All Chapters of อ้อมกอดมัจจุราช: Chapter 61 - Chapter 70

Chapter 62“อืม...เราจะอดทนกันให้ถึงที่สุด เพื่อแม่” เพลงมีนารับคำน้องสาวด้วยรอยยิ้ม “จริงสิ รัมภารู้ได้ยังไงว่าพี่อยู่ที่นี่?”ข้อนี้เองที่เพลงมีนายังไม่หายสงสัย แล้วดูเหมือนจะลืมไปแล้วเสียด้วยซ้ำ เมื่อนึกขึ้นได้จึงรีบเอ่ยถาม“คืออย่างนี้พี่เพลง เมื่อวานนี้พี่ท็อปกับรัมภาไปเดินเที่ยวงานกาชาดในตัวเมือง แล้วเกิดเหตุการณ์วุ่นๆ นิดหน่อย ระหว่างที่รัมภาเดินออกมาจากรถสุขาก็เจอคุณทอร์ชยืนอยู่ตรงแถวๆ นั้นพอดี รัมภาหลบไม่ทันนึกว่าตัวเองจะแย่เสียแล้ว แต่พอคุณทอร์ชทักรัมภาว่า เพลง รัมภาก็เลยงง ยังไม่ทันที่จะหายงงดีเลย คุณทอร์ชก็ลากรัมภาดุ่มๆ ไปเลย กว่ารัมภาจะหาทางชิ่งมาได้ก็แทบแย่เหงื่อจับเลยนั่นยังไม่จบนะพี่เพลง พอเจอพี่ท็อป พี่ท็อปก็เปิดฉากถามรัมภาว่า ไหนล่ะน้ำ ไปซื้อน้ำไม่ใช่เหรอ รัมภาก็เลยงง พี่ท็อปก็ชงกลับมาว่า รัมภาความจำสั้นเป็นปลาทองเหรอที่ไม่รู้ว่าตัวเองพูดว่าจะไปไหน ไปทำอะไร รัมภาก็เลยเออออไปตามนั้นเลย แล้วยังหลอกให้พี่ท็อปเล่าเหตุการณ์ที่รัมภาไม่รู้เรื่องให้ฟัง เรื่องที่พี่ท็อปเล่าทำให้รัมภาคิดว่า ผู้หญิงที่อยู่กับพี่ท็อปเมื่อครู่นี้ก็คือพี่เพลงเพราะไม่มีผู้หญิงคนไหนหรอกที่จะเหมือนร

ริมผีปากและลิ้นของเพียงรัมภาไต่ขึ้นสูงไปตามขาแข็งแรง หลังจากที่โยกย้ายใบหน้ามาสร้างความเสียวสะท้านยังปลายเท้าอีกข้างหนึ่ง ไล้เลียไปตามนิ้วเท้าสะอาด ก่อนจะมาอ้าอมหัวแม่โป้ง ขยับปากดูดดึงชั่วครู่ หูก็ฟังเสียงครางครวญของเขาไปด้วยอย่างมีความสุขกวีวัชน์นอนส่ายกระสับร่างบนที่นอนอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เขาหลับนอนกับเพียงรัมภามาแล้วหลายครั้ง แต่ทว่าไม่มีครั้งไหนเลยที่จะทำให้เขารู้จำคำว่าคลั่งได้มากเท่าครั้งนี้ปากและลิ้นเล็กๆ ที่ว่าร้ายยังไม่เทียบเท่ากับมือน้อยๆ ที่เอื้อมสูงกล้าหาญมากอบกุมความเป็นชายที่กำลังเติบโตเต็มตัวอยู่ในมือของเธอ แล้วที่เขาจะเป็นจะตายเสียให้ได้เป็นเพราะ มือนั้นไม่ได้กอบกุมเฉยๆ ยังขยับขึ้นขยับลงอีกด้วย ประสานงานกับปากและลิ้นที่เลื่อนขึ้นสูงมาจนถึงโคนขาเล่นเอาร่างหนาตัวงอเล็กน้อย เมื่อรับรู้ถึงความร้อนผ่าวกองใหญ่อัดแน่นอยู่ตรงบริเวณนั้น“โอ้ว...รัมภาจ๋า” เธอแทรกตัวมานั่งคุกเขาตรงกลางระหว่างร่างชาย มองความอวบใหญ่ที่มือสาวกำแทบไม่มิดอย่างตื่นตาตื่นใจ ไม่ว่าจะกี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่เห็นสิ่งนี้ ความตื่นเต้น ความเร้าใจ ความอยากลิ้มลองก็เกิดขึ้นทุกครั้ง ล่อตาล่อใจ ล่อปากและลิ้นขอ

