Lahat ng Kabanata ng สยบหัวใจยัยตัวร้าย: Kabanata 1 - Kabanata 10

หนึ่งปีก่อน" คิมูจิ""อ๊ะ อ๊ะ อิไต้ อิไต้"">//เธอกับคนข้างๆกำลังอึ้งและตื่นตกใจกับภาพที่ปรากฏอยู่หน้าจอคอม มันคือหนังประเภทนึงที่เธอกับเขาดันไปเปิดเจอเข้าโดยบังเอิญอย่างไม่ได้ตั้งใจ"อื้มมหืมมมม นมแม่งโคตรใหญ่ แจ่มว่ะ" คนข้างๆก็มีอาการไม่แตกต่างไปจากเธอสักเท่าไหร่เขามองจอตาไม่กะพริบเลย"ทำไมผู้หญิงต้องเอาอันนั้นเข้าปากด้วยอ่ะนายรู้มั้ยจากัวร์""ไม่รู้" ตอบแบบไม่ได้ใส่ใจที่จะตอบเพราะเอาแต่จ้องหน้าจอเอ๊ะ?? ดูนั่นสิมีน้ำพุ่งออกมาด้วยเหมือนนมโยเกิร์ตที่เราชอบกินเลย""โหเต็มหน้าเลยว่ะ เจ๋งไปเลย""ทำไมผู้หญิงถึงกินน้ำนั่นล่ะ""ไม่รู้ดิ อร่อยก็ได้มั้ง""อร่อย?? ""อืมฮึ"'นายจะมีน้ำนมโยเกิร์ตออกมาแบบนั้นมั้ยอ่ะจากัวร์""ผู้ชายคนนั้นมีฉันก็ต้องดิ เพราะฉันก็มีไอ้นั่นเหมือนกัน""เหรอออ""ทำไมอยากลองกิน?? ""ก็อยากรู้ว่ามันจะอร่อยจริงมั้ย""อยากกินป่ะล่ะจะให้กิน"สิบนาทีต่อมา...เธอตัดสินใจจับเจ้าตัวปะหลาดอันใหญ่เข้าสู่โพรงปากซึ่งมันคับแน่นไปทั้งปากจนเธอหายใจแทบไม่ออกอ๊อก อ๊อก อ๊อก"ซี๊ดดด มันแปลกๆว่ะพรีม ซี๊ดดด อ่าาส์"บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ"โอ๊ยยย มันเสียวหัว อ่าาาส์""อ๊ะไอ่อ้ามอะออกอา"

จากัวร์...เมื่อปีก่อนผมถูกเฮียลีโอขอร้องให้เอาของขวัญวันเกิดอายุครบ16ปีไปให้ยัยพรีมที่บ้านซึ่งมันก็เป็นผมมาตลอดสามปีที่ผ่านมาตั้งแต่เฮียมันไปเรียนต่อต่างประเทศ ที่เฮียมันจะส่งของขวัญมาให้แล้วให้ผมเอาไปให้ยัยพรีมถามว่าทำไมเฮียถึงไม่ให้เจ๊แสนดีแสนรักเอาไปให้นั่นเป็นเพราะสองคนนั้นไม่ค่อยถูกกับพรีมเท่าไหร่เจอหน้ากันก็จะชอบทะเลาะกันประจำตั้งแต่เด็กยันโตพูดตรงๆ เลยนะยัยพรีมน่ะนิสัยไม่ค่อยดีมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วครับคือนิสัยลูกสาวคนเดียวที่โดนพ่อแม่ตามใจนิสัยก็เลยเสียชอบเอาแต่ใจตัวเองใครขัดใจอะไรไม่ได้เลยชอบฟ้องพ่อฟ้องแม่หาว่าคนนั้นแกล้งคนนี่รังแก เจ๊ทั้งสองคนของผมเลยไม่ชอบไปเล่นด้วยแล้วอีกอย่างนะยัยพรีมน่ะเมื่อก่อนติดเฮียของผมมากถ้าช่วงไหนพ่อกับแม่พาเราทั้งหมดไปเยี่ยมตายายซึ่งอยู่ต่างจังหวัดยัยพรีมก็จะมาหาที่บ้านทันทีถ้ารู้ว่าครอบครัวผมจะไปถึงวันไหนวันนั้นก็จะมานั่งรอตั้งแต่เช้าเลยล่ะพอพวกเรามาถึงแทนที่ทุกคนจะเจอตาเจอยายก่อนไม่หรอกครับเจอยัยตัวร้ายนี่คนแรกเลยที่นั่งรออยู่หน้าบ้านพอเฮียผมลงรถปุ๊บยัยพรีมก็จะวิ่งมากระโดดกอดคอหอมแก้มทันทีแล้วไม่เข้าใจว่ายัยนี่มีอะไรดีเฮียผมถึงรักและเอ็นดูยัยนี่

