บททั้งหมดของ ในวันที่ใจของข้าถ่องแท้ : บทที่ 1 - บทที่ 10

วันนี้มหานครเสียนหยาง เมืองหลวงของ ต้าเซี่ย มีงานมงคลเกิดขึ้นจึงคึกคักไปครึ่งเมืองเพราะหลังจากเกิดเหตุการณ์ปราบกบฏองค์ชายรองผ่านไปเมื่อเกือบสองปีเมืองเสียนหยางก็แทบไม่มีงานมงคลจัดขึ้นอย่างเอิกเกริกเช่นนี้บ่อยนักแต่วันนี้กลับมีงานมงคลของสองตระกูลใหญ่แล้วยังจัดขึ้นมาอย่างเอิกเกริกอีกด้วยขึ้นมาชาวบ้านชาวเมืองจึงตื่นตาตื่นใจไปตามๆ กัน นั่นคงเพราะจวนที่แต่งสะใภ้ คือจวนเว่ยกั๋วกง หยวนเค่อเจียง สกุลหยวนที่เป็นสกุลเดิมของอดีตหยวนฮองเฮาผู้เป็นมารดาแท้ๆ ของฉางตี้ฮ่องเต้กับชินอ๋อง จึงไม่แปลกที่งานแต่งวันนี้ยิ่งใหญ่ เพราะไม่ใช่เพียงฝ่ายเจ้าบ่าวที่เป็นสกุลใหญ่ฝ่ายเจ้าสาวเองก็ไม่ธรรมดา สกุลจี นั้นเป็นแม่ทัพใหญ่ของต้าเซี่ยมาเกินสิบเจ็ดรุ่น จนมาถึงรุ่นของ จีม่อชง ผู้นำตระกูลจีคนปัจจุบันคือรุ่นที่สิบแปด นอกจากตำแหน่งแม่ทัพเขายังได้ดำรงตำแหน่งเป็นจีไท่เว่ย แม่ทัพใหญ่ปกป้องมหานครเสียนหยางหรือหน่วยอวี้หลินที่นับเป็นหน่วยทหารกล้าที่ขึ้นตรงต่อฉางตี้ฮ่องเต้แต่เพียงผู้เดียวขณะนี้ซึ่งน้อยคนนักจะได้นั่งตำแหน่งไท่เว่ยตั้งแต่อายุยังไม่ถึงสามสิบอีกด้วย ซึ่งจีไท่เว่ยผู้นี้นับว่าเขาเป็นกำลังหลักในการช่วยฉางตี้ฮ่

แน่นอนว่าผ่านไปครู่ใหญ่สภาพของเจ้าบ่าวเช่นหยวนเค่อเจวี๋ยนั้นไม่น่ามองด้วยสภาพที่กลายเป็นเพียงผ้าขี้ริ้วเก่าๆ ที่ถูกใช้คนใกล้หมดอายุ และบอบช้ำจนแทบจะคล้ายกับเศษเนื้อที่ถูกทุบจนแหลกเหลว ตบตีนางมาหนึ่งครั้ง จีเมี่ยวหลัวไม่ซ้อมจนเครื่องในทะลักออกมาทางปากก็นับว่านางไว้หน้าเว่ยกั๋วกงกับฉางตี้ฮ่องเต้ที่เป็นญาติผู้พี่ของไอ้ตัวบัดซบนี่มากแล้ว"ไอ้คนบัดซบ วันเวลาของสตรีนั้นล้ำค่ายิ่งกว่าทองคำเจ้าอย่าคิดล้อเล่น สามปีไม่ใช้แสนสั้น หากข้าไม่รั้งรอเจ้าป่านนี้คงแต่งงานมีลูกไปแล้ว ไอ้ตัวบัดซบไอ้คนสารเลว!"หลังจากกระทืบคนจนสาแก่ใจจีเมี่ยวหลัวยังด่าไปอีกหลายประโยคก่อนจะหยุดมองภาพของสามีที่กำลังจะกลายเป็นอดีตด้วยใบหน้าเรียบเฉย ใจจริงอยากสังหารมันเสียด้วยซ้ำ แต่คนนี้ตายไปคงสบายเกินไปมันสมควรอยู่ชดใช้สิ่งที่ตนเองกระทำ ช่วงชิงวัยสาวสดใสของนางไปสามปี นางย่อมคิดบัญชีแค้นแน่"เจ้า…เจ้ามัน…สตรี!…สตรี…เสียสติ เจ้ามันเป็นนางมารอำมหิต!"หยวนเค่อเจวี๋ยถึงบาดเจ็บหนักช้ำในจนกระอักโลหิตสดๆ ออกมาหลายค่ำ หากกลับยังสามารถปากดีด่าทอจีเมี่ยวหลัวได้อีก หวู่โจวสาวกัดปากเล็กน้อยในใจของนางยิ่งเดือดดาลจึงคิดว่าจัดให้มันสักชุดค

