All Chapters of เล่ห์ร้ายน้องชายสุดที่รัก: Chapter 31 - Chapter 40

45 Chapters

แพ้ท้องแทน

มาวิน....มะรืนนี้ก็จะเป็นวันหมั้นของผมกับต้นรักแล้ว แต่ทำไมผมถึงไม่ได้รู้สึกดีใจเลยล่ะทั้งที่ผมคิดว่าผมรู้สึกดีกับเธอ เธอทำให้ผมยิ้มได้เธอเข้าใจผมทุกอย่าง เธอบอกว่าเธอแอบรักผมมานานแล้วตั้งแต่เด็กแต่ผมไม่เคยสนใจเธอเลยแถมยังชอบแกล้งเธออีกเธอพูดไปก็ร้องไห้ไปจนผมเกิดความรู้สึกสงสารและเห็นใจที่เธอรักผมแต่ผมไม่รักเธอตอบ ตลอดเวลาเกือบสามเดือนที่ผ่านมาต้นรักดูแลเอาใจใส่ผมดีมากๆจนผมคิดว่าผมรักเธอจริงๆจนกระทั่งเธอพูดถึงเรื่องหมั้น เธอเล่าให้ฟังว่าพ่อของเธอกับพ่อของผมตกลงทำสัญญาแบบลูกผู้ชายว่าจะให้เราสองคนหมั้นและแต่งงานกันตอนโต เธอถามผมว่าผมจะหมั้นกับเธอได้ไหมเธอรักผมมานานแล้วเธอบอกว่าจะทำให้ผมมีความสุขที่สุดเธออยากทำหน้าที่คู่หมั้นเธออยากทำให้ผมมีความสุขผมก็เลยตอบตกลง สาเหตุที่ผมตกลงหมั้นก็เพราะผมรู้สึกเจ็บปวดทุกครั้งที่เห็นหน้ามุ่ยโดยไม่ทราบสาเหตุผมคิดว่าถ้าผมหมั้นกับต้นรักแล้วอาการเหล่านั้นจะหายไปเองแต่เปล่าเลยพอผมตกลงหมั้นแล้วผมยังเหมือนเดิมยังไม่มีความสุขเหมือนเดิม ผมพยายามจะไม่คิดถึงมุ่ยเพราะคิดทีไรปวดหัวแบบรุนแรงตลอด ผมยอมรับว่าบางครั้งผมก็แอบมองเธอบ่อยๆเวลามองเธอความรู้สึกของผมมันจะเกิ
last updateLast Updated : 2025-07-14
Read more

เก็บเป็นความลับ

มินตรา....ตลอดสองปีที่ผ่านมาที่ฉันใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ ฉันพยายามไม่คิดถึงพ่อของลูกแต่ทุกครั้งที่มองหน้าลูกหน้าของเขาก็ลอยมาทุกครั้งเพราะลูกถอดแบบเขามาทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นหน้าตานิสัยใจคอหรือแม้กระทั่งการกิน ซึ่งจนถึงตอนนี้เขาก็ยังจำอะไรไม่ได้อยู่เหมือนเดิม ฉันคิดว่าเขาคงกลับมาจำอะไรไม่ได้อีกแล้วล่ะตอนนี้เขาคงอยู่กับปัจจุบันและมีความสุขกับคนที่เขารักซึ่งไม่ใช่ฉัน บางครั้งฉันมองหน้าลูกแล้วก็แอบร้องไห้มันจะดีกว่านี้ถ้าลูกมีพ่อ ตอนนี้แกยังไม่รู้หรอกว่าพ่อคืออะไรแกไม่เคยถามหาพ่อ แต่ในอนาคตถ้าแกโตขึ้นถ้าแกถามถึงพ่อฉันก็คงบอกแกไปตามตรงฉันคงปิดบังไม่ได้ถ้าถึงตอนนั้นฉันหวังว่ามาวินจะรักและเอ็นดูแกและตันรักคงจะเข้าใจและไม่คิดว่าลูกของฉันจะมาแย่งความรักไปจากเธอเรื่องที่ฉันท้องตอนแรกฉันคิดว่าจะเก็บไว้เป็นความลับให้นานที่สุดแต่สุดท้ายพ่อมาร์ชแม่มลก็รู้ความจริงจนได้ว่าฉันท้อง เรื่องของเรื่องก็คือช่วงที่ฉันท้องได้ประมาณสี่ถึงห้าเดือนพ่อมาร์ชกับแม่มลได้มาเยี่ยมฉันที่นี่ฉันก็พยายามหาเสื้อผ้าตัวใหญ่ๆใส่เพื่ออำพรางรูปร่างของตัวเองโดยเฉพาะท้องของฉันที่โตไวมากซึ่งฉันก็ได้ขอร้องแม่พิมพ์ว่าห้ามบอกเรื่องที่ฉ
last updateLast Updated : 2025-07-14
Read more

