All Chapters of พ่ายรักแฟนเก่า: Chapter 41 - Chapter 50

ผ้าแพร...เช้าวันต่อมา...วันนี้ฉันตื่นมาแต่เพราะต้องรีบออกไปซื้อมาคุมมากินถึงจะแพ้ยังไงฉันก็ต้องกินเพราะไม่อย่างนั้น...ฉันอาจจะท้องก็ได้แม้ว่าเขาจะปล่อยแค่ครั้งเดียว แต่พอมาถึงร้านขายยาฉันก็ไม่กล้าเดินเข้าไปฉันยอมรับว่าฉันอายแต่ถ้าฉันไม่ซื้อมันก็อาจจะเป็นปัญหาตามมาทีหลังยิ่งพอคิดถึงคำพูดของเขาเมื่อคืนที่บอกว่าถ้าฉันท้องเขาจะไม่รับผิดชอบฉันก็ต้องข่มความอายแล้วก็เดินเข้าไปในร้าน"ต้องการยาอะไรคะ" พี่เภสัชถามฉันด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม"เอ่อ คือ เอ่อคือ""คะ??""ยาคุม...ฉุกเฉินค่ะ" ฉันข่มความอายกำมือตัวเองแน่นกลั้นใจพูดออกไปถึงยาที่ต้องการซื้อ"ยาคุมฉุกเฉิน ขอโทษนะคะไม่ทราบว่าเคยทานมันมาก่อนมั้ยคะ"เอ่อ ค่ะเคยทานเมื่อสองอาทิตย์ก่อนค่ะ" แม้จะไม่อยากพูดแต่ก็ต้องพูด"ที่ถามเพราะว่ายาคุมฉุกเฉินเป็นยาอันตรายทานบ่อยๆอาจจะเพิ่มโอกาสการเป็นมะเร็งปากมดลูกมะเร็งเต้านม ถ้าเป็นไปได้หมอแนะในให้ใช้เป็นยาคุมแบบรายเดือนและให้แฟนของคุณสวมถุงยางอนามัยเพื่อป้องกันการตั้งครรภ์ถ้ายังไม่พร้อมจะมีลูกเพราะมันคงดีกว่าที่คุณมาซื้อยาคุมฉุกเฉินทานแบบนี้แล้วอีกอย่างนะคะการทานยาคุมฉุกเฉินบ่อยๆมันทำให้ประสิทธิภาพของยาลดลงส

"แพรท้อง ท้องได้สี่สัปดาห์แล้ว""แพรท้อง..จริงๆเหรอคะพี่ไม่ได้แกล้งให้แพรตกใจใช่ไหม""จะแกล้งให้ได้อะไรแพรท้องจริงๆ คุณหมอบอกอีกว่าให้แพรพักผ่อนเยอะๆเพราะร่างกายแพรอ่อนแอ นี่ก็เพิ่งให้น้ำเกลือไป" พอได้ยินได้ฟังคำยืนยันว่าฉันท้องจริงฉันฉันก็ทำอะไรไม่ถูก ฉันจะทำยังไงต่อไปดีชีวิตต่อไปของฉันจะไปทางไหนฉันเอามือลูกท้องตัวเองเบาๆ"พ่อของเด็กคือไอ้คินใช่มั้ยแพร""พี่พีท""คินท้องกับมันใช่ไหม""........" ความเงียบของฉันมันคงจะเป็นคำตอบที่ดีที่สุด"พี่จะโทรบอกมัน""อย่าเพิ่งค่ะแพรขอร้อง""ทำไมหรือกลัวว่ามันจะไม่รับผิดชอบพี่จะได้ไปจัดการมันให้สลบคาตีน""ไม่ใช่ค่ะ คือ..คือแพรขอตั้งสติก่อนแล้วแพรจะบอกกับคินเอง" ฉันโกหกพี่วิชเพราะฉันรู้ว่าคินไม่มีทางรับผิดชอบลูกอยู่แล้วเขาแสดงออกอย่าชัดเจนตั้งแต่แรกที่เรามีอะไรกันแล้วว่าเขาจะไม่รับผิดชอบเพราะไม่งั้นเขาคงไม่ให้ฉันกินยาคุมหรอกไหนจะคำพูดของเขาคืนนั้นอีกตอนนี้ฉันกลับมาบ้านแล้วโดยมีพี่พีทกับพี่วิชมาส่งแล้วก็อยู่คุยกับคุณป้าถึงสาเหตุที่มาส่งฉันดึกขนาดนี้แต่ไม่ไ่ด้เล่าเรื่องที่ฉันท้องเพราะฉันขอร้องพี่พีทกับพี่วิชว่าจะเป็นคนพูดเองหลังจากเดินออกมาส่งพี่พี

