Semua Bab โซ่รักใยพิศวาส: Bab 61 - Bab 70

Chapter 62เรียวขาเพชรหอมถูกดันออกไปด้านข้าง เปิดทางให้ภมรหนุ่มกลัดมัน บินโฉบมาดอมดมเกสรดอกไม้ ราซิเอลโล่ไม่รอช้า ขยับตัวมานั่งคุกเข่ากลางร่างสวย แนบหน้าลงบนดอกมณฑาส่งกลิ่นหอมเย้ายั่วอารมณ์ เป็นกลิ่นสาบสาวหอมกรุ่นโชยมาพร้อมกลิ่นครีมอาบน้ำ ชวนให้เขาหลงใหลและอยากสัมผัสแตะต้อง “อา...อา...คุณเอลโล่...คุณเอลโล่...อืม”เพชรหอมไม่ห้ามปรามการกรทะของราซิเอลโล่ เพราะรู้ดีว่า ห้ามไปก็เท่านั้น อย่างไรเสียเขาก็ต้องทำในเรื่องที่อยากทำ หล่อนทำได้เพียงนอนบิดตัวบนที่นอน รับความเสียวซ่านจากการเล้าโลมของราซิเอลโล่ที่ปรนเปรอความสุขให้หล่อนเช่นนี้เป็นครั้งแรกราซิเอลโล่ไม่เคยทำเช่นนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อน เขาคิดเสมอว่า ตนเองมอบความสุขให้กับคู่นอนทุกคนได้โดยไม่ต้องออรัลเซ็กซ์ให้ มีแต่ผู้หญิงจะทำให้ตนมากกว่า แต่ก็ไม่ใช่ว่าเขาจะทำไม่เป็น เรื่องแบบนี้มันมีอยู่ในหัว รู้วิธีมอบความสุขให้เพชรหอม ลิ้นหนาปาดป่ายไปตามกลีบดอกไม้ ไล้เลียสะบัดพลิ้ว ประสานการทำงานกับนิ้วมือที่สะกิดจุดอ่อนไหวสตรี ควบคู่กับอีกมือหนึ่งที่เลื่อนขึ้นมาเคล้นขยำความอวบใหญ่ของทรวงอก บางครั้งเขาขยับปากดูดเม็ดทับทิมจุดที่จะทำให้เพชรหอมบ้าคลั่งใ

Chapter 64ชายหนุ่มรู้สึกปวดตุ๊บๆ ตรงอวัยวะกลางร่างกายที่พองขยายตามอารมณ์ ยิ่งไล่สายตาต่ำลงจนถึงเนินสวาท หัวใจเขาเต้นถี่เร็ว อยากจะนำหน้าฝังตรงจุดนั้น ดูดซับน้ำหวานที่เขารู้ดีว่า หวานหอมมากแค่ไหนอูยย์...ขนลุกเหนือเมฆขนลุกซู่ แทบอยากเดินหนีออกจากห้อง เพราะหากอยู่ห้องนี้นาน มีหวังได้ลักหลับช้องนางแน่ แต่ทำไมหนอทำไม ขาทั้งสองข้างมันกลับไม่ยันให้เขาลุกขึ้นยืน เขายังคงนั่งอยู่ริมเตียง สายตามองเรือนร่างสาวตาปรอยชายหนุ่มรู้สึกควบคุมตัวเองไม่อยู่ ทั้งที่นับหนึ่งถึงสิบล่วงไปหลักยี่สิบ ให้ยับยั้งชั่งอารมณ์ แต่ก็ไม่ได้ผล ผ้าขนหนูที่ถือไว้ดูมีน้ำหนักมากจนเขาถือไว้ไม่ไหว ทำมันหล่นอยู่บนที่นอน คล้ายกับว่ามีแม่เหล็กดึงดูดให้ใบหน้เขาโน้มต่ำลงไปหาดอกบัวงามสล้าง จุดหมายของเขาคือยอดปทุมพุ่มสวยปากหนาครอบงับสิ่งสวยงามล่อตา ดูดกลืนสิ่งนั้นเข้าไปในปาก ปล่อยออกมาให้ลิ้นทำหน้าที่ไล้เลีย อกอวบอีกข้างตกอยู่ในอุ้งมือหนาที่บีบเคล้นอย่างเมามันเจ้าของทรวงอกอวบใหญ่แม้ว่าจะหลับจากความอ่อนเพลีย ทว่าเมื่อถูกความเสียวเข้าเล่นงาน หล่อนเริ่มมีปฏิกิริยาตอบสนอง ร่างสั่นและขยับตัวไปมาเล็กน้อย แต่ตายังไม่ลืม“อืม” เสียงท

