Semua Bab สยบหัวใจยัยตัวร้าย: Bab 21 - Bab 30

"ฉัน...รักนายนะ" เธอบอกจากัวร์บอกในสิ่งที่เธอรู้ว่าเขารอฟังมันมาตลอดหลายปี ตอนนี้เธอมั่นใจแล้วว่าเธอรู้สึกยังไงกับคนตรงหน้าเธอจึงไม่รีรอที่จะบอกกับเขา ตอนแรกเธอกะจะบอกเขาวันวาเลนไทน์ปีนี้แต่คงไม่ทันแล้วล่ะเพราะเธอกลัวเขาจะเข้าใจผิดคิดว่าเธอยังรู้สึกกับพี่ลีโออยู่เธอบอกตามตรงว่าเธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับพี่ลีโอแล้วจริงๆ ซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกแบบนั้นมันหายไปตอนไหนหรืออาจจะค่อยๆ หายไปในช่วงที่เธอกับจากัวร์ได้ใช้เวลาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเขาแทรกซึมเข้ามาในหัวใจของเธอทีละนิดทีละนิดจนเธอมั่นใจในความรู้สึกของตัวเองว่าเธอรักเขาเธอรักจากัวร์รักด้วยความรู้สึกที่แท้จริง รักในแบบที่เธอไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อนแม้แต่กับที่ลีโอที่เธอคิดมาตลอดว่าเธอรักเขาแต่พอมาคิดทบทวนดูแล้วความรู้สึกของเธอที่มีต่อพี่ลีโอมันคือความรู้สึกของน้องสาวที่มีต่อพี่ชายเท่านั้นที่เธอหวงพี่ลีโอเพราะเธอไม่มีพี่ชายเธอเลยหวงพี่ลีโอมากเกินไปจนคิดไปเองว่ามันคือความรักแบบชู้สาว"เฮียลีโอล่ะเธอยัง...""ฉันรักนายแล้วฉันจะไปรักใครได้อีกละ นายคือรักแรกของฉันนะจากัวร์""ไม่ใช่เฮียลีโอเหรอที่เป็นรักแรกของเธอน่ะ""ไม่ใช่...กับพี่ลีโอฉันคิด

จากัวร์...ผมก้มมองดูคนใต้ร่างที่ตอนนี้นอนน้ำตาไหลไม่หยุดผมโคตรสงสารเธอเลยครับ"เจ็บมากมั้ยครับ ขอโทษนะ" จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ ผมจูบลงไปที่หน้าผากของพรีมเบาๆ ช้าก่อนแล้วจูบซับน้ำตาให้เธอ"ฮึก ฮึก เจ็บอ่ะ จากัวร์" เสียงสะอื้นของพรีมมันทำให้ผมคิดที่จะดึงท่อนเอ็นออกมาจากร่องที่คับแน่นของพรีมแต่เพียงแค่ผมขยับออกเพียงนิดเดียวพรีมก็รีบเอาขาทั้งสองข้างของเธอมาเกี่ยวเอวผมไว้และเอื้อมมือมากอดผมไว้แน่นทันที"อ๊ะ จะ จากัวร์นายจะทำอะไร""ฉันจะเอามันออกมาเพราะเธอเจ็บไง""ตอนแรกมันก็เจ็บแต่พอนายขยับเมื่อกี๊มันไม่เจ็บแต่มัน..เสียว" พรีมบอกความรู้สึกของเธอพร้อมใบหน้าที่แดงเขินด้วยความอาย"เสียวแบบนี้หรือเปล่า" ผมลองขยับสะโพกตัวเองอีกครั้งแบบที่ทำเมื่อครู่ พรีมหน้าแดงขึ้นกว่าเดิม"อื้อออ เสียวแบบนี้แล่ะ"พรีม...ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ" เธอครางไม่หยุดเมื่อจากัวร์เริ่มขยับสะโพกกระแทกท่อนเอ็นของเขาเข้าใส่ร่องของเธอ"เสียวมั้ยบอกหน่อย""อื้มม สะ เสียว เสียวมากเลยจากัวร์" เธอบอกไปตามความจริงมันเสียวมากเสียวจนเธออยากจะตายให้ได้ความเจ็บมันก็ยังคงมีแต่ความเสียวมันมีมากกว่ายิ่งเวลาที่จากัวร์กระแทกตัวตนเข้าม

วันต่อมา....พรีม...เธอลุกไม่ขึ้นแม้ตอนนี้จะสายมากแล้วมันปวดร้าวไปหมดทั้งร่างกายภายในภายนอกเพราะโดนคนหื่นเอาแต่ใจรังแกตลอดทั้งคืนกว่าจากัวร์จะหยุดก็เกือบสว่างมันจึงไม่แปลกที่เธอจะตื่นสายขนาดนี้ ส่วนจากัวร์เขาไม่อยู่สงสัยไปอาบน้ำแอร๊ดดดดดด เสียงประตูเปิดเข้ามาพร้อมกับร่างคุ้นตาที่เป็นสาเหตุที่ทำให้เธอลุกจากัวร์เดินเข้ามาพร้อมถาดอาหารที่ส่งกลิ่มหอมฉุยถ้าเดาไม่ผิดคงจะเป็นข้าวต้มหมูของโปรดของเธอ"ตื่นแล้วเหรอครับคุณภรรยา" เธอเขินหน้าแดงทันทีเมื่อได้ยินเขาพูดคำว่าภรรยา"บ้าพูดอะไร>อะไรคือกินเยอะๆ แล้วนมจะโตเขานี่นะหื่มไม่มีใครเกินเธอกินข้าวที่เข

