Semua Bab อ้อมกอดมัจจุราช: Bab 11 - Bab 20

51 Bab

Chapter 11

Chapter 11เหมือนกับครั้งแรกที่ถูกจูบไม่มีผิด อาการตกใจทำให้กลีบปากสวยอ้าค้าง ปลายลิ้นใหญ่จึงแทรกเข้าไปสำรวจในช่องปากสาวอย่างง่ายดาย รัดเกี่ยวพันลิ้นเล็กที่พยายามจะถอยร่นหนี บดขยี้ปากอิ่มหนักหน่วง แรงจุมพิตที่หักหาญน้ำใจทำให้เพลงมีนาคิดจะต่อต้าน มือเล็กผลักร่างหนา ใบหน้าสาวส่ายสะบัดเพื่อไม่ให้เขาจุมพิตเธอได้โดยง่าย ร้องประท้วงในลำคอทว่ามันก็ไม่เป็นตามที่ตนเองคิดไว้ มือใหญ่จับมั่นตรงท้ายทอยของเพลงมีนา ไม่ให้ขยับเขยื้อนเคลื่อนไหวไปไหน ส่งผลให้เธอต้องยอมรับจุมพิตในครั้งนี้ด้วยความจำยอมเรี่ยวแรงทั้งหมดดูจะเหือดหายไปสิ้น เมื่อกระแสบางอย่างแทรกซึมเข้ามาในร่างกาย จุมพิตของเขานั้นสร้างความอ่อนแอให้เกิดขึ้นในจิตใจอย่างมากมาย พ่ายแพ้ หมดแรงต้านทาน จำยอมให้เขาดื่มด่ำความหวานที่ปลูกฝังอยู่ในช่องปากของเธอต่อไปน่าแปลกเหลือเกิน...น่าแปลกจริงๆ ปลายลิ้นของคนแปลกหน้าที่ตวัดโบกลิ้นเล็ก กวาดต้อนซอกซอนหาน้ำหวานรสเลิศอย่างกระหายและเร่าร้อน ไม่ได้ทำให้เธอเกิดความขยะแขยงหรือว่ารังเกียจ ตรงกันข้ามซาบซ่านราวกับเธอกำลังถูกไฟฟ้าสถิตเล่นงาน แปลบปลาบตลอดเวลาในความรู้สึกของกวินภพ เขากำลังถูกดึงตัวลงไปในบ่อโคลนพ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-07-10
Baca selengkapnya

Chapter 12

Chapter 12“นอนห้องที่คุณบอกฉันก็ได้”เธอตอบออกไปเสียงรัว หัวใจเต้นโครมครามหาจังหวะไม่ได้เลย กลัวความบ้าบิ่นของเขาหนักหนา ชายหนุ่มชอบสั่งยิ้มเย็น ก่อนจะเดินฉุดข้อมือสาวให้เดินตามเขาเข้าไปในบ้าน เพลงมีนาที่ไม่ชินกับการใกล้ชิดเกินงามจากชายแปลกหน้า พยายามจะบิดข้อมือของตนเองให้เป็นอิสระ ทว่าข้อมือใหญ่ยิ่งรัดข้อมือเล็กแน่นขึ้นกว่าเดิม จนสาวเจ้าเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด“ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็อยู่เฉยๆ ไม่ต้องคิดจะทำอะไรทั้งนั้น ถ้าทำให้ฉันอารมณ์เสียมากไปกว่านี้ล่ะก็ เจอดีแน่”เขาหันมาคำรามขู่ และคำข่มขู่ของกวินภพได้ผลดีทุกครั้ง เพลงมีนาหยุดการดิ้นรนทั้งหมด เดินตามแรงลากจูงของกวินภพแต่โดยดี ส่วนลูกน้องอีกสองคนได้แยกย้ายกันไปพักผ่อน ปล่อยให้หน้าที่นับต่อจากนี้เป็นของเจ้านายเพียงคนเดียว“นี่แหละห้องของเธอ ขอให้นอนหลับให้สบายนะ เพราะวันพรุ่งนี้นรกจะมาเยือนเธอ”เขาพูดขณะที่เปิดประตูห้องห้องหนึ่งที่อยู่ด้านหลังของบ้าน ก่อนจะผลักร่างสาวให้เข้าไปด้านในจากนั้นก็ปิดประตูล็อคด้วยแม่กุญแจดอกใหญ่กันเชลยของเขาหนี“อ้อ!!...ลืมบอกไป เธออย่าไประรานเจ้าของห้องเดิมเขานะ ต่างคนต่างอยู่ก็แล้วกัน”ก่อนจะเดินออกห่างห้อ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-08-07
Baca selengkapnya

