Semua Bab สัญญารักร้ายนายเจ้าชู้ : Bab 21 - Bab 30

น้องเนย...เราไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ตอนนี่้เรากับพี่วาตะกำลังจะ.... คิดแล้วก็เขินขึ้นมาซะงั้นตอนนี้เราสองคนกำลังจูบกันอยู่ภายใต้ฝักบัวที่มีสายน้ำอันเย็นฉ่ำไหลผ่านลงมา แต่ภายในกายของเรามันกลับเร่าร้อนอีกแล้วเมื่อพี่วาตะกำลังใช้มือลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังและกำลังเลื่อนมาข้างหน้าและกอบกุมหน้าอกของเราทั้งสองข้างพร้อมกับบีบขยำมันเบาๆไม่ได้รุนแรงอะไร แต่เราไม่อยากได้แค่นี้ เราอยากได้มากกว่านี้ แต่เราพูดไม่ได้หรอกมันน่าอาย แม้ว่าตอนนี้ก็ไม่มีอะไรให้อายแล้ววาตะ.....เขาบีบขยำหน้าอกของเนยอยู่แบบนั้นอย่างเพลินมือ ไม่รู้สิปกติเขาจะไม่ค่อยสัมผัสหน้าอกผู้หญิงที่เขานอนด้วยเท่าไหร่เวลาอยู่กันบนเตียงเพราะที่ผ่านมาเจอแต่ของปลอมบีบแรงก็ร้อง จนบางครั้งมันทำให้เขาหมดอารมณ์ ถ้าทำมาละบีบจับแรงๆไม่ได้จะทำมาทำไม แต่กับของเนยไม่ว่าเขาจะจับจะบีบแรงแค่ไหนก็ได้หน้าอกคู่นี้มันถูกสร้างมาเพื่อเขาโดยเฉพาะสินะเขาก้มลงละเลงลิ้นบนยอดอกของเธอทีละข้างบีบข้างนึงละเลงลิ้นข้างนึงสลับกันทีละข้างอยู่แบบนั้น ส่วนเนยก็คงทนไมไ่หวเมื่อโดนสัมผัสแบบนี้ถึงกับครางออกมาให้เขาได้ยิน"อื้อออพี่วาตะดูดมันแรงๆค่ะ แรงๆเลย""ชอบรึเปล่า ไม่เจ็บใช่

น้องเนย.."นอนกินบ้านกินเมือง มิน่าล่ะถึงอ้วนเป็นหมูแบบนี้"นี่คือคำทักทายหลังจากเมื่อคืนที่เรามีอะไรกันใช่ไหม"ค่ะ เนยมันนอนกินบ้านกินเมือง แถมยังทั้งอ้วนทั้งน่าเกลียด"ด้วยความน้อยใจเลยพูดออกไปแบบนั้น"งอน?? ""เนยจะมีสิทธิ์อะไรไปงอนพี่คะ""พูดแบบนี้แปลว่างอน อืมมม ทำไงถึงจะทำให้หายงอนนะ" พี่วาตะพลิกตัวนอนคว่ำเอามือเท้าคางและจ้องมาที่เรา"ไม่ต้องทำอะไรค่ะ เพราะเนยไมไ่ด้งอนอะไรทั้งนั้น" เราไม่อยากพูดอะไรตอนนี้เพราะอยากกลับบ้าน ป๊ากับแม่แล้วก็ทุกคนต้องเป็นห่วงเราแน่ๆเลย"จะไปไหน" เมื่อเห็นเราจะลุกก็ฉุดดึงเราเอาไว้ไม่ยอมปล่อยอีก"เนยจะกลับบ้าน ทุกคนคงเป็นห่วงแล้วหายมาทั้งคืนแบบนี้""ไม่ต้องรีบพี่โทรบอกแม่เนยแล้วว่าเนยมานอนค้างกับพี่ที่นี่""ห๊าาาา""ห๊าา อะไร""แม่ว่าไงบ้างคะแล้วพี่บอกว่าไงบ้าง เอ่ออบอกรึเปล่าว่าเมื่อคืน เอ่อออ เอ่ออ เรา...""บอก""บอกทุกอย่างรึเปล่า""อืมมม""ตายแน่ป๊าต้องตีเนยตายแน่เลย ทำไงดีป๊าต้องผิดหวังในตัวเนยที่ใจง่ายยอมนอนกับพี่""พี่รับผิดชอบเองในเมื่อพี่เป็นคนทำพี่ก็ต้องรับผิดชอบ""รับผิดชอบเพราะรู้สึกผิดใช่มั้ยคะ""อืมม เพราะถ้าพี่ไม่พาเนยไปที่ผับเรื่องแบบนี้