พรีม...หลายวันมานี้เธอรู้สึกแปลกๆ เหมือนมีคนตามมีคนมองไม่รู้ว่าเธอรู้สึกไปเองคนเดียวหรือเปล่าไม่ว่าจะไปไหนกับจากัวร์หรือกับใครจนเธอต้องปรึกษาจากัวร์เพราะไม่สบายใจ"จริงๆ นะฉันรู้สึกว่ามีคนตามตลอดเลยจากัวร์""ใครวะหรือว่าโรคจิตผู้หญิงหรือผู้ชาย""ไม่รู้เหมือนกัน""งั้นคงต้องปรึกษาพ่อกับแม่แล้วล่ะแบบนี้" จากัวร์มีสีหน้าเป็นกังวลขึ้นมาทันทีหลังจากที่เธอเล่าให้เขาฟังพอเลิกเรียนปุ๊บเรารีบขับรถกลับบ้านกันทันทีไม่แวะห้างหรือแวะไหนเหมือนเช่นทุกวัน ขณะที่เธอกำลังคิดอะไรไปเรื่อยเธอก็สังเกตว่ามีรถมอเตอไซค์ขับตามมาหลายสี่แยกแล้วจนจากัวร์ขับรถเลี้ยวเข้าซอยก็ยังขับตามมาอีก"จากัวร์มีคนขับรถตามเรามา""ห๊ะ ไหนวะ" จากัวร์มองซ้ายมองขวามองกระจกมองหลังจนเขาสังเกตได้ถึงความผิดปกติด้วยตัวเอง"ไอ้มอเตอไซค์คันนั้นเหรอท่าทางโคตรมีพิรุจมันตามหลังเราทั้งที่มันก็แซงไปได้""อื้มใช่นายคิดว่าใช่ไหม""แต่ฉันก็ยังไม่แน่ใจงั้นเดี๋ยวฉันจะลองเลี้ยวเข้าอีกซอยถ้ามันยังตามมาแปลว่าใช่แล้วล่ะ"จากนั้นจากัวร์ก็ขับรถไปอีกทางเข้าซอยนั้นออกซอยนี้รถคันนั้นก็ตามมาตลอดจนเราสองคนมั่นใจแล้วว่าโดนตามจริงๆ"เอาไงดีจากัวร์ฉันกลัว""ไม

จากัวร์..."เคทกับพี่ภัทรเราสองคนอาจจะพาน้องพรีมย้ายไปอยู่ต่างประเทศถ้าตำรวจจัดการพวกนั้นยังไม่ได้อาจจะย้ายไปอยู่ถาวรไม่กลับมาที่นี่อีก" พอได้ยินแบบนั้นทั้งพี่ทั้งพ่อทั้งแม่ก็หันมามองหน้าผมทันทีเพราะทุกคนรู้ว่าผมกับพรีมรักกันมากแค่ไหน"ไม่ไปน้องพรีมไม่ไปน้องพรีมจะอยู่ที่นี่กับจากัวร์!!! " เสียงของพรีม??เราทุกคนงหันไปที่ประตูห้องทำงานที่มีพรีมยืนน้ำตาคลออยู่ผมรีบเดินไปหาพรีมทันทีเธอโผเข้ากอดผมแน่น"น้องพรีมลูก" ลุงภัทรลุกมาหาแต่พรีมเดินมาหลบอยู่ข้างหลังของผมก้มหน้านิ่ง"พรีม..พ่อ""ฮึก ฮึก น้องพรีมเกลียดคุณพ่อ คุณพ่อเคยค้าผู้หญิงเคยค้ายาน้องพรีมรับไม่ได้ ฮือออ" พรีมพูดไปร้องไห้ไป"พ่อขอโทษนะลูก พ่อขอโทษ" ลุงภัทรพยายามที่จะเดินมาใกล้พรีมแต่เธอไม่ยอมให้ใกล้หลบอยู่ข้างหลังผมอยู่ตลอดเวลาไม่ยอมไปหาพ่อของตัวเอง พรีมร้องไห้จนตัวสั่นผมอดสงสารไม่ได้รีบกอดเธอไว้แน่นเพื่อปลอบโยนเป็นใครก็คงรับไม่ได้ที่จู่ๆ ก็มารับรู้เรื่องราวที่พ่อของตัวเองเคยทำไว้"คุณพ่ออย่าเข้ามาใกล้น้องพรีม ฮืออออ น้องพรีมเกลียดคุณพ่อน้องพรีมไม่รักคุณพ่อ""น้องพรีมทำไมลูกพูดแบบนี้ห๊ะขอโทษคุณพ่อเดี๋ยวนี้" อาเคทดุน้องพรีมด้วยคว