Semua Bab อ้อมกอดมัจจุราช: Bab 21 - Bab 30

Chapter 21“เต็มห้องแล้วไง?” กวินภพพูดกวนๆ นั่งจิบวิสกี้อย่างสบายอารมณ์“ก็...เพลงนอน ฮือ นอนห้องนั้นไม่ได้ ฮือ”“อ้าว!!...ก็เธอขอฉันไปนอนห้องนั้นเองไม่ใช่เหรอ ก็ไปสิ ไปนอนเลย นอนกับพวกมันนั่นแหละ”“เพลงกลัว ฮือ” เธอพูดทั้งน้ำตา“ถ้าไม่นอนห้องนั้นเธอจะไปนอนห้องไหน?”“เพลงนอนบนโซฟาก็ได้ค่ะ นอนในครัวก็ได้ เพลงนอนที่ไหนก็ได้ขออย่าให้เป็นห้องนั้น ฮือ”เพลงมีนาเวลานี้น่าสงสารเหลือเกิน น้ำตาไหลอาบแก้ม น้ำมูกถูกสูดเข้าไปในจมูกเป็นระยะๆ ใบหน้าขาวนวลแปรเปลี่ยนเป็นซีดเผือด ความกลัวอัดแน่นในสมอง“ตามใจอยากจะนอนไหนก็เชิญ” เขาพูดเหมือนกับคนใจดี “แต่ฉันจะบอกอะไรให้อย่างนึงนะ วันนี้จิ้งจกที่นี่จะเยอะเป็นพิเศษ เพราะฉะนั้นอาจจะมีบางตัวเกาะตามหน้าต่าง หรือไม่ก็หาช่องทางเข้ามาในบ้านของฉันเพราะตัวมันเล็กนิดเดียว แล้วเสียงของมันก็จะแข่งกันร้อง ส่งเสียงดังไปทั่วไร่ นี่ไง...พูดไม่ทันขาดคำ มันก็ประสานเสียงร้องกันแล้ว”โชคเข้าข้างเขาเหลือเกิน จังหวะที่เขากำลังหลอกให้เธอกลัว เสียงจิ้งจกก็ร้องประสานกันสามตัว และนั่นยิ่งทำให้ประสาทความกลัวของเพลงมีนาทำงานหนักขึ้น มองซ้ายแลขวาอย่างระแวดระวัง ดวงตาขยายกว้างเมื่อเห

Chapter 24นานเท่านานกว่าที่เขาจะยอมละห่างปากอวบอิ่มบวมเจ่อจากรสจูบ จูบซ้ำๆ หนักบ้างเบาบางหลายครั้งกว่าที่เขาจะตัดใจถอยหนีอย่างตัดใจ เพราะหากเขายังคงมัวเมาอยู่กับกลีบปากสาว รับรองได้ว่าเขาต้องอดใจไม่อยู่ ทำอะไรต่อมิอะไรตามความปรารถนาของห้วงอารมณ์“ถ้าเธอยังไม่นอน ฉันทำมากกว่านี้แน่” คำขู่เบาๆ ดังลอดจากปากหนา เลื่อนตัวลงมานอนข้างกายสาว ตะแคงร่างงามมากอดไว้ในอ้อมแขน“เอ่อ...คุณทอร์ชคะ ปะ...ปล่อยเพลงได้หรือเปล่าคะ เพลงนอนไม่หลับ” เธอหลับไม่ลงแน่หากเขายังกอดเธออยู่อย่างนี้ ใจมันเต้นตึกตักแต่ทว่ารู้สึกอบอุ่นอย่างน่าประหลาด“ถ้าเธอไม่หลับตอนนี้ เธอจะไม่ได้นอนทั้งคืนเลยนะเพลง เพราะฉันจะ...” ดวงตาสาวเบิกกว้างในช่วงวินาทีแรก ก่อนจะปิดเปลือกตาลงในวินาทีต่อมา หลังจากที่ได้ยินถ้อยคำของเขาที่กระซิบข้างๆ หูว่า “...ปล้ำเธอ” กวินภพยิ้มบางๆ เมื่อเห็นปฏิกิริยาของคนที่เขากอด ก่อนจะหุบยิ้มเมื่อตระหนักว่า เธอทำอะไรไว้กับเขาและไร่พฤกษาบ้าง สาวความจำเสื่อมคนนี้ต้องได้รับบทเรียนที่สาสม ไม่ใช่ความรู้สึกอื่นใดที่เริ่มก่อเกิดใจหัวใจของเขาเธอก้าวลงจากเตียงก่อนจะเดินย่องไปยังกระเป๋าเดินทางที่วางอยู่หน้าตู้เสื