ลูก

มาวิน....ผมกลับขึ้นมาบนห้องหยิบมือถือออกมาดูกดไปดูอัลบั้มรูปที่ผมมสร้างไว้ ในอัลบั้มมีแต่รูปของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งมีตั้งแต่แรกเกิดจนกระทั่งถึงปัจจุบันซึ่งตอนนี้แกอายุได้หนึ่งขวบครึ่งแล้ว น้องมาตาลูกสาวของผมเอง ผมมองรูปลูกไปน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ถามว่าผมไปเอารูปลูกมาจากไหน ผมเอามาจากไอจีไอ้ติณณ์มันครับ มันอัพลงแทบจะทุกวัน ผมแม่งโคตรอิจฉามันเลย มันไปหาลูกผมได้อุ้มได้กอดได้หอมต่างจากผมที่เป็นพ่อแท้ๆที่ไม่มีโอกาสจะทำแบบนั้นได้ผมความจำกลับคืนมาแล้วครับ จำได้ทุกอย่างว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้าที่ผมจะประสบอุบัติเหตุ หลังจากที่ผมทำร้ายมุ่ยทั้งทางร่างกายและจิตใจผมพูดจาเลวๆกับเธอสารพัด พอเห็นเธอร้องไห้เห็นคราบเลือดเห็นร่องรอยต่างๆบนตัวเธอมันทำให้ผมรู้สึกผิดรู้สึกละอายใจผมไม่รู้ว่าผมทำลงไปได้ยังไง ผมเอาความโกรธมาลงที่เธอโดยไม่สนใจว่าเธอจะรู้สึกยังไง ผมขับรถออกมาจากบ้านพักแวะร้านสะดวกซื้อผมซื้อเบียร์มาดื่มเผื่อมันจะทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง แต่เปล่าเลยยิ่งดื่มมากเท่าไหร่ผมยิ่งเศร้ามากขึ้นเท่านั้นผมคิดถึงมุ่ยตอนนี้เธอจะเป็นยังไงบ้างผมรู้ว่าที่ผมทำลงไปผมรู้ว่าผมผิดผิดจนไม่น่าให้อภัย ผมดื่มจน
last updateLast Updated : 2025-07-14
Read more

