“ใช่ ไม่ว่าฟู่ซือเหยียนจะคิดอะไรอยู่ ขอแค่เจียงเยว่หลานกลับมาหาอาซูอย่างปลอดภัย นั่นก็ถือเป็นเรื่องดีแล้ว!”......เวินจิ่งซีจอดรถที่ลานจอดของสนามบิน และเดินเข้าไปส่งเสิ่นชิงซูข้างในด้วยตัวเองฟู่ซือเหยียนยังมาไม่ถึงเสิ่นชิงซูได้รับข้อมูลเที่ยวบินจากฟู่ซือเหยียนแล้ว“ฟู่ซือเหยียนจัดเครื่องบินส่วนตัวไว้” เสิ่นชิงซูหันไปบอกเวินจิ่งซี “คุณกลับไปก่อนเถอะ”เวินจิ่งซีอารมณ์ไม่ดีนัก เขาซุกมือลงในกระเป๋ากางเกงข้างหนึ่ง ก้มหน้าพึมพำ “ผมจะรอให้เขามาก่อนแล้วค่อยไป”“ฉันรู้ว่าคุณเป็นห่วง แต่ไม่ต้องกังวล พอรับแม่ฉันแล้ว ฉันจะรีบกลับมาทันที”“แล้วถ้าฟู่ซือเหยียนใช้น้าเจียงมาขู่คุณล่ะ” เวินจิ่งซีแค่นเสียงเย็นชา “อย่าลืมสิว่าลูกชายสุดที่รักของเขายังรอให้คุณกลับไปเป็นแม่อยู่นะ!”“นั่นไม่ใช่เรื่องที่ฉันต้องคิด ตอนนี้ฉันคิดแค่ว่าจะพาแม่กลับมาได้ยังไง” แววตาของเสิ่นชิงซูแน่วแน่ “เวินจิ่งซี คุณต้องอยู่ที่นี่ ฉันยังมีเรื่องอยากให้คุณช่วย”เวินจิ่งซีเงยหน้าขึ้นมองเธอเสิ่นชิงซูมองเขาแล้วพูด “รอข่าวจากฉันนะ”......ประมาณสิบนาทีต่อมา ฟู่ซือเหยียนก็มาถึงคนที่มากับเขายังมีเส้าชิงด้วยเมื่อเส้าช
Read more