All Chapters of เสพติดหัวใจมาเฟีย: Chapter 11 - Chapter 20

ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!“อ๊ะ…อ๊า~” เสียงครางกระเส่าดังระงมไปทั่วบริเวณห้องนอน นาร์มินบิดเร่าร่างกายไปมาท่ามกลางความรู้สึกเสียวซ่านที่มาร์คินกำลังตักตวงให้มาเป็นเวลาหลายชั่วโมงเหงื่อมากมายผุดขึ้นมาตามร่างกายทั้งสองคนจนเปียกชุ่ม มาเฟียหนุ่มมองแผ่นหลังขาวเนียนที่มีรอยรักมากมายจากการกระทำของตัวเองของนาร์มิน สองมือประคองเอวบางกระแทกกระทั้นอย่างรุนแรงจนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันเขาโน้มตัวลงไปหานาร์มินพลางใช้มือปัดผมที่เปียกชุ่มไปไว้อีกทางแล้วซุกใบหน้าลงซอกคอระหงหอมกรุ่น ริมฝีปากหยักได้รูปขบเม้มลำคอขาวเนียนขณะที่ส่วนล่างยังคงกระแทกใส่ร่องรักคับแคบ“คะ…คุณมาร์คิน ฉะ…ฉันไม่ไหวแล้ว..” น้ำเสียงหอบกระเส่าเอ่ยบอกมาร์คิน สองมือกำหมอนใบใหญ่ไว้แน่น ใบหน้าสวยหวานแดงก่ำเต็มไปด้วยอารมณ์ทรมานและหยาดเหงื่อ“อ๊า ฉันก็ใกล้จะแตกแล้วเหมือนกัน” มาร์คินกระซิบเสียงกระเส่าข้างใบหูนาร์มิน เร่งจังหวะให้เร็วขึ้นเมื่อใกล้ถึงจุดหมายความเสียวสะท้านพุ่งทะยานขึ้นสูงสุดจนรู้สึกทรมานไปทั่วร่างกาย หญิงสาวเริ่มครางเสียงดัง สองมือเล็กกำหมอนใบใหญ่ไว้แน่นเพื่อระบายความรู้สึกต่างๆ ที่วิ่งปราดเข้ามา ไม่นานนักทั้งคู่ก็เกร็งกระตุกปลดปล่อย

‘เพราะพื้นที่ส่วนตัวของเธอ…จะมีฉันอยู่ด้วย’ผลักนาร์มินออกแรงผลักมาร์คินออกห่างแล้วพาตัวเองออกไปจากตรงนี้ เรี่ยวแรงอันน้อยนิดของหญิงสาวไม่ได้มีผลต่อมาเฟียหนุ่ม แต่ที่เขายอมปล่อยเธอไปนั่นเป็นเพราะไม่อยากต่อล้อต่อเถียงด้วย ไม่ได้มาหาเธอเพื่อตักตวงความสุขจากร่างกาย แต่มาเพราะมีเรื่องราวบางอย่างอยากจะพูดคุยด้วย“คุณมาหาฉันมีธุระอะไร ถ้ามาหาฉันเพราะเรื่องเซ็กซ์ ฉันบอกไว้ก่อนเลยนะว่าฉันจะไม่ทำเรื่องแบบนั้นในพื้นที่ส่วนตัวของฉัน”“ถ้าฉันจะเอาเธอ ที่ไหนฉันก็จะเอา”“นี่คุณ…!”“ถ้ายังไม่หยุดปากดี เดี๋ยวได้เจอของดีอุดปาก” เขาพูดแทรกนาร์มินที่กำลังขยับริมฝีปากพูดอยู่ ก่อนจะเดินไปนั่งลงโซฟาแล้วหยิบบุหรี่ออกมาคาบไว้ในปากแล้วใช้ไฟแช็คลนปลายกระบอกจนควันคลุ้งกระจายออกมา“ทำไมคุณไม่ออกไปสูบบุหรี่ข้างนอก” เธอถามเขาที่นั่งสูบบุหรี่อยู่ห้องนั่งเล่นภายในคอนโดของเธอ “ที่นี่ไม่ใช่คอนโดของคุณ คุณไม่มีสิทธิ์มาทำอะไรตามอำเภอใจตัวเองแบบนี้นะคะ”มาเฟียหนุ่มเพียงแค่ปรายสายตาไปมองนาร์มินนิ่งๆ โดยไม่พูดอะไร นัยน์ตาดำขลับที่นิ่งเย็นชาทำให้หญิงสาวเลือกที่จะเงียบลงไป“ได้ยินพ่อเธอบอกว่าเธอจะไปทานอาหารเย็นและพูดเรื่องธ