Chapter 26กวีวัชน์เดินจากไปพร้อมกับความโกรธที่มีอยู่มากมายในใจของกวินภพ ตอนนั้นเขาอยากจะเอาปืนมายิ่งอีกฝ่ายให้หายแค้น แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะวันนั้นบิดาของเขาได้เดินทางมาที่นี่ และเหนี่ยวรั้งห้ามปรามไม่ให้เขาทำตามใจคิด มันจึงเป็นความเจ็บแค้นที่ลามเลียมาจนถึงทุกวันนี้เสียเงินไม่ว่า เสียหน้ายอมไม่ได้“เธอก็บังคับให้ฉันทำอย่างนี้เหมือนกัน”เขาก้าวขึ้นเตียงอย่างว่องไว ตะครุบร่างสาวที่กำลังพลิกตัวหนี แต่ทว่าเพลงมีนาไม่อาจหนีพ้นเงื้อมมือของมัจจุราชหนุ่มได้ ตกอยู่ใต้ร่างหนาที่คร่อมทับ วินาทีนี้ความกลัวครอบงำจิตใจเธอจนสิ้น ไม่หลงเหลือความรู้สึกอื่นใดเลยแม้แต่น้อย“คุณทอร์ช คุณจะทำอะไรฉัน อย่านะ ลุกขึ้นจากตัวฉันเดี๋ยวนี้”มือที่ยังเป็นอิสระทุบไปยังอกกว้างของเขาจนดังอึกๆ เจ้าของอกแกร่งไม่มีอาการสะทกสะท้านแต่อย่างใด รู้สึกรำคาญมือน้อยๆ ของเธอจนเขาต้องจับมันรวบไว้ในมือแข็งแรง“จะทำอะไรน่ะเหรอ ถามโง่ๆ ก็จะปล้ำเธอน่ะสิ เธอยั่วยวนคนงานของฉันจนหัวปั่นเกือบทุกคน ฉันก็เลยอยากจะรู้ว่าเธอมีอะไรดี พวกมันถึงได้หลงเธอหนักหนา ถึงขนาดตามก้นเธอไปไร่ของไอ้ท็อป สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น พิสูจน์ด้วยตัวของฉันเองนี่แหละ

Chapter 28เพราะมันเป็นโอกาสเดียวที่จะได้แก้แค้นคนที่ชื่อน้องหนูโดยที่พวกเขาเหล่านั้นไม่มีทางรู้ได้เลยว่า เธอใช่คนที่พวกเขาแค้นเคืองหรือไม่ เนื่องจากใบหน้าของเธอเหมือนกับน้องหนูคนนั้นไม่มีผิดเพี้ยน จะให้ไม่เหมือนได้อย่างไรในเมื่อน้องหนูคนนั้นคือเพียงรัมภา น้องสาวฝาแฝดของเธอ...ทุกอย่างจึงชี้ชัดว่าเธอคือน้องหนูไปโดยปริยาย“ฉันดูแล้ว และมั่นใจว่าเธอใช่น้องหนู” เขาก้มใบหน้าพูดกับสาวร่างงาม จากนั้นจึงเงยหน้าสั่งสองลูก “ไปสิวะ กูสั่งตั้งนานแล้วนะ ไป พวกมันคงกระหือรือมาที่นี่ทั้งหมดแน่ คราวนี้แหละเธอจะได้มีผัวทีเดียวเป็นสิบ”“ไม่นะ ไม่ อย่าไป คุณอย่าทำกับฉันแบบนี้ อย่าทำ ฮือ” เพลงมีนาเว้าวอนทั้งน้ำตา นำพาความสงสารมาให้สองพี่น้องยิ่งนัก“เลือกเอาจะกลับขึ้นห้องไปนอนแบให้ฉันดีดี หรือว่าเธอจะนอนแบให้คนงานของฉันกระซวก”รอยยิ้มร้ายแตะแต้มบนใบหน้าของกวินภพ ในจังหวะที่โน้มใบหน้าลงต่ำ กระซิบบอกข้างใบหูสาว บอกสิ่งที่เธอจะต้องเลือก แล้วมั่นใจด้วยว่าเพลงมีนาจะเลือกสิ่งใดทางเลือกของเขานั้นเสมือนกับบีบบังคับไปในตัว จะมีหญิงสาวคนไหนบ้างที่ต้องการเผชิญกับความเลวร้ายนั้น ไม่มีหรอก...เพลงมีนาก็เช่นกัน ฉะนั้

Chapter 30ลิ้นใหญ่ที่ล่วงล้ำเข้ามาพันรัดเกี่ยวรั้งลิ้นนุ่ม กวาดชิมรสหวานที่อุดมซ่านในช่องปากสาว ไล้ตวัดลิ้นไปตามกระพุ้งแก้ม วกกลับมาแลกลัดลิ้นสาวที่ทำงานอย่างไม่เป็นภาษา ตอบโต้ไม่ได้ ถอยหนีก็ไม่พ้นกวินภพจูบเธออย่างคนกระหายหิว เสมือนกับว่าเขาล้างโรยการจุมพิตสตรีมาเนิ่นนานหลายร้อยปี ตะกละตะกลามซอกซอนหารสหวานไม่หยุดหย่อน กวาดลิ้นไปทั่วช่องปากหอมๆ นั้น ทุกพื้นที่ไม่มีจุดไหนเลยที่ลิ้นของเขาเดินทางไปไม่ถึง โรมรันพันรัดลิ้นเล็กจนเพลงมีนาสะท้านเสียวสุดห้วงอารมณ์ความหวานหอมของปากสาวที่เขากวาดต้อนหาความหวานอยู่นี้ ไปกระตุ้นความปรารถนาในร่างกายของเขาให้เดือดพล่านมากยิ่งขึ้น ตัวตนที่แสดงเอกลักษณ์ของความเป็นชาย ดิ้นไปมาอยู่ตรงเรียวขาสวย เขาไม่เคยมีความปรารถนาหญิงสาวคนไหนเท่าเธอมาก่อนเลย เพียงแค่จูบ แค่ลูบไล้ แค่ได้สัมผัสกาย กวินภพอยากจะนำแก่นกายใหญ่ ฝังลึกเข้าสู่กลีบสาว ทะลวงกระแทกให้สะใจ ทว่าอีกความคิดหนึ่งกับแย้งว่า เขามีเวลานั้นทั้งคืน ห้วงเวลานี้คือเก็บเกี่ยวความพิเศษที่ได้รับจากเธอน่าแปลกอยู่อย่างหนึ่งว่า เหตุใดการตอบโต้ ตอบสนองจูบของเพลงมีนาถึงไม่ได้เรื่องเช่นนี้ เธอจะล่าถอยยามที่เขาบุกโ