All Chapters of สัญญารักร้ายนายเจ้าชู้ : Chapter 51 - Chapter 60

"ฮึก ฮึก ฮึก ฮือออ" เนยเอาแต่ซบไหล่เขาแล้วก็ร้องไห้ไม่หยุดจนเขาเริ่มใจไม่ดี เขากลัวว่าเธอจะยังโกรธเขาอยู่ทั้งที่เขาเล่าความจริงไปหมดแล้ว"เนย ร้องไห้ทำไมอีกครับ ที่พี่พูดมันคือเรื่องจริงนะ ไม่เชื่อโทรไปถามไอ้วายุดูก็ได้""ฮือออ เนยสงสารเจน ฮืออออ ทำไมชีวิตเธอน่าสงสารจัง" โถแม่คุณของผัวทำไมน่ารักขนาดนี้นะเขาอดไม่ไหวเลยจับเธอมาจูบปากไปหนึ่งที"อื้อออ เนยกำลังเศร้านะมาจูบทำไม""ก็เนยน่ารักนี่นา""เนยสงสารชีวิตของเจนจังเป็นเด็กกำพร้าด้วยแต่โชคดีที่พ่อกับมี๊พี่วาตะเอาเธอมาเลี้ยง""ใช่ชีวิตเจนน่ะน่าสงสาร แต่ที่ชีวิตเจนแย่ก็เพราะเจนทำตัวเองนะทั้งที่มีแต่คนคอยเตือนแต่เจนก็ไม่เคยฟังใครเลย""เจนเธอคงรักพี่มากนะคะ" อย่าบอกนะว่าหึงผัวน่ะ^^"ใช่เจนน่ะรักพี่แต่พี่รักเจนแบบน้องสาวนะไม่เคยคิดอะไรเกินเลยกับเจนเลยสักครั้ง""แล้วพี่จะทำยังไงคะจะกลับไปหาเธอมั้ยเธอรอพี่อยู่นะ""แล้วเนยอยากให้พี่ไปมั้ยล่ะครับ"เนย...หลังจากฟังเรื่องราวที่พี่วาตะเล่าแล้วเราเข้าใจเจนมากเลยค่ะ เจนคงโหยหาความรักจากทุกคนเลยทำตัวแบบนั้น เธอคงจะเรียกร้องความสนใจ โดยเฉพาะกับพี่วาตะที่ตอนนี้เจนต้องการให้พี่วาตะกลับไปหาเธอ ถ้าเราตอ

เนย...."จุ๊บ จุ๊บ ตื่นได้แล้วครับคนขี้เซาเดี๋ยวออกไปถ่ายงานสายจะมาโทษพี่อีกนะ"เสียงพี่วาตะเรียกเราอยู่ข้างๆ หูแต่เราไม่อยากจะตื่นจริงๆ มันเมื่อยมันเพลียไปทั้งร่างโดยเฉพาะตรงนั้น ไม่น่าเลยเมื่อคืนนี้กะว่าจะไม่ให้ทำละนะ แต่ก็นะ...."จะตื่นมั้ย ถ้าไม่ตื่นพี่จะต่อรอบเช้านะเอามั้ย" ไม่พูดเปล่าค่ะมือเริ่มซนอีกแล้วเล่นเอานิ้วมาเขี่ยนมเราคือเราแบบถ้าโดนหน่อยอารมณ์ก็จะมาไวมาก"อื้ออออ อย่าเขี่ยได้มั้ยมันเสียวนะ""ไม่เขี่ยก็ได้งั้นเปลี่ยนเป็นดูดแทนละกัน" ไม่ถึงห้าวิเราก็โดนพี่วาตะเล่นงาน"อื้อออ ไม่เอานะคะไม่เล่นแบบนี้เนยจะตื่นแล้ว อื้อออ พี่วาตะอย่าดูด อื้อออ" อารมณ์มันมาแล้วจริงๆ ค่ะจุ๊บ จ๊วบ จ๊วบ แผล่บ แผล่บ"อ๊าาาา พี่วาตะขาเนยเสียว""เสียวแล้วให้พี่ทำไงคะ""อื้มมมม ไม่ถามได้มั้ยคะเนยจะไม่ไหวแล้วนะ"จากนั้นไม่ต้องเดาเลยค่ะว่าเกิดอะไรขึ้น กว่าเราจะได้ออกจากห้องก็เกือบไม่ทัน ดีที่พี่วาตะเร่งจังหวะจนเราเสร็จพร้อมกัน คิดแล้วก็อายตัวเอง เพิ่งรู้ว่าตัวเราก็หื่นไม่แพ้พี่วาตะเลยโดนสะกิดนิดๆ หน่อยๆ ก็ร้อนแล้วค่ะ"มาพอดีเลยน้องเนย วันนี้เราจะถ่ายอีกประมาณห้าเซ็ทนะ น่าจะเสร็จไม่เกินเที่ยง""ได้ค่ะเ

