All Chapters of ข้าไม่ชอบหญิงอื่น ข้าชอบแม่ของลูกคนเดียว: Chapter 1 - Chapter 10

บนเตียงนอนยับย่น ผ้าห่มไหลไปกองที่พื้นห้อง หมอนที่มีกลายเป็นไร้ความหมาย หลังม่านพลิ้วไหวบนเตียงนั้น มีสองร่างเปลือยเปล่าแนบชิดสนิทแน่นต่างคลอเคลียลูบไล้เสมือนไม่เคยผลักไส ดวงตาหญิงสาวปริ่มน้ำหยาดเยิ้มยั่วยวนใจ ดวงตาชายหนุ่มร้อนแรงยิ่งกว่าเปลวไฟ สันกรามที่ขบแน่นทรงเสน่ห์ลวงใจใบหน้าเนียนที่แดงก่ำและชุ่มฉ่ำไปด้วยหยาดเหงื่อเกาะพราวมีดวงตาสั่นไหวที่ทอดมองชายหนุ่มเหนือร่างอย่างหลงใหลเขาเป็นใคร? อ้อ...สามีบุรุษที่ผลักไสนางทุกวันและนางก็คอยตามตื้ออย่างไร้ยางอายทุกวันเช่นกัน“ท่านไม่รังเกียจข้าแล้ว?”“รังเกียจหรือ?” คนถูกถามหัวเราะสุ้มเสียงทุ้มพร่า “จากความทรงจำ ข้าคิดว่าเกลียดชังเจ้าอย่างยิ่ง”“...” แม้อึ้งงันแต่หญิงสาวยังคงผลิยิ้มหวานล้ำ จากความทรงจำ นางทำตัวไม่ร้ายกาจอย่างยิ่ง อาจเข้าขั้นต่ำทรามเลยด้วยซ้ำ คิดแล้วจึงทำใจดีสู้เสือ ออดอ้อนว่า “เช่นนั้น ท่านคงให้อภัยข้าแล้วกระมัง”เขาขยับสะโพกแกร่งสร้างความสุขสมขณะก้มหน้ากระซิบเสียงนุ่ม“เจ้าคือภรรยา คือแม่ของลูกข้าในชาตินี้...”บุรุษหนุ่มรูปงามหล่อเหลา มีลอนมัดกล้ามกำลังดีตามธรรมชาติของบุรุษพพึงมี ไม่ใหญ่โตเกินไป ท่วงท่าลีลา

ชายหญิงรักใคร่ลึกล้ำใช้ชีวิตคู่ด้วยกันจนผูกพัน ก่อเกิดความลึกซึ้งเหนี่ยวรั้งถึงจิตวิญญาณนับเป็นเรื่องดีพวกเขารักกันมากจนมิอาจพรากจาก เมื่อฝ่ายสามีตายจากก่อนวัยอันควร ภรรยาคู่ยากจึงทำใจมิได้อย่างยิ่ง นางไม่คิดให้เขาต้องเดินทางไกลไปปรโลกอย่างเดียวดาย เพียงไม่นานก็ตรอมใจตายตามไปในที่สุดหน้าป้ายวิญญาณของพวกเขา สตรีผู้หนึ่งนั่งก้มหน้าตัวสั่นเทา ท่าทางเศร้าโศกและโกรธเคืองสุดหยั่งท่านพ่อท่านแม่ พวกท่านรักกันมากข้าล้วนเข้าใจ แต่เหตุใดถึงทิ้งข้าไปหมดเลยเล่า?ชาตินี้อุตส่าห์ได้มีบิดามารดาเหมือนคนอื่นแล้วแท้ๆใช่แล้ว ถิงถิงผู้นี้คือติงยวี่ถิงติงยวี่ถิงแท้จริงมิใช่ชาวต้าเจิ้งยิ่งไม่ใช่สตรียุคโบราณนางมาจากยุคปัจจุบัน ตอนนั้นกำลังออกเดทกับหนุ่มหล่อโปรไฟล์ดีอยู่แท้ๆ กลับเกิดอุบัติเหตุเสียได้เป็นการตายที่อนาถน่าช้ำใจที่สุดอีกนิดเดียวจะได้แฟนแล้วเชียว! ฮือ...หวังว่าคู่เดทคนนั้นจะปลอดภัยสุขภาพแข็งแรงส่วนถิงถิงน่ะเหรอ เฮ้อ...เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง จึงพบว่าตนเองทะลุมิติมาเข้าร่างของสตรีนางน้อยคนหนึ่งซึ่งรูปโฉมงดงามไม่ธรรมดาช่างเหมือนในนิยายที่เคยอ่านบ่อยๆ นางเอกทะลุมิติมาเข้าร่างสาวสวยยุคโบ

