Semua Bab เสพติดหัวใจมาเฟีย: Bab 41 - Bab 50

มาร์คินยืนสูบบุหรี่อยู่คนเดียวในมุมหนึ่งของผับเปิดใหม่ด้วยความอารมณ์ฉุนเฉียว ควันสีเทาถูกพ่นออกมาและลอยหายไปในอากาศ“ขอโทษนะคะ มาคนเดียวเหรอคะ?” เสียงหวานของผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยทักทายมาเฟียหนุ่ม มาร์คินหันไปมองสาวสวยที่เดินเข้ามายืนข้างๆ และยิ้มหวานให้“มากับเพื่อน”“เบื่อเหรอคะถึงออกมายืนอยู่ตรงนี้คนเดียว?”“นิดหน่อย”“ให้ยืนคุยเป็นเพื่อนไหมคะ?” สาวสวยมองมาร์คินและยิ้มหวานหว่านเสน่ห์ให้ ท่าทางของเธอแสดงออกชัดเจนว่าสนใจมาร์คินเขาถอนหายใจหนักๆ ด้วยความเบื่อหน่ายก่อนจะยกบุหรี่ที่ใช้สองนิ้วคีบเอาไว้ขึ้นมาดูดแล้วพ่นควันออกมา โดยไม่ตอบคำถามของผู้หญิงคนนั้น“ไม่ตอบ แสดงว่าตกลงนะคะ” สาวสวยพูดด้วยรอยยิ้มยิ้ม เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าสะพายแล้วยื่นให้มาเฟียหนุ่ม “ขอไลน์ได้ไหมคะ? หรือจะเฟซบุ๊กก็ได้”เขาปรายสายตามองโทรศัพท์ที่ถูกยื่นมาหา ถ้ายังไม่แต่งงานเขารู้สึกชอบนะที่มีผู้หญิงสวยๆ เข้าหาแบบนี้ ทว่าตอนนี้กลับรู้สึกรำคาญและเบื่อหน่ายที่มีผู้หญิงเข้าหา เขาคาบปลายกระบอกของบุหรี่ไว้ในปากแล้วหยิบโทรศัพท์มากดเข้าไปคอนไลน์ ทำการใส่ไอดีไลน์แล้วส่งกลับคืนให้ผู้หญิงข้างๆ“ขอบคุณนะคะ”“มีอะไรก็ไลน์คุย

วันต่อมา“ยอมรับมาซะดีๆ จัซมิน ที่กลับมาไทยไม่ใช่แค่ต้องการกลับมาพักผ่อนอย่างเดียวใช่ไหม?” เสียงผู้จัดการจัซมินเอ่ยถามนางแบบสาวที่กำลังนอนอาบแดดและสวมใส่แว่นตาสีดำอยู่อย่างสบายใจ“อะไรทำให้พี่เบลล์ถามจัซแบบนั้นคะ?”“พี่สังเกตมาสักพักแล้ว จัซกลับมาทวงมาร์คินคืนใช่ไหม?”“หึ…อะไรที่เคยเป็นของจัซ จัซไม่ยอมให้ใครแย่งไปง่ายๆ หรอกนะคะ” จัซมินยิ้มแล้วถอดแว่นสีดำออก ก่อนจะค่อยๆ พาตัวเองลุกขึ้นนั่งแล้วหยิบน้ำส้มคั้นที่วางบนโต๊ะมาดื่ม“ลืมไปแล้วเหรอว่ามาร์คินแต่งงานแล้ว ทำแบบนี้มันไม่ต่างจากการเข้าไปเป็นเมียน้อยของเขาเลยนะ”“ใครบอกว่าจัซจะเข้าไปเป็นเมียน้อยคะ พื้นที่ตรงนั้นสมควรเป็นของจัซ ไม่ใช่ของผู้หญิงคนนั้น”“แต่อย่าลืมว่าจัซเป็นคนขอเลิกกับมาร์คินเอง พี่ว่ามันไม่ถูกต้องเลยนะ ที่จัซจะเอาพื้นที่ตรงนั้นที่ไม่ใช่ของจัซแล้วกลับคืนมา”“จัซไม่สนใจค่ะ จัซเชื่อว่าลึกๆ แล้วคินเขายังรักจัซอยู่”“ไปเอาความมั่นใจพวกนี้มาจากที่ไหน ถ้าเขายังลืมจัซมินไม่ได้ เขาคงไม่แต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นหรอก”“พี่เบลล์จะเอาไรไหมคะ จัซจะเข้าไปเอาเครื่องดื่ม” จัซมินตัดบทสนทนาเพราะไม่อยากฟังในสิ่งที่ผู้จัดการส่วนตัวกำลังพูด“

