All Chapters of สยบหัวใจยัยตัวร้าย: Chapter 41 - Chapter 50

จากัวร์...."ว่าแต่เธออิ่มหรือยังถ้ายังฉันจะป้อนตอบแทนที่เมื่อวานเธอเช็ดตัวให้ฉัน" ที่ผมรู้เพราะเมื่อเช้าก่อนออกมาจากห้องผมเจอกะละมังเล็กๆ กับผ้าขนหนูวางอยู่ข้างเตียง"อิ่มแล้ว" พรีมตอบพร้อมหลบสายตา"งั้นก็กินยา" ผมวางถ้วยข้าวต้มแล้วหยิบยาที่แม่ผมเตรียมมายื่นให้กับพรีมเธอมองดูยาแก้ไข้สองเม็ดนั้นอย่างชั่งใจก่อนจะมองหน้าผม"มองหน้าทำไม""นายออกไปก่อนฉันจะกินยา""ทำไมต้องออกแค่กินยา เกิดฉันออกไปแล้วเธอเอายาทิ้งไม่ยอมกินล่ะ""ฉันจะเอาทิ้งทำไม""ก็เธอไม่ชอบกินยา""นาย.....จำได้เหรอ""เปล่า แม่บอก""อ่อออ" สีหน้าผิดหวังของพรีมมันทำให้ผมรู้สึกแย่อย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้สิแววตาของเธอตอนแรกที่มองผมอย่างมีความหวังเพราะคิดว่าผมจำอะไรได้บ้างแต่พอผมปฏิเสธเธอก็เศร้าในทันที"พรีม....ถ้าฉันจำเธอไม่ได้ตลอดชีวิตเธอจะทำยังไง" ผมไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ ถึงถามคำถามนั้นกับคนตรงหน้า"ตลอดชีวิตเหรอ...ก็ไม่เป็นไรเพราะไม่ว่านายจะจำฉันได้หรือไม่ได้อะไรอะไรมันก็คงไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกแล้วล่ะ""เพราะโนล่าหรือเปล่า""อื้มมม""แล้วเธออยากให้ฉันกลับมาจำเธอได้หรือเปล่า""ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ที่นายยังไม่มีโนล่าฉันภาวนาตลอดข

จากัวร์..."ผมขอตัวก่อนนะครับรู้สึกปวดหัว" ผมขี้เกียจนั่งฟังพี่สาวทั้งสองคนบ่นก็เลยเดินกลับขึ้นมาบนห้องก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาแล้วหาเบอร์ของพรีมที่ผมมั่นใจว่าผมต้องมีเบอร์ของเธอยู่ในเครื่องแต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอหรือผมจะเมมเป็นชื่ออื่น แล้วชื่ออื่นที่ว่ามันชื่ออะไรล่ะ ผมเลยมานั่งไล่รายชื่อในมือถือที่มีหลายสิบเบอร์จนมาสะดุดกับชื่อๆ นึงที่ผมเมมไว้ เมียจ๋า ผมไม่แน่ใจว่าจะใช่เบอร์ของพรีมหรือเปล่าผมก็เลยลองกดโทรออกตู๊ดดด ตู๊ดดด"................" กดรับแต่ไม่พูด"ฮะ..ฮัลโหลนั่นเธอหรือเปล่าพรีม"("....อื้มมม นายมีอะไร")"เอ่ออออ..คือฉัน"("พรีมเร็วหิวแล้ว") เสียงของใครบางคนดังแทรกเข้ามาในสายขณะที่เรากำลังคุยกัน"เสียงใครตะโกนเรียกเธอ"("เอ่ออ..นิวตั้นน่ะ ว่าแต่นายโทรมามีอะไรหรือเปล่า")"เปล่า..คือฉันเห็นว่าชื่อที่เมมไว้มันแปลกๆ ก็เลยลองโทรดู"("อื้มมมม")"เอ่อออ..แล้วนี่เธอจะกลับกี่โมง"("น่าจะไม่เกินสี่ทุ่มน่ะ"/พรีมเร็วดิวะมัวแต่คุยกับกิ๊กหรือไงฉันหิวแล้วนะเว้ยเดินหาห้องกับเธอตั้งแต่บ่ายจนตอนนี้มันสามทุ่มกว่าจะสี่ทุ่มแล้วเดินจนขาลากหิวก็หิวยังจะมาโอ้เอ้ยืนคุยอยู่อีก/อื้มมมโทษทีนิวตั้น.....จ

จากัวร์..."โนล่าไปใส่เสื้อผ้า""ไม่ใส่!!! โนล่าทำขนาดนี้แล้วพี่ยังจะปฏิเสธอีกเหรอคะ โนล่าอยากเป็นของพี่อยากเป็นเมียพี่อยากให้พี่เอา พี่จากัวร์โนล่ารักพี่นะคะรักมาก" โนล่าเดินมายืนอยู่ตรงข้างหน้าของผมเธอเงยหน้าขึ้นมามองผมเราสองสบตากันผมมองเธอแค่ระดับสายตาไม่มองลงต่ำไปกว่านั้นเพราะรู้ว่าตอนนี้โนล่าไม่ได้ใส่อะไรเลย"พี่ดูสิคะพี่มองโนล่าสิว่าโนล่าสวยขนาดไหน พี่เอามือมาจับดู" โนล่าพยายามที่จะดึงมือของผมไปสัมผัสร่างกายของเธอแต่ผมสะบัดมือของเธอออกพร้อมกับสายตาที่ผมไม่คิดว่าจะต้องใช้กับคนตรงหน้า"พี่ทำไมมองโนล่าแบบนั้น" สายตาที่ผมมองโนล่าคือสายตารังเกียจ ผมรังเกรียจการกระทำของเธอ ผมไม่คิดว่าโนล่าจะกล้าได้ขนาดนี้"พี่ว่าพี่กลับเองดีกว่าส่วนโนล่าก็อยู่นี่แล่ะอยู่สงบจิตสงบใจแล้วทบทวนการกระของตัวเองพรุ่งนี้พี่จะให้รถโรงแรมไปส่งที่บ้าน" พูดกับคนตรงหน้าที่เอาแต่ร้องไห้เพราะผมไม่ยอมทำในสิ่งที่เธอต้องการก่อนจะเดินผ่านหน้าเธอไปผมเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่หล่นที่พื้นขึ้นมาแล้วยื่นให้กับคนตรงหน้าด้วยสายตาที่ไม่รู้สึกอะไร"ฮืออออ ฮือออออ พี่จากัวร์ อย่าทิ้งโนล่าแบบนี้ ฮือออ" โนล่าพยายามที่จะรั้งผมเอาไว้แต่