น้องเนย...."น้องยังรักพี่วาตะใช่ไหม" เราพยักหน้าแทนคำตอบ"แล้วทำไมไม่ยอมหมั้นกับพี่เค้าล่ะ""หมั้นเพราะต้องรับผิดชอบเพราะรู้สึกผิดน้องไม่อยากหมั้นหรอกค่ะ น้องกลัวเสียใจอีก""น้องกลัวว่าพี่เค้าจะมีคนอื่นใช่ไหม""ค่ะ พี่วาตะน่ะชอบผู้หญิงสวยๆแต่น้องไม่ใช่ หมั้นกันไปสักวันพี่วาตะก็ต้องไปหาผู้หญิงอื่นที่สวยกว่าน้อง น้องก็ต้องมานั่งเสียใจอีกน้องไม่เอาแล้วค่ะ มันทรมานนะคะแม่ที่เราต้องตัดใจจากใครสักคน ตั้งแต่พี่วาตะบอกไม่อยากหมั้นกับน้องน้องก็พอทำใจได้บ้างแล้วว่ายังไงน้องกับพี่วาตะไม่มีทางลงเอยกันได้ แต่มันก็ดันมีเรื่องขึ้นมาอีก มันยิ่งทำให้น้องต้องพาตัวเองออกมาให้ไกลที่สุดจากพี่วาตะ เพราะน้องกลัวใจตัวเองจะตัดใจจากพี่วาตะไม่ได้สักที""เมื่อกี๊ที่แม่นั่งฟังพี่เขายืนยันกับป๊าว่าอยากจะขอหมั้นน้องเนยและสัญญาว่าเรียนจบจะกลับมาแต่งงานกับน้อง""เค้ารักน้องเหรอคะถึงจะมาขอหมั้น คำสัญญามันไม่มีความหมายหรอกค่ะแม่ น้องเนยเกลียดคำสัญญา"วาตะ....เขายืนฟังอยู่ตรงหน้าห้องนอน แม้ว่าจะดีใจที่เนยยังรักเขาอยู่ก็ตามแต่ที่เธอไม่ยอมหมั้นก็เพราะกลัวว่าเขาจะไปเจอคนที่ดีกว่าสวยกว่าเธอ ไม่รู้ทำไมเขาถึงรู้สึกแย่แบบนี้

น้องเนย....เราเก็บเอาคำพูดของแม่มาคิดนะคะ หลังจากพานานะหลับแล้วเราก็เดินไปเปิดลิ้นชักตรงโต๊ะเขียนหนังสือเราหยิบกล่องๆนึงออกมาที่ข้างในมีสิ่งของสำคัญที่เรายังเก็บเอาไว้ นั่นก็คือ รูปถ่ายของเรากับพี่วาตะสมัยยังเด็กๆ พวงกุญแจมิคกี้เม้าส์ที่เราเคยทิ้งไปแล้วแต่พี่วาตะเก็บมาได้เราเลยรีบเอาคืนทันทีเพราะจู่ๆก็เกิดเสียดายมันขึ้นมา ของสองสิ่งนี้เราไม่เคยคิดจะนำมันไปทำลายเพราะมันเป็นความทรงจำที่ดีของเรากับพี่วาตะ เรื่องพี่วาตะจะกลับมาเรารู้ก่อนที่เจ้เคักจะบอกแล้วล่ะค่ะเพราะลุงนายกับมี๊พี่วาตะโทรมาบอกเราก่อนแล้ว ความเคลื่อนไหวของพี่วาตะเราก็พอรุ้นะคะว่าทำอะไรบ้างตอนที่อยู่ที่โน่น มี๊บอกว่าพี่วาตะเปลี่ยนไปอย่างกับคนละคนหลังจากที่เกิดเรื่องแล้วกลับไปเรียนต่อ มี๊บอกพี่วาตะไม่สนใจใครเลยไม่เคยควงใครขึ้นห้องเลยเพราะมี๊ให้คนที่ดูแลที่นั่นคอยจับตาดูตลอดเวลาเพราะอยากจะรู้ว่าพี่วาตะจะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้อย่างที่เคยพูดตอนนั้นได้จริงๆไหม มี๊บอกว่าถ้าพี่วาตะยังทำตัวเหมือนเดิมมี๊ก็คงไม่ยอมให้พี่วาตะกลับมาหาเรากับนานะเพราะมี๊สงสารเรากับนานะถ้าต้องมีพ่อแบบพี่วาตะ เราเก็บกล่องนั้นไว้ที่เดิมค่ะแล้วก็หยิบมือถือมาเ

น้องเนย....ขณะที่เรากำลังต่อสู้กับความดื้อของลูกสาวตัวน้อยที่ไม่ยอมขึ้นมาจากสระน้ำพี่นวลแม่บ้านก็เดินมาบอกว่ามีแขกมาขอพบ พอเราถามว่าใครมาหาพี่นวลก็บอกไม่รู้แต่บอกว่าเคยมาที่นี่แต่นานแล้ว เราก็เลยต่อว่าไปว่าเป็นใครก็ไม่รู้แล้วให้เข้ามาได้ยังไง เราเลยรีบพานานะขึ้นมาจากสระเพื่อที่จะรีบเช็ดตัวให้เพราะกลัวจะไม่สบายแต่พอเราหันไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่พาดไว้เท่านั้นแล่ะค่ะ นานะวิ่งสี่คูณร้อยเข้าบ้านไปเลยเราก็จับไม่ทันเลยให้พี่นวลวิ่งตามนานะไปก่อนเราเดินตามเข้ามาในบ้านปุ๊บก็ได้ยินเสียงนานะเรียกใครไม่รู้ว่าปะป๊า ปะป๊าเสียงดังลั่นเลยค่ะเราเลยรีบเข้าไปในห้องรับแขกทันที และสิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าของเราก็คือ พ่อของลูกที่กำลังยืนจ้องร่างเล็กๆของลูกสาวตัวน้อยที่ตอนนี้ตัวเปียกปอนไปด้วยน้ำเพราะเพิ่งขึ้นมาจากสระ พี่วาตะละสายตาจากนานะแล้วจ้องมาที่เราทันที"พี่วาตะ...""เนย..." เราสองคนต่างกำลังตกตะลึงกันและกันอยู่ เราไม่คาดคิดว่าจะเจอพี่วาตะในสถานการณ์แบบนี้ เรารู้ว่าเค้าจะกลับมาแต่ไม่คิดว่าจะมาหาที่บ้านแบบนี้โดยไม่บอกไม่กล่าวให้เราเตรียมตัวเตรียมใจ เราชักจะสงสัยแล้วว่าที่ป๊าพาแม่ออกไปข้างนอกวันนี้เพราะรู้ว