เขาปิดหน้าจอแมคบุ๊กลงหลังจากเคลียร์งานเสร็จ ก่อนจะหยัดกายขึ้นเต็มความสูงแล้วเดินออกจากห้องทำงาน เขามองนาร์มินซึ่งนอนหลับปุ๋ยบนเตียงนอนโดยมีภาพเคลื่อนไหวของหนังที่เธอเปิดดูฉายเอาไว้ เขาหยิบรีโมทขึ้นมากดปิดโทรทัศน์ก่อนจะจัดแจงท่านอนให้นาร์มิน“อื้อ…” เธอส่งเสียงร้องในลำคอเมื่อโดนรบกวนแต่ก็ไม่ได้ตื่นขึ้นมา เขายิ้มเบาๆ อย่างรู้สึกเอ็นดูในความน่ารัก มือดึงผ้าห่มคลุมให้ก่อนจะเดินไปปิดไฟแล้วเดินกลับมานอนลงข้างกายนาร์มินหญิงสาวพลิกตัวเข้าหามาร์คินที่นอนลงข้างๆ แขนเรียวเล็กวางพาดไว้บนหน้าท้องแกร่ง มาเฟียหนุ่มมองใบหน้าหวานละมุนซึ่งอยู่ใกล้มาก เขาตัดสินใจเปลี่ยนท่านอนใหม่โดยโอบกอดนาร์มินเอาไว้ในอ้อมกอดอุ่นๆริมฝีปากหยักได้รูปประทับลงหน้าผากบางด้วยความอ่อนโยนหนึ่งครั้ง นานแล้วที่เขาไม่ได้ทำอะไรแบบนี้กับใครนับตั้งแต่วันที่เลิกรากับจัซมินเขาไม่รู้ตัวเลยว่าเผลอมีความรู้สึกดีๆ ให้นาร์มินตั้งแต่เมื่อไหร่ จำได้ว่าพอเห็นเธออยู่แคนาดา จากหัวใจที่เคยด้านชาและไม่เคยสั่นไหวกับใครกลับกลายเป็นนาร์มินที่สามารถทำได้ ตอนนี้เขาไม่ได้สนใจเรื่องข้อตกลงก่อนแต่งงาน สิ่งเดียวที่สนใจก็คือ…จะทำยังไงให้นาร์มินอยู่กับเข

@สิงคโปร์ มาร์คินมองนาร์มินที่กำลังนอนหลับปุ๋ยโดยมีผ้าห่มคลุมตัวเอาไว้ การเดินทางจากประเทศไทยมาถึงสิงคโปร์ใช้เวลาทั้งหมดร่วมสองชั่วโมงนิดๆ มาเฟียหนุ่มช้อนร่างภรรยาขึ้นในท่าเจ้าสาวแล้วเดินลงจากเครื่องบินส่วนตัว โดยมีสายตาของแอร์โฮสเตสสาวมองตามภาพนั้นด้วยรอยยิ้มในความน่ารักของมาเฟียหนุ่มสองเท้าใหญ่ตวัดเดินตรงไปยังรถหรูที่มาจอดรอ ก้าวขึ้นรถโดยมีภรรยาสาวนอนหลับคาอก นี่เป็นครั้งแรกที่เขาปฏิบัติตัวอย่างนี้กับผู้หญิง ขนาดจัซมินที่เป็นแฟนเก่ายังไม่เคยได้รับสิทธินี้เลยด้วยซ้ำ“อื้อ…” เสียงในลำคอนาร์มินดังขึ้นมาเบาๆ เปลือกตาบางสีขาวค่อยๆ เปิดออกช้าๆ ก่อนจะปรากฎนัยน์ตาสีน้ำตาลหวานละมุน หญิงสาวยังคงซบใบหน้าอยู่อกอุ่นในอาการงัวเงียเพราะเพิ่งตื่น“ตื่นแล้วเหรอ?” เขาก้มหน้าลงถามนาร์มิน“ถึงแล้วเหรอคะ” น้ำเสียงงัวเงียเอ่ยถามโดยยังคงอยู่ในท่าเดิม“ถึงแล้ว ตอนนี้กำลังจะไปโรงแรม”“….” เธอไม่พูดอะไรต่อจากนั้น เพราะเพิ่งตื่นบวกกับเหนื่อยจากการเดินทางเลยไม่ค่อยมีอารมณ์พูดอะไรมาสักเท่าไร กลิ่นหอมจากตัวมาร์คินพานทำให้หัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ แม้ว่าตอนนี้จะกำลังหวั่นไหวอยู่ แต่เธอก็เลือกที่จะยังไม่ขยับออกไปจากตั

เธอออกมานั่งสูดอากาศอยู่บนดาดฟ้าของโรงแรมคนเดียว ซึ่งข้างบนไม่ได้มีแค่เธอคนเดียวเท่านั้น แต่ยังมีแขกที่พักภายในโรงแรมนี้อีกด้วย สายตาทอดมองวิวในกลางเมืองด้วยความรู้สึกหลากหลายที่ประเดประดังเข้ามา เธอกำลังนั่งนึกถึงเรื่องราวความรักของตัวเองที่ผ่านมา ทุกครั้งที่นึกถึงไม่มีครั้งไหนที่ไม่รู้สึกเจ็บปวดความรักที่ผ่านมามันทำให้เธอไม่กลัวที่จะเปิดใจ ผิดหวังแค่ครั้งเดียวทำให้เธอจดจำไม่ลืม ยอมรับตรงๆ ว่าหวั่นไหวกับมาร์คิน ทว่ากลับเลือกที่จะไม่แสดงความรู้สึกออกมาให้เขาได้รู้ เธอและมาร์คินแต่งงานกันเพราะต่างฝ่ายต่างหวังประโยชน์ มาร์คินต้องการลูก ส่วนเธอต้องการเอาคืนแดน อดีตแฟนหนุ่มที่นอกใจไปมีคนใหม่และตอนนี้ก็กำลังตามตื้อเพื่อให้เธอยอมให้อภัยทุกการกระทำของมาร์คินทำให้เธอรู้สึกดีด้วย เขาเมื่อก่อนและตอนนี้แตกต่างกันมากเหลือเกิน มากจนแอบคิดว่าเขากำลังมีใจให้เธออยู่หรือเปล่า เธอไม่กล้าเข้าข้างตัวเองในเรื่องแบบนี้มากเกินไป เพราะถ้าหากไม่ใช่ขึ้นมาคนที่คาดหวังไว้สูงอย่างเธอนี่แหละจะผิดหวังเหตุผลที่เธอไม่อยากแสดงความรู้สึกกับมาร์คิน เพราะเธอไม่อยากคาดหวังอะไรจากเขา สักวันหนึ่งเขาและเธอก็ต้องแยกทางกันถ