Semua Bab ในวันที่ใจของข้าถ่องแท้ : Bab 11 - Bab 20

แล้วในที่สุดหลังจากค่ำคืนนั้นก็เป็นดังที่จางลี่กับเสี่ยวม่านคาดการเอาไว้ เหล่าฮูหยินจีกับจีไท่เว่ยนั้นอนุญาต ให้จีเมี่ยวหลัวแยกจวนได้ แต่ก็ต้องสร้างจวนขึ้นมาใหม่และต้องไม่ไกลจากจวนจีไท่เว่ยดังนั้นจึงยังไม่ได้แยกจวนในเวลาอันใกล้แน่นอนส่วนเงินชดเชยจากสกุลหยวนวันรุ่งขึ้นหีบบรรจุเงินหีบบรรจุทองคำกับโฉนดที่ดินก็มาส่งถึงหน้าจวนจีไท่เว่ย ดังที่เว่ยกั๋วกงนั้นไปรับปากเอาไว้จนคนที่พบเห็นต่างนำไปกล่าวขวัญถึงว่าคราวนี้สกุลหยวนคงแทบสิ้นเนื้อประดาตัวแล้วจริงๆ เพราะขบวนที่นำหีบเงินทองชดเชยมาคืนยาวกว่าสินเดิมถึงสิบส่วน!ยิ่งจีเมี่ยวหลัวนั้นให้พ่อบ้านกับคนสนิทของมารดามาช่วยกันตรวจนับก่อนจะนำเข้าประตูจวนแล้วมันครบถ้วนสี่ล้านตำลึงไม่ขาดไปแม้แต่อีแปะเดียวผู้คนยิ่งกล่าวขวัญว่าสกุลจีถนอมบุตรสาวคนเล็กยิ่งกว่าไข่มุกงามล้ำเลิศแล้วไหนยังจะมีป้ายยิ่งใหญ่แขวนเอาไว้เสียทั่วเสียนหยางบรรยายถึงคำขอโทษและความผิดที่คุณชายใหญ่หยวนเค่อเจวี๋ยนั้นได้ทำเอาไว้กับคุณหนูลิ่วจีจนงานแต่งงานยิ่งต้องกลายเป็นโมฆะด้วยการตัดสินจากฉางตี้ฮ่องเต้อีกด้วย บัดนี้ในมหานครเสียนหยางหากใครที่ยังไม่เคยรู้จักหรือเคยพบหน้าจีเมี่ยวหลัวจึงต่างอยา

หนึ่งปีกับห้าเดือนต่อมาที่แคว้นอิ๋งโจว...ดึกสงัดเสียงคนเคาะยามตีบอกเวลาดังไปตามตรอกและถนนในเมืองของแคว้นอิ๋งโจว เมืองติดชายทะเลของอาณาจักรต้าเซี่ย แผ่นดินที่ปกครองโดยคนแซ่ซ่างกวน ปีนี้คือรัชศักฉางตี้ปีที่หก มีจักรพรรดิพระนามว่าซ่างกวนโทว และมีชินอ๋องที่เป็นน้องชายแท้ๆ พระนามว่าซ่างกวนไท่ ที่ต่างรั้งอยู่เมืองหลวงเช่นมหาคนรเสียนหยางทั้งคู่ ส่วนแคว้นอิ๋งโจวนี้ปกครองโดยโซ่วอ๋องผู้เป็นเสด็จอาของฉางตี้ฮ่องเต้และชินอ๋องซ่างกวนไท่"ต้นยามจื่อยามแล้ว ฤดูหนาวมาถึงแล้วอากาศแห้งแล้งยิ่งนัก ทุกบ้านเรือนจงระวังฟืนไฟด้วย..."เสียงคนเคาะยามดังแหวกอากาศหนาวเย็นของต้นฤดูหนาว แม้แคว้นอิ๋งโจวนั้นจะเป็นเมืองติดชายทะเลแต่ก็ยังหนาวเย็นอยู่มาก บวกกับความมืดของค่ำคืนเดือนแรมเท่าเอาทหารยามทั้งสองรู้สึกเหน็บหนาวแปลกๆยิ่งพวกเขาเดินผ่านมาใกล้สถานที่แห่งหนึ่ง ทั้งสองกลับยิ่งรู้สึกขนลุกขนชันและเย็นสันหลังเพิ่มขึ้นอีกเก้าส่วน จึงต่างเหลียวมองไปมาจึงพบว่าที่พวกตนนั้นกำลังเดินผ่านเป็นสถานที่แบบใด"!!!""!!!"เมื่อจับจ้องเพียงครู่กับมีอันสะดุ้งเฮือกเพราะที่แห่งนี้คือโกดังเก็บศพที่ตั้งอยู่ในอาณาบริเวณภายในศาลาว่าราชกา