จากัวร์...ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ หลังจากที่ผมออกมาจากห้องผมได้โทรไปหาซีโน่เพื่อให้มันรู้ว่าตอนนี้โนล่าอยู่ที่ไหนและบอกทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้มันฟังตอนแรกผมคิดว่ามันจะโกรธที่ผมทิ้งน้องมันไว้ที่นั่นคนเดียวแต่เปล่าเลยครับมันกลับขอบคุณที่ผมทำแบบนั้น ก่อนที่มันจะเล่าทุกอย่างให้ผมฟัง มันเล่าว่าก่อนที่โนล่าจะกลับมาอยู่ที่ไทยเธออยู่กับญาตฝั่งพ่อที่เมืองนอกตั้งแต่เด็กเพราะทางนั้นไม่มีลูกก็เลยขอโนล่าไปเลี้ยงดู ทางนั้นตามใจโนล่าทุกอย่างอยากได้อะไรอยากทำอะไรห็ไม่เคยขัดใจจนมาวันนึงโนล่าเดินเข้าบ้านมาพร้อมกับเด็กผู้ชายที่อายุไล่เลี่ยกับเธอเธอบอกว่าผู้ชายคนนี้คือแฟนของเธอเธอจะพาเขามาอยู่ที่นี่ด้วยกันซึ่งตอนนั้นทางฝั่งโน้นไม่กล้าที่จะบอกแม่กับพ่อไอ้โน่เพราะกลัวว่าจะมาพาโนล่ากลับไทยก็เลยยอมให้โนล่าพาผู้ชายคนนั้นมาอยู่ด้วยซึ่งในตอนนั้นโนล่ายังอายุแค่14ปีเท่านั้น จนมาวันนึงก็เกิดเรื่องขึ้นกับโนล่าเธอแอบหนีออกไปเที่ยวงานวันเกิดเพื่อนกับแฟนของเธอโดยที่คนที่บ้านไม่มีใครรู้ ในงานมีทั้งเหล้ายาสารพัดแฟนของเธอบอกให้เธอลองและโนล่าก็ได้ลองเธอลองทุกอย่างจนควบคุมสติตัวเองไม่อยู่และในที่สุดเรื่องเลวร้ายก็เกิดขึ้นเมื

เช้าวันต่อมา..."พรีมมม" เสียงครางกระเส่าของคนที่นอนอยู่ข้างๆทำให้เธอต้องตื่นด้วยความอ่อนเพลียก่อนจะหันไปมองหน้าแล้วถาม"อะไรจากัวร์""ฉันปวด" จากัวร์ทำหน้าตาเจ็บปวดจริงจังมาก แล้วเขาเป็นอะไรเมื่อคืนก็ยังดีๆอยู่หรือเขาปวดหัว""ปวดอะไร ปวดหัวหรือเปล่าแล้ว...""ปวดตรงนี้ ช่วยหน่อย" เธอพูดยังไม่ทันจบจากัวร์ก็มาจับมือเธอมุดเข้าไปในผ้าห่มแล้วให้เธอจับตรงส่วนนั้นของเขาที่มันอุ่นๆแข็งๆและที่ทำให้เธอจับมันได้โดยง่ายก็เพราะเราสองคนยังไม่มีใครได้ใส่เสื้อผ้าอะไรเลยเพราะหลังจากที่เรามีอะไรกันเสร็จต่างคนต่างเหนื่อยหลับกันไปทั้งแบบนั้น"นะนะช่วยหน่อยมันปวดจนลุกไม่ไหว"เธอมองหน้าเจ้าเล่ห์ของจากัวร์ที่แปรเปลี่ยนความเจ็บปวดเป็นความหื่นถ้าไม่บอกว่าความจำเสื่อมเธอคิดว่าจากัวร์คนเดิมกลับมาแล้ว"จะให้ช่วยยังไง"เธอไม่รู้ว่าเขาจะให้เธอช่วยด้วยอะไรมือหรือ....ปาก"ช่วยทำให้มันสงบทีด้วยตรงนี้ของเธอ" จากัวร์เอามืออีกข้างมาลูบไล้น้องสาวของเธออย่างช้าๆจนเธอต้องรีบปัดมือเขาออกเพราะกลัวตัวเองจะเกิดอารมณ์ตามเขาไปอีกคน"ไม่เอาแล้วนะไม่ไหวเมื่อคืนนายก็ทำทั้งคืนจนฉันปวดไปหมดทั้งตัวแล้ว""งั้นก็นอนเฉยๆเดี๋ยวทำเองโอเคนะ"