All Chapters of ที่ร้ายเพราะไม่คิดรัก #Fallen: Chapter 41 - Chapter 50

เหมยลี่เรียนจบแล้ว...กำหนดการพิธีรับปริญญาแม้จะต้องรอนานข้ามปี แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็สามารถออกหางานทำได้อย่างถูกต้องแล้วแน่นอนว่าหญิงสาวไม่ลืมหน้าที่ตามข้อตกลงของตัวเอง นั่นคือการสมัครเข้าเป็นเลขาส่วนตัวของเหมราช เธอทำทุกอย่างครบตามขั้นตอนเหมือนคนอื่น ๆ เวลาสมัครงานทั่วไป แม้ว่าตัวเธอเองจะเป็นเด็กในบ้านที่พ่อของท่านประธานนับเป็นคนในครอบครัวก็ตามที ทั้งหมดนี้ก็เพื่อไม่ให้ใครมาดูถูกกล่าวหาได้ว่าเธอเป็นเด็กเส้นที่ไร้ความสามารถ แต่หากพูดกันตามความเป็นจริง คงไม่มีใครกล้าพูดถึงเธอแบบนั้นนอกเสียจากคนมีอำนาจสูงสุดอย่างเหมราชเขาน่ะขยันพูดจาถากถางและดูถูกเธอมากกว่าใคร“พรุ่งนี้อย่าสายล่ะ”ขณะที่รับประทานอาหารเช้าด้วยกันจู่ ๆ เหมราชก็พูดขึ้นท่ามกลางความเงียบบนโต๊ะอาหารเหมยลี่เงยหน้าแล้วขมวดคิ้วมุ่น “คะ?”“ทำไม อย่าบอกนะว่ายังไม่พร้อม” เขาชายตาแลหญิงสาวเพียงนิดเดียว ก่อนจะหันไปสนใจข้าวต้มในชามต่อ“ไม่ใช่ค่ะ เหมยแค่ยังไม่ถูกเรียกตัวไปทดสอบหรือสัมภาษณ์งานเลยนะคะ” เหมยลี่รีบแก้ตัว เธอเพิ่งส่งใบสมัครไปได้สามวันเท่านั้น และทุกวันนี้ก็ยังคงตั้งหน้าตั้งตารอฝ่ายบุคคลติดต่อมา“ไม่จำเป็น ยังไงหลานรักพ่อฉ

ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์แล้วที่เหมยลี่เข้ามาทำงานในฐานะเลขาส่วนตัวของเหมราช เธอสามารถทำหน้าที่ได้อย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง งานหลัก ๆ คือตรวจเช็กตารางงานทุกอย่างให้ท่านประธาน ส่วนงานเสริมคือเป็นเครื่องผ่อนคลายอารมณ์ยามที่เขาต้องการเหมราชช่างใช้งานเธอได้คุ้มเสียยิ่งกว่าอะไร...ช่วงเช้าชายหนุ่มจะใช้งานเธอภายใต้มาดนิ่งเฉยตามประสาหัวหน้างานทั่วไป กระทั่งล่วงถึงช่วงบ่ายเมื่อไหร่ ทันทีที่เคลียร์งานเสร็จเรียบร้อยเหมราชจะเรียกเธอเข้าไป ‘จัดการ’ พอตกเย็นก็จะบังคับให้เหมยลี่ขึ้นรถกลับไปคอนโดเขาแทบทุกวันจนหญิงสาวแทบไม่ได้พัก กลับถึงบ้านทีไรเธอแทบจะไม่เหลือเรี่ยวแรงไว้ทำอะไรอย่างอื่น เพราะถูกคนมักมากช่วงชิงกำลังไปหมดนั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้เหมยลี่ชักจะหลงลืมเป้าประสงค์ของตัวเองที่เอาตัวเข้ามาพัวพันกับชายหนุ่ม...ฉะนั้น วันนี้เธอต้องเอาคำตอบจากเขาให้ได้หญิงสาวทำตามที่เหมราชต้องการทุกอย่างแล้ว ทั้งยอมตกเป็นของเล่นบนเตียง ยอมมาทำงานให้โดยไม่มีข้อโต้แย้งใด ๆ แต่จนแล้วจนรอดเหมยลี่ก็ยังไม่รู้ความคืบหน้าเกี่ยวกับพายัพเลย นานวันบริษัทของฝ่ายนั้นยิ่งเจริญรุ่งเรือง เธอจึงเริ่มกังวลว่าจะหาหลักฐานเรื่องพ่อกับแม่ไม่ได

กว่าจะคุยธุระกับไตรฉัตรเสร็จแล้วเดินทางกลับถึงบ้าน เวลาก็ล่วงเลยมาจนเกือบสี่ทุ่มแล้วตำรวจหนุ่มอาสามาส่งที่บ้านแต่เหมยลี่คิดว่าเรื่องราวอาจจะยิ่งแย่ไปกันใหญ่เลยขอนั่งแท็กซี่กลับเอง เนื่องจากไม่อาจรู้ได้เลยว่าเหมราชกลับถึงบ้านหรือยัง หากเขาเห็นไตรฉัตรอาจเป็นเรื่องเป็นราวอีกก็ได้ไม่ว่าเธอจะอยากติดปีกโบยบินไปจากชายหนุ่มแค่ไหน สุดท้ายหัวใจก็ยังไม่กล้าพออยู่ดี...เธอเกลียดตัวเองเหลือเกิน ทั้งที่มีไตรฉัตรเข้ามาเป็นแสงสว่างแล้ว เขาคนนั้นพร้อมจะให้ความช่วยเหลือเธอโดยไม่ต้องการสิ่งใดตอบแทน ต่างจากเหมราชที่พร้อมจะเหยียบย่ำเธอให้ตายทั้งเป็น ซ้ำยังไม่มีทีท่าว่าจะรับผิดชอบทำตามเงื่อนไขด้วยแต่ถึงอย่างนั้น...จิตใจเบื้องลึกของเธอก็ยังเอาแต่จงรักภักดีต่ออีกฝ่าย บางครั้งยังคิดเข้าข้างเขาอีกว่าเหมราชอาจจะดำเนินการไปมากมายแล้ว เพียงแค่ยังไม่อยากบอกเธอในตอนนี้ก็เท่านั้นเองเหมยลี่กำลังหาเหตุผลมาเข้าข้างเหมราช เรื่องนั้นเธอรู้ตัวดี...และห้ามใจตัวเองไม่ได้ด้วย“เหมย เพิ่งกลับมาเหรอลูก” หัสดิน ประมุขใหญ่ของบ้านที่กำลังจะเข้านอนเห็นหลานรักเดินเข้ามาพอดีจึงเอ่ยทักด้วยความสงสัยเกือบสี่ทุ่มแล้ว ทำไมเหมยลี่เพิ

