ภูมิ....
ผมนั่งมองคนที่เพิ่งเข้ามาใหม่ที่ตอนนี้กำลังมองมาที่ผมด้วยสายตาไม่พอใจเพราะใบหม่อนนั่งตักผมแล้วผมก็โอบเอวใบหม่อนอยู่
"ขอโทษนะคะที่นี่ใช่ห้องทำงานผู้บริหารหรือเปล่าคะ"
"แล้วตอนเปิดประตูเข้ามาเธอไม่ดูป้ายหน้าห้องล่ะว่าเขาติดไว้ว่ายังไง"
"ดูแล้วค่าแต่ไม่คิดว่าจะเข้ามาเจออะไรแบบนี้ในห้องทำงานผู้บริหาร ตอนแรกนึกว่าเข้าห้องผิดเพราะไม่คิดว่าผู้บริหารระดับจะพาผู้หญิงมานัวเนียกันถึงในห้องทำงาน"
"เธอพูดแบบนี้หมายความว่าไงห๊ะ"
"ก็หมายความตามที่พูดไงคะนี่พูดภาษาไทยนะคะคุณฟังภาษาคนเอ้ยภาษาไทยไม่ออกเหรอโง่อ่าาา"
"แกแกว่าฉันโง่เหรอห๊ะนังเด็กเมื่อวันซืน!!! ภูมิดูเด็กนี่มันพูดสิหม่อนไม่โอเคภูมิไล่มันออกเลยค่ะไม่ต้องให้มันมาทำงานที่นี่ไว้หม่อนจะหาเลขาเก่งๆ มาช่วยภูมิเอง"
"เอมิออกไปอยู่ข้างนอกรอก่อนเดี๋ยวจะตามให้เข้ามา" ผมสั่งเอมิให้ออกไปอยู่ข้างนอกรอ
"ค่าท่านผู้บริหาร ชิ" ผมส่ายหน้าให้กับเอมิที่ทำหน้าไม่พอใจใส่ผมแล้วยังมาจิ๊ปากใส่อีกทั้งที่ตอนนี้ตัวเองเป็นแค่เลขาที่ไม่รู้จะผ่านโปรหรือเปล่าแต่ผมพนันได้เลยไม่เกิดหนึ่งอาทิตย์ลาออกเองแน่ๆ
พอเอมิเดินออกไปแล้วผมก็หันมาพูดกับใบหม่อน
"หม่อนผมว่าคุณกลับไปได้แล้วผมจะทำงาน"
"แล้วเรื่องยัยเด็กนี่ล่ะภูมิจะให้มันมาทำงานเป็นเลขาของภูมิเหรอหม่อนไม่ยอมนะหม่อนไม่ชอบขี้หน้ามัน"
"คุณไม่ยอมก็เรื่องของคุณแต่นี่มันที่ทำงานผมบริษัทผมผมจะให้ใครอยู่หรือไล่ใครออกสิทธิ์มันอยู่ที่ผมไม่เกี่ยวกับหม่อน"
"ภูมิพูดแบบนี้ไม่รักษาน้ำใจหม่อนเลยนะคะ"
"ผมว่าหม่อนกลับไปก่อนเถอะผมจะทำงานจริงๆ" ผมไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดให้มากกว่านี้
"ก็ได้ค่ะ เย็นนี้ภูมิไปหาหม่อนที่คอนโดด้วยนะคะ"
"ถ้าว่างผมจะไป"
"ภูมิเปลี่ยนไปนะตั้งแต่อยู่เชียงใหม่แล้ว พอกลับมาภูมิก็ไม่มาหาหม่อนเลยภูมิมีคนอื่นใช่ไหมบอกหม่อนมานะ"
"หม่อน ผมเคยบอกกับคุณว่ายังไงเรื่องของเราหรือคุณลืมผมจะไทบทวนความจำให้"
"หม่อนไม่ลืมค่ะ ห้ามหึงห้ามหวงห้ามแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของห้ามงี่เง่าไร้เหตุผล ถ้างั้นหม่อนกลับก่อนนะคะ"
"ครับ"
ผมรอจนใบหม่อนเดินออกไปจากห้องแล้วเรียกเอมิเข้ามา
