Lahat ng Kabanata ng ลวงรักร้ายนายเย็นชา: Kabanata 11 - Kabanata 20

ภูมิ...."มโนเก่งชิบหาย""ไม่เชื่อเรามาลองดูกันไหมล่าถ้าพี่กล้า^^" ยัยเอมิทำให้เส้นเลือดในสมองผมเต้นตุบๆ ผมรีบขึ้นรถแล้วขับออกมาทันทีโดยไม่หันไปสนใจยัยเอมิที่ยืนโบกมือบ๊ายๆ ให้ผมรีบขับรถกลับมาบ้านในทันทีเพื่อถามพ่อเรื่องเลขาส่วนตัว"กลับมาแล้วเหรอครับน้องภูมิแม่คิดถึงจังเลยครับมาให้แม่หอมที^^" พอผมเดินเข้าบ้านมาเจอแม่อัยวายืนยิ้มให้ด้วยสายตาอบอุ่น แม่ทำให้ผมก็ใจเย็นขึ้นมาได้ในทันทีผมเดินไปกอดแม่แล้วก็ให้แม่หอมแก้ม ถึงผมจะโตมากแค่ไหนแต่ในสายตาแม่ผมยังเป็นน้องภูมิของแม่ตลอด"เหนื่อยมั้ยครับลูกขับรถมาตั้งหลายชั่วโมง""เหนื่อยกายไม่เท่าไหร่แต่เหนื่อยใจมากกว่าครับ""ยังไงลูกแม่ไม่เข้าใจ""ก็อาบอมกับยัยเอิงให้ยัยเอมินั่งรถกลับมากับผมด้วยไงครับ""ก็ดีแล้วนี่ลูกน้องภูมิจะได้ไม่เหงาน้องเอมิออกจะน่ารักคุยเก่งแม่ยังชอบแกเลย" ผมมองบนทันทีเมื่อได้ยินแม่ชมเอมิถ้าแม่รู้ว่าจริงๆ แล้วยัยนั่นแสบแล้วก็ร้ายกาจขนาดไหนแม่จะถอนคำพูดทันที แต่เชื่อไหมถึงผมพูดไปแม่ก็ไม่เชื่อจะหาว่าผมใส่ร้ายยัยนั่นอีก"ผมขอร้องแม่อย่ามาชมยัยนั่นให้ผมได้ยินผมไม่ชอบไม่โอเค""ทำไมล่ะน้องไปทำอะไรให้เหรอ""หลายเรื่องครับเล่าสามวันก

เอมิ....ฉันเดินออกมาจากห้องพี่ภูมิก็เจอพี่มานะพี่มานะเป็นผู้ช่วยคุณลุงภูผาพี่มานะบอกว่าคุณลุงภูผาให้มาสอนงานฉันซึ่งโต๊ะทำงานของฉันก็ตั้งอยู่หน้าห้องทำงานพี่ภูมิพอดิบพอดีใครเข้าใครออกฉันเห็นหมดและตอนนี้ฉันกำลังศึกษาข้อมูลเอกสารบริษัทอย่างตั้งใจเพราะฉันต้องผ่านทดลองงานให้ได้ พี่มานะบอกว่าถ้าไม่เข้าใจอะไรให้ถามได้ตลอด"น้องเอมิครับเย็นนี้ว่างมั้ยครับ^^" ฉันเงยหน้าจากเอกสารแล้วมองหน้าคนถามซึ่งก็คือพี่นทีเพื่อนพี่ภูมิที่จู่ๆ ก็ถามว่าเย็นนี้ว่างไหม"ทำไมเหรอคะจะชวนเอมิไปไหน""รู้ได้ไงว่าพี่จะชวน""ก็พี่ถามเอมิว่างมั้ยก็แปลว่าพี่ต้องชวนเอมิไปไหนแน่ๆ หรือเอมิเดาผิดคะ""น้องเอมิเดาถูกแล้วครับ พอดีว่าพี่เพิ่งกลับมาจากฝรั่งเศสก็เลยอยากมีไกด์น่ารักๆ พาไปเที่ยวสักหน่อยไม่ทราบว่าน้องเอมิจะรังเกียจมั้ย""เอมิจะรังเกียจพี่นทีทำไมคะพี่เป็นเพื่อนพี่ภูมินี่นา""ครับใช่เป็นเพื่อนสนิทเลยล่ะ^^ ตกลงน้องเอมิจะพาพี่ไปเที่ยวได้มั้ย""พี่นทีอยากไปเที่ยวที่ไหนล่ะคะ""อืมมมอยากไปหาอะไรเย็นๆ ดื่มเอาที่ๆ บรรยากาศดีๆ""โหยถ้าไปแบบนั้นเอมิไม่ถนัดค่ะเอมิไม่ชอบดื่มไม่ชอบเที่ยวกลางคืน""ไปเป็นเพื่อนพี่ก็ได้ครับนะครับน้

