Lahat ng Kabanata ng ข้าไม่ชอบหญิงอื่น ข้าชอบแม่ของลูกคนเดียว: Kabanata 81 - Kabanata 90

“ไม่ใช่!” แม่ลูกปฏิเสธพร้อมเพรียง เสียงแข็งมาก แต่สุ้มเสียงทุ้มต่ำของเซียวหงเย่ทรงอำนาจยิ่งกว่า เขายืนตระหง่านบนบันไดร้านยา แผ่ซ่านความน่าเกรงขามซึ่งมีเฉพาะตัวบุรุษระดับผู้บริหารที่ปกครองบริวารมากมาย ทั้งในโลกเก่าและโลกใหม่ที่นี่ แววตากดข่มผู้คนขณะว่า “หากพวกเจ้ายืนยันว่าผดผื่นพุพองบนใบหน้าที่อัปลักษณ์เป็นเพราะยาของที่นี่จริง พวกเจ้าต้องยอมให้ข้าส่งตัวไปให้ท่านหมอตรวจ”ผู้เป็นแม่พูดอย่างรู้เท่าทัน “คุณชายท่านนี้ ข้าไม่รู้ว่าเกี่ยวอันใดกับเจี้ยนคัง เห็นว่าเถ้าแก่เนี้ยเป็นสตรีหม้ายนี่นา มิใช่ว่ามาติดพันนางจนยอมหลับหูหลับตาช่วยเหลือคนผิด ดูจากการแต่งกายคงร่ำรวยทีเดียว คงไม่แคล้วใช้เงินจ้างท่านหมอให้ช่วยกลับดำเป็นขาวเรื่องของลูกสาวข้ากระมัง นายหญิงเจี้ยนคังช่างเปี่ยมล้นไปด้วยเสน่ห์มนต์มารยิ่งนัก”วาจานางเรียกได้ว่าชักแม่น้ำทั้งห้าก็ใช่ ดึงติงยวี่ถิงให้ต่ำตมก็ใช่ ล้วนทำเพื่อเบี่ยงเบนประเด็นไปไกล แต่เป้าหมายยังคงเดิม คือทำลายชื่อเสียงของโรงยาเจี้ยนคัง และทำให้สตรีนามว่าติงยวี่ถิงฉาวโฉ่เหม็นคลุ้งเสียงซุบซิบนินทาของชาวบ้านดังเป็นระลอกคลื่นลม ทั้งชื่นชมความหล่อเหลา ทั้งอิจฉาตาร้อนผ่าว ติหนิต

บุรุษหนุ่มสูงศักดิ์ ราศีเหนือสามัญมิใช่แค่หล่อเหลาคมสันยังมีรูปร่างที่สูงใหญ่สมส่วน ทุกอย่างเสริมความสง่าโดดเด่นเหนือหมู่มวล รอบกายนอกจากแผ่ซ่านความน่าเคารพชวนยำเกรงยังมีความสุขุมสงบนิ่งที่ผู้มีบารมีและฐานะสูงเท่านั้นจึงจะมี ทั้งน่าทึ่งและน่าค้นหา จนทำให้คนพบเห็นรู้สึกได้ว่าตาพร่าเบลอไปชั่วขณะ แม้คนผู้นั้นจะเป็นบุรุษเซียวหงเย่มองแขกผู้มาเยือนตรงหน้าอย่างแปลกใจ สายตาเต็มไปด้วยคำถามติงยวี่ถิงย่อมเข้าใจ นางรีบกระซิบบอกอย่างรวดเร็ว “องค์ชายสี่เจิ้งจื่อหมิงกับพระชายาหลินซิงเยียน”ดวงตาชายหนุ่มเบิกกว้าง มองภรรยาอย่างนึกทึ่ง “เจ้ารู้จักกับเชื้อพระวงศ์ระดับนี้ด้วยหรือ?”“อืม...” ติงยวี่ถิงพยักหน้ากระซิบอีก “พระชายาหลินเป็นสหายกับข้ามานาน ตั้งแต่ก่อนแต่งเข้าตำหนักองค์ชายสี่”“อ้อ...” เซียวหงเย่เริ่มเครียด “เหตุใดไม่บอกก่อน ข้าจะได้แต่งกายให้ดีกว่านี้”“ท่านหล่อเหลาแค่พอดีเถอะ จะรูปงามเหนือกว่าผู้อื่นตลอดเวลามิได้นะ”“ไม่ใช่ พบราชนิกุลต้องแต่งกายให้เหมาะสม นับเป็นการให้เกียรติแด่พระองค์ตามหน้าที่ของสามัญชน”“อ้อ...เข้าใจๆ แต่ไม่ทันแล้วไหม?”พวกเขากระซิบกระซาบถามตอบกันไปมา ยังไม่ลืมทำความเคาร