"นั่งลง" เอมินั่งลงแต่เธอไม่มองหน้าผมเหมือนกำลังโกรธอะไรผมอยู่แต่ถามว่าผมแคร์ไหมก็ไม่
"โต๊ะทำงานเธออยู่ด้านนอกเห็นใช่ไหม"
"เห็นค่ะ"
"พูดด้วยก็มองหน้ามองไปทำไมหน้าต่าง"
"มองตรงไหนก็ได้ยินค่ะพี่มีอะไรก็พูดมาเถอะ" เอมินั่งกอดอกแล้วยังคงเอาแต่มองนอกหน้าต่างผมถอนหายใจเป็นรอบที่สิบแล้วนะกับเอมิ
"เรื่องงานของเธอเดี๋ยวจะให้ผู้ช่วยพ่อมาสอนงานให้ฉันจะให้เวลาเธอสามเดือนเพื่อทดลองงานแต่ถ้าสามเดือนนี้ไม่ผ่านก็เตรียมตัวลาออกได้เลย"
"ค่าาาท่านผู้บริหารมีอะไรจะสั่งอีกมั้ยคะ"
"มี"
"อะไร"
"พูดกับฉันต่อหน้าคนอื่นก็หัดมีสัมมาคารวะด้วยเข้าใจไหม"
"เข้าใจค่าาาา มีแค่นี้ใช่ไหมคะที่จะสั่งเอมิจะได้ออกไป"
"อืมม"
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ผมเงยหน้ามองไปที่ประตูว่าใครมาเคาะเรียกเพราะผมไม่ได้นัดให้ใครมา
"ฮัลโหลลลเพื่อนนนนเลิฟฟฟฟ"
"ไอ้นที??"
"กูดีใจว่ะที่มึงยังจำกูได้"
"มึงกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่" ผมถามไอ้นทีเพื่อนรักของผมที่ไม่ได้เจอกันนานหลายปีเพราะมันไปเรียนต่อฝรั่งเศส
"เพิ่งกลับมาพอกลับมาก็ได้ยินข่าวว่ามึงมารับตำแหน่งผู้บริหารแทนพ่อมึงกูดีใจด้วยนะเพื่อน"
"อืมม"
"แต่เอ๊ะ สาวน้อยน่ารักคนนี้เป็นใครสาวคนใหม่ของมึงอ่อ??" ไอ้นทีหันไปมองหน้าเอมิที่ยังยืนอยู่ในห้องไม่ได้ไปไหน
"เลขากูเอง"
"ชื่ออะไรครับพี่ชื่อนทีนะครับ^^" พอเจอสาวไอ้นทีก็หน้าม่อทันทีสันดานไม่เคยเปลี่ยน
"ชื่อเอมิค่ะพี่นที^^"
"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับพี่อยากจะบอกว่าพี่ยังไม่มีแฟนไม่ทราบว่าน้องเอมิมีแฟนหรือยังเอ่ยถ้ามีแฟนแล้วพี่ต้องอกหักแน่ๆ เลยเพราะน้องเอิมิเป็นรักแรกของพี่" ผมส่ายหน้ากับคำพูดของไอ้นทีที่คิดมุกจีบสาวแบบกากๆ
"เอมิยังไม่มีแฟนหรอกค่ารอให้มีคนมาขอเป็นแฟนอยู่><"
"ต้องเป็นพรหมลิขิตให้เราสองคนมาเจอกันแน่ๆ ^^"
"คงงั้นมั้งคะ^^"
"อะแฮ่ม"
"อะไรติดคอมึงวะไอ้ภูมิ"
"สงสัยก้างจะติดคอพี่ภูมิมังคะ"
"พี่ก็ว่าจะใช่5555"
"ถ้าไม่มีอะไรแล้วเอมิขอตัวไปทำงานก่อนนะคะพี่นที^^"
"ครับผม^^"
พอยัยเอมิเดินออกไปไอ้นทีก็พุ่งตัวเข้ามาหาผมที่โต๊ะทันที
"ไอ้ภูมิ"
"อะไร"
"น้องเอมิไม่มีแฟนจริงๆ เหรอวะ"
"เขาก็ตอบมึงแล้วไม่ใช่??"