ภูมิ..."พูดบ้าอะไรของเธอห๊ะยัยตัวแสบ" ผมถามคนเมาที่ตอนนี้เหมือนจะไม่ค่อยได้สติเท่าไหร่"อื้อ ผัวขาาาอย่าว่าเมียแบบเน้ซี่เมียน้อยจายยยยน๊าาาา>ไอ้ภูมิทำไมน้องเค้าบอกว่ามึงเป็นผัววะ""มึงเชื่อคนเมาอ่อ??""ม่ายยยเอมิม่ายด้ายมาววววว""ไอ้ภูมิกูว่ามึงพาน้องเค้ากลับเถอะว่ะคนมองกันทั้งร้านแล้ว" ไอ้นทีมันสะกิดผมผมก็พยักหน้าเห็นด้วยกับมันเพราะไม่งั้นไม่รู้ยัยเอมิจะโพล่งอะไรออกมาอีก บอกตรงๆผมแม่งโคตรอายไม่เคยอายอะไรเท่านี้มาก่อน"ไปลุกขึ้นกลับบ้าน" ผมสั่งเอมิให้ลุกขึ้นยืน"อื้อออ ลุกม่ายหวายยยยพี่ภูมิสุดหล่ออุ้มหน่อยยยยย" "เห้อออภาระชัดๆ" ผมบ่นคนเดียวแต่พูดให้ยัยขี้เมาได้ยินก่อนจะอุ้มแล้วพาเดินมาที่โต๊ะเพราะต้องเอากระเป๋ายัยขี้เมาแล้วเช็คบิลค่าเครื่องดื่มที่ไม่รู้ยัยนี่ดื่มหรืออาบ หลังจากนั้นผมก็เดินกลับมาที่รถโดยมีเอมิอยู่ในอ้อมแขนส่วนไอ้นทีก็เดินตามหลังเพราะมันอาสาถือกระเป๋าให้"พี่ภูมิขาาาาา""อะไรอีก""เอมิจาร้องเพลงห้ายพี่ฟางงงเอาม้ายยยย""ไม่ต้องร้องไม่อยากฟังรำคาญ""แต่เอมิอยากร้องนี่นาาา ฟังหน่อยน๊าาาา""ก็โคนมานรอเธอมาต้างงนานนน ข้างงงเดววววว แค่อยากจะเกี่ยววเธอมาไว้กอดดดดท้างตั