"ดีแล้วพี่จะได้หายห่วง ที่พี่โทรมาหาเราเพราะพี่มีข่าวดีแล้วก็ข่าวร้ายจะบอกเรา เราอยากฟังข่าวไหนก่อนดีหรือร้าย""ขอข่าวร้ายก่อนก็ได้ค่ะข่าวดีไว้ทีหลัง""ข่าวร้ายก็คือต่อไปพี่กับไอ้วิชคงไม่ได้มาเจอเราอีกแล้วนะ" "พี่พีทหมายความว่ายังไงคะพี่จะทิ้งแพรไปไหนอีก" แค่ได้ยินว่าพี่พีทจะไม่มาเจอฉันอีกแล้วฉันก็เริ่มใจเสีย"พี่กับวิชเราจะย้ายไปอยู่สวีเดนด้วยกัน""ทำไมล่ะคะ หรือว่าพ่อแม่พี่กับพี่วิชท่านไม่ยอมรับเรื่องของพวกพี่พวกพี่ก็เลยจะพากันไปย้ายอยู่ต่างประเทศ""เปล่าหรอกแพรพ่อแม่พี่กับพ่อแม่ไอ้วิชเค้ายอมรับเรื่องของพวกพี่ คือเมื่อวานหลังจากไปส่งเราแล้วพี่กับไอ้วิชก็ตัดสินใจนัดพ่อกับแม่มาคุยตอนแรกท่านก็ตกใจนะที่รู้ว่าพี่กับวิชเรารักกัน แต่ท่านก็ไม่ได้ว่าอะไรมากแต่ขอแค่พี่กับวิชห้ามทำอะไรโจ้งแจ้งว่าคบกันแล้วก็ขอให้เก็บเรื่องนี้เป็นความลับห้ามให้คนอื่นรู้เพราะมันมีอาจผลกระทบกับธุรกิจของทั้งสองครอบครัวซึ่งพี่กับวิชก็เข้าใจพวกท่านนะเพราะคนส่วนน้อยที่จะยอมรับเรื่องแบบนี้ได้ แต่พี่ก็ดีใจที่พ่อแม่พี่กับไอ้วิชเข้าใจ พวกพี่ก็เลยตัดสินใจกันว่าถ้าอยู่ที่นี่แล้วไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันได้พี่กับไอ้วิชก็