"กูแค่อยากได้ความมั่นใจเพราะกูคิดว่าตกหลุมรักน้องเอมิตั้งแต่สบตากันครั้งแรกเมื่อกี้"
"ตั้งแต่กูรู้จักมึงมากูก็เห็นมึงตกหลุมรักผู้หญิงทุกคนที่มึงสนใจ"
"เออน่าาา หรือมึงจะกั๊กเอาไว้กินเอง เลขาสาวโสดกับผู้บริหารหนุ่มหล่อ"
"กูไม่ได้กั๊กถ้ามึงอยากจีบก็เอาเลย"
"แน่ใจน๊าาาาถ้ากูมาจีบเลขามึง"
"แล้วทำไมกูต้องแน่ใจกูกับเอมิไม่ได้เป็นอะไรกัน"
"มึงกับน้องเอมิเคยรู้จักกันมาก่อนหรือเปล่าวะ"
"ทำไม"
"ดูพูดจาเหมือนรู้จักกันมานานไม่เหมือนเลขากับเจ้านายเลย"
"ก็รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กพ่อเอมิเป็นเพื่อนพ่อกูแล้วเอมิก็เป็นเพื่อนสนิทเอิงเอยน้องสาวกูด้วย"
"อ่อออแบบนี่เอง โอเคงั้นกูไม่รบกวนเวลามึงทำงานละกูขอตัวไปสานสัมพันกับน้องเอมิต่อก่อนนะเพื่อน^^"
ผมส่ายหน้าให้กับความหน้าม่อความเจ้าชู้ของเพื่อนตัวเอง สมัยก่อนไอ้นทีมันได้ชื่อว่าเป็นเสือผู้หญิงเลยเจอใครสวยๆ มันเข้าไปตีสนิทแล้วลากก็ขึ้นเตียง ไม่รู้ตอนนี้สันดานมันจะเปลี่ยนหรือยัง
ภูมิ....ผมเปิดตาเอมิแล้วบอกให้เธอค่อยๆลืมตาพอเอมิลืมตาแล้วมองไปโดยรอบเอมิก็มีอาการยิ่งตื่นเต้นหนักกว่าเดิม"โหววว สวยจังที่นี่บ้านใครเหรอคะ" ผมเดินไปยืนกอดเอมิจากทางด้านหลังแล้วก็บอกว่ากับเอมิไปว่านี่คือเรือนหอเรา"ก็บ้านของเราไงที่พี่บอกตอนอยู่บนรถ""พี่ภูมิไม่ได้ล้อเอมิเล่นใช่มั้ยคะ คือมันสวยมากเลยเหมือนบ้านในฝันเลยค่ะ""ไม่ครับพี่พูดเรื่องจริงบ้านหลังนี้พี่สร้างตั้งแต่กลับมาจากที่ไปหาเอมิเมื่อสองปีก่อน""พี่ไม่กลัวเอมิจะไม่กลับมาหาพี่เหรอ" เอมิหันหน้ามาถามผม"กลัวครับทำไมจะไม่กลัวแต่พี่ก็ยังหวังว่าสักวันนึงเอมิจะกลับมาหาพี่แล้ววันนี้เอมิก็กลับมาจริงๆ""แล้วถ้าเกิดเอมิไม่กลับมาล่ะพี่ก็คงจะอยู่บ้านหลังนี้กับผู้หญิงของพี่สินะ" น้ำเสียงน้อยใจปนงอนเอ่ยขึ้น"พี่ไม่เคยยุ่งกับใครเลยตั้งแต่ได้เราเป็นเมียพี่มีแค่เราเท่านั้นนะ""จริงเหรอ""จริงสิครับเอมิจะให้พี่สาบานก็ได้นะถ้าพี่พูดโกหกขอให้พี่ตา...""พี่ภูมิไม่เอาไม่พูดไม่สาบานเอมิไม่อยากให้พี่เป็นอะไร" เอมิรีบเอามือมาปิดปากผมทันทีแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าจนผมอดสงสารไม่ได้"พี่ก็แค่อยากให้เอมิมั่นใจในตัวพี่ว่าพี่ไม่เคยผิดคำพูดที่เคยให้ไว้กับ