Chapter 66“เพ้นท์ คุณจะรับคุณราซิเอลโล่เป็นสามีของคุณไหม คุณสัญญาว่าจะซื่อสัตย์ต่อเขา ทั้งในยามสุขและยามยาก ในยามไข้และสบายดี จะรักเขาและให้เกียติเขาชั่วชีวิตของคุณหรือไม่”“ค่ะ” เพชรหอมตอบด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเจ้าบ่าวและเจ้าสาวได้ทำการสวมแหวนให้แก่กันและกัน ตามด้วยจุมพิต หลังจากนั้นบาทหลวงได้ประกาศให้ทุกคนรู้ว่า ราซิเอลโล่กับเพชรหอมได้เป็นสามีภรรยากัน ลำดับต่อไปคือ เจ้าสาวโยนช่อดอกไม้สตรีโสดราวสิบคนมายืนอออยู่หน้าสุ้มดอกไม้ ทั้งหมดจับจ้องไปยังช่อดอกไม้ในมือเพชรหอม และชูมือสูงเพื่อคว้าช่อดอกไม้ที่เจ้าสาวกำลังโยนขึ้นสูงบนอากาศวารุณีที่ยืนอยู่ข้างช้องนาง หล่อนไม่คิดจะไปแย่งช่อดอกไม้เหมือนสาวอื่น เพราะคิดว่า ตนเองคงไม่ใช่รายต่อไปที่จะแต่งงาน หล่อนยืนมองดูพวกหล่อนแย่งดอกไม้ด้วยรอยยิ้ม แต่ความที่เพชรหอมแรงเยอะ ทำให้ช่อดอกไม้เลยจุดที่สาวๆ ยืนแย่งดอกไม้กัน ทิศทางของช่อดอกไม้ตรงไปยังร่างวารุณีที่เงยหน้าขึ้นมองช่อดอกไม้ สัญชาตญาณทำให้หล่อนยกมือขึ้นรับช่อดอกไม้ที่ตกมาอยู่ในมือแบบพอเหมาะพอดี สาวนางอื่นที่ไม่ได้ดอกไม้ทำหน้าตาผิดหวัง ส่วนคนที่ได้ช่อดอกไม้ยังทำหน้างงๆ อยู่“น้องวาได้ช่อดอกไม้ค่ะพี

โซ่พิศวาสใยเสน่หา Chapter 2“ฉันไม่กล้าถอด” วารุณีบอกตามตรง “ทำไมล่ะ ชุดมันโป๊มากเลยเหรอ” ธารทิพย์ถาม ก้าวเดินมาหาเพื่อนสนิทที่พยักหน้าแทนคำตอบ “ไหนดูสิ” ธารทิพย์ดึงสายรัดเสื้อคลุมออก และเมื่อสาบเสื้อคลุมแยกออกจากกัน ธารทิพย์ก็ได้เห็นเรือนร่างสวยงามของวารุณีในชุดทูพีช “ว้าว...สวยมากเลยแก” ธารทิพย์กล่าวชมจากใจ “สวยบ้าอะไร มันโป๊” วารุณีบอกขณะเลื่อนสาบเสื้อให้มาทับกันแล้วผูกสายรัดเสื้อคุลม “ฉันไม่เป็นได้ไหมพรีเซนเตอร์ชุดว่ายน้ำเนี่ย ฉันอาย” “อายอะไร แกใส่สวยจะตาย รับรองชุดว่ายน้ำขายดีแน่” “ท่อนล่างยังพอทำเนา ท่อนบนนี่สิ มันแทบจะปิดนมฉันไม่มิดเลยนะ”คนหน้าอกใหญ่เกินตัวตอบกลับ สีหน้าไม่ค่อยดีนัก เกิดอาการประหม่าขึ้นมา “มันสวยจะตายไป ชุดทูพีชก็อย่างนี้แหละ มันก็ต้องโชว์ความอึ๋มกันทั้งนั้น แกต้องกล้านะ อีกนิดเดียวแกก็จะได้เป็นพรีเซนเตอร์แล้ว” ธารทิพย์พยามยามปลอบเพื่อน “ฉันไม่ไปเทสไม่ได้เหรอ ไปเปลี่ยนชุดแล้วกลับบ้านดีกว่านะ” คนประหม่าเริ่มงอแง “มาถึงขั้นนี้แล้วจะถอยได้ไง ถือซะว่า ตอนนี

โซ่พิศวาสใยเสน่หา Chapter 4“ขอบคุณนะครับสำหรับคำชม” นานโอยิ้มให้สาวตรงหน้าที่ใจเต้นแรงทุกครั้งที่เห็นรอยยิ้มมหาเสน่ห์ และนั่นทำให้จิตใจหล่อนหวั่นไหวได้อีกด้วย “นี่ครับสัญญา คุณอ่านดูก่อนนะครับ”นานโอวางเอกสารสัญญาลงตรงหน้าวารุณีที่รับมาอ่านรายละเอียดที่ระบุไว้ หญิงสาวตาโตเมื่อเห็นจำนวนเงินค่าว่าจ้างเป็นพรีเซนเตอร์ชุดว่ายน้ำ เพ่งมองราวกับว่าจะให้แน่ใจว่า นี่คือค่าจ้างจริงๆ“ค่าจ้างทำไมเยอะจังคะ”จำนวนเงินค้าจ้าง สามแสนยูโร ถือว่ามากทีเดียว คิดเป็นเงินไทยไม่ต่ำกว่าสิบสองล้านบาท เทียบเท่ากับค่าจ้างพรีเซนเตอร์ซุปเปอร์สตาร์ของเมืองไทยเลยทีเดียว“ตามความเหมาะสมครับ” นานโอตอบ “แล้วมันก็อยู่ในเกณฑ์ที่ทางบริษัทฯ ให้กับพรีเซนเตอร์ด้วยครับ”“อ๋อค่ะ” วารุณีหายสงสัย ก้มหน้าอ่านสัญญาต่อ แต่แล้วก็ต้องย่นคิ้วสงสัยอีกครั้ง กับข้อหนึ่งที่เขียนไว้บนสัญญา “แล้วทำไมต้องไปนอนบ้านคุณด้วยคะ”“บ้านผมในที่นี้หมายถึง ที่เกาะชิชิลีครับ เราจะไปถ่ายภาพยนตร์โฆษนาที่นั่น เพราะโลเคชันที่นั่นเหมาะสุดครับ ต้องใช้ระยะเวลาหลายวันหรืออาจเป็นอาทิตย์ ทีมงานกับคุณต้องพักที่นั่นเพื่อความสะดวกครับ” นานโอมีคำตอบเสมอ“อ๋อค่ะ” ว