Chapter 13

Chapter 13“ปัง ปัง ปัง ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย พาฉันออกไปที พาฉันออกไปที กรี๊ดดดดดดดดดดด”เธอกรีดร้องอีกครั้ง เมื่อจิ้งจกหนึ่งในสองตัวที่ไต่ขึ้นมา ไต่มาตรงขอบประตูห้อง จนร่างสาวผงะหนีแทบไม่ทัน หน้าตาซีดเซียว หวังลึกๆ ว่าเสียงของเธอจะดังไปจนถึงหูของเจ้าของบ้านแน่นอนกวินภพได้ยินเสียงกรีดร้องนั้น แต่เขาก็ทำนิ่งเฉยดื่มวิสกี้อยู่ตรงบาร์เล็กๆ อย่างสบายใจ ราวกับว่าเสียงหวีดร้อง เสียงร้องขอความช่วยเหลือของเธอนั้น เป็นเสมือนดนตรีอันไพเราะ ส่งเสริมให้รสชาติของวิสกี้เลิศล้ำมากขึ้น เขารอให้เสียงนั้นดังอยู่อีกสักพัก ให้เสียงของเธอเคล้าอารมณ์สุนทรีของเขาอีกสักหน่อย เมื่อรอเวลาจนสมใจแล้ว เขาจึงวางแก้วลงบนบาร์ แล้วเดินไปยังห้องนั้น“ช่วยด้วย ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย ฮือ พาฉันออกไปจากที่นี่ที ช่วยด้วย ปัง ปัง ปัง”เธอร้องไปด้วยทุบประตูไปด้วย สลับกับมองจิ้งจกทั้งสามตัว จนประสาทเธอหลอนไปหมดแล้ว น้ำหูน้ำตาไหลพราก“เป็นไร แหกปากซะลั่นบ้าน?”เสียงที่ได้ยิน นำรอยยิ้มเล็กๆ ให้เกิดขึ้นบนใบหน้าของเพลงมีนา เพราะนั่นคือความหวังเดียวที่จะทำให้เธอออกไปจากห้องนี้ได้“คุณ คุณช่วยฉันด้วยนะ ฉันกลัว ฉันอยู่ในห้องนี้ไม่ได้ ฉ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-08-07
Baca selengkapnya

Chapter 14

Chapter 14เช้าวันใหม่แสงแดดยามเช้าลอดผ่านช่องว่างของใบหน้าที่โบกพัดตามแรงลม เข้ามาทางหน้าต่างที่มีเหล็กดัดติดอย่างแน่นหนา ลำแสงอ่อนๆ นั้นกระทบเข้ากับดวงหน้าหวานสวยของเพลงมีนาที่หลับตาสนิท ไม่รู้สึกอุ่นร้อนใบหน้าจากแสงตะวันที่สาดส่อง เป็นเพราะหญิงสาวที่ติดอยู่ในห้วงนิทราเพิ่งหลับสนิทในตอนใกล้ฟ้าสาง หลังจากที่ค่ำคืนที่ผ่านมา ต้องนอนผวาปะปนกับความหวาดกลัวกับเสียงจิ้งจก สัตว์ที่เธอขยะแขยงและกลัวที่สุดในชีวิต“จะนอนไปถึงไหนแม่คุณ คนอื่นเขาตื่นมาทำงานกันหมดแล้ว”มือแข็งแรงของกวินภพคว้าจับท่อนแขนเล็ก ออกแรงกระชากร่างสวยที่ยังคงนอนหลับให้เธอลุกขึ้นมาอย่างแรง ก่อนจะแผดเสียงพูดใส่หน้าเพลงมีนาที่สะดุ้งตัวตกใจกับการกระทำและน้ำเสียงของเขา“คุณเรียกฉันเบาๆ ก็ได้ ไม่ต้องตะโกนดังขนาดนี้หรอก ปลุกฉันดีดีฉันก็ตื่น”เธอพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ แม้ว่าจะตกอยู่ในอาการงัวเงีย พูดจบก็หาววอดยาวๆ หนึ่งครั้ง“นี่เธอกล้าสั่งสอนฉันเหรอ ฉันเป็นเจ้าของไร่นี้จะทำยังไงก็ได้”คนตัวโตขี้โมโหตวาดกลับ จ้องมองเพลงมีนานิ่ง คำพูดของเขาทำให้อาการง่วงนอนของเธอหายในฉับพลัน โต้ฝีปากกลับไปบ้าง“ก็รู้ว่าคุณเป็นเจ้าของไร่ แต่ก็น่าจ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-08-07
Baca selengkapnya

