All Chapters of แพทย์หญิงใบบัว (Doctor) Love me love my dog.: Chapter 21 - Chapter 30

ซึ่งหญิงสาวเองก็อดที่จะชื่นชอบบรรยากาศแบบนี้ไม่ได้เช่นกัน แต่ก็ไม่อยากแสดงอาการใดๆ ออกไป เพราะเธอยังไม่แน่ใจในความรู้สึกที่แท้จริง มันคือความรัก หรือเพียงเพราะว่าความใกล้ชิดที่มันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เพราะเธอไม่เคยเปิดใจรับใครเข้ามา พอเจอกับพ่อเลี้ยงเมืองรามที่รุกหนัก จึงทำให้เขาและเธอนั้นเริ่มผูกพันทั้งที่เพิ่งเจอกันไม่นาน“คุณไม่ห่วงผมเลยใช่ไหม ถึงได้แสดงท่าทีเย็นชาแบบนี้”“ใครบอก ถ้าฉันไม่ห่วงคงไม่ถือกระเป๋าแพทย์ขึ้นมาในห้องของคุณ ทั้งที่รู้ว่ามันไม่เหมาะสม ใช่ช่วงกลางค่ำกลางคืนแบบนี้”“แต่ที่ผมเห็นมันไม่ใช่อย่างที่คุณพูดเลยสักนิด ถ้าแม่ผมไม่เอ่ยปากขอร้อง คุณหมอคงไม่สนใจ ที่จะตรวจคนไข้อย่างผมสินะ” พ่อเลี้ยงหนุ่มยังคงน้อยใจแพทย์หญิงใบบัว เพราะภาพที่เธอกอดกับนายแพทย์หนุ่มยังคงติดตาคาใจเขาไม่หายซึ่งถ้อยคำที่ฟังดูประชดประชันเริ่มทำให้แพทย์หญิงอยากเดินออกไปจากห้องของเขา เพราะไม่รู้ว่าผู้ชายอย่างพ่อเลี้ยงเมืองราม เวลาเมาเขาจะขาดสติ ทำอะไรอย่างไม่ยั้งคิดกับเธอหรือเปล่า มันไม่ใช่การมองโลกในแง่ร้าย แต่กันไว้ก่อนดีกว่าแก้ก็ไม่เสียหาย“เท่าทีดูแล้ว อาการของคุณก็ไม่ได้แย่ ฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ

เมื่อบรรยากาศเป็นใจ ความชิดใกล้บวกกับจังหวะการเต้นของหัวใจที่ถี่และแรงขึ้น เริ่มทำให้คนทั้งคู่ ควบคุมความต้องการไม่ไหว ต่างคนต่างก็มีใจให้กัน จะเป็นอะไรไป ถ้าหากใจสองดวงจะรวมเป็นหนึ่งเดียวภายในห้องนอนของพ่อเลี้ยงหนุ่ม แสงนีออนถูกหรี่ลงพอสลัวกระจกใสบานใหญ่ ถูกปกคลุมปกปิดเอาไว้ด้วยผ้าม่านกำมะหยี่สีเทา โทนของห้องนอนค่อนข้างอึมครึม บ่งบอกถึงความสุขุมของเจ้าของห้องได้เป็นอย่างดี แต่ทว่าในเวลานี้เขากลับกลายร่างเป็นแมวเหมียว ยอมจำนนต่อคนใต้ร่าง ไม่ว่าวันวานที่ผ่านมาจะอ้างว้างแค่ไหนแต่นับจากนี้ไป เธอจะเป็นยิ่งกว่าลมหายใจ เขาสัญญากับตัวเองเอาไว้ จะจงรักภักดีและซื่อสัตย์กับเธอตราบจนวาระสุดท้ายของชีวิต จะไม่มีอะไรมาทำให้เขาสงสัยหรือแคลงใจ ในตัวเธอเลยสักนิด“ทำไมมองผมแบบนั้นละ ไม่เชื่อใจผมเหรอครับคนดี หืม” พ่อเลี้ยงเมืองรามยังคงออดอ้อนไม่เลิก เขาอยากทำความคุ้นเคยกับเธอ ก่อนที่จะสานสัมพันธ์ลึกซึ้งตรึงใจ เพราะไม่อยากให้หญิงสาวรู้สึกเกร็งหรือหวาดกลัว เขาอยากให้เธอผ่อนคลายปล่อยตัวตามสบาย ไปในห้วงอารมณ์ของความปรารถนา“คุณช่วยยืนยันกับฉันสักเรื่องจะได้ไหมคะ” ดวงตาของหญิงสาวยังคงฉายแววความกังวลออกมาอย

