Semua Bab โซ่รักใยพิศวาส: Bab 41 - Bab 50

Chapter 41เชิดคนขับรถของไร่เมฆาที่เพิ่งเข้ามาทำงานในไร่ได้หกเดือนบอก และเชิดยังเป็นลูกน้องเก่าของเสือหาญ พอรู้ว่าเสือหาญจะออกปล้นและต้องการความช่วยเหลือเรื่องข่าวสาร เชิดจึงเข้าร่วมแผนการนี้ด้วย“เออมึงเก่ง” เสือหาญชมจากใจ “เอ้า ส่วนแบ่งของพวกมึง แบ่งเท่าๆ กันกับกู เอาไปกันแค่นี้ก่อนจะได้มีกำลังใจปล้นต่อ”เสือหาญวางปึกธนบัตรตรงหน้าลูกน้องทั้งสี่คนคนละสองปึกเท่ากัน“ที่เหลือสองล้านเอาไว้จ่ายหนี้”“เราต้องหาเพิ่มอีกห้าล้านนะพี่ จะหาที่ไหนดีล่ะพี่หาญ”ม้วนถามลูกพี่ที่ทำท่าคิดหนัก สาเหตุที่เสือหาญออกมาปล้นครั้งนี้เป็นเพราะ เสือหาญกับพวกรับจ้างขนอาวุธเถื่อน ซึ่งไม่ใช่ครั้งแรกที่รับจ้างขน ทุกครั้งเสือหาญกับพวกไม่เคยพลาด มีครั้งล่าสุดที่พวกเขาทำพลาด เจอทหารพรานเข้าพอดีจึงเกิดการต่อสู้และต้องทิ้งสินค้าส่วนหนึ่งเพื่อสะดวกต่อการหลบหนี เสือหาญกับพวกจึงต้องชดใช้ค่าสินค้าจำนวนนั้นที่มีมูลค่าสูงถึงเจ็ดล้านบาท มีแล้วสองล้านยังขาดอีกห้าล้าน“นั่นสิพี่ ยังขาดอยู่ตั้งเยอะ หาให้มันไม่ได้ มีหวังมันตามล่าเราน่าดู”ดาวมีทีท่าหวาดกลัวเจ้าของอาวุธสงคราม เพราะอีกฝ่ายเป็นถึงทหารยศค่อนข้างสูงของประเทศเพื่อนบ้า

Chapter 43“พี่ว่าคืนนี้กุ้งนอนค้างที่นี่ดีกว่านะ ฝนคงไม่หยุดตกง่ายๆ ด้วย ลมก็แรง พรุ่งนี้พี่จะพากลับกรุงเทพ” เหนือเมฆบอกช้องนางที่ทำหน้าคิด “กุ้งพักห้องคุณวานะ ห้องคุณวามีกลอนประตูด้วย กุ้งจะได้สบายใจ ไม่ต้องกังวลว่าตกดึกพี่จะไขกุญแจเข้าไปปล้ำ” ช้องนางเชื่อใจเหนือเมฆ หล่อนมั่นใจว่า เขาไม่มีทางทำเช่นนั้นแน่นอน แม้ว่าจะรู้จักกันไม่นานนัก ทว่าในความรู้สึก ช้องนางมีความรู้สึกว่า รู้จักเขามาทั้งชีวิต “ได้ค่ะ กุ้งขอโทรบอกพ่อกับแม่ก่อนนะคะ ท่านจะได้ไม่เป็นห่วง” ช้องนางหยิบมือถือออกมาโทรหาบิดา บอกเรื่องที่ตนค้างคืนที่ไร่เมฆา เมื่อพูดกับบิดาเสร็จหล่อนก็ตัดสาย “เรียบร้อยค่ะ” “นี่ก็เกือบหกโมงเย็นแล้ว พี่ทำข้าวต้มกระดูกหมูให้กินดีกว่านะ” “เกรงใจพี่เหนือค่ะ” “อย่าพูดคำนี้ เพราะพี่เต็มใจทำให้กุ้งกิน กุ้งนั่งดูทีวีนะ เสร็จแล้วพี่จะตาม” “ค่ะพี่เหนือ” ช้องนางไม่อยากขัดใจเหนือเมฆ เพราะตอนนี้ท้องหล่อนก็เริ่มประท้วงหิว ราวครึ่งชั่วโมงต่อมา ข้ามต้มกระดูกหมูทรงเครื่องก็แล้วเสร็จ เหนือเมฆเดินมาตามว่าที่แม่ของลูกไปทานอาหารฝีมือตนที่ตั้ง