เผชิญหน้ากับความจริง

มาวิน...หลังจากที่ได้เจอลูกได้อุ้มลูกผมก็กลับมาที่ไทยซึ่งผมก็ไม่ได้บอกกับใครว่าผมไปหาลูกมา ถามว่าผมโกรธไหมที่ทุกคนในบ้านปิดบังเรื่องนี้ ผมจะกล้าโกรธพวกท่านได้ยังไงในเมื่อผมเป็นคนผิดเองแม้ผมจะยังจำอะไรไม่ได้ในตอนนั้นแต่ผมก็เป็นคนทำให้มุ่ยต้องไปจากทื่นี่ผมอยากกลับมาจำได้อีกครั้งหลังจากที่ก่อนหน้านี้ผมไม่อยากจะจำอะไรเลยเพราะผมกลัวความจริง ที่ผ่านมาพ่อกับแม่ก็พยายามหาหมอเก่งๆมาช่วยผมแต่ผมบอกพ่อกับแม่ว่าไม่ต้องผมไม่อยากจำอะไรทั้งนั้น แต่ตอนนี้ผมอยากจำได้ผมอยากรู้ว่าเพราะอะไรผมถึงเป็นแบบนี้ผมพร้อมจะเผชิญหน้าความจริงแม้ว่ามันจะทำให้ผมเจ็บปวดก็ตาม ผมกับต้นรักช่วยกันเสริ์ซหาข้อมูลคุณหมอเก่งๆเพื่อที่จะรักษาอาการความจำเสื่อมของผมแต่ก็ไม่ได้ผล ผมก็เลยคิดว่าถ้าผมกลับไปยังสถานที่ๆผมกับมุ่ยได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันบางทีผมอาจจะจำอะไรขึ้นมาได้บ้างก็ได้หลังเลิกเรียนผมจะมาขลุกตัวอยู่ที่คอนโดกว่าจะกลับบ้านก็ดึกแทบทุกวันจนแม่บ่นเพราะคิดว่าผมไปเที่ยวท่านกลัวผมไปกินเหล้าแล้วประสบอุบัติเหตุอีก ซึ่งผมก็สัญญากับท่านแล้วว่าผมจะไม่ดื่มอีกผมใช้เวลาอยู่นานทนอยู่กับอาการปวดหัวทุกครั้งที่พยายามนึกถึงเรื่องราวต่างๆจน
last updateLast Updated : 2025-07-14
Read more

น้อยใจเมีย

มินตรา..."เมียจ๋า""อย่ามาเรียกแบบนี้นะพี่ไม่ใช่เมียของวิน""ใครบอกไม่ใช่ถ้าไม่ใช่น้องมาตาจะมาได้ยังไง""วินลืมไปแล้วเหรอว่าวินทำอะไรกับพี่ไว้บ้าง""มุ่ยคือ...""พี่ไม่ลืมหรอกนะ แล้วก็จะไม่มีวันลืมด้วย""ฉันไม่เคยลืมว่าทำเลวอะไรกับเธอไปบ้าง ฉันรู้ตัวดีว่าทำผิด อันที่จริงฉันไม่น่ากลับมาจำอะไรได้เลยเนอะว่ามั้ยฉันน่าจะลืมไปเลยตลอดชีวิตหรือไม่ก็น่าจะตายไปเลยตั้งแต่ตอนนั้นจะได้ไม่ต้องมาทนรับรู้ว่าตัวเองเคยทำเลอะไรไว้บ้าง ถ้าฉันตายเธอคงจะพอใจ" เขาพูดประโยคนั้นจบก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากห้อง ฉันมองตามหลังเขาก่อนที่น้ำตาของฉันมันจะไหลออกมาอีกครั้ง อันที่จริงฉันไมไ่ด้โกรธเรื่องที่หัวหินมันเป็นแค่ข้ออ้างเท่านั้น เรื่องนั้นฉันให้อภัยเขานานแล้วเพราะฉันเองก็มีส่วนผิดเหมือนกันจนทำให้เขาต้องประสบอุบัติเหตุ เหตุผลที่ฉันโกรธเขาจริงๆมันมีแต่ฉันไม่กล้าพูดออกไปมาวิน.....ผมเดินกลับมาที่ห้องนอนของตัวเอง นั่งจมอยู่กับความคิดอยู่ตรงปลายเตียงคิดถึงสิ่งที่เคยทำกับมุ่ยมาตลอดหลายปีที่ผ่านมาตั้งแต่เด็ก น้อยครั้งที่ผมจะทำดีกับเธอหรือพูดดีกับเธอ ทัั้งที่ผมรักเธอมากแต่ผมก็ทำให้เธอเจ็บและเสียใจไม่น้อยเหมือนกัน
last updateLast Updated : 2025-07-14
Read more

