Lahat ng Kabanata ng ชาตินี้ข้าไม่ขอเป็นสตรีตัวแทน: Kabanata 61 - Kabanata 70

เมิ่งหว่านชิงได้ยินสาวใช้บอกว่ามารดาของนางเดินทางออกจากจวนกู้ไปยังเรือนพักร้อนที่กู้อิงโม่ซื้อให้นางเป็นสินเดิม เพื่อไหว้บรรพบุรุษตระกูลเสวี่ย ก็รีบร้อนออกจากจวนกู้เพื่อติดตามไปในทันที ตอนนี้แม้ตระกูลเสวี่ยจะล่มสลาย ตระกูลกู้จะไร้อำนาจ แต่การจัดการสตรีคนหนึ่งก็ไม่นับเป็นเรื่องยากอะไร “ท่านแม่ของข้าปลอดภัยดีหรือไม่” “เรียนคุณหนูฮูหยินปลอดภัยดีเจ้าค่ะ ยังแจ้งบ่าวว่าหากคุณหนูมาถึงแล้วให้เชิญเข้าไปในหอบรรพชน” แม้จะไม่เข้าใจเจตนาของมารดา ทว่าเมิ่งหว่านชิงก็เข้าไปพบอีกฝ่ายตามคำ ทันทีที่ประตูหอบรรพชนเปิดออก เสวี่ยชิงเยี่ยนที่นั่งหลับตาสวดมนต์ก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้น “ชิงเอ๋อร์ เจ้ามาแล้วหรือ” “ท่านแม่ เกิดอะไรขึ้นเหตุใดจึงออกมาข้างนอกเช่นนี้” เมิ่งหว่านชิงประคองมารดามานั่งที่เก้าอี้ด้านข้าง ในดวงตาเรียวฉายชัดถึงความห่วงใย เสวี่ยชิงเยี่ยนมองดูแล้วสองตาก็ร้อนผ่าว ก่อนจะวางฝ่ามือลงบนแก้มนุ่ม “ชิงเอ๋อร์ของแม่ ที่ผ่านมาลำบากเจ้าแล้ว” คิ้วเรียวเล็กขมวดเข้าหากันแน่นไม่เข้าใจในสิ่งที่มารดากำลังจะสื่อออกมา "ก่อนหน้านี้ท่านยายของเจ้าเคยสอนแม่ว่า เกิดเป็นคนต้องรู้จักการให้และการให้ที่ยิ่งใหญ่ก็คือกา

ชายคนขับรถม้าเห็นคุณหนูของตนถูกกลุ่มขอทานฉุดคร่าไปต่อหน้าต่อตา ก็ตื่นตกใจร้องโวยวายวิ่งกลับจวนกู้ เหลียงฮุ่ยหลินที่รอชำระความบุตรสาวเมื่อได้ยินข่าวก็ตื่นตกใจจนเข่าอ่อน ทรุดตัวลงบนพื้นโถงเรือน “พวกเจ้ารีบไปร้องเรียนที่กองรักษาการณ์ แจ้งให้ใต้เท้าถานรีบไปช่วยลูกสาวข้าเร็วเข้า!!” “เกรงว่าต่อให้เป็นใต้เท้าถานก็คงช่วยหลานสาวคนดีของข้าไม่ทันแล้ว” เหลียงฮุ่ยหลินเงยหน้ามองเจ้าของเสียง เมื่อเห็นว่าเป็นเหลียงฮุ่ยฮวาผู้เป็นน้องสาวก็รีบเข้าไปขอร้องนางให้ส่งคนจากวังต้วนอ๋องไปช่วยบุตรสาวของตน ทว่าอีกฝ่ายกลับสะบัดมือออกจนเหลียงฮุ่ยหลินล้มลงไปกองกับพื้นแล้วขยับตัวถอยห่าง ชี้หน้าตวาดเสียงก้อง “ช่วย! หญิงใจทราม ต่ำช้าเช่นนางเหตุใดข้าต้องช่วยด้วย!!” “น้องสาว เจ้ากล่าวเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร” “หึ! ท่านกับลูกสาวช่างดียิ่ง อาศัยความไว้วางใจของข้า ลอบปีนเตียงสามีของข้า คิดแย่งชิงความโปรดปรานกับข้า เรื่องในวันนี้ก็คือผลตอบแทนของการทรยศ และไม่เจียมตัว!!” หัวใจของเหลียงฮุ่ยหลินราวกับถูกบีบรัด สองตาแดงก่ำน้ำตาไหลอาบแก้ม ในขณะที่เหลียงฮุ่ยฮวาจ้องมองตอบกลับอย่างแค้นเคือง "ในฐานะของสตรีชื่อเสียงเป็นสิ่งสำ