Chapter 45ณ โรงพยาบาลจังหวัดภูเก็ต ภายในห้องพักฟื้นวีไอพี ร่างคนถูกรถชนนอนหลับอยู่บนเตียงคนไข้ ตรงหลังฝ่ามือมีเข็มน้ำเกลือปักอยู่ ตามร่างกายเขามีรอยฟกช้ำจากการถูกรถยนต์กระแทก และผลจากการปะทะทำให้ตัวเขาไถลไปบนถนน ส่งผลให้ตรงหัวไหล่เกิดรอยถลอก ใบหน้ามีรอยช้ำ นานโอสั่งให้แพทย์เอ็กซเรย์สมองว่ากระทบกระเทือนหรือไม่ ผลที่ออกมาทำให้นานโอกับเพชรหอมโล่งอกส่วนเรื่องคดี นานโอเคลียร์กับเจ้าของรถคันนั้น และตกลงกันได้ด้วยดี เนื่องจากเจ้าของรถไม่มีความผิด เขาขับรถมาตามปกติ คนที่ผิดคือราซิเอลโล่ นานโอชดใช้ค่าซ่อมรถให้นายแพทย์เจ้าของรถ และออกค่าใช้จ่ายในการรักษาตัวหลานชายเองทั้งหมด ซึ่งไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยสักนิดเดียว นานโอกลับอยากเขกหัวหลานชายที่ทำอะไรโดยไม่คิด แต่ก็รู้เหตุผลของการกระทำนั้น แม้ว่าราซิเอลโล่จะไม่เป็นอะไรมากนอกจากรอยฟกช้ำดำเขียว ทว่าเขากลับยังไม่ฟื้น ยังคงนอนหมดสติตั้งแต่ถูกรถชนจนถึงตอนนี้ก็นานร่วมสี่ชั่วโมงเพชรหอมที่เฝ้าราซิเอลโล่ไม่ห่างยังมีความกังวลไม่หาย หล่อนจะสบายใจก็ต่อเมื่อเขาฟื้น เหตุการณ์ที่ราซิเอลโล่วิ่งให้รถชนแลกกับที่เพชรหอมให้อภัย หล่อนไ

Chapter 47ภายในรถซุปเปอร์คาร์ช้องนางถูกเสือหาญทำร้ายด้วยการตบและจิกหัว และเหมือนจะเป็นสัญชาตญาณของคนถูกทำร้ายที่ต้องปัดป้องตัวเอง ปลายเล็บแหลมคมข่วนเข้าที่ใบหน้าของเสือหาญจนเกิดเลือดซิบ นำพาความเจ็บมาให้เขาพอสมควร และไม่เพียงแค่หน้าเท่านั้นที่ถูกเล็บขูด ลำคอเขาก็เช่นกัน“ร้ายนะนักมึง”เสือหาญกระชากศีรษะช้องนาง เงื้อมือหมายจะฟาดลงบนแก้ม ทว่าเสียงเหมือนคนนำของแข็งทุบกระจกรถข้างคนขับจนมันแตกละเอียด ทำให้คนในรถหันไปมอง“พี่เหนือ”ช้องนางทั้งดีใจและตกใจที่เห็นเขา ทว่าเสือหาญมีเพียงความรู้สึกเดียวคือ ตกใจ“ไอ้เหนือ” เสือหาญเรียกชื่อเจ้าของรถ และรับรู้ความเสียเปรียบของตน เพราะตอนนี้เขานั่งอยู่ในรถ ปืนก็ตกไปอยู่ด้านล่างพื้นรถ เขาจึงไม่มีอาวุธต่อสู้เหนือเมฆนอกจาก...วินาทีเสือหาญนึกถึงมีดพกของตน “เออกูเอง” เหนือเมฆพูดขึ้น กระชากคอเสื้อเสือหาญ ทว่าความเป็นโจรที่มีในตัว และรู้วิธีเอาตัวรอด เสือหาญจับข้อมือเหนือเมฆแล้วกดให้ต่ำลงทำให้เหนือเมฆเกิดความเจ็บเหมือนข้อมือจะหัก ทว่าเจ้าของไร่เมฆาอดทนกับความเจ็บไม่ปล่อยเสือหาญไปง่ายๆ เสือหาญจึงหยิบมีดพกออกจากกระเป๋ากางเกง กดปุ่มให้มีดแหลมคมเด้งออก

Chapter 49หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ณ กรุงเทพมหานคร ราซิเอลโล่ยืนยิ้มแฉ่งอยู่หน้าประตูห้องเช่าของเพชรหอมหลังจากเคาะประตูเป็นสัญญาณบอกเจ้าของห้อง ในมือเขาถือพวงมาลัยที่ใช้ไหว้พระมาด้วย เขาตั้งใจมอบให้หล่อนมากกว่าจะหาซื้อดอกไม้จากร้านขายดอกไม้ที่ดอกสวยๆ แพงๆ เพราะเขารู้สึกชอบพวงมาลัยแบบที่ตนถืออยู่ “อ่ะให้” ราซิเอลโล่ยื่นพวงมาลัยให้เพชรหอม หล่อนถอนหายใจเบาๆ เมื่อเห็นพวงมาลัยไหว้พระ แล้วคิดว่าถึงเวลาเสียทีที่จะอธิบายให้เขาฟัง “คุณรู้ไหมว่า ดอกไม้ที่คุณให้ฉัน คนไทยเอาไว้ไหว้พระ เอาไว้ไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่นับถือบูชา ไม่ใช่เอามาให้ฉัน” “อ๋อเหรอ” เขาทำเสียงรับรู้ ก่อนฉีกยิ้มกว้าง “ฉันบูชาเธอไง รักด้วยบูชาด้วย เพราะฉะนั้นให้ได้” เพชรหอมระอากับความมึนของราซิเอลโล่ที่อธิบายให้ฟังก็แล้ว แต่ไม่คิดใส่ใจทำตาม “คุณทำอย่างนั้นไม่ได้ ฉันไม่ใช่พระ ไม่ใช่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่คุณจะเอาพวงมาลัยมาให้ฉัน” “ฉันไม่เข้าใจ ทำไมไม่ได้ ก็เธอยังให้คุณอาเลย มันกลมๆ เหมือนกัน ฉันจำได้” เขาเถียงสู้ “นั่นเขาเรียกกันว่ามาลัยไหว้ผู้