ปรับความเข้าใจ

มินตรา....สิ่งที่ทำให้ฉันน้อยใจมาวินก็คือเขาหายดีแล้วจำทุกอย่างได้แล้วแต่เขากลับไม่ไปหาฉันกับลูก ปล่อยให้ฉันกับลูกอยู่ที่อเมริกาปล่อยให้ฉันทนคิดถึงเขาทุกวันทุกคืน วันนั้นที่เขาสารภาพกับทุกคนว่าเขาหายดีแล้วและจำอะไรทุกอย่างได้แล้วฉันดีใจมากดีใจอย่างบอกไม่ถูกแต่พอมาคิดกลับกันเขาจำได้ทุกอย่างแต่เขากลับทำเฉย เขาแอบไปหาลูกโดยไม่ให้ฉันรู้ หรือจริงๆแล้วเขาอาจจะไม่ได้ต้องการฉันแล้วไม่รักฉันแล้วเขาอาจจะคิดว่าอยู่คนเดียวสบายใจกว่าจะมีผู้หญิงกี่คนก็ได้ไม่จำเป็นจะต้องมีเมียมีลูก"ปากแข็งอีกแล้ว แต่ไม่เป็นไรฉันจะไม่โกรธ""แล้ววินมีสิทธิ์โกรธอะไรพี่ด้วยเหรอ""เห้อ ฉันไม่อยากทะเลาะกับเธอต่อหน้าลูก ไว้เดี๋ยวหาอะไรให้ลูกกินก่อนเรามีเรื่องต้องเคลียร์กันถ้าเคลียร์กันไม่รู้เรื่องฉันจะทำให้เธอท้องลูกคนที่สองแน่" ฉันถึงกับพูดไม่ออกบอกไม่ถูกเมื่อเขาขู่กันแบบนี้ แต่เรื่องอะไรฉันจะยอมฉันไม่ยอมหรอก ฉันจะไม่เป็นมุ่ยคนเดิมที่อ่อนแออีกแล้ว ตอนนี้สิ่งที่ฉันอยากทำมากที่สุดก็คืออยากพาลูกกลับแต่ดูเหมือนลูกจะไม่เป็นใจกับฉันเลยพอได้เจอพ่อก็ติดหนึบไม่ห่างกันไปไหนเลย ฉันยืนมองดูเขาอุ้มลูกไปที่ครัว เขาวางลูกบนเคาท์เตอร์ก
last updateLast Updated : 2025-07-14
Read more

ขอบคุณนะ

มินตรา....."ฉันรู้ว่าฉันทำผิดกับเธออย่างไม่น่าให้อภัยที่ตอนนั้นฉันข่มเหงร่างกายเธอโดยที่เธอไม่เต็มใจทั้งที่เธอไม่ได้ผิดอะไรเลยฉันใช้อารมณ์ใช้ความโกรธทำร้ายเธอซ้ำยังพูดจาไม่ดีทำร้ายความรู้สึกเธออีก เธอรู้มั้ยวันนั้นที่ฉันขับรถออกมาฉันเสียใจมากแค่ไหนพอคิดถึงสิ่งที่ทำกับเธอฉันไม่อยากให้อภัยตัวเองเลย ฉันกินเหล้าเพื่อที่จะลืมสิ่งที่ทำแต่มันลืมไม่ได้ภาพเธอที่นั่งร้องไห้บนเตียงมันทำให้ฉันเจ็บซ้ำยังทิ้งเธอไว้คนเดียวอีก พอตั้งสติได้ฉันก็เลยคิดว่าจะกลับมารับเธอและขอโทษเธอทั้งที่รู้ว่าเธอคงไม่ให้อภัยแต่สุดท้ายฉันก็ไม่ได้กลับไปหาเธอ ตอนที่ฉันฟื้นขึ้นมาและจำอะไรไม่ได้เธอรู้ไหมว่าตอนที่ฉันเห็นหน้าเธอฉันเจ็บปวดที่ใจอย่างไม่รู้สาเหตุมันเหมือนมีอะไรบางอย่างที่ฉันก็ไม่เข้าใจ มันบอกกับฉันว่าอย่ากลับไปจดจำอดีตอีกเลย แต่สุดท้ายความทรงจำฉันกลับคืนมามันทำให้ฉันรู้ว่าเพราะอะไรฉันถึงไม่อยากกลับมาจำอะไรได้อีกนั่นเป็นเพราะฉันมันเลวยังไงล่ะเพราะแบบนี้เพราะเหตุผลนี้ฉันถึงไม่กล้าไปเจอหน้าเธอฉันกลัวเธอจะเกลียดฉันฉันไม่อยากเห็นสายตาเกลียดชังจากเธอ" ฉันเพิ่งรู้ว่าสาเหตุที่เขาไม่ไปหาฉันเพราะอะไร เขาคงเจ็บปวดมากเหมื
last updateLast Updated : 2025-07-14
Read more

