All Chapters of อ้อมกอดมัจจุราช: Chapter 31 - Chapter 40

Chapter 33“ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า?” เขาถามเพลงมีนาหลังจากที่ถอนจุมพิต“ก็ยังเจ็บอยู่ค่ะ แต่ไม่มากเท่าครั้งแรก” เธอตอบอย่างเอียงอาย หลบหลีกสายตาพราวระยับไปด้วยเพลิงพิศวาสของกวินภพ“ฉันเข้าไปจนสุดแล้ว เห็นมั้ยว่ามันไม่เจ็บอย่างที่เธอคิด”เวลานี้กลีบดอกกุหลาบช่องามของเธอ ขยายตัวโอบอุ้มกายชายจนหมดลำตัว ฝังลึกถึงสุดทางสวาท“ฉันจะเดินเครื่องเต็มที่แล้วนะ”ถ้อยคำของเขามาพร้อมกับการยืดลำตัวตรง ขยับเอวใหญ่ซอยตัวตนเข้าสู่ถ้ำสวรรค์แสนหฤหรรษ์ทันที เขาไม่เร่งร้อนที่จะเดินเครื่องเต็มกำลังเพราะรู้ว่าเธอยังใหม่สดในเกมกาม กวินภพจึงค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป ถึงแม้ว่าในใจอยากจะอัดกระแทกเข้าใส่แบบถึงอกถึงใจมากกว่า ให้เพลงมีนาชินกับความแปลกใหม่ที่ได้รับเสียก่อน จากนั้นเขารับรองว่าจะทะลุทะลวงให้สมใจ“อ๊า...อา...อ๊า...คุณทอร์ช”เพลงมีนาครางกระเส่ารับความเสียวกระสันจากความเป็นชายที่ถาโถมเข้าสู่ร่างกายของตน ความเจ็บปวดที่ได้รับจางหายแทนที่ด้วยความสยิวซ่านเต็มรูปแบบ“โอ้ว...แน่นดีเหลือเกิน ช่องทางรักของเธอแน่นสุดๆ เลย พระเจ้า...มันอะไรอย่างนี้”ความตั้งใจของเขาที่ว่า จะค่อยๆ ขับเคลื่อนกามกิจอย่างเชื่องช้า กลับกลายเป็น

Chapter 35“พูดอย่างนั้นมันก็ไม่ถูก จะมาอ้างว่าเป็นบ้านของพี่ท็อปแล้วมอสจะเข้าออกห้องนี้ตามอำเภอใจไม่ได้ แล้วถ้ามอสทำอย่างนี้ได้พี่ท็อปจะไม่ทำบ้างเหรอ เพราะพี่ท็อปมีสิทธิ์มากกว่ามอสอีก”เธอสวนกลับไปอย่างเดือดดาล กวีชาติเป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง พูดยาก นึกอยากจะทำอะไรก็ทำ ไม่ใส่ใจการเรียนเพราะคิดว่าครอบครัวของตนมีเงิน ไม่เรียนไม่ทำงานก็มีเงินใช้สอยไม่ขาดมือ มีกินมีใช้ไปตลอดชีวิต แต่ถึงแม้ว่าชายตรงหน้าจะนิสัยแย่มากเพียงใด แต่เขาก็เป็นเพียงคนเดียวที่จะทำให้เธอเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้...บ้านที่เธอจะต้องนำบางสิ่งบางอย่างออกไปให้ใครคนหนึ่ง เพราะฉะนั้นเธอต้องอดทนกับสองพี่น้องนี้ให้มากที่สุด เสร็จงานเมื่อไหร่ เธอจรลีหนีเมื่อนั้น“แหม...แค่นี้ทำดุไปได้ มอสขอโทษ คราวหน้าจะเคาะประตูนะ”เขายอมอ่อนให้ ไม่อยากให้เพียงรัมภาโกรธไปมากกว่านี้ เพราะตนเองยังไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ เพียงรัมภาเป็นผู้หญิงที่เขาคบนานมากที่สุด และเป็นผู้หญิงที่ไม่ยอมให้เขาเผด็จศึกง่ายๆ ด้วย ในเมื่อเขายังไม่ได้ในสิ่งที่ตนเองต้องการ เขาก็ต้องทำให้เธอไว้วางใจในตัวเขาให้มากที่สุด เพื่อวันที่รอคอยจะได้เดินทางมาถึงในเร็ววัน“ไปเตรียมหนัง

Chapter 37เอกวิทย์รู้ดีว่าวิธีการของเดชดวงนั้นคืออะไร เพราะหลายครั้งที่พวกเขาทำในลักษณะนี้“ก็เออสิวะ ทำเหมือนเดิม”เจ้าของแผนชั่วตอบกลับ เอกวิทย์ยิ้มอย่างพอใจ วาดฝันถึงเวลานั้น เวลาที่เพียงรัมภาอยู่บนเตียงของพวกเขาสามคน“แต่กูไม่อยากทำ กูสงสารรัมภา รัมภาทำเพื่อกูมากนะ”กวีชาติที่มีความคิดส่วนดีอยู่บ้างค้านขึ้น เรื่องที่พี่ชายให้เพียงรัมภาไปทำนั้น เป็นเรื่องที่ยากเอาการเรื่องหนึ่ง แต่เธอก็สามารถทำได้เป็นผลสำเร็จ แม้ว่าจะต้องขุดมารยาหญิงร้อยเล่มเกวียนมาเป็นกำดักหลอกล่อชายเหล่านั้น จนที่ชายให้สมญานามว่า สาวดาวยั่ว กวีชาติรู้ดีว่าเพียงรัมภาไม่ได้เป็นอย่างที่พี่ชายพูด เธอเป็นผู้หญิงที่รักนวลสงวนตัวมากคนหนึ่ง“มึงมาเป็นพ่อพระอะไรตอนนี้วะ ทีเมื่อก่อนมึงยังทำเลย” เดชดวงหันมาต่อว่าเพื่อนที่ไม่ร่วมวงด้วย“ไม่ใช่ว่ากูเป็นพ่อพระ เพียงแต่ว่าครั้งนี้กูไม่อยากทำ” กวีชาติพูดปัด“นั่นแหละเขาเรียกว่าปอดแหก มึงไม่กล้าก็บอกกูมา”“กูพึ่งรู้นะว่ามึงใจป๊อด เรื่องแค่นี้ก็ไม่กล้า ไปนุ่งผ้าถุงโน่นไป”เอกวิทย์พูดดูถูกกวีชาติอีกคน“ถ้ากูรู้ว่ามึงปอดอย่างนี้นะ กูไม่คบกับมึงเป็นเพื่อนหรอก คบให้เสียความรู้สึก” เด