ในห้องรับรองยามนี้นอกจากติงยวี่ถิง เซียวหงเย่ ยังมีหลินซิงเยียนและบุรุษสูงศักดิ์อย่างองค์ชายสี่เจิ้งจื่อหมิง หมอหลวงซุนอี้และมือปราบจากจวนว่าการอีกสามคน โดยมีจินอีต๋า เสี่ยวจิง เจียวมิ่งคอยดูแลรินน้ำชามือเป็นระวิง ส่วนเด็กน้อยไฉ่ตันที่ถูกกันเอาไว้ในเรือน มิให้มาเห็นความรุนแรงช่วงก่อนหน้า ตอนนี้แอบเกาะขอบประตูดูอยู่กับกลุ่มชาวบ้านด้านนอกอย่างมีมารยาทเซียวหงเย่ไม่อยากให้เสียเวลา เขาคำนับเจิ้งจื่อหมิง “ทูลองค์ชายสี่ เริ่มเลยหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”บุรุษสูงศักดิ์พยักหน้าเล็กน้อย “เชิญคุณชายเซียวจัดการตามสบายเลย ข้าคอยส่งเสริมตรงนี้”เซียวหงเย่หันไปเอ่ยกับแม่ลูก “วันนี้องค์ชายสี่ให้เกียรติมาเป็นพยานให้โรงยาเจี้ยนคัง ดูสิว่าพวกเจ้ายังจะเล่นตุกติกอันใดอีก” เขาหันไปทางหมอหลวงซุน ผายมือ “เชิญท่านหมอหลวงตรวจร่างกายแม่นางผู้นั้น ดูว่าแพ้ยาของเจี้ยนคังจริงหรือไม่กันแน่”หมอหลวงซุนไม่กล้าชักช้าแม้แต่น้อย เขาเข้าไปจับข้อมือแม่นางน้อยคนลูกขึ้นมาแล้วตรวจชีพจรครู่หนึ่ง เปิดเปลือกตา ดูสีปลายเล็บ จากนั้นเจาะเลือดจากปลายนิ้ว ใช้เข็มแหลมจี้ไฟแล้วนำมาจิ้มสกัดบางอย่างจากตุ่มผดผื่น ตลับหยกใส่ยาในมือแ

