“ดังนั้นคุณมู่ก็เลยรับหมอจิ้นเป็นลูกศิษย์เหรอ?”“อื่ม” เจี่ยงเหวินจิ่นพูด “เห็นว่าหมอจิ้นคนนี้รู้แจ้งตั้งแต่เด็ก ๆ คุณมู่เลยให้ความสำคัญมาก”เวินจิ่งซีขมวดคิ้วน้อย ๆ “ผมเคยเจอหมอจิ้นคนนั้นมาก่อน อากัปกิริยาสุภาพอ่อนโยน เข้าหาได้ง่าย แค่ผมรู้สึกว่าบนตัวเขามีความรู้สึกที่บอกไม่ถูกอยู่”เจี่ยงเหวินจิ่นหันไปมองเขา ขมวดคิ้วเล็กน้อย “นายเห็นเขาหน้าตาดีกว่านาย ก็เลยรู้สึกเหมือนเป็นตัวอันตรายละสิ?”เวินจิ่งซี “...”เจี่ยงเหวินจิ่นเอามือตบบ่าของเวินจิ่งซี “เสี่ยวอันหนิงเป็นเด็กชอบคนหน้าตาดี เธอเคยชมหมอจิ้นกับฉันและอาจารย์แม่ว่าหล่อมาก”เวินจิ่งซี “...หล่อยังไงพวกเขาก็เป็นอา ผมคือป๊ะป๋านะ! เสี่ยวอันหนิงต้องชอบผมมากที่สุดอยู่แล้ว!”เจี่ยงเหวินจิ่นหัวเราะ เลิกแกล้งเขาม้าหมุนกำลังหมุน เคล้าคลอด้วยเสียงดนตรีเสี่ยวอันหนิงยิ้มน่ารักสดใส เวินจิ่งซีรีบถ่ายรูปหลาย ๆ ใบ“เนี่ยนอัน หนูอยากนั่งไอ้นี้เหรอ?”เมื่อนั้นก็มีเสียงของครูพี่เลี้ยงจางอวิ๋นดังมาจากด้านข้างเสี่ยวเนี่ยนอันชี้ม้าหมุนพลางพยักหน้า“งั้นเธอบอกกับครูดีไหมจ๊ะ? เธอพูดสิว่าผมอยากนั่งม้าหมุน” จางอวิ๋นแนะนำเสี่ยวเนี่ยนอันอย่างอ่อ
더 보기