ออกัส...."ม่ายยยต้องงช้านนกลับเองปล่อยลงเลย" เริ่มดื้อแล้วก็พยายามจะสลัดตัวออกจากอ้อมแขนของผมแต่ผมไม่ปล่อยง่ายๆ ต้องพาไปส่งถึงห้องเพระาผมเชื่อว่าถ้าปล่อยให้กลับเองคงจะได้นอนกองอยู่ที่พื้นตรงนี้จนถึงเช้า ผมไม่ฟังคนเมาขี้โวยวาย ผมเดินมาจนถึงหน้าห้องเธอ ผมจึงวางเธอลงเพื่อจะถามหาคีย์การ์ดเปิดห้อง แต่ยังไม่ทันได้ถามเธอก็ยื่นมันมาใส่มือผม ผมมองเธออย่างไม่เข้าใจจะยัดใส่มือผมให้ทำไมทำไมไม่เปิดเอง"อ๊ะ เปิดแล้วพาช้านนเข้าไปนอน" เออน่าจะเป็นไบโพล่าด้วยนะมะกี้ยังไล่อยู่เลย ผมแตะคีย์การ์ดแล้วก็คอยพยุงเธอเข้ามาในห้อง ผมวางเธอลงบนเตียงนอน กะว่าจะห่มผ้าให้แล้วก็จะออกไปจากห้อง แต่ในขณะที่ผมกำลังก้มลงห่มผ้าให้เธอ จู่ๆ เธอก็ดึงผมลงไปจนตัวผมทับบนตัวเธอ จนใบหน้าเราแทบจะชนกัน เธอลืมตามองผมผมก็จ้องมองตาเธอ ไม่รู้อะไรมาดึงดูดให้ผมก้มลงไปใกล้เธออีกใกล้เข้าไปอีกจนตอนนี้ริมฝีปากของผมก็แตะอยู่ที่ริมฝีปากของเธอ เป็นครั้งแรกที่ผมได้จูบผู้หญิง ไม่ใช่ว่าผมเคยจุบผู้ชายนะอย่าเข้าใจผิด คือผมไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อน ไม่เคยมีแฟนมีแต่คนแอบรักซึ่งตอนนี้ก็มีคนดูแลแม้จะมีปัญหากันอยู่แต่เชื่อว่ายังไงเนยก็จะผ่านมันไปให้ได้