จบประโยคประกาศกร้าว คนใต้อาณัติก็ไม่สามารถเถียงอะไรเหมราชได้อีก...ริมฝีปากหยักกลืนกินปากนุ่มของเหมยลี่อย่างบ้าคลั่ง ไม่รู้ว่าเหมราชไปอดอยากปากแห้งมาจากไหน ทั้งที่เหมยลี่มั่นใจว่าเธอปรนเปรอเขาแทบจะวันเว้นวันแท้ ๆ ชายหนุ่มกลับ...หื่นกระหายมาก เขากำลังมีอารมณ์รุนแรงถึงขั้นยอมผิดข้อตกลงของตัวเองถึงจะวาบหวามกับสัมผัสคุ้นเคยเพียงใด เหมยลี่ที่สติใกล้จะขาดห้วงเต็มทีก็ยังคงดันอกหนาออกห่าง ให้เขาหยุดการกระทำ แต่มีหรือคนร้ายกาจจะยอมฟัง...เสียงหัวเราะขบขำในลำคอเขา เป็นหลักฐานว่าท่าทีไม่เต็มใจของเธอเป็นแรงกระตุ้นสันดานดิบชั้นดี“หึ เก็บแรงไว้ใช้ขย่มฉันดีกว่า”ถอนจูบจากปากแล้วย้ายมาขบเม้มลำคอขาวผ่อง ฝ่ามือหนาที่ตอนแรกจับยึดข้อมือเธอไว้เริ่มเคลื่อนลูบไล้ไปทั่วตัวเธอชุดนอนเนื้อผ้าซาตินของเหมยลี่บางเบาจนแทบจะลู่ไปกับผิวกาย มันสั้นจนคลุมปิดลงมาได้ถึงแค่สะโพกเท่านั้น แม้จะเคยร่วมรักกันมาหลายครั้งแต่เหมราชไม่เคยเห็นสาวน้อยร่างบางในชุดนอนวาบหวิวเช่นนี้มาก่อนอ้อ ไม่สิ เขาเพิ่งฉุกคิดได้...ผู้หญิงไม่ได้สวยน่าเอาเพราะชุดนอนลูกไม้เซ็กซี่ จะชุดนอนลายหมี เสื้อยืดลายกุ๊กไก่ หรือบ็อกเซอร์หลวมคลาย อะไรก็กระตุ้

กว่าศึกรักเมื่อคืนจะจบลงก็กินเวลานานโข เหมยลี่ตื่นอีกทีเกือบเที่ยงวัน ไม่แปลกที่เธอจะตื่นสาย ตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาหญิงสาวทำงานหนักแถมยังโดนรังแกไม่เว้นวันอีก แต่ที่น่าแปลกใจที่สุด...เห็นจะเป็นผู้ชายคนที่นอนอยู่ข้าง ๆ เธอตอนนี้ทำไมเขายังนอนกอดเธออยู่อีก ไม่กลับบ้านตัวเองรึไง“อย่าขยับได้ไหม คนจะนอน...” เหมราชบ่นงึมงำเสียงง่วงงุนเหมยลี่ถึงกับอ้าปากค้าง เหมราชมานอนกับเธอแท้ ๆ นี่เขาไม่รู้ตัวหรือแกล้งไม่รู้กันแน่ว่ากำลังทำอะไรอยู่ เมื่อคืนมีอะไรกันที่บ้านก็ว่าแย่มากแล้ว การที่เขานอนอยู่กับเธอจนเช้ายิ่งแล้วใหญ่มันอันตรายเกินไป หากใครมาเห็นเข้าความลับคงแตกแน่จากตอนแรกที่เหมยลี่เพียงแค่ดิ้นเล็กน้อย พอคิดได้แบบนั้นเหมยลี่ก็ทั้งดิ้นทั้งผลักอกคนตัวใหญ่ที่ยังนอนหลับตาพริ้มมีความสุขเสียเหลือเกินได้ผล...เหมราชยอมลืมตามองหน้าเธอ“อะไร อยาก? เมื่อคืนก็ล่อไปตั้งสามครั้ง ไม่พอใจหรือไง” ปากเขาพูดเหมือนเบื่อหน่ายเรื่องอย่างว่าเต็มทน แต่ร่างกายไม่รักดีกลับแสดงออกตรงกันข้าม คอยแต่จะโน้มเข้าไปใกล้ หมายจะดอมดมคนสวยตรงหน้าให้ฉ่ำปอดคนลามก คิดได้แต่เรื่องใต้สะดือ!“ไม่ใช่นะคะคุณเหม หยุดก่อนค่ะ”“ที่ปลุกฉั