จากัวร์..."โอ๊ย เขิน เขิน โอปป้าทำไมน่ารักขนาดนี้นะ น่ารักเหมือนพี่ลีโอเลย" ผมชักจะหมดความอดทนกับยัยนี่แล้วนะนั่งสอนมาชั่วโมงนึงละความรู้ไม่ได้เข้าหัวเลยเหมือนผมมาสีซอให้ความฟังเพราะยัยนี่ไม่สนใจอะไรนอกจากเปิดดูซีรี่ย์พอขู่จะฟ้องน้าเคทก็หันมาสนใจแว๊บนึง แค่แว๊บเดียวจริงๆ ครับก็กลับไปสนใจซีรีย์นั่นต่อ ภาษาไทยยังฟังไม่เข้าใจกระแดะไปฟังไปดูซีีรี่ย์เกาหลี ผมก้มลงไปด้านล่างแล้วเอามือดึงปลั๊กคอมออกยัยนั่นหันมาตะหวาดใส่ผมเสียงแข็งเลย"นี่!!! นายไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้นะไอ้จากัวร์""โห ขึ้นไอ้ขึ้นอี เดี๋ยวฉันจะฟ้องน้าเคท..น้าเคท!!! " ผมกำลังจะตะโกนออกไปแต่ยัยพรีมรีบเอามือปิดปากผมไว้ถึงยัยนี่จะเอาแต่ใจเพราะโดนลุงภัทรตามใจแต่ยัยนี่ก็ยังมีความกลัวน้าเคทอยู่หน่อยนึง"นายจะตะโกนเรียกแม่ฉันทำไมห๊ะ" ผมยักไหล่ไม่สนใจก่อนจะหยิบหนังสืออีกเล่มขึ้นมาแล้วเปิดเนื้อหาที่จะสอนยัยนี่"อะดูนี่ เดี๋ยวฉันจะสอนให้เธอลองคำนวน..""ไม่ต้องมาสอนฉันไม่อยากเรียนตอนนี้ฉันไม่มีสมาธิเวลานี้มันเป็นเวลาที่ฉันต้องดูโอปป้า""โอปป้งโอปป้าบ้าบออะไรของเธอมันช่วยเธอให้สอบผ่านหรือเปล่าห๊ะ""อย่ามาเรียกโอปป้าว่ามันนะ!!! ""ฉันพอใจจะ

