Unstoppable Desire (Road to Happiness)Book 2 のすべてのチャプター: チャプター 131 - チャプター 140

George’s POV“Ey, Nick, are you okay? What happened?” tanong ko, kita kong tila nag-aapoy siya sa galit. Hindi niya ako pinansin. Diretso siyang naglakad palayo sa villa, mabilis, mabigat ang bawat hakbang.“Where are you going? Balik ka agad, ha? Nakahanda na ang dinner!” sigaw ko. Madilim na, at hindi maganda kung magpaiwan siya. Pero ni hindi man lang siya lumingon.Napailing ako. Kanina pa ako halos magmakaawa sa kanya dahil nagalit siya sa biro ko. Akala ko okay na kami, pero ngayon, heto na naman, nakakunot, hindi maipinta ang mukha. Sino na naman kaya ang kaaway niya? bulong ko sa sarili.Paglapit ko sa villa, nakita kong nag-uusap nang seryoso sina Sage at Audrey. At doon ko biglang naunawaan kung bakit ganoon ang mukha ni Nick kanina.Tinitigan ko si Sage. Somehow, I know, he’s a mysterious man. Maraming tinatago, ramdam ko. Pero hindi ako ganoon kadaling kalimutan ang utang na loob. Sa loob ng limang taon na nasa piling ni Sage si Audrey, nakita ko kung paano siya naging mas

Audrey’s POVPagkatapos ng isang masaya at masarap na hapunan, nagpatuloy kami sa inuman malapit sa dagat. Ang mga bata ay bumalik na sa villa para maligo at maglaro, hindi rin kame nag-alala dahil may bantay naman sila.Lumipat kami sa nakahandang upuan, isang malambot na puting sofa na nakapuwesto sa gitna ng buhanginan, napapalibutan ng apat na poste na siyang may hawak ng mga puting kurtina na nagsisilbing bubong. Nakapalibot dito ang mga parol at kandilang nagbibigay ng malambing na liwanag. Sa harapan namin ay ang dagat na tahimik na nakahimlay, pinapaganda ng kalmadong langit na puno ng kumikislap na bituin.Hindi ko pa rin maiwasang mapaluha habang pinagmamasdan sina Scarlett at George. Kita ko sa kanilang mga mata ang tunay na kaligayahan. Masaya ako para sa kanila, alam ko ang bigat ng pinagdaanan nila, at ngayon, nararapat lamang na matamasa nila ang ganitong saya.“Kailan ang plano niyong grand wedding?” tanong ko, sabay ngiti.Nagkatinginan pa sila bago sumagot. May bakas

Nick’s POV“Audrey… don’t do this to me. Baka hindi ko na mapigilan ang sarili ko,” bulong ko sa isip habang nakatitig sa kanyang mamula-mulang labi. Ang mga mata niya’y parang nag-aanyaya, at bawat hinga ko’y parang apoy na unti-unting nilalamon ang aking katauhan.“God… how I wanted to kiss and taste her sweet, kissable lips again…” I can feel her hot breath.Pero imbes na saya, selos ang kumakain sa akin. Gusto ko siyang parusahan dahil ininom niya ang alak ni Sage. Sa bawat lagok niya, pakiramdam ko’y parang hinahalikan na rin niya si Sage. Ang selos ay parang matalim na kutsilyo na paulit-ulit na inuukit ang dibdib ko. Them being intimate in front of me feels like they’re stabbing me with countless thorns. Sumasakit ang mata ko kapag napapadako sa kanila.Ang mas masakit pa, kahit bumabalik na ang kanyang mga alaala, pinili pa rin niyang ngumiti kay Sage. Pinatawad niya. Ang hirap tanggapin. At ngayon, eto siya, sinusubok kung hanggang saan ko kayang magpigil.Bigla siyang napa-

Audrey’s POVPagmulat ko ng aking mata, una kong napansin ang kakaibang disenyo ng kwarto. Hindi ito ang akin… pero parang kahawig. Mas madilim ang kulay, mas masculine ang vibe.“Shit…” napahawak ako sa ulo ko nang maramdaman kong nahihilo ako. “What happened? Saan ako?” bulong ko sa sarili.Paglingon ko, doon ko lang napansin, nakabathrobe ako.“Shit! Bakit ako nakabathrobe?… bakit ako hubad?!” mabilis kong hinila ang tela at tinakpan ang aking sarili.At parang kidlat na dumaan sa isip ko ang mga alaala kagabi, si Nick at ako, ang halikan, at ang sobrang childish kong galaw.“Shit… shit, nakakahiya!” bulong ko habang halos magtatalon sa kama sa hiya.“Wait…” napatigil ako. “We kissed? Then…” napakunot ang noo ko. Blanko. Hindi ko na maalala ang sumunod.“Damn… may nangyari ba sa amin ni Nick?!” halos mabaliw akong kausap ang sarili ko.Nilingon ko ang mesa at nakita ang isang note:“Please drink this when you wake up. I needed to go with Dylan sa snorkeling. Also, I asked Scarlet

Nick’s POVIlang araw na ang lumipas mula nang makauwi kami galing bakasyon, ngunit hanggang ngayon, hindi ko pa rin makalimutan ang mga nangyari doon. Lagi ko iyong napapanaginipan, at madalas akong nagigising sa madaling araw na bitin.“Damn, this is getting harder…” bulong ko habang nililinis ang aking katawan matapos pasayahin ang sarili. Mas lalo lang akong nananabik kay Audrey. Para akong adik na laging hinahanap-hanap ang kanyang amoy, ang kanyang presensya.Hindi na ako muling nakatulog, kaya lumabas ako ng kwarto. Kumuha ako ng baso ng tubig at tumingin sa tahimik na kalsada. Ilang sasakyan lang ang dumadaan.“Sinadya talaga akong iwasan ni Audrey buong bakasyon. Para akong isang sakit na ayaw niyang mahawaan. At tuwing magtatama ang aming mga mata, lagi siyang umiiwas…”I tried to find a way to talk to her, but she always managed to slip away.“Haay…” Malungkot akong napatingin sa dilim ng kalangitan. “Jessica… I miss you so much,” mahina kong bulong.Bago ako muling nahiga