All Chapters of ที่ร้ายเพราะไม่คิดรัก #Fallen: Chapter 51 - Chapter 60

“ไม่สำคัญว่าเราจะเป็นอะไรกัน ฉันถามว่าออกไปเจอมันทำไม”เหมราชยอมรับว่าเขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ทันทีที่เห็นข้อความของเหมยลี่ว่าขอกลับก่อน ชายหนุ่มก็สังหรณ์ใจแล้วว่าหญิงสาวจะออกไปเจอกับไอ้ตำรวจนั่นเหอะ ร้อยวันพันปีไม่เคยออกไปเจอเพื่อน ไม่เคยอยากออกไปชอปปิงซื้อของ อยู่ดี ๆ ก็ออกไปแบบนี้แปลว่าต้องมีเหตุผล เพราะฉะนั้นเหมราชเลยไม่ลังเลที่จะแอบตามไปสุดท้าย เธอก็แอบนัดไอ้ตำรวจไว้จริง ๆ นัดเจอกันไม่พอ ยังอยู่ด้วยกันในห้องวีไอพีส่วนตัวอีก ทำเอาเหมราชจินตนาการไปต่าง ๆ นานาว่าเบื้องหลังกำแพงหนาชายหญิงคู่นั้นกำลังทำอะไรกันอยู่ยอมรับว่ามีแต่ความคิดอกุศลเต็มหัว แต่ทำไงได้ล่ะ ต้องโทษเหมยลี่ที่มีแรงดึงดูดทางเพศมหาศาล แล้วเขาผิดอะไรที่จะคิดว่าไอ้ผู้ชายคนนั้นคงอยากกลืนกินเธอไม่ต่างกันบนโลกนี้ไม่มีหรอกน่าผู้ชายที่มองผู้หญิงเป็นเพื่อนหรือพี่น้องแบบบริสุทธิ์ใจ มีก็แต่พวกรอเวลาสบโอกาสต่างหาก คนอย่างเหมยลี่ไม่ทันใคร เจ้าตัวคงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสายตาของไอ้ตำรวจนั่นเวลาที่มองเธอ มันแทบจะกลืนกินเธอไปทั้งตัวอยู่แล้ว“เหมยออกไปเจอเพื่อน เจอพี่ มะมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกนี่คะ” พอโดนกระทุ้งถามอีกครั้งเหมยลี่ก็เ

สำหรับคีรติแล้ว เหมราชเป็นเพื่อนพี่ชาย ซึ่งเป็นเหมือนพี่ชายแท้ ๆ ของเธออีกคน หญิงสาวไม่อาจเห็นแก่ตัวเก็บเหมราชไว้ข้างกาย ขณะที่หัวใจตัวเองตกเป็นของผู้ชายอีกคนได้จนกระทั่งในท้ายที่สุดเรื่องราววุ่นวายของเธอก็จบลง คีรติให้อภัยคนรัก ตอนนี้อยู่ในช่วงตั้งหน้าตั้งตารอวันที่ลูกในท้องจะเกิดมาเติมเต็มคำว่าครอบครัวให้สมบูรณ์โชคดีที่เหมราชเข้าใจเธอทุกอย่าง พร้อมทั้งยืนยันว่าเขาจะเป็นพี่ชายที่คอยซัปพอร์ตคีรติอยู่ตรงนี้เสมอ“โทษทีว่ะลืมตัว เอ๊ะ ว่าแต่นี่…?” เขตคามหันไปทางหญิงสาวตัวเล็กที่นั่งร่วมโต๊ะไม่พูดไม่จาเป็นเชิงตั้งคำถาม“นี่เหมยลี่” เหมราชแนะนำอย่างไม่เต็มใจนัก“สวัสดีค่ะ” คนตัวเล็กยกมือไหว้คนทั้งสอง พลางส่งยิ้มจาง ๆ ให้อย่างมีมารยาท“น้องคนนั้นนี่นา คนที่เค้กเจอที่โรงพยาบาลคราวนั้น” คีรติยังจำได้ ตอนนั้นก็พยายามถามเหมราชอยู่ว่าสาวน้อยคนนี้เป็นใคร แต่เขาไม่ยอมบอก“ครับ เหมยลี่เป็นเด็กในบ้านพี่ เพิ่งเรียนจบก็เลยมาทำงานเป็นเลขาให้พี่น่ะ”“อ๋อ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณเหมยลี่” คีรติคลี่ยิ้มเป็นมิตร“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณเค้ก” เหมยลี่ยิ้มตอบ ในใจคิดว่าเธอคนนี้ช่างน่ารักจริง ๆ ขนาดเป็นผู้หญิง