Chapter 39“โอ้ย...กูจะบ้า” เสียงโอดครวญเบาๆ ของกวีวัชน์ดังขึ้นระหว่างทางที่นั่งรถกลับไร่ จะไม่ให้เขาเอ่ยคำนี้มาได้อย่างไร เพราะสาวข้างกายของเขาเล่นถอดเสื้อของตัวเองออก ประหนึ่งว่าเธอกำลังยืนอยู่กลางแดดเปรี้ยง ความร้อนแผดเผากาย และเสื้อผ้าก็จะยิ่งทำให้เธอเกิดความร้อนระคายตัวมากขึ้น จึงต้องถอดออกให้หมด“ไม่ต้องถอดแล้วรัมภา กูอยากจะบ้า”เขาร้องห้ามเสียงหลงเมื่อเห็นเธอกำลังจะถอดชุดชั้นใน แค่เห็นช่วงบนกึ่งเปลือยของเธอเวลานี้ เลือดกำเดาเขาก็แทบจะกระฉูดแล้ว สาเหตุที่เป็นเช่นนี้เพราะ ทรวงอกขนาดใหญ่ที่เขากะทางสายตาได้ว่า น่าจะอยู่ที่ประมาณสามสิบแปดนิ้ว เบียดตัวชิดกันอยู่ในกรวยสีดำลายลูกไม้แสนเซ็กซี่ ล้นทะลักจนเขาละลานตา หากเธอถอดปราการชิ้นสุดท้ายท่อนบนออก เขาต้องรีบควานหาผ้ามาซับเลือดที่ไหลออกทางจมูกแน่นอน“จูบหน่อย จูบฉันสิ จูบฉัน”คราวนี้เขาอยากจะบ้าหนักกว่าเดิม เมื่อเธอตวัดร่างกายมานั่งคร่อมหน้าตักของเขา พยายามจะนำริมฝีปากของตนเองแนบสนิทกับปากหนาที่ส่ายหน้าหนี ทรวงอกนุ่มๆ บึ้มๆ เบียดชิดกับอกกว้างของเขา หัวใจของกวีวัชน์เต้นโครมคราม เนื้อกายร้อนรุ่ม ยิ่งเห็นดอกบัวคู่สวยในระยะประชิด เขาก็แทบจ

Chapter 41เสียงหนาสบถออกมาคำโต เมื่อลำแขนใหญ่คว้าร่างสาวเอาไว้ได้ทัน ยกร่างสาวที่ดีดดิ้นไปยังเตียงใหญ่หนานุ่มก่อนจะทุ่มเธอลงบนเตียง“พี่ท็อปมาหารัมภา รัมภาต้องการพี่ท็อปจะตายอยู่แล้ว”ลำแขนเรียวสวยทั้งซ้ายขวายกขึ้นสูง ยื่นไปตรงหน้าราวกับว่ารอให้เขามากอดร่างของตน บิดร่างส่ายสะบัดไปมา ทรวงอกสาวลูกใหญ่ส่ายล่อตาล่อปากกวีวัชน์เหลือเกิน“กูไม่ใช่ศิลาอ่อนนะโว้ย เล่นยั่วกันอย่างนี้ เดี่ยวพุ่งหลาวซะหรอก”น้ำเสียงสั่นๆ ดังลอดจากปากหนายามที่ได้มองเรือนร่างสะคราญแบบเต็มๆ ตา มองเห็นทุกสัดส่วนของร่างกาย ร่างของเพียงรัมภาเปรียบประดุจนาฬิกาทราย ดอกบัวคู่อวบกลมกลึงน่าสัมผัส ปลายยอดถันสีชมพูระเรื่อน่าลิ้มลอง หน้าท้องแบนราบเนียนสวยไร้ผิวแตกลายให้ระคายตา เอวเล็กคอดกิ่วรับกับสะโพกดินระเบิด“กูตายแน่ๆ” กวีวัชน์เบือนหน้าหนีทันทีที่เรียวขาทั้งสองข้างของเพียงรัมภาแยกออกกว้างเผยความเป็นอิสตรีเพศสีชมพูสด สีนั้นสดราวกับว่าไม่เคยต้องมือชายมาก่อน มันน่าจะมีรอยหมองคล้ำให้เห็นบ้าง เนื่องจากผ่านการใช้งานมานักต่อนัก และที่ทำให้หัวใจของเขากระดอนกระเด็น สติแทบไม่หลงเหลือก็คือพฤกษางามที่เปิดแง้มรอท่า น้ำเสน่หาเยิ้มอาบน