สองเดือนต่อมา..."วันนี้รับอะไรดีคะคุณยาย^^""แล้วมีอะไรบ้างหนูบอกยายทียายตาไม่ค่อยดี""มีหลายอย่างเลยค่ะ แพนงไก่ ไข่พะโล้ ผัดผักรวมหมู อ้อมีปลาทอดด้วยนะคะ""งั้นเอามาอย่างละถุงนะยายจะเอาไปถวายพระ""ได้ค่ะ ใส่ปิ่นโตเหมือนเดิมนะคะ""จ้ะ" ฉันรับปิ่นโตจากคุณยายมาแล้วจัดการตักอาหารใส่ลงไปจนครบ"นี่ค่ะคุณยาย""เท่าไหร่ลูก""ทั้งหมดหนูคิดหนึ่งร้อยบาทค่ะ""อะไรกันกับข้าวตั้งหลายอย่างคิดแค่ร้อยเดียวแบบนี้จะได้กำไรเรอะ""ก็พอได้ค่ะ""เรานี่นะไม่ลดก็แถมตลอด ว่าแต่นี่ท้องได้กี่เดือนแล้วนะ""สามเดือนแล้วค่ะ" ฉันตอบคุณยายพร้อมกับเอามือลูบท้องตัวเองเบาๆตอนนี้ท้องฉันโตขึ้นมากกว่าแต่ก่อนนิดหน่อยอาจจะเป็นเพราะฉันตัวเล็กก็เลยดูไม่ค่อยออกแต่คุณยายแกรู้เพราะแกมาซื้ออาหารที่ร้านประจำแกเป็นลูกค้าประจำของฉันยิ่งถ้าเป็นวันพระแกจะมาเหมาอาหารไปเลี้ยงเพลหมดเลยฉันมาอยู่ที่นี่ได้สองเดือนแล้วและฉันก็คิดไม่ผิดที่มาเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่นี่เพราะที่นี่เงียบสงบอย่างที่ฉันคิดไว้ผู้คนที่นี่ก็ใจดีมากๆ ฉันเปิดร้านขายข้าวแกงอยู่หน้าบ้านเช่าแล้วก็โชคดีที่บ้านหลังนี้อยู่ติดถนนทำให้ฉันสามารถค้าขายได้ตอนแรกก็ขายได้บ้างไม่ได้บ้า

ผ้าแพร....วันนี้ฉันหยุดร้านเพราะต้องมาหาคุณหมอตามวันนัดยิ่งอายุครรภ์เยอะการมาพบคุณหมอก็บ่อยขึ้นเพื่อดูพัฒนาการของลูกในท้อง ตอนนี้ฉันท้องได้เกือบห้าเดือนแล้วคุณหมอบอกแกแข็งแรงสมบูรณ์ดีแต่ฉันไม่รู้หรอกนะว่าลูกเป็นเด็กผู้หญิงหรือผู้ชายเพราะฉันไม่ได้อัลตราซาวด์เพราะต้องเสียค่าใช้จ่ายเยอะฉันขอเก็บเงินไว้ให้ลูกดีกว่าเพราะไม่ว่าแกจะเป็นเด็กผู้หญิงหรือเด็กผู้ชายฉันก็รักทั้งนั้นเพราะแกคือเลือดเนื้อเชื้อไขของฉันคือสิ่งมีค่าที่สุดในชีวิตของฉันคือของขวัญที่พระเจ้าส่งมาให้ฉัน ทำให้ฉันรู้ว่าชีวิตที่เคยมองว่าไร้ค่าของฉันต่อไปนี้ควรจะอยู่เพื่อใครหลังจากตรวจเสร็จฉันก็ไปนั่งรอรับยาบำรุงครรภ์จากนั้นก็นั่งรถสองแถวมาลงที่ตลาดสดใกล้บ้านเพื่อสั่งของแล้วให้ทางร้านเอาไปส่งเพราะตอนนี้ฉันมาเดินจ่ายตลาดเองไม่ไหวเพราะคุณหมอสั่งห้ามยกของหนัก จากนั้นฉันก็เดินกลับบ้านพร้อมผลไม้สดที่ฉันจะต้องทานทุกวัน"เห้อเหนื่อยจังเลย" ฉันบ่นกับตัวเองหลังจากที่เข้ามานั่งในบ้านฉันเอามือลูบท้องนูนๆของตัวเองอย่างมีความสุขตุบ ตุบ "โอ๊ะ" ฉันอุทานออกมาเมื่อรับรู้ถึงการดิ้นของลูกช่วงนี้แกจะดิ้นบ่อยมาก"หนูแข็งแรงดีใช่มั้ยคะถึงถีบแม่แร