“อืม...นั่นแหละๆ มันใช้ดีมากเลยนะ ทาก่อนนอน ตอนตื่นขึ้นมายังรู้สึกได้ว่าผิวนุ่มเนียนกว่าเดิมมาก”“เฮ้อ...ของดีเช่นนั้นมีเพียงเจ้าเท่านั้นที่เห็นค่า”“สหายรักเจ้าอย่าเพิ่งน้อยใจไป เอาแบบนี้ดีหรือไม่? ข้าสรรหาวัตถุดิบวนเจ้าคิดค้นและผลิตเครื่องประทินโฉมสมุนไพรเพื่อสุขภาพและความงามล้ำเลิศออกมา ส่วนข้าจะช่วยทดลองใช้ เพื่อคัดอีกทีว่าสิ่งใดใช้ได้ไม่ได้ ตัวไหนดีหรือไม่ดี ชนิดใดใช้แล้วผิวเกิดแพ้มีผดผื่นขึ้นมา”“อืม...ตกลงตามนี้” สักพักติงยวี่เริ่มเครียดอีก “อา..ข้าสามารถคิดค้นและทำออกมาได้หลากหลายก็จริง แต่จำนวนอาจได้ไม่เยอะ เงินทุนน้อยนิด จะเพียงพอวางขายหน้าร้านรึ?”“ไม่เป็นไร เจ้าทำออกมาแค่แบบละอันสองอันเป็นตัวอย่างก็พอ”“อ้อ สั่งผลิตตามออเดอร์ อืม แล้วมีโปรโมชั่นไหม? จัดให้มีเซตด้วยเป็นอย่างไร?”มีคำแปลกๆ อีกล่ะ หลินซิงเยียนขมวดคิ้วนิ่วหน้า พยายามทำความเข้าใจวาจาพิลึกพิลั่นนั้นของสหาย ติงยวี่ถิงซึ่งลืมตัวพูดภาษาต่างโลกอีกแล้วรีบอธิบายอย่างลุแก่โทษ “เจ้าอย่าเพิ่งท้อแท้ที่มีข้าเป็นสหายเชียว! คืออย่างนี้ ข้าหมายถึงหากใครสนใจก็แค่ทำสินค้าออกมาตามรายนามที่สั่งจองไว้ โปรโมชั่นคือราค

