Semua Bab เหมยฮวาฤดูหนาว: Bab 101 - Bab 110

ในตำหนักกว้างขวางยามนี้เงียบไร้เสียงใด อวี้หลางฟังรายงานแล้วนึกอยากร่ำไห้ยิ่งนัก โอรสตัวดีของพระองค์แต่ละคนช่าง...ระหว่างนารีกับบิดา เจ้าพวกนั้นถึงขนาดเลือกผู้หญิง แล้วหันมาเล่นงานคนเป็นพ่ออย่างไม่ลังเล โดยไม่มีใครนึกเกรงใจฐานะพระบิดาและฮ่องเต้อย่างพระองค์สักนิด เจ้าแปดนั้นช่างเถิด เจ้านั่นอายุยังน

ออกนอกจวนครั้งนี้จ้าวเหมยฮวาไม่ได้ให้สาวใช้ติดตามมา เพราะไม่ต้องการให้คนเยอะมากความ อวี้เจี้ยนเองก็เข้าใจความคิดอีกฝ่ายดี เมื่อมาถึงย่านเขตตลาดจึงโบกมือสั่งให้เหล่าองครักษ์แยกย้ายกันไปคุ้มกันอย่างลับๆ แทนถนนในตลาดของเมืองหลวงเต็มไปด้วยฝูงชนที่เดินขวักไขว่ ผู้คนต่างเดินสวนกันไปมาแน่นขนัด เหล่าบรรดาร

“รู้อะไรไหมเจ้าเด็กน้อย สิ่งที่น่ากลัวหาใช่เส้นทางที่เจ้าเลือก จิตใจที่ยอมแพ้ต่อความยากลำบากของเจ้าต่างหากที่น่ากลัว เจ้าก็แค่รู้ว่าการเป็นขอทานมันยากลำบาก และกลัวสายตาดูถูกยามเจ้าขอทาน จึงเลือกที่จะแย่งชิงมันมาอย่างผิดๆ มากกว่า”ดวงตาที่ซีดเหลืองต่างจากวัยเบิกกว้าง สตรีผู้นี้รู้ความคิดของเขา รู้ว่า

“เจ้ากลัาขัดขืนข้าอย่างนั้นหรือ เป็นแค่ชาวบ้านธรรมดาบังอาจมาขัดขืนข้า ข้าจะทำให้เจ้าสำนึกเอง ว่าอะไรคือสิ่งที่เรียกว่าอยู่ไม่สู้ตาย เด็กๆ จับนางกลับจวน”“ขอรับ”บ่าวชายที่ติดตามมาต่างขานรับ ร่างกำยำของพวกมันล้อมร่างบางไว้แน่นหนา พลางแสยะยิ้มหื่นกระหาย ยามยื่นมือหมายคว้าร่างงามตรงหน้า ดวงตาดอกท้อฉายแ

แล้วคิดหรือว่าคนที่เติบโตมาเช่นนี้เยี่ยงนางจะสนใจคำถูกคำผิดใดๆ ชายผู้นี้บอกว่านางผิดก็บอกไป แต่จะทำไมล่ะ?“จริงอยู่คุณชายเยว่ทำไม่ถูกต้อง แต่แม่นางเองก็ทำเกินไป เช่นนั้นข้าคงต้องขอคุมตัวแม่นางไว้ก่อน ความกระจ่างตกลงกันได้ค่อยว่ากัน”พูดจบบ่าวสกุลเยว่ก็ก้าวเข้ามาหมายจะจับร่างบาง จ้าวเหมยฮวายกเท้าถีบไ