จากัวร์..ตึ๊ดดดดดดดดด ตึ๊ดดดดดดดดด ผมกดรับสายทันทีเมื่อรู้ว่าเป็นใครที่โทรมา"สวัสดีครับว่าที่คู่หมั้น" ผมพูดเสียงหวานใส่คนในสายแต่เหมือนเธอกำลังโมโหอารมณ์ไม่ดีซึ่งผมก็รู้ว่ามันเป็นเพราะอะไร"ไอ้จากัวร์!!! ""พูดกับว่าที่คู่หมั้นให้มันดีๆ หน่อย""หุบปากไปเลยนะ ยังไงๆ ฉันก็ไม่ยอมหมั้นกับนายแน่""แล้วคิดว่าฉันอยากหมั้นกับเธอนักหรือไงวะ""ก็แล้วทำไมนายไม่ปฏิเสธพ่อแม่นายไปล่ะว่าไม่อยากหมั้นกับฉันน่ะห๊ะ""แล้วเธอทำไมไม่พูดอ่ะ มีปากก็พูดสิหรือมีไว้...อมอย่างเดียว""กรี๊ดดดดดด!!!!! "ผมรีบดึงมือถือออกจากหูแทบไม่ทัน"พูดความจริงจะกรี๊ดทำไมครับ...เมีย""ฉันเกลียดนายจริงๆ เลยไอ้จากัวร์""เธอคิดว่าฉันรักเธองั้นสิ ถ้าเธอไม่อยากจะหมั้นกับฉันเธอควรจะเป็นคนพูดเพราะเธอเป็นผู้หญิงจะให้ฉันเป็นผู้ชายจะให้พูดคงไม่ดี"""แต่ฉันไม่อยากหมั้นกับนายอ่ะ"เสียงเหมือนคนจะร้องไห้ ครั้งนี้ผมมั่นใจว่าคนปลายสายร้องไห้จริงๆ ไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำเหมือนที่เคยผมรู้ว่าเธอไม่ได้รักผมหัวใจเธอมีแค่พี่ชายผมเท่านั้น ถึงแม้เราสองคนจะเคยมีอะไรลึกซึ้งกันมาก่อนแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ยัยพรีมเปลี่ยนความรู้สึกจากพี่ลีโอไปได้"ฉันรักพี่ลีโ

ภัทร..."ลูกต้องย้ายไปอยู่บ้านจากัวร์หลังปิดเทอมเข้าใจไหม" ผมพยายามที่จะเกลี้ยกล่อมน้องพรีมแม้จะรู้ว่ามันเป็นเรื่องยากก็ตาม"ไม่เข้าใจ ทำไมต้องไปอยู่ที่นั่นน้องพรีมไม่อยากไปอยู่ที่นั่น""แต่ลูกต้องไป" ผมถอหายใจอย่างยากลำบากเพราะไม่รู้จะพูดจะอธิบายยังไงจะบอกความจริงก็ไม่ได้เพราะน้องพรีมไม่เคยรู้เรื่องราวในอดีตของผมว่าเคยทำชั่วทำเลวอะไรมาบ้าง"พ่อไม่รักน้องพรีม ฮึก ฮึก""พ่อกับแม่รักลูกที่สุดที่พ่อกับแม่ทำไปก็เพื่อลูกขอให้ลูกรู้แค่นี้ ส่วนเรื่องเรียนเดี๋ยวแม่เค้าจะไปจัดการให้""จัดการให้?? หมายความว่ายังไงคะ""น้องพรีมต้องย้ายไปเรียนโรงเรียนเดียวกับจากัวร์ลูก" เคทบอกกับน้องพรีมที่ยังเอาแต่ร้องห่มร้องไห้"ไม่เอาไม่ย้าย ฮือออ พ่อกับแม่ไม่รักน้องพรีมแล้วใช่มั้ยถึงไล่ให้น้องพรีมไปอยู่กับคนอื่น ฮือออ""แม่กับพ่อรักหนูนะลูกรักสุดหัวใจเลย" เคทน้ำตาซึมเพราะเธอเองก็ไม่อยากห่างจากลูก เราอยู่ด้วยกันสามคนพ่อแม่ลูกมาตลอดไม่เคยแยกจากกันไปไหนเลยแม้แต่วันเดียว"รักแล้วทำไมต้องไล่น้องพรีมไปด้วยล่ะ ฮึก ฮึก ฮึก" ผมมองหน้าลูกที่ร้องไห้ตัวโยนกอดแม่ของตัวเองแน่นด้วยความเสียใจ ผมผิดเองที่ไม่ได้ให้เวลาแกเลยทั้