วาตะ...."พ่อพี่คงจะเครียดมากเลยนะคะถึงมาปรึกษาป๊าเนยแบบนี้""ถ้าเจนมาที่นี่เนยจะทำยังไง""ก็ไม่ทำไงค่ะเธอมาเราก็ต้อนรับเพราะยังไงเจนก็เป็นน้องพี่วาตะก็เหมือนเป็นน้องของเนยด้วย""เนยไม่โกรธเจนใช่มั้ยที่เค้าคิดเอ่ออแบบนั้นกับพี่""ไม่หรอกค่ะเนยเข้าใจดี เพราะเค้าผูกพันธ์กับพี่วาตะมาตั้งแต่เด็กแล้วเค้าก็รู้มาตลอดว่าไม่ได้เป็นพี่น้องกับพี่วาตะจริงๆ เค้าจะคิดแบบนั้นก็ไม่ผิดพี่วาตะดีกับเธอขนาดนั้นไม่หวั่นไหวก็คงจะแปลก ขนาดเนยยังรักพี่ได้เลยทั้งที่เราไม่ได้เจอกันบ่อยเท่าที่เจนเจอพี่""พี่ดีใจที่เนยเข้าใจเพราะพี่กลัวว่าเจนอาจจะทำอะไรที่จะทำให้เนยเข้าใจพี่ผิด""คิดมากไปรึเปล่าคะ"""ไม่หรอก พี่รู้นิสัยเจนดี พี่ขอแค่ให้เนยเชื่อใจพี่พี่ขอแค่นี้""เนยสัญญาว่าจะเชื่อใจพี่วาตะเราจะผ่านมันไปนะคะเราสองคนต้องหาทางช่วยเจนให้เธอกลับมาเป็นเด็กที่สดใสร่าเริงอีกครั้ง" เขาดึงเนยเข้ามากอด เขาคิดไม่ผิดจริงๆ ที่เลือกที่จะรักและกลับมาหาเธอ"พี่รักเนยนะครับ""เนยก็รักพี่วาตะ รักมากๆๆๆๆ " เนยจุ๊บแก้มเขาหนึ่งทีก่อนจะลงมือเก็บของต่อสองวันต่อมา.....ที่มหาลัยน้องเนย...."วันนี้ไปบริษัทป๊าก็ห้ามซนนะคะ""ค่าาา มี๊ก็ตั

น้องเนย...."เจนอย่าทำอะไรบ้าๆ นะ!!! " พี่วาตะพยายามเรียกสติของเจนแต่ตอนนี้เหมือนเธอจะไม่รู้สึกตัวเท่าไหร่เอาแต่ร้องไห้สลับกับหัวเราะ"55555กลัวเจนจะยิงมันเหรอ ใช่เจนจะยิงมัน เพราะมันมาแย่งพี่ไปจากเจน เจนอยากให้มันตาย""ถ้าเจนจะยิงเนยเจนก็ยิงพี่ก่อนเพราะพี่จะไม่ยอมให้เจนทำอะไรคนที่พี่รัก""กรี๊ดดดดดดดดดดดดด อย่าพูดว่ารักมันต่อหน้าเจนนะ" ตอนนี้เจนหันกระบอกปืนมาทางเรา พี่วาตะรีบดึงตัวเราให้อยู่ข้างหลังไม่ให้ขยับไปทางไหน"ปกป้องมัน รักมันมาก ถ้ามันตายพี่จะทำยังไง""พี่ก็จะตายตามคนที่พี่รักไปน่ะสิถ้าจะยิงก็ยิงเลยพี่พร้อมจะตายตามคนที่พี่รักไป""กรี๊ดดดด ไม่ พี่วาตะห้ามตายไปกับมัน ให้มันตายไปคนเดียวพี่ต้องอยุ่กับเจน" เธอคุ้มคลั่งหนักขึ้นเรื่อยๆแล้วค่ะเราไม่รู้จะทำยังไงดีกลัวก็กลัวห่วงพี่วาตะก็ห่วง"ฮืออออ ทำไมพี่ถึงยอมตายไปกับมัน ฮืออออ พี่ทำไมรักมัน ฮืออออ" ตอนนี้เจนลดปืนลงแล้วก็ทรุดตัวลงกับพื้นอีกครั้งแล้วก็เอาแต่ร้องไห้ ทุกคนในห้องนี้ไม่มีใครกล้าขยับตัวไปไหนกันเลย พี่วาตะเมื่อเห็นว่าเจนเอาปืนวางลงที่พื้นก็ค่อยๆเดินไปใกล้ๆ เราก็เดินตามหลังไปติดๆ เพราะห่วงพี่วาตะ พอใกล้จะถึงตัวเจนเธอก็เง