Semua Bab ย้อนอดีตมาพลิกชะตา (ยุค 70): Bab 21 - Bab 30

บทที่ 21 สงสัยกลับมาทางด้านมู่อันเหมย หลังจากที่คนรักมาส่งเมื่อเช้า เธอมีสหายมารอที่หน้าโรงงานก็ทำให้แปลกใจไม่น้อย เพราะคนที่มารอนั้นไม่ใช่เสี่ยวฟาง แต่เป็นเสี่ยวผิงและหรูเฟิ่งนั่นเอง“นึกยังไงมารอฉันที่นี่กัน”“พวกฉันอยากเห็นหน้าคู่หมั้นเธอน่ะสิ ฮ่า ๆ ๆ ว่าเขาหน้าตาเป็นยังไง แต่เมื่อครู่นี้พวกเราเห็นแล้ว หน้าตาหล่อเหลา แต่ดูจะติดเย็นชาไปหน่อย”หรูเฟิ่งเอ่ยขึ้นเมื่อนึกถึงหน้าคู่หมั้นของสหาย“พี่หยางคุนอบอุ่นและอ่อนโยนมากนะ ไม่เป็นอย่างที่เห็นหรอก”มู่อันเหมยรีบแก้ต่างให้กับคู่หมั้น พี่หยางคุนของเธอแม้ใบหน้ามักจะเย็นชาอยู่เสมอ แต่แท้จริงแล้วกลับเป็นผู้ชายที่อบอุ่นและอ่อนโยนมาก“ย่ะ สตรีผู้หลงใหลคู่หมั้น ฮ่า ๆ ๆ” หรูเฟิ่งหัวเราะชอบใจสหาย“มัวแต่เล่นกันอยู่ ฉันว่าควรจะเข้างานได้แล้วนะ แต่มีใครเห็นเสี่ยวฟางบ้าง เช้านี้ยังไม่เห็นมาเลย”“มาแล้ว เมื่อเช้าฉันเห็นออกมาจากห้องแล้วนะ แต่ว่าฉันเห็นมีผู้ชายออกมาจากห้องเสี่ยวฟางเมื่อวานตอนค่ำ เสี่ยวฟางมีคนรักด้วยเหรอ”เสี่ยวผิงอยู่หอพนักงานเช่นเดียวกับเสี่ยวฟางและหรูเฟิ่ง เมื่อวานตอนฟ้ามืดเธอออกมาทิ้งขยะและเผลอเห็นเข้าพอดีมู่อันเหมยขมวดคิ้ว เธอถา

บทที่ 23 งดส่งวัตถุดิบบ้านเฉินกำลังกินอาหารที่เฉินหยางคุนซื้อมาฝากอย่างอร่อย อยู่ ๆ กลับมีเสียงคนเรียกหน้าบ้าน ทำให้ป้ากู้ที่ยังไม่กลับต้องออกมาดูว่าใครกันมาหาเอาป่านนี้“มีเรื่องอะไรเหรอสะใภ้สาม”ป้ากู้เมื่อเห็นว่าใครมาจึงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงห่างเหิน“ฉันจะมาขอพบพี่สะใภ้เฉิน ไปเรียกให้หน่อยสิ”สะใภ้สามบ้านมู่รู้ดีว่าป้ากู้ทำงานเป็นแม่บ้านที่นี่ น้ำเสียงและกิริยาจึงคล้ายกับสั่งสาวใช้“อี่หนิงสั่งไว้ ว่าถ้าบ้านสามมู่มาหาก็ให้ถามว่าเงินจะคืนวันไหน หากชักช้าจะไปแจ้งเจ้าหน้าที่ แต่ถ้าจะมาหยิบยืมใหม่บ้านเฉินไม่ให้แล้ว”ป้ากู้ทำตามคำสั่งอย่างดี เรื่องนี้นางอี่หนิงสั่งไว้ตั้งแต่วันก่อน เธอคิดไม่ถึงว่าสะใภ้สามบ้านมู่จะมาเร็วขนาดนี้แต่เรื่องการเป็นหนี้ของหลานชายอย่างมู่จื่อจ้ง ชาวบ้านล้วนรับรู้กันทั้งนั้น เจ้าหนี้เล่นยกคนมาทวง ใครไม่รู้ก็บ้าแล้วทันทีที่รู้ว่านางอี่หนิงไม่ให้พบแถมยังทวงเงินที่ค้างอยู่ ทำให้ใบหน้าของสะใภ้สามเปลี่ยนสีเล็กน้อย แต่เรื่องเร่งด่วนเช่นนี้เธอจัดการเองไม่ได้ต้องกลับไปรายงานให้แม่สามีรู้เสียก่อนจากนั้นจึงหมุนตัวกลับไปด้วยความฉุนเฉียว ทำให้ป้ากู้กลับเข้าไปรายงานเรื่อง