Chapter 15

Chapter 15 เพลงมีนาหาข้อโต้แย้งกลับไปจนได้ มองเห็นวิธีความจำเสื่อมเท่านั้นที่พอจะทำให้สถานการณ์มันดีขึ้นได้ เพราะหากยอมรับผิดทั้งๆ ที่ไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง มันก็จะไม่สมเหตุสมผลมากนัก บอกไปว่าความจำเสื่อมดีที่สุด นั่นเท่ากับว่าลืมเหตุการณ์ต่างๆ ไปจนหมดสิ้น “แน่ใจนะว่าไม่ได้ทำเป็นแกล้งจำไม่ได้เพื่อหนีความผิด”เขาถามเสียงเครียด ที่เธอพูดออกมานั้นก็มีส่วนถูก เธอทำราวกับว่าไม่ใช่น้องหนูจริงๆ ไม่รู้จักเขา ไม่รู้จักไร่พฤกษา ทว่าน้องหนูที่เขาและทุกคนที่นี่รู้จัก เป็นดาวยั่ว เป็นนักแสดงละครที่เก่งมากคนหนึ่ง แล้วเวลานี้เธออาจจะแสดงละครอยู่ก็เป็นได้ “หรือไม่ก็แสดงละครอยู่ ประมาณว่าทำใจดีสู้เสือ ทำทีเป็นความจำเสื่อม” เขาพูดต่ออย่างไม่เชื่อ กวินภพเคยถูกหลอกมาแล้วครั้งหนึ่ง เขาไม่ยอมถูกหลอกเป็นครั้งที่สองแน่นอน “ฉันความจำเสื่อมจริงๆ จำไม่ได้เลยนะว่าทำอะไรกับที่นี่ไว้บ้าง” เธอยืนกรานคำเดิม “โอเค ความจำเสื่อมก็ความจำเสื่อม ฉันก็มีวิธีที่ทำให้เธอได้ความจำระหว่างที่เธออยู่ที่นี่กลับคืนมาเหมือนกัน”เขายิ้มเย็นหลังจากที่พูดจบ รอยยิ้มและหน้าตาของชายตรงหน้าตอน
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-08-07
Baca selengkapnya

Chapter 16

Chapter 16กวินภพหาช่องทางแก้ตัวได้อย่างสวยงาม สวยงามจนคนที่ถามถึงกับอึ้ง เพลงมีนาหน้าร้อนวูบวาบขึ้นมาทันทีทันใด คิดในใจอยู่ว่า เพียงรัมภาทำถึงขนาดนี้เชียวหรือ ชักอยากรู้เหตุผลที่น้องสาวฝาแฝดทำลงไปมากขึ้นหลายเท่า แต่ก็ยังไม่เข้าใจเรื่องราวทั้งหมดอยู่ดีจนกว่าเธอจะรู้ความจริงทั้งหมด“ฉันก็แค่ถามดูเฉยๆ ว่าแต่ไหนๆ คุณก็บอกมาหมดแล้ว คุณบอกฉันได้มั้ยว่า ฉันทำอะไรให้คุณเจ็บแค้นใจนักหนา ถึงขั้นต้องลักพาตัวฉันมาที่นี่”เธอคิดว่าการถามถึงเรื่องราวทั้งหมดน่าจะดีกว่ามาตามสืบตามหาด้วยตัวเอง และคนที่จะให้คำตอบดีที่สุดก็คือกวินภพ แล้วคนที่เธอถามคำถามตอนนี้ก็ไม่มีอารมณ์ตอบเสียด้วย หน้าแดงก่ำ กรามขบกันแน่น...ของขึ้นอีกแล้ว“อย่าถามคำถามนี้อีกนะ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว เพราะฉันนึกถึงข้อนี้ทีไร ฉันของขึ้นทุกที” เสียงเข้มห้วนโต้ตอบกลับมา เพลงมีนาหยุดคำถามที่จะเปล่งต่อไปทันควัน เธอกลัวที่สุดตอนที่เขาของขึ้น เพราะกวินภพจะทำอะไรได้หลายอย่างโดยที่เธอไม่คาดคิด“งั้นฉันไปทำงานก่อนนะ” เธอรีบนำพาตัวเองออกไปจากจุดนี้ทันที ก่อนที่เขาจะของขึ้นไปมากกว่านี้“เดี๋ยวก่อน” เพลงมีนาหันมามองต้นเสียงช้าๆ เกรงๆ และกลัวๆ“อะไรอีก
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-08-07
Baca selengkapnya