เซียวหงเย่กับติงยวี่ถิงถูกเรียกตัวเข้าเฝ้าองค์ชายสี่เพื่อรับทราบผลการสืบสวนและบทลงโทษยังจะมีใครได้รับสิทธิพิเศษนี้หาได้มีไม่เจิ้งจื่อหมิงให้รู้สึกถูกชะตากับเซียวหงเย่อย่างประหลาดจึงรั้งเขาให้อยู่ร่ำสุราครึ่งค่อนคืน“เจ้าไม่เหมือนกับข่าวที่ข้าสืบรู้มา” เจิ้งจื่อหมิงกล่าว “ข่าวของกระหม่อมที่องค์ชายสี่ทรงสืบทราบเป็นเช่นไรหรือพ่ะย่ะค่ะ” เซียวหงเย่เลิกคิ้วฉงน มิคาดว่าตัวเขาจะได้รับความสนใจจากบุรุษสูงศักดิ์ ช่างน่าภูมิใจยิ่งนักเจิ้งจื่อหมิงยิ้มมุมปาก “เท่าที่รู้เจ้าเย่อหยิ่งจองหอง เย็นชาไร้ใจ และดุร้ายกับคนเป็นภรรยา แต่ใจดีกับหญิงชู้”“...!?” เซียวหงเย่ชะงักเล็กน้อย ค่อยๆ ระลึกได้ว่าร่างเก่าเป็นเช่นนั้นจริงๆ เจิ้งจื่อหมิงปรายตามอง “ตัวติงยวี่ถิงเองก็บ่นเช่นนี้ให้ชายาข้าฟังบ่อยๆ” “แต่ตอนนี้กระหม่อมเปลี่ยนไปแล้วนะพ่ะย่ะค่ะ” เซียวหงเย่โอดครวญ “หญิงชู้ผู้นั้นก็ไปได้ดีกับสหายข้าแล้ว”บุรุษสูงศักดิ์พยักหน้ารับรู้ “แล้วอนุที่จวนเซียวเล่า ข้าได้ข่าวว่าหลังเรือนเจ้าไม่เหงาเลยนะ”“...”แย่ล่ะ เขาลืมเรื่องนี้เสียสนิท เซียวหงเย่ร่างเก่ามีอนุ! ติงยวี่ถิงเองที่ไม่อยากแต่งงานกับเขาคงเพราะเรื่องนี้กร

“นึกว่าชอบปีนหน้าต่าง ประตูก็มี ไม่เปิดเข้ามาดีๆ”ชายหนุ่มมุ่นคิ้ว “นั่นสิ!” ชั่วครู่พลันยกยิ้มเจ้าเล่ห์ “แต่ปีนหน้าต่างเข้ามาแอบกินภรรยามันตื่นเต้นเร้าใจดีนะ”หญิงสาวเห็นด้วย “ใช่จริงๆ นั่นแหละ” ความรู้สึกตื่นเต้นเร้าอารมณ์ทำให้คนรู้สึกอัศจรรย์ หาใดเปรียบ ยิ่งกระตุ้นแรงปรารถนาเกินหยั่งนั่นแล “เอาล่ะ พวกเราเตรียมตัวเดินทางไปจินโจวกันเถอะ ข้าจะพาเจ้าไปเปิดตัวให้ทุกคนรับรู้ ภรรยาของเซียวหงเย่ มีเพียงติงยวี่ถิงเท่านั้น” “อื้ม...”“แต่ว่า...” ดวงตาเซียวหงเย่ทอประกายลึกล้ำ “ก่อนเดินทางจัดหนักจัดเต็มสักหน่อย เผื่อมีเด็กน้อยรอเกิด เจ้ารู้ดี ข้าพร้อมเป็นพ่อของลูกในท้องเจ้าแล้วนะ”ติงยวี่ถิงร้องฮึ “ข้าพร้อมเป็นแม่ของลูกมากกว่าอีก”ชายหนุ่มเลิกคิ้วสูง “อ้อ...จริงหรือน้องหญิงผิง”“จริงสิอาโยว...”ร่างอรชรอ้อนแอ้นถูกรวบเข้าวงแขนอันแสนอบอุ่น เซียวหงเย่จรดปลายจมูกโด่งสันกับแก้มนุ่มหอม “อื้อ! อาโยว หอมซะแรง” ติงยวี่ถิงหน้าเบี้ยวตาปิด“ข้าชอบนะ ถึงเจ้าจะตัวผอมแต่แก้มกลมมาก”หญิงสาวทำท่าอมลมจนแก้มป่อง “แบบนี้รึ?”“อืม...” “เขาเรียกว่าแก้มเต็มไม่ใช่แก้มกลม”“เหมือนกันนั่นแหละ จะหอมให้แก