หมับ!“อื้อ...ปล่อย”ต้นคอระหงถูกคว้าเข้าไปใกล้ เหมราชบดจูบปากนุ่มแสนอวดดีอย่างอุกอาจ ชายหนุ่มพยายามแทรกเรียวลิ้นเข้ามาสู่โพรงปากหวานฉ่ำทว่าเหมยลี่ไม่ยอมง่าย ๆ เธอปิดปากแน่นจนถูกบังคับด้วยการบีบแก้มใส ความเจ็บทำให้เธอสิ้นแรงต้าน ในที่สุดเรี่ยวแรงคนตัวเล็กก็สู้คนเอาแต่ใจไม่ได้ เหมยลี่จำต้องอ้าปากรับลิ้นชายหนุ่ม เปิดทางให้เขารุกรานไล่ต้อนเธออย่างคนหิวกระหายเหมราชดูดดึงลิ้นเล็กระคนขบเม้มปากอิ่มอย่างหนักจนสร้างความเจ็บจี๊ดให้คนตัวเล็ก หากแต่เขาไม่สนยังคงรุกล้ำเธอหนักสลับเบา ดูดสลับไล้เลีย มือก็ล็อกแน่นตรงต้นคอเล็กไม่ให้เธอขยับหนีและยิ่งเหมยลี่ต่อต้าน เขาก็ยิ่งออกแรงตรึงเธอไว้ พร้อมใช้ปากรุกเธอหนักข้อขึ้นอีกชายหนุ่มจูบลงทัณฑ์เด็กอวดดีหลายนาที ในที่สุดเหมยลี่ก็หยุดดื้อดึงปล่อยให้คนตรงหน้าตักตวงจนพอใจ ไม่นานเขาก็ค่อย ๆ ถอนจูบออก ดวงตาคมกล้ายังคงจ้องมาด้วยความโกรธแค้นจนหญิงสาวตัวสั่น เพราะต่อให้เธอดิ้นขัดขืนแค่ไหนก็ไม่อาจสู้แรงคนอย่างเขาได้“นี่แค่สั่งสอน อย่าปากดีกับฉันอีก ไม่อย่างนั้นฉันจะเอาเธอที่ลานจอดรถตรงนี้ ถ้าไม่อายก็ลองดู”เหมยลี่ตวัดสายตาไม่พอใจ “ต่ำ!”“หรืออยากโดน? ได้นะเหมย ฉั

เหมราชดึงคนตัวเล็กขึ้นมานั่งคร่อมตักตนตรงตำแหน่งคนขับ เวลานี้เนื้อตัวเธอแดงไปหมดแล้ว แต่ชายหนุ่มรู้ดีว่ามันไม่ได้มาจากความอยากใคร่...เป็นเพราะเธอโกรธเขาแทบตายต่างหากโกรธแต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะสุดท้ายเธอก็ขึ้นชื่อว่าเป็นเมียเขาอยู่ดี“ปล่อยเหมย” แววตาเหมยลี่สั่นระริกด้วยความกลัว รู้อยู่หรอกว่าเขาเกลียดเธอจนทำได้ทุกอย่าง แต่เหมราชลืมไปแล้วหรือว่าเธอก็แค่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งเท่านั้น...นี่เธอจะต้องชดใช้ให้เขาไปตราบจนวันตายเลยหรือ?!“ปล่อยได้ไง มันแข็งจะตายแล้ว”ไม่พูดเปล่าเหมราชกดเอวเล็กลงบดเบียดแก่นกายที่แข็งขึง ก่อนบดขยี้ริมฝีปากเล็กอย่างจาบจ้วงรุนแรง ไม่เปิดโอกาสให้เธอได้ประท้วงอีกต่อไป เรียวลิ้นร้อนแทรกเข้าดูดดึงลิ้นเธออย่างหื่นกระหาย มือข้างหนึ่งจับเอว ส่วนอีกข้างบีบเคล้นเต้าอวบที่เขาหวงแหนเป็นที่สุด“อื้อ!” เหมยลี่พยายามจะหันหน้าหนีจูบดิบเถื่อน มือสองข้างทั้งจิกทั้งทุบไหล่แกร่ง แต่ดูเหมือนเหมราชจะไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด เขายังตั้งหน้าตั้งตารังแกเธอ ตั้งใจจะทำลายเกียรติของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยไม่สนว่าเธอจะรู้สึกอย่างไรจำใส่หัวเอาไว้สิเหมยลี่ ถ้าผู้หญิงที่อยู่ต่อหน้าเขาตอนนี้คือคีร

เคว้งคว้าง ใจหาย และก็อาลัยอาวรณ์จะรู้สึกอย่างไรก็แล้วแต่ ไม่ว่ายังไงเธอก็ต้องไป...โผบินไปให้ไกลจากที่แห่งนี้ส่วนเรื่องนี้เธอจะไม่โทษเหมราชอีก ในเมื่อการที่เธออยู่ในบ้านหลังนี้มันทำให้ชายหนุ่มไม่สามารถหลุดพ้นจากเรื่องในอดีต จนถึงขั้นต้องหวนกลับมาทำร้ายเธอชนิดกัดไม่ปล่อย เพราะฉะนั้นเธอก็ควรไปจากเขาอย่างที่เขาต้องการมาตลอด เพื่อให้เรื่องราวระหว่างเธอกับเขามันจบลงสักที“หนูกับเหม…” หัสดินเงียบไปครู่หนึ่ง เขาไม่อยากคิดเองเออเอง แต่เหตุการณ์เมื่อคืนมันทำให้คิดเป็นอื่นใดไม่ได้และยิ่งทั้งสองคนหายไปด้วยกันทั้งคืนอีกคนที่ผ่านโลกมาครึ่งชีวิตย่อมพอจะเดาออก เกรงว่าทั้งสองคนคงมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งอันตรายต่อกันแล้ว แต่ท่านก็กระดากใจเกินกว่าจะเอ่ยปากถามหลานสาวตรง ๆ“เรื่องเมื่อคืนเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อยค่ะ คุณลุงไม่ต้องกังวลนะคะ ถ้าหนูไม่อยู่ที่นี่ ทุกอย่างก็คงจะจบแล้วจริง ๆ”“แล้วนี่มันยังไง ตาเหมมันอยู่ไหน ทำไมถึงได้…”“หนูไม่อยากสนใจแล้วค่ะ” เหมยลี่เอ่ยแทรก จากนี้ไปเธอขอไม่รับรู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับเหมราชอีกหัสดินชะงัก แม้หลานสาวจะพูดจาเด็ดเดี่ยวถึงเพียงนี้ แต่เขาก็ยังเป็นห่วงมากอยู่ดี