เธอยังรักฉันอยู่หรือเปล่า

มาวิน....."ว่าแต่เธอยังไม่ได้ตอบคำถามฉันเลยนะว่าเธอยังรักฉันอยู่หรือเปล่า""แล้ววินคิดว่าไง""ไม่รู้สิฉันไม่กล้าคิดฉันกลัวคำตอบ""ทีอย่างนี้มาทำเป็นกลัว""ก็ฉันกลัวเธอไม่รักฉันนี่นา""ถ้าพี่ไม่รักพี่คงไม่พาลูกมาหาวินถึงคอนโดหรอก""ฉันนึกว่าลูกร้องไห้หาฉันเธอก็เลยแค่พามา""ก็...ก็ด้วยแล่ะแต่ที่พี่มาเพราะ..พี่คิดถึงวิน""เธอว่าไงนะพูดอีกที""พูดไปแล้วจะให้พูดซ้ำทำไมอีก>ฉันได้ยินว่าเธอคิดถึงฉันงั้นเหรอ เธอคิดถึงฉันจริงๆเหรอ" ผมคงไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหมที่ได้ยินแบบนั้นที่เธอบอกว่าเธอคิดถึงผม"พี่จะโกหกทำไม ก็วินเล่นหายไปเลยไม่เข้าบ้านตั้งหลายวัน""ต่อไปนี้ฉันจะไม่หายไปไหนอีกจะอยู่กับเธอกับลูกทุกวันเลยดีมั้ยอยู่ด้วยกันทั้งวันทั้งคืนเลย""เว่อร์ไปละ แล้วไม่ไปเรียนเหรอ""เรียนดิแต่ปีนี้ปีสุดท้ายแล้ว" "วินเรียนปีสี่ปีสุดท้ายแล้ว แต่พี่ยังไม่จบเลย" มุ่ยทำหน้าเศร้าขึ้นมาเพราะตอนนี้เธอก็ยังเรียนไม่จบที่ผมรู้เพราะแม่พิมพ์ดาวเคยพูดให้ผมฟังตอนที่ผมแอบไปหาลูกที่อเมริกาแม่พิมพ์ดาวบอกว่าตอนที่มุ่ยท้องเธอดรอปเรียนไว้จนกระทั่งน้องมาตาเริ่มโตเธอถึงกลับไปเรียนทำให้เธอยังเรียนไม่จบ ทั้งที่จริงแล้วตอนนี้เ
last updateLast Updated : 2025-07-14
Read more