ถึงจะเป็นปลายฤดูหนาว แต่ท้องฟ้าของแคว้นอิ๋งโจววันนี้กลับหมองหม่นและอึมครึมอย่างยิ่ง ชาวบ้านล้วนปิดประตูหน้าต่างอยู่แค่เพียงในจวนของพวกตน นั่นก็เพราะกองทัพของชินอ๋องซ่างกวนไท่บุกมาประชิดถึงประตูเมืองของแคว้นอิ๋งโจวแล้วนั่นเองโซ่วอ๋องคิดก่อกบฏ! …ชาวเมืองล้วนกระจ่างแล้ว และคราวนี้พวกเขาล้วนไม่ต้องการให้มันเกิดขึ้น ทว่าแค่เพียงชาวบ้านทั่วไปยังจะเอาอันใดไปคัดค้าน กับโซ่วอ๋องที่มีกำลังทหารและเงินทอง ไหนจะยังมีพรรคพวกเป็นโจรสลัดอีกด้วยที่คอยส่งเสริมให้โซ่วอ๋องฮึกเหิมคิดจะต่อกรกับปีศาจขาวและดำแห่งต้าเซี่ยเร็วถึงเพียงนี้มีสงครามที่ยากลำบากย่อมมีแค่ชาวบ้านฐานะปานกลางไปจนถึงยากจน ส่วนที่ได้ประโยชน์ย่อมมีเพียงพรรคพวกของโซ่วอ๋องเท่านั้นชาวบ้านมีแต่ทำมาหากินยากในวันที่มีสงครามดังนั้นที่ทุกบ้านทุกจวนรีบปิดประตูไม่กล้าออกมาภายนอกย่อมไม่แปลก ยิ่งคนของโซ่วอ๋องล้วนเหี้ยมโหด พบเจอสาวงามก็ฉุดคร่าไปข่มเหงพบเจอทรัพย์สินก็ยึดมาเป็นของตนเองโดยอ้างมาส่งเสริมกองทัพไม่ถามผู้เป็นเจ้าของสักคำว่าเต็มใจจะสนับสนุนให้เกิดสงครามแบ่งแยกดินแดนในคราวนี้หรือไม่ พอมีบางคนที่กล้าลุกขึ้นมาพูดต่อต้านแต่กลับถูกสังหารยกตระกู