‘ถ้าเธออยากลืมมัน…ฉันจะทำให้เธอลืมมันเอง’“ยังไง” เธอถามมาร์คินและมองเขาอย่างไม่ไว้ใจเท่าไรนัก ผู้ชายคนนี้ร้ายกาจและเจ้าเล่ห์ ในหัวมีแผนการมากมาย ส่วนใหญ่แผนการเหล่านั้นไม่มีสิ่งดีๆ อยู่เลย“แค่เธอยอมอุ้มท้องให้ฉัน เธอก็เอาชนะแฟนเก่าของเธอได้แล้ว”“เหอะ! ฉันก็คิดว่าจะมีเหตุผลที่ดีกว่านี้ซะอีก” คิดไว้แล้วไม่มีผิดว่ามาร์คินต้องยกเอาเหตุผลนี้มา“ถ้าแฟนเก่าของเธอเห็นว่าเธอกำลังแต่งงาน ไม่คิดว่ามันจะกลับมาเสียดายเธอหน่อยเหรอ?”“….”“เธอก็น่าจะรู้ว่าฉันมีอิทธิพลมากแค่ไหน ถ้ามันรู้ว่าเธอแต่งงานกับฉัน…ฉันคิดว่ามันน่าจะเสียดายเธอ และเธอก็จะเป็นผู้ชนะในเกมนี้”มาร์คินพูดจบก็เดินออกไป ทิ้งให้นาร์มินยืนเคว้งอยู่คนเดียว หญิงสาวเริ่มลังเลในข้อเสนอที่อีกฝ่ายหยิบยื่นมาให้ยอมรับว่าแค้นใจที่แดนนอกใจเธอไปมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเลขาสาวที่เคยบอกว่าไม่มีอะไรกันไปนอกจากเจ้านายและลูกน้อง เธอแค้นมากจนอยากเอาคืนให้สาสม ถ้าหากคืนนั้นไม่มีทำเซอร์ไพรส์ที่คอนโดแดน เธอคงไม่ได้เห็นภาพบาดตาบาดใจและรับรู้ว่าแฟนตัวเองนอกใจณ ห้องอาหารเธอเปิดประตูเข้ามาในห้องอาหารตามหลังมาร์คินที่มีพ่อกับแม่นั่งรออยู่ ทั้งสองดูดีใจมา

“เดี๋ยวสิคะคุณมาร์คิน” เธอจับแขนมาร์คินที่กำลังเดินเข้าไปในร้านชุดแต่งงานเอาไว้อย่างถือวิสาสะ พอเขาหันกลับมาแล้วปรายสายตามองมือของเธอที่จับแขนเขาอยู่เธอก็รีบปล่อยออกทันที “คุณไม่คิดว่าการแต่งงานของเราสองคนมันเร็วไปหน่อยเหรอคะ?”“ช้าไปด้วยซ้ำ”“ฉันรู้ว่าปู่ของคุณอยากอุ้มหลาน แต่ว่าการแต่งงานมันเรื่องใหญ่มากเลยนะคะ อีกอย่างฉันมองว่ามันเร็วเกินไป”“อย่าลืมว่าเธอยอมรับข้อเสนอของฉันแล้ว”“ใช่ค่ะ ฉันยอมรับข้อเสนอของคุณ แต่ก็ไม่ได้คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้”มาร์คินชอบทำอะไรปุ๊บปั๊บโดยไม่ปรึกษาเธอก่อน การแต่งงานถือเป็นเรื่องใหญ่มากแต่เขากลับทำเหมือนเป็นเรื่องเล็กนิดเดียว ตอนแรกที่ตกลงรับข้อเสนอของเขามาก็ไม่ได้คิดเหมือนกันว่าทุกอย่างมันจะรวดเร็วขนาดนี้ เร็วจนแอบคิดว่า เขาอ่านใจเธอออกหรือเปล่า ราวกับรู้อนาคตว่ายังไงเธอก็ต้องตอบตกลงรับข้อเสนอที่ยื่นมาให้“จะเร็วหรือช้า ยังไงงานแต่งของเราสองคนก็ต้องถูกจัดขึ้นอยู่ในวันยังค่ำ”“ฉันรู้ แต่คุณช่วยให้เวลาฉันทำใจก่อนไม่ได้เหรอคะ?”“ถ้าอย่างนั้นเธอก็คงต้องรีบทำใจอีกเรื่องที่จะตามมาในอนาคตเอาไว้รอเลย”“ทำใจเรื่องอะไรคะ”รอยยิ้มบนมุมปากหยักของมาร์คินทำให้เธอ

“ชื่อนาร์มินใช่ไหม?”ณิชาเอ่ยถามนาร์มินด้วยรอยยิ้ม ท่าทางใจดีของแม่มาร์คินทำให้หญิงสาวเริ่มรู้สึกดีขึ้นมาจากเดิมที่เกร็งและไม่เป็นตัวเอง“ใช่ค่ะ”“ชื่อน่ารักจัง แอบคล้องจองกับมาร์คินด้วย”“ระ…เหรอคะ”“ใช่จ้ะ ตอนแรกที่ได้ยินชื่อนาร์มิน แอบคิดเหมือนกันว่าชื่อนี้คล้ายใคร ที่แท้ก็คล้ายมาร์คินนี่เอง”เธอทำได้เพียงแค่ส่งยิ้มให้แม่มาร์คิน ตอนแรกเธอก็ไม่ได้อะไรกับชื่อตัวเองมากนัก พอได้ยินแบบนี้มันก็อดทำให้เธอเผลอคิดแบบเดียวกับแม่ของมาร์คินไม่ได้ ชื่อเธอมันคล้ายคลึงกับคำว่า ‘มาร์คิน’ จริงๆ ต่างกันตรงที่พยัญชนะคนละตัว“นอกจากชื่อจะเหมือนกันแล้ว หน้าตายังแอบเหมือนกันด้วยนะคะ” ณิดา น้องสาวมาร์คินเอ่ยขึ้นพร้อมหันไปมองนาร์มินที่นั่งไม่เป็นตัวเองและเขินอายอยู่“โบราณว่า ถ้าคนรักหน้าเหมือนกัน แปลว่าเป็นเนื้อคู่กัน” ย่ามาร์คินเสริมขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม มองนาร์มินด้วยแววตาที่เอ็นดูเธอทำตัวไม่ถูกเมื่อโดนครอบครัวมาร์คินเอ่ยแซว ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าทั้งสามคนมีนิสัยแตกต่างจากปู่มาร์คินเป็นอย่างมาก คนนั้นดูสุขุมและมีท่าทางน่ากลัวจนไม่อยากอยู่ใกล้มาร์คินบอกว่าปู่เขาคืออดีตมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ที่สละตำแหน่งหัวหน้ามาเฟ