“เรียนคุณหนู คุณชายเกามีนิสัยเอาแต่ใจ ไม่ชอบบุ๋น ไม่ถนัดบู๊ ชื่นชอบความสนุกครื้นเครง ก่อนหน้านี้แม้ว่าจะหมั้นหมายกับคุณหนูกู้แต่ก็แอบคบหากับคุณหนูฮั่วเจ้าค่ะ”คุณหนูฮั่ว ตระกูลฮั่วคือตระกูลแม่ทัพพิทักษ์แผ่นดินอุดรมิใช่หรือเมิ่งหว่านชิงขมวดคิ้วเรียวแน่น เรื่องนี้แม้มองผิวเผินดูคล้ายไม่มีอะไร แต่กลับมีความบังเอิญที่มากเกินไป ตระกูลเกาเป็นตระกูลแม่ทัพพิทักษ์แผ่นดินประจิม แต่งกับนางที่เป็นบุตรสาวอดีตแม่ทัพพิทักษ์แผ่นดินบูรพา อีกทั้งยังมีความสัมพันธ์ลับๆ กับบุตรีแม่ทัพพิทักษ์แผ่นดินอุดรการผูกขาดทางการทหารเช่นนี้แม้ไม่ใช่เรื่องผิดกฎหมายแคว้น แต่ถ้าองค์ฮ่องเต้ทรงทราบจะต้องไม่ยอมปล่อยผ่านไปง่ายๆ อย่างแน่นอน“ช่างเป็นการเดินหมากที่แยบยลจริงๆ”ถึงแม้จะไม่รู้ว่าแผนการนี้เป็นฝีมือของผู้ใดแต่เมิ่งหว่านชิงก็ยอมรับว่า อีกฝ่ายมีความคิดที่ลึกล้ำและวางแผนการได้อย่างลึกซึ้ง“ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นความผิดของแม่ หากตอนนั้นแม่ยอมปล่อยวาง แล้วพาเจ้าออกไปจากตระกูลกู้ เจ้าก็ไม่ต้องมาแบกรับสมรสพระราชทานนี้”“ท่านแม่กล่าวอะไรเช่นนั้น ท่านอารองกู้ได้นำชื่อข้าบันทึกลงในสายตระกูลกู้แล้ว ต่อให้วันนั้นท่านพาข้าออกจากต

“เจ้าสาวมาถึงแล้ว! เริ่มพิธีรับตัวได้...” ทว่ายามที่เดินมาถึงกระถางไฟ เท้าขององค์หญิงหมิงหลันก็หยุดชะงัก เงยหน้าขึ้นจ้องมองฮูหยินเอกของจวนเกาอย่างจิ้งฟางเซียนด้วยสายตาไม่พอใจ เปลวไฟโหมสูงเพียงนี้ ฮูหยินเกาคิดจะให้ไฟลวกนางหรือไร เมิ่งหว่านชิงเห็นว่าองค์หญิงหมิงหลันหยุดเท้ากะทันหันก็ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เพียงแต่เพราะมีผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวปิดอำพรางจึงทำให้มองเหตุการณ์การเบื้องหน้าไม่ชัดเจน อวี้หรุนที่ยืนข้างกายจึงกระซิบรายงานสถานการณ์ เมื่อฟังจบริมฝีปากของเมิ่งหว่านชิงก็ยกขึ้นยิ้มในความโง่เขลาของจิ้งฟางเซียน ก่อนจะประสานมือย่อตัว กล่าวเสียงนอบน้อมอยู่ในที “ทูลองค์หญิง วันก่อนหม่อมฉันไปไหว้พระที่วัดซานอี้ ได้รับผงมงคล ขจัดสิ่งชั่วร้ายมาหนึ่งถุง ไต้ซือจงกล่าวว่าหากโปรยผงนี้บนกระถางไฟในวันแต่งงานจะเพิ่มความรุ่งโรจน์ เสริมสิริมงคลเพคะ” “เช่นนั้นก็โปรยเถิด” เมิ่งหว่านชิงส่งถุงผ้าใบหนึ่งให้อวี้หรุน หญิงสาวรับแล้วนำไปโปรยในกระถางไฟ เปลวเพลิงที่ลุกโชนก็ค่อยๆ เบาบางลง เมื่อทำหน้าที่เสร็จแล้วก็กลับมาประคองคุณหนูของตนต่อด้วยสายตาชื่นชม คุณหนูของนางเป็นเทพธิดาหรืออย่างไรจึงได้คาดเดาความคิดของฮู

ที่แท้ก็เป็นแผนตีท้องเรือให้รั่วนี่เอง เมิ่งหว่านชิงดึงบังเหียนม้า กระตุกเร่งความเร็วพุ่งส่งไปวังหลวง คิ้วเรียวขมวดแน่นคิดถึงเรื่องราวของตนเอง มีคำกล่าวว่าบรรดาแม่ทัพทั้ง 4 ของต้าเซี่ยนั้นเปรียบดั่งเรือรบที่ลอยอยู่เหนือผืนน้ำมหาสมุทร ยิ่งใหญ่น่าเกรงขาม และทรงเกียรติ หากแต่แท้จริงกลับไม่มั่นคง ราวกับขาข้างหนึ่งได้ก้าวเข้าสู่ประตูปรโลกไปแล้ว ด้วยเพราะทุกการเคลื่อนไหวล้วนอยู่บนความหวาดระแวงขององค์ฮ่องเต้ ดังนั้นที่ผ่านมาทั้ง 4 ตระกูลแม่ทัพใหญ่ จึงหลีกเลี่ยงการพบปะติดต่อเป็นการส่วนตัว ยิ่งไม่เคยมีการผูกไมตรีแต่งงานระหว่างตระกูล เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกเพ่งเล็งสงสัยจากองค์ฮ่องเต้ ไม่คิดว่าชาติก่อนต้วนอ๋องกลับใช้จุดนี้เป็นหมากสำคัญ ก่อนการก่อกบฏสร้างคลื่นใต้น้ำตีท้องเรือให้รั่ว ยั่วยุ สร้างความหวาดระแวงในพระทัยของฮ่องเต้ ด้วยการยืมปากเสียงขุนนางในท้องพระโรงกล่างอ้างราชโองการของอดีตฮ่องเต้ เปลี่ยนตัวเจ้าสาวเป็นนางแทนกู้ฮวาหลัน ในวันนี้ยังจงใจล่อลวงให้เกาอู๋ฮั่นไม่สามารถออกมารับราชโองการปราบกบฏ เช่นนี้แล้วต่อให้นางและตระกูลเกายืนกรานหนักแน่นเพียงใด ก็ยากจะหลบเลี่ยงข้อสงสัย กล่าวหา ว่าเกี่ยวข้