Chapter 17

Chapter 17เพลงมีนาสำรวจภายในครัวที่มีความสะอาดสะอ้านเป็นอย่างมาก ถ้วยชามหม้อและกระทะจัดวางอย่างเป็นระเบียบ โต๊ะตัวใหญ่มีเครื่องปรุงรส เนื้อสัตว์ ผักชนิดต่างๆ วางอยู่เต็มโต๊ะรอให้เธอมาปรุงแต่งรสชาติ เพลงมีนาถึงกับถอนหายใจออกมา เมื่อนึกถึงเมนูแกงเขียวหวานของกวินภพ“มื้อกลางวันที่จะให้เจ้านายกับคนงานกินนอกเหนือจากแกงเขียวหวาน เธอก็สรรหาทำเองก็แล้วกัน” เขาพูดเสียงเรียบ“ทำอะไรดีล่ะ?” เธอถามจักรพงษ์ราวกับว่าจะขอคำแนะนำ“ก็แล้วแต่เธอไง เธอเป็นแม่ครัว สมองก็มีคิดเอาเองสิ” เขาตอบกลับเสียงเรียบ “แล้วอย่าคิดหนีล่ะ เพราะเจ้านายสั่งคนงานในไร่โดยเฉพาะผู้ชายไว้ว่า ถ้าเธอคิดหนีให้จัดการแบบที่อยากจัดการได้เลย”น้ำเสียงเย็นชาตอบกลับไปจนสาวเจ้าทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ คำขู่ของจักรพงษ์เหมือนกับคำขู่ของกวินภพไม่มีผิด แล้วใครบ้างล่ะที่จะกล้าหนี ลูกน้องของกวินภพคนเดิมพูดจบก่อนจะเดินออกไปจากโรงครัวเมื่อเสร็จธุระของตนน้ำตาสาวรินล่วงหลังจากที่ยืนอยู่ตามลำพังในห้องครัว เธอทำกรรมทำเวรอะไรไว้ เหตุใดต้องมาพบเจอกับเรื่องร้ายๆ แบบนี้ด้วย ทำความผิดก็ไม่ได้ทำ แต่ก็ต้องมารับผิดแทนคนอื่นอีก ซึ่งคนอื่นนั้นก็คือน้องสาวขอ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-08-07
Baca selengkapnya

Chapter 18

Chapter 18เธออุทานด้วยความตกใจ เมื่อเธอทำถุงน้ำตาลทรายหกลงไปในกระทะผัดผักครึ่งถุง เสียงอุทานของเพลงมีนาทำให้สองสาวที่กำลังช่วยกันจัดเตรียมถาดให้คนงานหันมามอง คนที่ทำน้ำตาลหกจึงส่งยิ้มให้ ทำราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น “เอาไงดีเนี่ยเพลงเอ๋ย?”เธอถามตัวเอง ก่อนจะคว้าขวดน้ำปลามาเหยาะใส่กระทะเกือบครึ่งขวด เพราะคิดว่าความเค็มของน้ำปลาจะกลบความหวานได้ จากนั้นก็ผัดผักจนเสร็จ เธอจึงหันไปคนแกงเขียวหวานที่อยู่ในหม้อ ให้พริกแกงแตกไปกับน้ำกะทิ“สีมันไม่ค่อยเขียวเลย แล้วมันจะเป็นแกงเขียวหวานได้ยังไง”แม่ครัวคนใหม่บ่นเมื่อเห็นสีของแกงเขียวหวานที่ไม่เขียวสมชื่อ อาจะเป็นเพราะเธอใส่กะทิมากเกินไป เธอหันซ้ายแลขวาเพื่อหาพริกแกงมาใส่เพิ่ม แต่ก็มองหาไม่เจออีกทั้งยังไม่กล้าเอ่ยปากถามมะม่วงกับมะยมด้วย พลันสายตาคู่สวยเหลือบมองไปเห็นตะกร้าใส่ขวดเล็กๆ อยู่หลายขวด มีตัวหนังสือเขียนกำกับไว้ว่า “สีผสมอาหาร” เธอจึงเอื้อมมือไปหยิบตะกร้านั้นมาหวังเหลือเกินว่าจะมีสีผสมอาหารสีเขียวตามที่เธอต้องการ“มีจริงๆ ด้วย” เพลงมีนายิ้มเมื่อมีสีผสมอาหารสีเขียวอยู่ในตะกร้านั้น เธอจึงหยิบมันขึ้นมาเปิดฝาขวดแล้วเทใส่ลงไปในหม้
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-08-07
Baca selengkapnya

Chapter 19

Chapter 19“ฉะ...ฉัน ไม่ได้ลองดี คะ...คือว่า”เธอไม่กล้าพูดออกไปว่าทำกับข้าวไม่เป็นเพราะไม่ใช่น้องหนูแม่ครัวคนก่อน เห็นหน้ากวินภพตอนนี้แล้ว คำพูด ความคิดและทุกสิ่งทุกอย่างที่จะทำลงไปมันหยุดนิ่งในบัดดล เธอกลัวท่าทีของเขาเป็นที่สุด“ไม่ได้ลองดี แล้วทำอย่างนี้ทำไม หา!!...ทำทำไม?” เขาตะคอกถาม“บะ...บอกว่า มะ...ไม่ได้ลองดี ไม่ได้ตั้งใจ” เพลงมีนาเอ่ยเสียงตะกุกตะกัก “อย่างนี้แหละเขาเรียกว่าลองดี...โครม!!” เขากัดฟันพูด ก่อนจะกวาดสำรับอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะให้ล่วงหล่นไปบนพื้น เศษอาหารกลาดเกลื่อน “ในเมื่อเธอกล้าลองดีกับฉัน ฉันก็จะสั่งสอนให้เธอรู้ว่า คนที่กล้าลองดีกับฉันจะต้องเจอกับอะไรบ้าง โดยเฉพาะเธอ...เพลง”เพลงมีนารับรู้ถึงความไม่ปลอดภัยในวินาทีนั้น ถอยร่นหนีไปด้านหลังทว่าเธอก้าวได้เพียงสองก้าวหนทางหนีก็ลางเลือน เนื่องจากลำแขนใหญ่ตวัดเอวเล็กอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกระชากร่างสาวเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของตนเอง“ยะ...” เสียงร้องห้ามยังไม่ทันที่จะเอ่ยออกไปเต็มๆ คำ ริมฝีปากหนาได้รูปบดเบียดเรียวปากอิ่มของเพลงมีนา จูบเธอต่อหน้าคนงานนับร้อยที่นั่งยืนอ้าปากค้าง ตื่นตะลึงกันเป็นทิวแถว ไม่คิดว่าจะได้เห็นภาพนี้
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-08-08
Baca selengkapnya

Chapter 20

Chapter 20คำถามของกวินภพทำให้เธอพูดไม่ออก ตอบไม่ถูก ไม่ว่าจะนอนร่วมห้องกับเขาหรือว่าจิ้งจก เธอก็ไม่ปรารถนาทั้งสองอย่าง ถ้าให้เลือกเธอเลือกนอนกับอย่างหลังมากกว่า“เอ่อ...” เจอคำถามนี้เข้า ปากสาวถึงกับหนักอึ้ง“โอเค ในเมื่อเธอต้องการอย่างนั้นฉันก็ไม่ว่าอะไร เธอกลับไปนอนห้องจิ้งจกได้เลย”เขาเอ่ยอนุญาต พอสิ้นเสียงของกวินภพรอยยิ้มผุดผาดก็ระบายเกลื่อนดวงหน้าสาว หัวใจของคนที่เห็นรอยยิ้มงามน่ารักกระตุกวูบก่อนจะเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ แค่เธอยิ้มโลกทั้งโลกก็สดใส มีเสน่ห์อย่างเหลือร้าย กระชากใจชายให้เต้นถี่แรง ทว่าเขาก็สามารถปัดความรู้สึกหลงใหลที่เข้ามาแทรกในขณะหนึ่งออกอย่างทันท่วงที“ขอบคุณมากค่ะ” เธอพูดพร้อมรอยยิ้ม “เพลงขออีกสักข้อได้หรือเปล่าคะ?” ประโยคนี้เพลงมีนากลั้นใจถามเพราะไม่แน่ใจว่าคำตอบที่จะได้รับ ตรงกับที่เธอภาวนาไว้หรือไม่“ได้คืบจะเอาศอกเหลือเกินนะเพลง” น้ำเสียงของเขาแลดูไม่ใจ “ว่าแต่จะขออะไร?”“เพลงอยากให้คุณทอร์ชเลิกทำอย่างนั้นกับเพลงค่ะ”“เลิกทำอย่างนั้น” เขาทวนเสียงสูง “เลิกทำอะไร?”“ก็เลิก...เลิกจูบเพลงต่อหน้าคนอื่น” เธอก้มหน้าตอบ หน้าแดงแป๊ด“อายเหรอ?” ก่อนจะถามสวนอย่างไม่สะทกส
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-08-08
Baca selengkapnya
Sebelumnya
123456
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status