Chapter 66“อา...พี่ท็อปขา อย่าทรมาน...อย่าทรมานรัมภาเลย ได้โปรด”เพียงรัมภาร้องขอให้คนที่เธอรักช่วยปลดปล่อยความทุกข์ทรมานนี้ เธอปรารถนาจะให้สิ่งที่เคลื่อนไหวในช่องทางรัก เป็นกายชายแข็งแรงเต็มแก่ ต้องการความมันที่ครบเครื่อง ต้องการความสยิวเสียวแบบถึงอกถึงใจ ต้องการรับความสุขที่ซาบซ่านถึงทรวงในโอ้...เธอต้องการเขาเหลือเกิน“ยังหรอก รัมภาต้องทรมานมากกว่านี้”พูดจบร่างกายสูงใหญ่ก็เลื่อนมาอยู่ตรงกลางระหว่างขาเรียวสวย ซุกหน้าลงบนเนินเนื้อนุ่ม ทั้งๆ ที่นิ้วชี้ยังคงขยับซอยอยู่ ส่วนนิ้วโป้งผละห่างเปิดทางให้ลิ้นหนาทำหน้าที่แทน“อ๊า...อา พี่ท็อป พี่ท็อป”เพียงรัมภาปล่อยเสียงครางโหยหวนออกมาบ้าง หลังจากที่ปลายลิ้นสากใหญ่เริ่มทำใหญ่ ปาดเลียน้ำเสน่หาที่ติดตามกลีบดอก ตวัดผ่านรอยแยกขึ้นสูงจนถึงจุดกระสันของสตรี ลงน้ำหนักลิ้นตรงจุดนั้นอย่างหนักหน่วง พร้อมกันนี้ยังขยับนิ้วมือซอยอย่างเป็นจังหวะจะโคน พาร่างสาวลอยละล่องขึ้นสูงสู่ฟากฟ้า ส่งเธอไปคว้าดวงดาวเจิดจรัส“อ๊า...พี่ท็อป พี่ท็อป”สะโพกงามยกขึ้นสูงมากกว่าเดิม ส่ายร่อนรับนิ้วมือร้ายและลิ้นร้อนชื้นที่สมัครสามัคคีแข่งขันกันทำงาน นำพาความสุข อิ่มเอมสู่กาย

เพียงรัมภาย้ำกับตัวเอง คือความจริงที่มีความสุขมากที่สุดในชีวิต น้ำตาสาวไหลรินตกลงไปทางหางตา เขารักเธอ...หัวใจสาวพองโตเมื่อได้ยินคำนี้ ความอ่อนล้าจากหลายสิ่งหลายอย่างที่รุมเร้าถูกขจัดออกไปบ้างบางส่วน ความสุขทั้งทางร่างกายและหัวใจที่ไม่เคยได้สัมผัสมานานก็ได้ประสบและรู้สึกในเวลานี้มีบางอย่างที่กวีวัชน์เข้าใจเธอผิด เรื่องที่ว่านั้นก็คือ เรื่องที่เขาคิดว่าเธอรักกวีชาติ ไม่เลย...ไม่ใช่ เพียงรัมภาไม่เคยรักกวีชาติ ทุกการแสดงออกเป็นแค่ส่วนหนึ่งของแผนเท่านั้นลำแขนเสลายกสูง โอบรอบลำคอแกร่งของกวีวัชน์ กดศีรษะของเขาให้ก้มต่ำลงมาชิดดวงหน้าของเธอ ก่อนที่ริมฝีปากสวยจะประทับลงบนกลีบปากหนา แล้วดันหน้าคมเข้มออกห่างเล็กน้อย พอได้สบตากัน“ใครบอกพี่ท็อปล่ะคะว่า ครั้งหนึ่งรัมภาเคยรักมอส?” เธอย้อนถามด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ ดวงตาประกายสดใส“หมายความว่าไงรัมภา?”“ก็หมายความว่า รัมภาไม่เคยรักมอสน่ะสิคะ ตอนแรกรัมภาคิดว่ามันน่าจะใช่ความรัก แต่พอมาเจอหนุ่มรูปหล่อที่ชื่อกวีวัชน์ในครั้งแรก หัวใจของรัมภาก็กระโดดไปหาพี่ซะงั้น แล้วรักมั่นแค่พี่ท็อปเพียงคนเดียว แต่พี่ท็อปกลับรังเกียจรัมภา ดูถูกรัมภาต่างๆ นานา ทำให้ความร

Chapter 70ชายหนุ่มเอาแต่ใจไม่ยอมเปล่า ยังขู่ทิ้งท้าย แต่สาวเจ้าก็ไม่ยอมลุกไปนั่งบนตักของอีกฝ่าย กลับขยับเก้าอี้ของตนให้เข้าไปใกล้เก้าอี้ที่เขานั่ง“เพลงนั่งติดกับคุณแบบนี้ คงจะป้อนข้าวคุณถนัดนะคะ” “ถ้าเธอไม่มานั่งตักฉันภายในนับสาม ฉันจะไม่กินข้าวแต่จะกินเธอบนโต๊ะนี้แทน” รอยยิ้มหวานๆ เมื่อครู่หุบลงทันควัน แล้วเริ่มใจเต้นแรงเมื่อเขาเริ่มนับ “หนึ่ง...สอง...สะ...”ยังไม่ทันที่จำนวนนับสามจะขับออกมาครบคำ เพลงมีนาก็ยกตัวเองมานั่งบนตักแข็งแรงอย่างเสียมิได้ เธอรู้ดีว่าหากไม่ทำตามที่เขาสั่ง เขาจะทำตามที่พูดออกมาแน่นอน“มานั่งตั้งแต่แรกก็หมดเรื่องแล้ว ต้องให้ขู่อยู่เรื่อยซาดิสต์หรือไง” กวินภพดุทีเล่นทีจริง สาวเจ้าของร่างบางส่งค้อนวงใหญ่ให้กับผู้พูด “เดี๋ยวก็คอหักหรอก ค้อนอยู่ได้ แล้วนี่จะป้อนฉันได้หรือยัง อ๋อ...หรือว่าจะให้ฉันกินเธอแทนข้าวดี”“เอ้าๆๆ กินซะ กินเยอะๆ จะได้ไม่เป็นง่อย เอ๊ย!!...ไม่ใช่เดี๋ยวจะไม่อิ่ม”เพลงมีนาประชด ใช้ช้อนตักอาหารในจานข้าวแล้วป้อนใส่ปากเจ้าของตัก“อ้าปากสิ เดี๋ยวฉันป้อนข้าวเธอบ้าง เราจะได้เท่าเทียมกันไง”เจ้าของไร่ไม่ปล่อยให้เธอท้องกิ่ว ในเมื่อเธอป้อนอาหารเ