All Chapters of ที่ร้ายเพราะไม่คิดรัก #Fallen: Chapter 71 - Chapter 80

วันถัดมา เหมยลี่ตื่นมาอีกทีเกือบครึ่งค่อนวัน ความเหนื่อยล้าจากเหตุการณ์เมื่อวานทำเธอล้าแทบแย่ แต่เพราะคนที่นอนอยู่หลังประตูด้านนอกพูดจาไม่เข้าหูแท้ ๆ เชียว สมองเธอจึงเอาแต่ฟุ้งซ่านไม่หยุดหย่อนจนนอนไม่หลับเผลอหลับไปตอนไหนกันนะ... เหมยลี่คิดพลางนวดบ่าตัวเองเบา ๆเวลานี้เธอยังไม่พร้อมออกไปเผชิญหน้ากับเหมราช แต่จำต้องแยกเรื่องส่วนตัวกับเหตุการณ์อุกอาจเมื่อคืนก่อน ที่สำคัญเหมราชเป็นคนช่วยชีวิตเธอไว้แกรก...เสียงเปิดประตูห้องเรียกสายตาคนเจ็บให้หันมองตาม เหมยลี่อยู่ในชุดลำลองบ่งบอกว่าอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว“นอนหลับสบายไหม” เอ่ยคำถามโง่ ๆ ออกไปก็กระดากปากตัวเอง ที่ผ่านมาเหมราชแทบไม่เคยสนใจอะไรคนตัวเล็กเลย“เราจะไปโรงพักกันตอนไหนดีคะ” เหมยลี่เมินคำถามนั้น ตัดสินใจจะพูดคุยกับเขาเท่าที่จำเป็น“ฉันคุยกับเพื่อนที่เป็นตำรวจแล้ว เมื่อคืนคนร้ายหนีไปได้ ยังดีที่กล้องหน้าคอนโดเธอพอจะช่วยได้อยู่ แต่ก็นะ แม่งปิดหน้าตาขนาดนั้นก็ยากอยู่ ส่วนเรื่องให้ปากคำเดี๋ยวฉันจัดการเอง เธอไม่ต้อง...”“เหมยต้องไปให้ปากคำด้วยสิคะ อย่าลืมว่าคนที่คนร้ายต้องการเอามีดแทงคือเหมย ไม่ใช่คุณเหม” พูดมาถึงตรงนี้เธอก็รู้สึกจุ

เหมยลี่เกลียดเขาแค่ไหนมีหรือที่เขาจะไม่รู้ แต่เหมราชก็ยังคาดหวังว่าสักวันเธอจะยอมยกโทษให้เขา ส่วนวันนี้...ตอนนี้เขาขอแค่ได้มองเธออยู่ห่าง ๆ ก็พอใจแล้วดวงตาเหมราชจดจ้องร่างเล็กไม่ห่างสักวินาที จนกระทั่งเหมยลี่เดินลงจากรถของไตรฉัตรขอสารภาพเลยแล้วกัน หลังถูกเหมยลี่สั่งไม่ให้มาเจอเธออีกเขาก็แอบตามดูเธออยู่ทุกวัน แล้วเขาผิดคำพูดตรงไหน เธอไม่ได้เห็นหน้าเขาสักหน่อยนี่ แต่เขาขอเห็นเธอบ้างสักนิด ขอแค่ได้รู้ว่าเธอปลอดภัยก็พอเพราะงั้นเขาเลยต้องทนมองภาพคนกอดกันให้บาดตาบาดใจอยู่นี่ไง...ทว่า ไม่ทันที่เหมยลี่จะเดินพ้นประตูทางเข้า เหมราชก็สังเกตเห็นมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งจอดนิ่งสนิทอยู่อีกฟาก จะว่าไป...มอเตอร์ไซค์คันนี้เหมือนจะตามหลังรถไตรฉัตรมานะ?มันประจวบเหมาะเกินไปหรือเปล่าสัญชาตญาณเตือนภัยทำงานอีกครั้ง เหมราชพุ่งลงจากรถแล้ววิ่งอย่างไม่คิดชีวิต จังหวะนั้นปลายกระบอกปืนในมือคนร้ายกำลังชี้ตรงไปทางแผ่นหลังของเหมยลี่ ไม่มีใครรู้ตัวเลยว่าถูกสะกดรอยตามมาตลอด!“เหมย!” เหมราชที่วิ่งยังไม่ถึงตัวร่างเล็กตะโกนเรียก หน้าตาเขาแตกตื่นลนลานอย่างที่ไม่เคยเป็นมาทั้งชีวิต“คุณเหม? เหมยบอกแล้วไงคะว่า...” เหมยลี่พูด