ภูมิ...ผมยอมรับว่าผมยังนอนไม่หลับส่วนเอมิหลับไปแล้ว ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ผมต้องรู้สึกยังไง เอมิกล้าลงทุนไปฝังยาคุมขนาดนี้หรือว่าผมควรจะบอกเรื่องนี้กับผู้ใหญ่ดีว่าผมกับเอมิเรามีอะไรกันแล้วถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้รักเอมิก็ตามแต่ถ้าผมทำแบบนั้นความอิสระของผมมันก็จะหายไปในทันทีแล้วผมจะทนได้เหรอที่ต้องอยู่ต้องใช้ชีวิตกับเอมิไปตลอดผมกลัวว่ามันจะไปไม่รอดเพราะผมไม่ได้รักเอมิ ตอนนี้ความคิดด้านดีด้านชั่วของผมกำลังตีกันอยู่ในหัวว่าจะเอายังไงดีเช้าวันต่อมา....ผมตื่นขึ้นมาแล้วโทรบอกที่บ้านเอาชุดของเอิงเอยน้องสาวผมมาให้ผมที่เพ้นท์เฮ้าส์เพื่อให้เอมิเปลี่ยนซึ่งผมไม่รู้ว่าเอมิจะตื่นไปบริษัทกับผมไหวหรือเปล่าเพราะเมื่อคืนผมก็จัดหนักเหมือนกัน"เอมิ""......""เอมิ""อื้อออ ง่วงงอย่ากวน""ฉันจะเข้าบริษัทนะถ้าเธอตื่นไม่ไหวก็นอนต่อเถอะ""งื้ออ ไม่เอาเดี๋ยวโดนไล่ออก>เอมิขยับตัวลุกขึ้นทันที"ใครมันจะไล่เธอออกได้ถ้าฉันไม่ไล่เธอออกเอง""ก็พี่นั่นแล่ะจะไล่เอมิ เอมิรู้หรอกว่าพี่ไม่ได้อยากให้เอมิไปทำงานเป็นเลขาพี่""รู้แล้วมาทำทำไม""ก็เอมิอยากอยู่ใกล้ๆพี่ภูมินี่นาอยากช่วยพี่ภูมิทำงานพี่ภูมิจะได้ไม่เหนื่อยไงไม่ดีเหรอ"

ภูมิ....ผมมองยัยจอมแสบเอมิที่นั่งหันหลังให้ผมแล้วก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างขะมักเขม้นไม่พูดไม่จาจนกระทั่งได้เวลาเข้าประชุมผู้ถือหุ้นและครั้งนี้เอมิต้องเข้าประชุมร่วมกันกับผมด้วยแต่ผมก็ยังไม่มั่นใจในความสามารถของเอมิก็เลยขอพี่มานะผู้ช่วยพ่อมาเข้าประชุมด้วย แต่กลับกลายเป็นว่าเอมิทำหน้าที่ของตัวเองได้ดีจนการประชุมเสร็จสิ้นเป็นที่เรียบร้อยไม่มีอะไรผิดพลาด "น้องเอมิเก่งมากเลยครับ^^""ถ้าไม่ได้พี่มานะเอมิก็คงทำได้ไม่ดีแบบนี้ยังไงก็ขอบคุณพี่มานะนะคะที่สอนเทคนิคดีๆให้เอมิ""ไม่เป็นไรครับถ้ามีอะไรที่ไม่เข้าใจน้องเอมิโทรถามพี่ได้ตลอดเลยนะถ้าพี่ว่างพี่จะขึ้นมาสอนเพิ่มเติม""ได้ค่าพี่มานะใจดีที่สุดเลย^^""ถ้าไม่มีอะไรแล้วพี่ขอตัวลงไปทำงานต่อก่อนนะครับ""ค่ะพี่มานะ^^""ผมลงไปทำงานต่อก่อนนะครับคุณภูมิ" พี่มานะหันมาพูดกับผมผมก็พยักหน้า พอพี่มานะลงลิฟต์ไปเอมิก็สะบัดหน้าเดินเข้าห้องทำงานทันทีโดยไม่สนใจผมเลย และวันนั้นทั้งวันเอมิไม่พูดไม่มาตอแยอะไรผม มันก็เลยรู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก จนกระทั่งถึงเวลาเลิกงานเอมิก็เก็บของแล้วเปิดประตูออกไปเลยไม่หันมามองหน้าผมไม่ทักไม่ลาทำเหมือนผมเป็นธาตุอากาศยังไงยังงั้น แ