ย้อนกลับไปก่อนเหตุการณ์กองทัพชินอ๋องซ่างกวนไท่บุกเข้าเมืองอิ๋งโจวหนึ่งชั่วยาม…อาเฉียงที่แท้ใครจะคิด เขาก็คือปีศาจดำซ่างกวนโทวหรือก็คือ ฉางตี้ฮ่องเต้ มังกรหนุ่มแสนทระนงผู้อยู่เหนือคนทั้งแผ่นดินต้าเซี่ยนั่นเอง แต่บัดนี้กลับต้องมาวิ่งตามก้นสตรีธรรมดาผู้หนึ่งต้อยๆ อยู่ขณะนี้ หากไม่เห็นกับตายากจะมีคนเชื่อถือเป็นแน่"ฝ่าบาททรงเล่นอันใดเพคะ?"พออยู่กันเพียงลำพังในที่ปลอดคน จีเมี่ยวหลัวจึงหันมาเผชิญหน้ากับปีศาจดำ ครั้งแรกนางก็ไม่เอะใจ แต่บังเอิญไปสะดุดกับปานดำตรงมือของอีกฝ่าย ปลอมตัวได้บัดซบมาก ไม่เคยมีใครเตือนเขาบ้างหรือไรคุณหนูลิ่วจีให้สงสัยยิ่งนัก ว่าเขาควรหาอันใดก็ได้ทาขี้ผึ้งดังกล่าวปกปิดปานดำที่หลังมือนี้"เล่นอันใด เจิ้นแค่เพียงเข้ามาสอดแนมเท่านั้น"ซ่างกวนโทวเองก็ไม่ปฏิเสธ ยอมรับอย่างหน้าชื่นตาบานอีกด้วยจีเมี่ยวหลัวถึงกับกลอกตาไปมาพร้อมกับพรั่งพรูลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ใครจะคิดเล่าว่าผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดินต้าเซี่ยที่อายุจวนจะเต็มสามสิบปีนี้เล่นสนุกเป็นเด็กชายวัยไม่เกินหกขวบ!"มันอันตรายมากนะเพคะฝ่าบาท"แค่ชีวิตของตนเองจีเมี่ยวหลัวรับผิดชอบไหว ทว่าชีวิตของฉางตี้ฮ่องเต้นั้นนางเกินรับไหว แ

โซ่วอ๋องที่บัดนี้แตกตื่นยิ่งกว่าผู้ใดในใจร้อนรนไปหมด เพราะคาดไม่ถึงว่ากองทัพของชินอ๋องจะบุกเข้ามาถึงภายในประตูเมืองอิ๋งโจวทั้งง่ายดายและรวดเร็วเช่นนี้ ทั้งที่เขานั้นเตรียมการทุกสิ่งทุกอย่างมาตั้งสิบสองปี นี่ไม่ใช่เขาทำไปทุกสิ่งสูญเปล่าแล้วหรือ?!"บัดซบเอ๊ย!"หนุ่มใหญ่วัยใกล้สี่สิบห้าปีเดินวนไปจนมาจนพื้นห้องแทบจะทรุด ขุนนางที่เคยอยู่เคียงข้างบัดนี้หายตัวไปจนหมดภายในห้องโถงกลางสำหรับประชุมนี้จึงเหลือเพียงพระชายาเอกกับอี้เหนียงและบุตรธิดาเท่านั้นโซ่วอ๋องซื่อจื่อบัดนี้คงกำลังต่อสู้อยู่กำลังของชินอ๋องอยู่เป็นแน่ ยิ่งนานเสียงต่อสู้ยังดังใกล้เข้ามา ซ่างกวนเหิงจึงหายใจไม่ทั่วท้องแล้วจริงๆสุดท้ายพอเห็นจวนตัวแน่แล้ว เกินกว่าที่ใครจะคาดถึงโซ่วอ๋องกลับดึงเอาดาบจากองครักษ์ผู้หนึ่ง มาตัดศีรษะของบุตรธิดาที่ยังเป็นเพียงเด็กหญิงและเด็กชายอายุยังไม่ถึงสิบขวบ พระชายาเอกกับเหล่าอี้เหนียงกรีดร้องกันระงม"ขอโทษนะ แต่ข้าไม่อาจทิ้งพวกเข้าให้ซ่างกวนไท่กับซ่างกวนโทวนำชีวิตของพวกเจ้ามากดดันหรือบีบบังคับข้าได้"กล่าวจบหนุ่มใหญ่จึงเลือกจะปลิดชีพพระชายาเอกกับอี้เหนียงทั้งหมดทิ้งทั้งหมดจากนั้นเขาจึงเตรียมหลบหนี คง