บทที่ 25 เผยตัวตนนายท่านเฉินคล้ายกับมีรอยยิ้มเมื่อเห็นคนรักเป็นห่วงขนาดนี้“เขามีความสำคัญกับคุณมากขนาดนั้นเชียวเหรอ”“ใช่ค่ะ เขาเป็นชายคนเดียวที่ดีกับฉันนอกเหนือจากครอบครัว หากพี่หยางคุนทำอะไรผิดพลาดไปฉันขอโทษแทนคนรักด้วยนะคะ แต่เวลานี้ช่วยบอกได้หรือไม่ว่าพี่หยางคุนอยู่ที่ไหน”มู่อันเหมยคิดว่าคนรักคงทำอะไรให้นายท่านเฉินไม่พอใจ ถึงโดนจับตัวมาที่นี่ หากอะไรที่เธอสามารถชดใช้และทำแทนได้เธอยินดีเป็นอย่างยิ่งเพราะชาตินี้หากไม่มีชายที่ชื่อเฉินหยางคุนเธอก็ไม่คิดที่จะแต่งงานกับใครอีก“ชายคนนั้นไม่ใช่คนดีอย่างที่คุณคิด มือเขาเปื้อนเลือดมานักต่อนักในเวลาสามปีที่ผ่านมา และหลังจากนี้มือเขาต้องเปื้อนเลือดยิ่งกว่าเดิม คุณยังรับเขาได้เช่นนั้นเหรอ”“ค่ะ ไม่ว่าพี่หยางคุนจะเป็นอย่างไร ต่อให้เขาจะเป็นคนเลวในสายตาคนอื่น แต่เขาคือชายที่ดีที่สุดสำหรับฉัน และเขาคือคนที่ฉันรักที่สุดเช่นกัน คราวนี้ท่านจะบอกฉันได้หรือยังคะว่าท่านจับตัวพี่หยางคุนไว้ที่ใด นายท่านเฉิน!”แปะ ๆ ๆ เสียงปรบมือชอบใจของนายท่านเฉินดังขึ้น ทว่ามู่อันเหมยกลับเห็นบางอย่างที่ข้อมือเขา นั่นยิ่งทำให้เธอหวาดกลัว“ท่านเอาสร้อยข้อมือนี้มาได้อย่

