธอเพียงเล็กน้อย จากนั้นก็เดินนำเธอออกมาท

มาร์ตินตอนนี้อยู่บนรถสปอร์ตคู่ใจของเขาที่ลงสนามมาเป็นที่เรียบร้อย พร้อมกับเพื่อนของเขาอีกสี่คน ไทป์ อเล็กซ์ คาร์สันและคริสต์ ซึ่งเมื่อทั้งห้าคนได้ลงสนามเมื่อไหร่สนามแห่งนี้ก็แทบลุกเป็นไฟเพราะทั้งหมดล้วนมีฝีมือด้วยกันทั้งนั้น แต่วันนี้มาร์ตินจะแพ้ไม่ได้เด็ดขาดเพราะเดิมพันของเขาคือแม่กวางน้อยที่อยู่ในห้องนั้น ถึงแม้ว่าเขาอยากจะแกล้งเธอด้วยการทำให้เธอกลัวแต่ก็ไม่เคยคิดให้เธอตกเป็นของคนอื่นเพราะเธอต้องเป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น เมื่อสัญญาณปล่อยตัวดังขึ้นพวกเขาทั้งห้าคนก็ทะยานออกไปจากจุดเริ่มต้น ผ่านโค้งแล้วโค้งเล่าก็ยังเป็นคริสต์ที่นำเพื่อนๆทุกคนอยู่ในตอนนี้ ส่วนมาร์ตินเองที่เขาไม่ได้รีบเร่งอะไรเพราะเขาจะเร่งในช่วงสุดท้ายตอนนี้ปล่อยให้สาวน้อยคนนั้นลุ้นไปเล่นๆก่อน ซึ่งตอนนี้ก็ถึงเวลานั้นแล้วเขาเร่งเครื่องจนสุดกำลังและสุดท้ายก็เป็นเขาที่เบียดแซงคริสต์ชนะไปแบบฉิวเฉียด ทำเอาเขาแทบใจหายใจคว่ำเหมือนกัน " โห่...ไอ้มาร์ตินมึงก็ไม่ยอมออมมือให้พวกกูบ้าง "เป็นคริสต์ที่เอ่ยแซวเจ้าของสนามอย่างมาร์ติน หลังจากที่ลงจากรถกันหมดทุกคนแล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ดีว่ายังไงวันนี้มาร์ตินก็ต้องสู้สุดกำลังอยู่แล้ว แ

" พี่มาร์ตินพาเนยมาที่นี่ทำไมคะ แล้วที่นี่ที่ไหนกัน " ร่างบอบบางถามเขาออกไปเพราะเธอไม่เคยมาที่นี่ แถมตอนนี้ก็ดึกมากแล้วด้วยเธอควรจะกลับถึงบ้านตั้งนานแล้ว" คอนโดฉันเอง " " แล้วพี่พาเนยมาที่นี่ทำไมคะ เนยไม่ได้อยากมาสักหน่อย อีกอย่างตอนนี้ก็ดึกมากแล้วด้วยพี่พาเนยไปส่งที่บ้านได้แล้วค่ะ " เขาหันมามองหน้าเธอพร้อมกับทำท่าทางหงุดหงิด" บ้านเธอมันไม่หายไปไหนหรอกเนยหวานแล้วคืนนี้เธอต้องค้างกับฉันที่นี่ โทรไปบอกแม่เธอซะ " เขาออกคำสั่งกับเธอ แต่มีหรือที่เธอจะทำตามเขาง่ายๆ " ไม่ค่ะ เนยจะกลับบ้าน ถ้าพี่ไม่ไปส่ง เนยกลับเองก็ได้ "ร่างบอบบางไม่พูดเปล่าแต่เธอเลือกที่จะเปิดประตูรถแล้วลงไปทันที แต่ยังก้าวไปไม่ถึงไหนก็ต้องล้มลงเพราะตอนนี้ขาของเธอมันเจ็บมาก " โอ้ย! " มาร์ตินที่เห็นเธอล้มลงอยู่อีกฝั่งหนึ่งของรถเขาก็รีบลงจากรถแล้วเดินมาหาเธอพร้อมกับพยุงตัวเธอลุกขึ้น " ถ้าเธอกลับบ้านสภาพนี้แม่เธอได้เป็นห่วงเธอแน่ ทำตามที่ฉันบอกอย่าดื้อให้มันมากนัก ไม่อย่างนั้นฉันจะปราบพยศเธอเอง " ร่างบอบบางชั่งใจสักพัก จากนั้นก็ยอมจำนนควักโทรศัพท์มือถือขึ้นมาบอกกับแม่ของเธอว่าวันนี้คงกลับบ้านไม่ได้ จะนอนค้างที่คอนโ