สาวใช้ทั้งสองพากันตำหนิด่าทอจนพอใจจึงหันมาถามนายหญิงของตนด้วยอารมณ์ขึงขัง สีหน้าจริงจังอย่างต้องการไปทำชั่วจนตัวสั่น“นายหญิง สั่งการมาเลยเจ้าค่ะ” ติงยวี่ถิงพอคาดเดาได้ว่าคนที่ทำให้น้ำเย็นสงบนิ่งของสองสาวใช้กลายเป็นน้ำร้อนเดือดปุดๆ นั้น เป็นใคร?อดีตสามีของติงยวี่ถิงคนเก่ากับสตรีคนใหม่ของเขา“ท่านไม่โกรธหรือเจ้าคะ? บ่าวยังโกรธแทบตาย” เสี่ยวจิงโมโหจนหน้าแดงก่ำ “พวกเขาทำกับท่านขนาดนั้น”“ใช่” เจียวมิ่งพยักหน้ากล่าวเสริม “เขาได้มีโอกาสหาภรรยาคนใหม่ที่พึงใจอย่างแท้จริง ในขณะที่ท่าน...เฮ้อ!”พูดไปพูดมาก็พากันร้องไห้ตามประสาบ่าวผู้ภักดีที่ต้องทนเห็นนายหญิงของตนไม่ได้รับความเป็นธรรมจากเหตุหย่าร้างติงยวี่ถิงถอนหายใจและไว้อาลัยให้กับสังคมโบราณ ในยุคสมัยนี้สตรีของที่นี่ใช้ชีวิตลำบากกว่ายุคสมัยที่จากมา ประเพณีต้าเจิ้งแห่งนี้บุรุษสามารถแต่งงานได้หลายครั้ง ในขณะที่สตรีหม้ายหมดโอกาสแต่งสามีใหม่หากไม่ผูกคอตายเพื่อล้างอายให้ครอบครัวบ้านเดิมย่อมต้องโกนหัวบวชชี หรือไม่ก็เร้นกายหายไปตลอดชีวิตนี่แหละที่นางรู้สึกเสียดายเอามากๆ ชาติก่อนตายโดยที่ยังไม่ทันมีแฟน พอมาชาตินี้กลับหมดสิทธิ์หาแฟน เฮ้อ! คิดดูเถ

โรงเตี๊ยมยู๋อี้บุรุษหนุ่มหล่อเหลาพาร่างสูงที่อาภรณ์เปื้อนเลือดไก่เดินเข้ามาในห้องพักชั่วคราว เพื่ออาบน้ำชำระล้างร่างกาย โดยมีหญิงงามเดินตามเข้ามาไม่ห่าง แววตานางจับจ้องที่เสื้อผ้าแนบกายจนเผยมัดกล้ามเล็กๆอันงามสง่าสมเป็นบุรุษเพศน่าหลงใหลบุรุษเปี่ยมเสน่ห์ผู้นี้นางปรารถนาชิดใกล้ตลอดเวลา“ท่านพี่หงเย่ อดีตภรรยาของท่านผู้นั้นไฉนยังทำตัวเลวร้ายเช่นนี้ ข้าได้ข่าวว่านางตกอับกระทั่งร้านค้าของสกุลที่ร่ำรวยในจินโจวยังรักษาไว้มิได้สักร้าน ต้องระหกหระเหินขอทานไปทั่ว ยังทำตัวเป็นหมอยาหลอกขายสมุนไพรประทังชีวิต พอหลอกคนในเมืองจินโจวไม่ได้ก็มาเมืองหลวง ที่นี่มีผู้คนมากหน้าหลายตาถูกนางหลอกก็แล้วไปเถิด แต่ท่านอย่าเข้าใกล้นางอีกเชียว นางอาจจะใช้เล่ห์เหลี่ยมเข้าหาท่านเอาได้ อันตรายอย่างยิ่งเจ้าค่ะ ท่านเคยพลาดมาแล้วครั้งหนึ่งนะเจ้าคะ ข้าเป็นห่วงเหลือเกิน” เหวินฟางกล่าววาจายาวเหยียดอย่างเป็นกังวลแต่เซียวหงเย่ไม่เอ่ยต่อคำใดเพียงหันมาเอ่ยเสียงต่ำ “คุณหนูเหวิน ห้องพักของเจ้าอยู่ทางนั้น” ว่าพลางปรายตามองไปทางห้องฝั่งตรงข้าม นับเป็นการไล่อย่างเย็นชา ทว่าเหวินฟางกะพริบตามองเขาอย่างใสซื่อ ไม่เข้าใจ “ท่านพี่หง