“จุ๊! จุ๊! จร๊วบ!”“อื้ม อะ อ๊าย!” เพียงแค่เขาโน้มใบหน้าเข้าหาทรวงอกอวบอิ่ม ปลายลิ้นร้อนเริ่มดูดดึงเม็ดบัวอมชมพูอย่างหื่นกระหาย ซึ่งทำให้คนตัวเล็กใต้ร่างสั่นสะท้านด้วยความเสียวซ่านขึ้นมาอีกครั้ง มันคงถึงเวลาที่เธอจะยอมรับเขาเข้ามาในชีวิต เมื่อคิดที่จะรัก ไม่ว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นเช่นไร เมื่อตกเป็นของกันและกันอันเกิดจากความศรัทธาในรัก ก็ถือว่าความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นนั้น เป็นสิ่งสวยงาม สำหรับการเริ่มต้นชีวิตใหม่ของเขาและเธอเมื่อความกำหนัดเริ่มทวีคูณขึ้นเรื่อยๆ ทำให้หญิงสาวปล่อยเลยตามเลย เธอยอมจำนนต่อความเป็นชายของพ่อเลี้ยงหนุ่ม เขาเปรียบเสมือนรถไฟขบวนสุดท้าย ที่เธอนั่งรออยู่ที่ชานชาลามาเนิ่นนาน ก่อนจะตัดสินใจขึ้นรถไฟไปอย่างไม่ลังเล“อ๊า โอ้! ตอดดีชะมัด โอ้! ที่รักแน่นมาก อ๊า” เขาสบถออกมาด้วยน้ำเสียงกระเส่า ขณะที่สะโพกยังคงโยกเข้าโยกออกด้วยจังหวะเร่าร้อน เมื่อความต้องการได้พุ่งทะยานไปถึงขีดสุด จนยากที่จะหยุดยั้งได้“อื้ม พ่อเลี้ยง อ๊าย!” หญิงสาวใต้ร่างเองก็สุดที่จะห้ามใจ เธอปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามห้วงของความปรารถนาของหัวใจ เรียวแขนของเธอโอบแผ่นหลังของชายร่างกายกำยำไว้แน่น ก่อนจะกดจิกล

หลังจากเดินออกมาจากห้องประชุม แพทย์หญิงใบบุญดูเครียดมากกว่าที่เคย เมื่อเธอถูกผู้อำนวยการของโรงพยาบาลผลักดันให้ไปเรียนต่อ เนื่องจากว่าไม่มีใครเหมาะสมและมีคุณสมบัติมากพอ ที่จะได้รับทุนนี้ นอกจากเธอกับนายแพทย์โฬม ซึ่งดูเหมือนว่าทุกอย่างได้ผ่านขบวนการคัดกรอง จากคณะกรรมการมาอย่างน่าสงสัย เหมือนกับว่าทุกคนจงใจอยากให้เธอไปเรียนต่อพร้อมนายแพทย์หนุ่มRrrr!!! เสียงสมาร์ตโฟนเครื่องแพงดังขึ้น ทำให้แพทย์หญิงใบบัวเอี้ยวตัวเอื้อมมือไปคว้าออกมาจากกระเป๋าสะพาย พลางแสดงสีหน้ากังวลมากขึ้นกว่าเดิม เมื่อสายที่โทรเข้ามาคือเขมจิรา เพื่อนรักสมัยเรียนมัธยมปลาย“ฮัลโหล... สวัสดีจ้าเขม เป็นไงบ้างสบายดีไหม” เธอไม่รู้ว่าจุดประสงค์ของเขมจิราที่โทรมาวันนี้ต้องการอะไร แต่ภายในใจลึกๆ หญิงสาวก็อดที่จะนึกถึงใบหน้าของหนูน้อยไม่ได้ เพราะกลัวว่าเพื่อนรักจะมาทวงของขวัญคืนไป หลังจากที่เขมจิราเคยเกริ่นเอาไว้เมื่อหลายปีก่อน‘เขมสบายดี คุณหมอละ สบายดีไหม ได้ข่าวว่าจะเดินทางไปเรียนต่อต้นปีหน้า ยินดีด้วยนะ’ คำพูดของเพื่อนรักทำให้แพทย์หญิงถึงกับคิ้วขมวดด้วยความสงสัย เขมจิรารู้ได้ยังไงว่าเธอได้ทุนไปเรียนต่อ ที่สำคัญเรื่องนี้เธอยัง

“ตอนนี้ดิฉันได้แต่ภาวนา ขอแค่เรื่องราวที่ได้ยินมาเป็นเพียงข่าวลือเท่านั้น”“อะไรอีกละแม่นุ่น ยังมีเรื่องอะไรที่ฉันยังไม่รู้อีกเหรอ” คราวนี้สีหน้าของหญิงสูงวัยดูเป็นกังวลใจไม่น้อย เพราะทุกครั้งที่ป้านุ่นพูดอะไรทำนองนี้ มักจะมีเรื่องไม่สู้จะดีนัก“คุณม่านฟ้าค่ะ”“ทำไม ม่านฟ้าก็แต่งงานไปแล้วนี่นา ถ้าหล่อนจะกลับมาก็คงเป็นเรื่องธรรมดา ยังไงบ้านของหล่อนก็อยู่ที่นี่”“แต่ดิฉันได้ยินคนเขาพูดกันที่ตลาด แม่เลี้ยงแสงหล้าจะขายไร่องุ่นทั้งหมด ก่อนจะย้ายไปอยู่ต่างประเทศเป็นการถาวร ซึ่งคนที่ซื้อไร่องุ่นไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นคุณม่านฟ้า แบบนี้เธอคงไม่แค่แวะมาเยี่ยมบ้านเกิดหรอกมั้งคะ ดิฉันคิดว่าคุณม่านฟ้าคงตั้งใจ ที่จะมาตั้งรกรากที่นี่มากกว่า”“จริงเหรอ ถ้าอย่างนั้นแสดงว่าการกลับมาของหล่อนครั้งนี้ คงมีอะไรแอบแฝงเอาไว้อย่างแน่นอน ไหนว่าแต่งงานกับนักธุรกิจหนุ่มหล่อ เศรษฐีพันล้านหมื่นล้าน แล้วจะมาซื้อไร่ไว้ทำไม หวังว่าหล่อนคงไม่มาเกาะแกะพ่อเลี้ยงเมืองรามหรอกนะ”“ดิฉันเองก็กลัวเหลือเกินค่ะ หวั่นใจกลัวว่าแผลที่หล่อนเคยฝากเอาไว้กลางใจพ่อเลี้ยง จะทำให้ผู้ชายจิตใจอ่อนโยน กลับกลายเป็นคนเย็นชาขึ้นมาอีครั้ง จนคุ