ผ่านไปอีกหนึ่งชั่วยาม ผู้หลักผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายต่างก็มารวมตัวกันพร้อมหน้า รวมถึงตัวเจ้าบ่าวด้วย เจ้าบ่าวที่ยังนอนอยู่บนเตียงในสภาพยับเยินเกินบรรยายที่มาพร้อมกับหมอคอยดูอาการ เห็นแล้วจีเมี่ยวหลัวก็เหยียดริมฝีปากอวบอิ่มคล้ายดูถูก"ฝ่าบาทต้องคืนความเป็นธรรมให้กับสกุลหยวนของพวกเรานะเพคะ ดูสิเพคะ สตรีแซ่จีช่างป่าเถื่อนยิ่งนัก ซ้อมทายาทของจวนเว่ยกั๋วกงของพวกเราจนเป็นเช่นนี้"ฮูหยินผู้เฒ่าสกุลหยวนรีบออกหน้าแทนหลานชายที่นางรักมากที่สุดทันที เมื่อผู้คนพร้อมหน้า ซ่างกวนโทวฟังแล้วคิ้วขมวด แต่ไม่พูดอันใด แต่ถึงเขาไม่พูดสักคำทุกคนต่างรู้แจ้งฝ่าบาทไม่คิดจะเข้าข้างญาติผู้น้องของเขาแน่นอนในกรณีนี้หากใครไม่ตาบอดย่อมเห็นใจฝ่ายเจ้าสาวมากกว่า แล้วฉางตี้ฮ่องเต้เป็นคนโง่หรือเขาจึงจะมองไม่ออกว่าใครผิดใครถูก"ฮูหยินผู้เฒ่าหยวนคงผิดแล้ว ที่ต้องคืนความเป็นธรรมย่อมเป็นสกุลจีของพวกเรา หมั้นหมายหกปีกว่าจะได้ตบแต่ง แต่พอแต่งเข้ามาแล้วคุณชายใหญ่หยวนเค่อเจวี๋ยนั้นกลับซุกซ่อนอนุภรรยานอกจวนพร้อมบุตรชายถึงสองคน นี่คือยุติธรรมหรือ? "จีไท่เวย หรือจีม่อชง บุรุษหนุ่มวัยยี่สิบเจ็ดปี ผู้บัญชาการหน่วยอวี้หลินที่ขึ้นตรงกับฉาง