เอมิ....ฉันกดลิฟต์ขึ้นไปยังชั้นบนสุดซึ่งเป็นห้องทำงานพี่ภูมิเพื่อรอพี่ภูมิแต่อันที่จริงฉันก็ไม่ได้จะรอแค่พี่ภูมิคนเดียวหรอกนะฉันรอคุยกับคุณฟรีนด้วยฉันอยากถามเธอต่อหน้าเลยว่าอะไรยังไงกับพี่ภูมิเธอยังรักเขาอยู่หรือเปล่า ฉันไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นคนเลวแย่งคนรักของคนอื่นคือเข้าใจไหม ที่ฉันยังไม่มั่นใจในตัวพี่ภูมิส่วนหนึ่งก็มาจากคุณฟรีนหนึ่งชั่วโมงต่อมา...ตอนนี้ฉันนั่งรอพี่ภูมิอย่างใจจดใจจ่อตาก็คอยมองไปที่ประตูตลอดเวลาว่าเมื่อไหร่พี่ภูมิกับคุณฟรีนจะเปิดเข้ามา ฉันไม่รู้ว่าถ้าเขาเจอหน้าฉันเขาจะทำยังไงรู้สึกยังไงจะตกใจจะดีใจหรือจะไม่พอใจอะไรฉันหรือเปล่าที่มาโดยไม่แจ้ง กับพ่อแม่ฉันหรือกับคนอื่นๆพี่ภูมิอาจจะทำให้เห็นว่าเขารักฉันรอฉันแต่จริงๆแล้วมันอาจจะไม่ได้เป็นแบบนั้นก็ได้ใครจะไปรู้ อ่อฉันลืมบอกไปว่าตอนที่ฉันจะเดินเข้าห้องทำงานของพี่ภูมิฉันเห็นโต๊ะเลขาตั้งอยู่ด้านนอกหน้าห้องเหมือนกับวันแรกที่ฉันมาทำหน้าที่เลขาให้พี่ภูมิ นั่นก็แสดงว่าคุณฟรีนไม่ได้นั่งทำงานอยู่ข้างในห้องเธอนั่งอยู่ด้านนอกและพอเปิดประตูเข้ามาก็เห็นแค่โต๊ะทำงานของพี่ภูมิแค่โต๊ะเดียวแกร๊ก เสียงประตูห้องทำงานถูกเปิดเข้ามาพร้อมกับ
เอมิ...วันนี้คือวันที่ฉันจะเดินทางกลับไทยหลังจากวันนั้นที่ฉันบอกพี่ภูมิไปว่าฉันจะใช้เวลาพิสูจน์เขาสองปีซึ่งตอนนี้ก็ครบสองปีแล้ว ถามว่าระหว่างสองปีนี้ฉันรับรู้เรื่องราวของพี่ภูมิบ้างไหมฉันรู้มาตลอดผ่านทางพ่อของฉันกับยัยเอิงเอยที่คอยโทรมารายงานความเป็นไปของพี่ภูมิให้ฉันฟัง พ่อบอกว่าพี่ภูมิเปลี่ยนไปมากขยันทำงานไม่เคยไปเที่ยวหรือมีเรื่องผู้หญิงเลย ส่วนยัยเอิงก็บอกว่าพี่ภูมิมักจะโทรมาปรึกษาเรื่องการจัดงานแต่งงานรวมถึงเรื่องการมีลูกว่าเลี้ยงลูกยากมั้ยต้องเตรียมอะไรบ้างเขาไม่อยากให้ฉันต้องเหนื่อย ฉันยิ้มทุกครั้งที่รับรู้เรื่องราวเหล่านี้ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ฉันยังคลางแคลงใจก็คือเรื่องเลขาของพี่ภูมิ ฉันรู้มาว่าตอนนี้คุณฟรีนแฟนเก่าของพี่ภูมิเธอมาทำงานเป็นเลขาให้พี่ภูมิด้วย ฉันก็เลยอยากกลับไปพิสูจน์ว่าสองคนนี้มันมีอะไรมากไปกว่านี้หรือเปล่าโดยที่คนอื่นไม่รู้ก่อนที่ฉันจะตัดสินใจยกโทษให้พี่ภูมิ ซึ่งเรื่องที่ฉันจะกลับไทยฉันไม่ได้บอกใครนอกจากคุณตากับคุณยายแล้วก็โทยะที่ตอนนี้เรียนจบแล้วและบินไปทำงานที่อเมริกาเป็นที่เรียบร้อยเราสองคนยังคงคุยกันติดต่อกันทุกวันและตอนนี้โทยะก็มีแฟนแล้วเป็นผู้ชายหน้าตาดีคน
เอมิ...."เนี่ยนะแฟนเรา""ใช่เค้าชื่อโทยะเป็นลูกชายของผู้มีอิทธิพลที่นี่เพราะฉะนั้นพี่เลิกยุ่งกับเอมิได้แล้วไม่อย่างงั้นแฟนเอมิอาจจะมาจัดการกับพี่""แล้วไงพี่ไม่กลัวแล้วพี่ก็ไม่เชื่อด้วยว่าเราเป็นแฟนกับไอ้หน้าปลาจวดนี่""หน้าปลาจวด โหกล้าว่าเค้าเนอะ""ว่าสิก็เอมิบอกว่ามันเป็นแฟนอ่ะ""เอมิไม่อยากคุยกับพี่แล้วพี่ออกไปได้ละ" ฉันตัดบทเพราะไม่อยากคุยกับเขาแล้วไม่ใช่อะไรหรอกนะกลัวใจอ่อน"ยังไม่ออกพี่จะพาเอมิกลับไปกับพี่ให้ได้แล้วเราจะแต่งงานกัน พี่อยากแต่งงานกับเอมิอยากสร้างครอบครัวด้วยกันมีลูกน่ารักๆเหมือนโบอิ้งกับบีแอลเอมิว่าดีมั้ยครับหื้มมม" พี่ภูมิดึงฉันไปกอดแล้วโยกตัวฉันไปมาพร้อมกับคุยเรื่องอนาคตครอบครัว"เราจะมีลูกกันกี่คนดี" พี่ภูมิถามฉัน"สองคน" ฉันตอบตามที่ใจคิดเพราะฉันเคยฝันไว้ว่าอยากมีลูกกับพี่ภูมิสองคนเหมือนยังเอิงกับอาบอมแต่ยังไม่ใช่ตอนนี้เพราะฉันยังไม่แน่ใจไม่มั่นใจในตัวพี่ภูมิว่าเขาจะรักฉันจริงไหม ฉันถึงอยากให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์"อื้้มมมสองคนก็ดีเหมือนโบอิ้งกับบีแอล กลับไปเอมิไปถอดเข็มยาคุมออกเลยนะครับเราจะได้มีลูกด้วยกันเร็วๆ""ยังไม่ใช่ตอนนี้ค่ะ""หมายความว่าไง""สองปี"
เอมิ...."ก็ได้เอมิทำให้ก็ได้แต่ที่ทำให้ไม่ใช่เพราะกลัวคำขู่หลอกนะแค่สงสารเท่านั้นแล่ะ แต่ถ้าแตกแล้วพี่ออกไปเลยนะ" ฉันไม่ได้กลัวคำขู่เขาหรอกนะแต่ฉันเกรงใจคุณตากับคุณยายต่างหาก"ได้ครับพี่สัญญาถ้าแตกพี่จะออกไปเลย" พอเขาสัญญาว่าจะออกจากห้องถ้าฉันทำเขาแตก ฉันก็เลยต้องหันหน้ามาแล้วจับเจ้าหนอนยักษ์เข้าปากแล้วใช้ลิ้นเลียมันอย่างช้าๆแผล่บ แผล่บ บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ ไม่เจอกันตั้งหลายวันคิดถึงเหมือนกันแฮะเจ้าหนอนยักษ์>ฉันตั้งหน้าตั้งตาทำออรัลเซ็กส์ให้พี่ภูมิจนเขาครางออกมาไม่เป็นภาษา"ซี๊ดดด อ่าาาา โอ่วววว เอมิ อ่าาาา ซี๊ดดดดด อื้มมมม" ฉันเงยหน้าขึ้นไปก็เห็นพี่ภูมิครางแล้วแหงนหน้าขึ้นไปกัดปากเพื่อข่มความเสียวอ๊อก อ๊อก อ๊อก ฉันทั้งเลียทั้งอมทั้งดูด"อ่าา เอมิจ๋าา เอมิของพี่ภูมิ เอมิจ๋าาา ซี๊ดดด พี่เสียวมากเลยครับเมีย เมียของผัว" พอได้ยินเขาเรียกเมียฉันก็เร่งความเร็วของลิ้นเพื่อให้เขาถึงฝั่งฝันไวๆแผล่บ แผล่บ บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ "อ่าาาส์จะแตกแล้วเร็วอีกครับเมีย ซี๊ดดดดด อื้มมมมม เร็วอีกครับเร็วกว่านี้" ฉันเร่งความเร็วจนในที่สุดน้ำอุ่นๆพุ่งเข้ามาในปากฉันจนล้นออกมา น้ำของเขาเยอะมากแต่ฉันก็กลืนพร้อมกับปาด
เอมิ...ฉันยืนกอดอกมองพี่ภูมิที่ผิวปากอย่างอารมณ์ดีเดินขึ้นไปยังชั้นบนของบ้าน นี่เขามาง้อฉันจริงๆเหรอหรือว่าฉันฝันไปฉันเอามือตบหน้าตัวเองเพี้ยะ!!"โอ๊ย เจ็บ>ฉันเอามือลูบหน้าตัวเองป้อยๆเพราะตบแรงไปนิด สรุปคือฉันไม่ได้ฝันพี่ภูมิมาง้อฉันจริงๆถามว่าดีใจไหมที่เขามาง้อมันก็ต้องดีใจอยู่แล้วแต่ฉันยังไม่ให้อภัยเขาหรอกนะไหนจะรอยที่คออีกที่ไม่รู้ไปโดนใครดูดคอมา ในเมื่อเขาทำให้ฉันเจ็บฉันก็จะทำให้เขาเจ็บเหมือนกัน อย่าหาว่าฉันใจร้ายเลยนะทุกคนก็เห็นว่าก่อนหน้านี้พี่ภูมิใจร้ายกับฉันมากแค่ไหน เขามาง้อแค่นี้แล้วฉันหายโกรธเลยมันดูไม่สมเหตุสมผล พี่ภูมิต้องชดใช้ในสิ่งที่เคยทำกับฉันเขาจะได้ไม่คิดว่าฉันใจง่ายโกรธง่ายหายเร็ว................................ฉันขึ้นมาบนห้องแต่ก่อนจะเข้าห้องก็แอบย่องไปหน้าห้องพี่ภูมิก่อนแต่ก็เงียบเหมือนไม่มีคนอยู่ในห้องหรือเขาจะหลับไปแล้ว น่าจะใช่เพราะเดินทางมาหลายชั่วโมงไหนจะอากาศที่หนาวอีก ที่เขาพูดว่ารักฉันและจะขอฉันแต่งงานเขารักฉันจริงๆเหรอหรือแค่รู้สึกผิด มันจะเป็นไปได้เหรอที่พี่ภูมิจะรักฉันจริงๆ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยแม้ว่าช่วงหลังๆมานี้เขาจะดีกับฉันแต่ฉันก็ไม่ไว้ใจและ