บทที่ 27 สหายที่น่ารังเกียจ“มือเท้าหนักเช่นนี้ผมคิดว่าควรให้อยู่กับคุณอันเหมยดีแล้วครับนาย ฝึกอีกหน่อยสามารถเป็นคนดูแลได้เลย”ปกติจื้อเฉียงไม่ใช่คนพูดเยอะ แต่ครั้งนี้เขากลับเสนอขึ้นมา การที่จะหาคนดูแลเป็นผู้หญิงนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย หากได้สหายทั้งสองคนของว่าที่นายหญิงมาดูแลท่าจะดีกว่าที่จะต้องหาใหม่ อย่างน้อยทั้งสองรู้ใจกันดีอยู่แล้ว“คุณหมายความว่ายังไง จะบอกว่าเรามือเท้าหนักผิดวิสัยของหญิงสาวทั่วไปเหรอ” หรูเฟิ่งเอ่ยถามเสียงเย็น นี่คงเป็นชายคนแรกที่กล้าพูดซึ่ง ๆ หน้า“หรือว่าไม่จริง”“คุณ!”เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนเริ่มมีปากเสียงกันอีกครั้ง มู่อันเหมยจึงเงยหน้ามองคนรักและเอ่ยห้ามปราม“หยุดเลยค่ะทั้งสองคน เรื่องที่จะให้เสี่ยวเฟิ่งและเสี่ยวผิงมาดูแลฉัน ฉันเห็นด้วย เพราะทั้งสองจะได้รับเงินเพิ่มจากเงินเดือนที่เคยได้ แต่อยู่ที่เสี่ยวเฟิ่งและเสี่ยวผิงว่าทั้งสองจะตกลงไหม”มู่อันเหมยเห็นด้วย ในเมื่อคนรักไม่ใช่ชาวบ้านธรรมดาอีกแล้ว เธอพร้อมที่จะเรียนรู้เพื่อช่วยงานเขาในอนาคต และหากได้สหายทั้งสองคนมาอยู่ข้างกายคงดีไม่น้อย แต่นั่นทั้งสองคนอาจจะต้องลาออกจากงานที่ทำ“เรื่องนี้ฉันยินดีที่จะช่วยงานเธอน

บทที่ 29 ข่าวลือคบชู้วันต่อมามู่อันเหมยโดนพี่ชายเรียกไว้ เดี๋ยวนี้เขารู้สึกว่าน้องสาวมีลับลมคมใน อีกทั้งยังกลับบ้านเกือบจะเลยมื้อเย็นแทบทุกวัน แม้กระทั่งวันหยุดน้องสาวเขาแทบจะอยู่ไม่ติดบ้าน ต่อให้จะหมั้นหมายกันแล้ว อย่างไรอันเหมยก็ยังเป็นเด็กน้อยในสายตาพี่ชายอย่างเขาอยู่ดี“อันเหมยเดี๋ยวนี้น้องมีปัญหาอะไรหรือเปล่า ทำไมถึงกลับบ้านเย็นนัก”“ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่ติดงานเล็กน้อย ช่วงนี้ใกล้จะเข้าหน้าหนาวแล้ว ทางโรงงานเลยรีบเร่งผลิตสินค้าน่ะค่ะ”มู่อันเหมยยังไม่พร้อมที่จะบอกกับพี่ชาย เรื่องที่พี่หยางคุนกับนายท่านเฉินคือคนคนเดียวกันมู่เฟยหยวนได้แต่มองหน้าน้องสาว เขาไม่รู้ว่านี่คือคำตอบที่แท้จริงหรือไม่ สุดท้าย เมื่อน้องสาวตอบกลับมาเช่นนี้ เขาจึงไม่พูดอะไรอีก และเปลี่ยนเรื่องคุย“จริงสิ เมื่อวานผู้กองเข้ามาในหมู่บ้าน แจ้งเรื่องนักโทษหลบหนี ช่วงนี้ทหารแดงน่าจะเข้ามาวุ่นวายในหมู่บ้านไม่น้อย อันเหมยดูแลตนเองดี ๆ ล่ะ แม้ว่าจะหมั้นหมายกันแล้วกับพี่หยางคุน แต่ยังไม่ทันได้เข้าพิธีนะ เช่นนั้นให้พี่ไปรับไปส่งแทนดีหรือไม่”“ฉันจะบอกกล่าวพ่อแม่เรื่องนี้พอดีเลย พี่ใหญ่คิดว่ายังไงหากฉันจะแต่งงานกันพี่หยา