อย่าให้นางโจรนามจีเมี่ยวหลัวออกปล้น!ถึงนางจะไม่นับว่าเป็นโฉมงาม แต่จีเมี่ยวหลัวก็รู้จักรรักตนเองเห็นคุณค่าของตนเอง ยิ่งได้ฟังคำของเหล่าฮูหยินหยวนพูดกลับดำเป็นขาวจีเมี่ยวหลัวย่อมไม่คิดจะแต่งเข้าจวนนี้อีกต่อไป"วันนี้ไอ้ตัวบัดซบนี้หลอกลวงเจ้า ตบหน้าของเจ้า หากวันนี้เจ้าให้อภัยมัน ใครจะกล้ารับประกันว่าวันหน้ามันจะไม่หลอกลวงเจ้าอีก ไม่ตบตีทำร้ายเจ้าหนักมือกว่านี้ ชีวิตนี้ท่านพ่อกับท่านแม่มอบให้เจ้ามา เจ้าต้องคิดให้ดีว่าจะยอมให้ไอ้ตัวบัดซบมันสวมเขาและทำร้ายต่อไปจริงหรือเมี่ยวเมี่ยว"เพราะกลัวน้องสาวจะใจอ่อนกับบุรุษเช่นหยวนเค่อเจวี๋ยทำให้จีม่อชงจึงพูดชี้แนะไม่หยุด ถึงจะมั่นใจว่าน้องสาวของตนไม่ใช่สตรีโง่เขลาแต่ก็อดไม่ได้ที่จะห่วงและกังวลไปก่อน"ต้าเกอตัวของข้าเป็นใคร ข้าคือจีเมี่ยวหลัว เป็นบุตรสาวของแม่ทัพผู้องอาจหาญกล้าและยังเป็นน้องสาวของจีไท่เว่ย ชาตินี้ขาดบุรุษนามหยวนเค่อเจวี๋ยได้แต่ขาดศักดิ์ศรีมิได้ หน็อยแน่…ขอเวลาดูแลภรรยากับบุตรของสหายผู้มีพระคุณตอบแทนสามปีแล้วข้าจะกลับมาแต่งงานกับเจ้าเมี่ยวหลัว เฮอะ!"จีเมี่ยวหลัว หยุดเว้นช่วงเพื่อพักหายใจพร้อมกับกวาดสายตามองสำรวจสีหน้าของทุกคนภายใน

หน้าจวนสกุลจี...ถึงจะดึกดื่นเพียงใดแต่แสงคบเพลิงและโคมไฟยังสว่างไสวยามที่รถม้าคันโตมาจอดเทียบสตรีวัยราวห้าสิบปีเศษรีบก้าวออกมายืนรออย่างร้อนรนหลังคนของบุตรชายคนโตกลับมารายงานว่าบุตรชายและบุตรสาวนั้นกำลังเดินทางกลับมาแล้ว"เมี่ยวเมี่ยว เมี่ยวเมี่ยวของท่านแม่ ยายหนูเมี่ยวเมี่ยวเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง"เหล่าฮูหยินจี หรือสวีอิ๋งฮัว นายหญิงใหญ่หนึ่งเดียวของจวนจีไท่เว่ยจับร่างของบุตรสาวคนเล็กหมุนไปมาสำรวจว่าจีเมี่ยวหลัวนั้นได้รับบาดเจ็บส่วนใดหรือไม่"ท่านแม่เมี่ยวเมี่ยวไม่เป็นอันใดเจ้าค่ะ"จีเมี่ยวหลัวจับมือของมารดามากุมเอาไว้เพราะคนที่นางห่วงใยที่สุดขณะนี้ย่อมเป็นเหล่าฮูหยินจีแล้วจริงๆ คาดว่ามารดาของตนเองหลังทราบเรื่องคงทุกข์มากล้นเป็นแน่ นางปวดใจเสียจริง คิดแล้วก็รู้สึกว่าที่ตนเองนั้นกระทืบหยวนเค่อเจวี๋ยมันยังน้อยไปจริงๆ"ที่ใดกัน ดูแก้มข้างนี้ของเจ้าสิทั้งบวมทั้งแดง คนสกุลหยวนช่างรังแกกันมากเกินไปแล้ว ม่อเอ๋อร์ได้ทวงความเป็นธรรมให้กับเมี่ยวเมี่ยวหรือไม่"เหล่าฮูหยินจีหันไปคาดคั้นกับบุตรชายคนโตด้วยสีหน้าโกรธเคือง ก็จีเมี่ยวหลัวคือใคร นางคือแก้วตาดวงใจของคนสกุลจีแต่แต่งเข้าไปยังไม่ทันจะห้ามวั