ก๊อก ๆ ๆ สองหนุ่มสาวยังไม่ทันเคลียร์ใจกันจบ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นขัด ผู้มาเยี่ยมเยือนคือสารวัตรหนุ่มในชุดเต็มยศที่เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มเหมราชที่กังวลอยู่แล้วเป็นทุนเดิมหันขวับมองหญิงสาวทันที สังเกตทุกปฏิกิริยาของเธอโดยเฉพาะมือที่ยังกุมกันอยู่ว่าเธอจะสะบัดมือเขาออกไหมแน่นอนว่าเขากระชับมือเธอไว้แน่นมาก ถ้าไตรฉัตรเป็นสาเหตุทำให้หญิงสาวหมดรักเขาละก็ เหมราชยืนยันว่าจะสู้ต่อ สู้จนกว่าเหมยลี่จะเปลี่ยนใจกลับมารักเขาอีกครั้ง“สวัสดีครับ ผมได้ยินว่าคุณฟื้นแล้วเลยแวะมาเยี่ยม”คนเจ็บใกล้หายจะกลายเป็นใกล้ตายเพราะเห็นหน้ามึงเนี่ยแหละ!เหมราชไม่ตอบ การประจันหน้ากันครั้งก่อน เขาและไตรฉัตรยังสาดถ้อยคำหยาบคายใส่กันอยู่เลย ตอนนั้นเหมยลี่ประกาศกร้าวว่ากำลังคบกับมันอยู่ ให้ตายยังไงเหมราชก็ไม่มีทางญาติดีกับคนที่พยายามแย่งผู้หญิงของเขาไปเด็ดขาดเหมราชโพล่ง “เยี่ยมเสร็จก็กลับไปได้แล้ว” ไม่จำเป็นต้องมีมารยาท“หึ ผมมาเรื่องคดีด้วย ตอนนี้ทางเราจับคนร้ายที่ลอบยิงคุณได้แล้วนะครับ”“อืม จบยัง”“คุณเหม…” เหมยลี่เอ่ยปรามเบา ๆ ก่อนหันมองคนขี้หึงที่นอนหน้าบูดบึ้งไม่ต้อนรับไตรฉัตรอย่างออกหน้าออกตา ยังดีที่นายตำรวจ

พวกเขาสองคนเคยมี ‘เซ็กซ์’ กันมาจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้วก็จริง ทว่านี่เป็นครั้งแรกที่เหมยลี่กับเหมราชกำลังจะ ‘ร่วมรัก’ กันในวันที่ทั้งคู่อยู่ในสถานะคนรักอย่างเป็นทางการถ้อยคำหวานหู สัมผัสทะนุถนอมใส่ใจ รวมถึงการปลุกเร้าที่แสนอ่อนโยน เป็นสิ่งที่หญิงสาวไม่เคยได้รับจากคนตรงหน้ามาก่อน“นะครับ…” คนขี้อ้อนเคล้นคลึงเต้าอวบ ปากไล่ขบเม้มไปตามติ่งหูหญิงสาวอย่างเพลิดเพลิน ร่างกายเหมยลี่เริ่มสั่นสะท้านจนเหมราชรู้สึกได้“อื้อ…ครั้งเดียวนะคะ” เหมยลี่ไม่อาจห้ามคนเจ็บได้ มากกว่านั้นเธอเองก็คิดถึงชายหนุ่มไม่น้อยไปกว่ากัน“น่ารักที่สุด เมียจ๋า ปลอบผัวหน่อยนะ” คนตัวโตจับไหล่บอบบางให้หันมาสบตากัน มือทั้งสองข้างประคองใบหน้าหวานด้วยความทะนุถนอม เขาเจ็บหนักขนาดนี้ รักเธอขนาดนี้ ย่อมอยากได้รับการเอาอกเอาใจจากเธอเป็นธรรมดา“อยากให้ปลอบยังไงดีคะ” เหมยลี่ถามยิ้ม ๆชายหนุ่มไม่ตอบแต่ใช้นิ้วมือไล้วนบนริมฝีปากอิ่มแสนหวาน เขาคิดถึงยามที่ได้ดูดดึงลิ้นเล็ก คิดถึงยามที่ปากอิ่มนี้จูบเขาไปทั้งตัว โดยเฉพาะตรงนั้น…แค่คิดว่าความอุ่นชื้นในปากสาวกำลังโอบอุ้มตัวตนเขาไว้อย่างแนบแน่นและเร่าร้อน แก่นกายที่สงบมานานก็ดีดตัวแข็งขึ้นมาอย

หลังจากผ่านเรื่องเลวร้ายผ่านไป เหมราชก็ออดอ้อนให้เหมยลี่กลับไปอยู่ที่บ้านด้วยกัน โชคดีที่หญิงสาวยอมตกลงแต่โดยดี และวันนี้ก็เป็นวันแรกที่เหมยลี่กลับมาที่บ้านหลังใหญ่หัสดินและทุกคนในบ้านรอต้อนรับหญิงสาวอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา เหมยลี่มองทุกคนด้วยความซาบซึ้งใจ ไม่มีที่ไหนจะทำให้เธออบอุ่นใจได้เท่ากับบ้านหลังนี้แล้วจริง ๆ“ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะเหมย” หัสดินออกมาต้อนรับหลานสาวด้วยตัวเอง สายตาหลุบมองมือลูกชายที่กอดเอวบางเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย จนเขาต้องกระแอมเสียงดังปรามมันบ้าง ถึงอย่างไรทั้งคู่ก็ยังไม่ได้ตกลงปลงใจตบแต่งกันเสียหน่อย เบา ๆ หน่อยก็ได้มั้ง“แฮ่ม ห่างน้องหน่อยก็ได้ เหม”“ห่างทำไม อยู่ใกล้แบบนี้แหละเหมยชอบ” เหมราชยักไหล่ไม่สนใจ“ไม่ต้องมาโยนให้เหมยเลยค่ะ ปล่อยได้แล้ว” คนถูกกอดเขินอายไปหมดกับสายตาหัสดินและคนอื่น ๆ ที่มองมา ก็จะไม่ให้เธออายได้อย่างไร แต่ไหนแต่ไรเธอกับเหมราชไม่ลงรอยกัน ทั้งบ้านรู้กันทั่วว่าเขาเกลียดเธอยิ่งกว่าอะไร แต่ตอนนี้ดันมาทำตัวคลั่งรักได้ไม่อายตัวเองในอดีตเลยนะ“มา ๆ เข้าบ้านกัน” คนเป็นพ่อและลุงเดินนำสองหนุ่มสาวเข้าห้องรับแขก ตั้งใจจะพูดคุยเรื่องจริงจังใช่ว่าหัสด