รีบทำเถอะNC+

มินตรา....."ฉันอยากลบความทรงจำแย่ๆที่เกิดขึ้นในวันนั้นได้ไหม""มันจะดีใช่มั้ย" ฉันถามเขาเพราะตั้งแต่ครั้งนั้นเราก็ไม่เคยมีอะไรกันอีกเลย"ดีสิฉันจะทำให้มันดี""อื้มมม" ฉันพยักหน้าเพราะเชื่อว่าเขาจะทำได้เขาขยับใบหน้าลงมาดูดเลียหน้าอกของฉันทั้งขบทั้งกัดทั้งดูดแต่ไม่ได้รุนแรงอะไร แต่ก็ทำให้ฉันรู้สึกเสียวซ่านไม่น้อยแผล่บ แผล่บ จ๊วบ จ๊วบ ข้างนึงถูกดูดอีกข้างเขาก็บีบเคล้นเล่นสลับไปมาแบบนี้ทั้งสองข้างมันเป็นอะไรที่เสียวมากๆจนฉันขนลุกไปทั่วร่างกาย นี่แค่เขาแตะแค่หน้าอก ฉันไม่อยากคิดไปถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปจากนี้"อ๊าาา วินพี่เสียวอย่าเลียแบบนี้" เขาเริ่มไล่ลากลิ้นร้อนลงมาถึงหน้าท้องของฉันจากนั้นก็เลื่อนต่ำลงมาเรื่อยๆเขาจับขาฉันแหวกออกจากกันก่อนที่จะ"อ๊ะ วิน" ฉันสะดุ้งสุดตัวเมื่อลิ้นของเขาแตะลงมาสัมผัสน้องสาวของฉัน"ผัวขอกินนะครับเมีย" เขาเงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อยเพื่อขออนุญาตแต่ฉันไม่ทันได้ตอบว่าให้หรือไม่ให้เขาก็ลงมือปฏิบัติต่อโดยการใช้ลิ้นสอดแทรกลงไปกลางกลีบร่องของฉัน ติ่งเสียวของฉันถูกปลายลิ้นร้อนของเขาสัมผัส ฉันดิ้นพล่านไปด้วยความเสียวจนทนไม่ไหว"อื้อออออ วินอย่า พี่ไม่ไหว ฮือออ วิน" ฉั
last updateLast Updated : 2025-07-14
Read more

รักมากก็ทำแรงมาก

มินตรา...ฉันลืมตาขึ้นมาในเช้าอีกวันด้วยอาการปวดร้าวไปทั้งตัวพอนึกขึ้นได้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนฉันก็รีบหันไปมองคนข้างๆ แต่ก็ไม่เจอ ฉันมองหาเสื้อผ้าตัวเองที่ถูกเขาถอดทิ้งเรี่ยราดเมื่อคืนเพื่อจะใส่ออกไปดูลูกแต่ตอนนี้มันลงไปอยู่ในตะกร้าผ้าเรียบร้อยแล้วซึ่งน่าจะเป็นมาวินที่เก็บให้ ฉันมองไปที่หน้าห้องน้ำก็ไม่ได้ยินเสียงน้ำไหลและไฟก็ไม่ได้เปิดแสดงว่าเขาตื่นก่อนฉันแล้วขาคงออกไปข้างนอกแล้ว"โอ๊ย เจ็บ" ฉันร้องด้วยความเจ็บโดยเฉพาะตรงส่วนนั้น มันเจ็บเหมือนกับครั้งแรกที่ฉันมีอะไรกับมาวินแล้วครั้งนี้เขาก็ทำนานมากรุนแรงมากจนฉันต้องร้องขอให้เขาพอแต่กว่าเขาจะหยุดก็เกือบฟ้าสางฉันพาร่างกายตัวเองที่แทบจะไม่มีแรงเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำพอเข้าไปในห้องน้ำฉันก็เห็นสภาพตัวเองไม่ต่างจากวันนั้นเลย รอยต่างๆ เต็มตัวเต็มคอฉันไปหมดซึ่งกว่าจะหายก็ใช้เวลาหลายวันฉันหาชุดที่พอจะปกปิดรอยตรงบริเวณลำคอใส่เพราะไม่อยากให้ลูกเห็นแล้วก็ถามเพราะน้องมาตาเป็นเด็กช่างสังเกตมากๆ ตอนอยู่อเมริกาฉันเคยไปแอบร้องไห้ก่อนจะรีบเช็ดน้ำตาเพราะกลัวลูกถามแต่ก็ไม่รอดพ้นสายตาของเด็กอายุขวบกว่าไปได้แกถามฉันทันทีว่าฉันร้องไห้ทำไมซึ่งฉันก็
last updateLast Updated : 2025-07-14
Read more
PREV
12345
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status