Semua Bab สุดทางเสือ: Bab 81 - Bab 90

Lydia - STYLE “…อุ๊ย! วันนี้เจ้านายของนะโมมีแฟนมาคุม เอ๊ย! มีแฟนตามมาดูแลเหรอคะ” ลูกน้องสาวคนสนิททักทายเจ้านายด้วยรอยยิ้มพร้อมกับยกมือไหว้คนทั้งคู่คนที่แก้มเริ่มแดงหันมาถลึงตาใส่ ต่างจากอีกคนที่ขยิบตาเป็นอันว่ารู้กัน “พี่ซื้อข้าวมาฝากด้วยนะ ไปกินก่อนได้เลย เดี๋ยวพี่ช่วยเดียร์ดูแลร้านเอง” “มีซื้อข้าวมาฝากด้วย แบบนี้ต้องยกขึ้นหิ้งให้เป็นเจ้านายอีกคนไปเลยค่ะ” “เบาได้เบา จะกินไหมข้าวอ่ะ ถ้าไม่กิน…”“กินค่ะๆ ไม่แซวแล้วก็ได้” นะโมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ มองคนแก้มแดงที่วันนี้มีหนุ่มตามมาส่งถึงร้าน แต่ดูทรงแล้ว คนนี้น่าจะเป็นตัวจริง คงเห็นกันอีกยาวๆ เลยเชียว “…เขินเหรอ” ลีโอขยับใบหน้าเข้ามาประชิดคนที่ยกมือขึ้นลูบแก้มของตัวเองเบาๆ ก่อนจะเดินไปหย่อนตัวลงนั่งบนที่ประจำของตัวเองในยามที่ปลายจมูกโด่งเลื่อนเข้ามาคลอเคลียใกล้ๆ จนมันเกือบจะชนปลายจมูกของเธออยู่รอมร่อยิ่งทำให้ใจเต้นแรง“ไม่”“ไม่เหลือ เหรอ?”“ไม่ต้องพูด” “เสียงตึงเชียวน้า~ แก้มแดงอีกต่างหาก” “แต่งหน้ามา มันก็ต้องแดงอยู่แล้วไหม”“ไม่ๆ อันนี้มันแดงแบบธรรมชาติ” “มั่วละ เอาหน้าออกไปใกล้ๆ เลย” ลิเดียร์ยกมือขึ้นดันใบหน้าคมคายออกห่าง แต่ดูส

เรียกร้องความสนใจด้วยการแกล้งป่วย! นิ้วยาวเหยียดพิมพ์ประโยคที่ต้องการลงไปในช่องของการค้นหาในโทรศัพท์มือถือ ตอนนี้เขากำลังพยายามอยู่ อยากทำทุกวิถีทางให้เธอใจอ่อน อยากกลับไปอ้อนเธอได้อีก ให้เหมือนวันวานที่เคยผ่านมา ทันทีที่กดค้นหา แนวทางมีเยอะมาก ลีโอเลื่อนอ่านไปทีละประโยคแบบขำๆ ตอนแรกคิดว่าจะหยิบยกสักข้อมาเลียบแบบ ทว่าอีกหนึ่งความคิดกลับแทรกกลางเข้ามาแทนที่ถ้าเขาทำแบบนั้นมันจะรบกวนเธอเกินไปหรือเปล่า มันจะทำให้เธอเหนื่อย ลำบากใจ อึดอัด หรือรู้สึกแย่ไหม? ถ้าเป็นแบบนั้น ผลเสียก็คงไม่ได้ตกอยู่ที่แค่แม่ของลูก แต่ลูกเองก็คงโดนผลกระทบนั้นเหมือนกัน ยอมรับว่าเขาก็ไม่ใช่คนดี และไม่เคยบอกใครว่าตัวเองเป็นคนดีด้วย แต่ครั้งนี้เขากลับไม่อยากทำตัวเลวๆ แบบนั้น ต่อให้ทำลงไปแล้วมันอาจจะได้ผลเพราะเธอใจอ่อน แต่เขาก็ไม่อยากเสี่ยงหากผลมันจะเป็นแบบตรงกันข้าม และแน่นอนว่าถ้าเป็นแบบนั้นเขาไม่โอเคแน่ๆ พยายามแบบถูกวิธีดีกว่า คนเราถ้าใจมันตรงกัน ทุกอย่างมันจะดีเองใช่หรือเปล่า งั้นเขาคงต้องตัดสินใจใหม่ ทำทุกอย่างให้มันถูกต้อง ดีกว่าปล่อยให้มันแย่ไปมากกว่าเดิม “กรี้ดดดดดด!” เสียงร้องที่ดังจากห้องน้ำส่งผลให้ลี

“…เอาล่ะๆ ดึกแล้ว เราเลิกพูดถึงเรื่องของคนอื่นดีกว่านะ” “จะนอน?”“ไม่ๆ เลิกพูดเรื่องของคนอื่น แล้วมาคุยเรื่องของเราไง” คนบอกโน้มตัวขึ้นไปหอมแก้ม ฝังปลายจมูกโด่งคมลงบนพวงแก้มหนักๆ หนวดสั้นๆ พลอยทิ่มโดนแก้มให้ใจสั่นได้อยู่เหมือนกัน “คุยหมดแล้ว” “ยังไม่หมดเลย ยังมีอีกหลายเรื่องเลยที่ต้องคุย” “งั้นก็ว่ามา จะฟังจนกว่าจะง่วงละกันนะ” “พรุ่งนี้เราพาเธอไปเจอเพื่อนเรานะ เดี๋ยวนัดพวกมันมาเจอที่ผับ เดี๋ยวบอกให้พวกมันพาเมียมันมาด้วย จะได้ทำความรู้จักกันไว้หมดทุกคนเลย” “ลีโอ…” “ครับ” คนตอบรับยิ้มให้ สบตาเธออยู่แบบนั้น ไม่ว่าปัญหาของเธอจะคืออะไร เขาพร้อมจะเคลียร์ให้จบ จะได้เริ่มต้นกันใหม่สักที “เธอแน่ใจแล้วเหรอ” “หมายถึง?” “แน่ใจจริงๆ เหรอว่าจะเอาแบบนี้” “อย่าพูดนี้สิเดียร์ อย่าเครียด ถือว่าเราขอร้องนะ อยากให้เธอลองเปิดใจและให้โอกาสเราจริงๆ” “เราแค่กลัวว่าเราจะไม่ได้เป็นคนที่ใช่สำหรับเธอจริงๆ” “มันใช่ที่สุดแล้ว เลิกคิดเอาเองได้แล้ว คุณแม่เครียด เดี๋ยวลูกเครียดตามนะ” ปลอบใจคนข้างๆ ด้วยการวางมือลูบศีรษะทุยเล็กอย่างแผ่วเบา “ขอบคุณนะ” “เรื่อง?”“ทุกเรื่องที่เธอตั้งใจทำเพื่อเรานั่นแหละ ทั้

“พวกมึง…” ลีโอรวบคอของเซย์ที่อยู่ใกล้ที่สุดเข้ามากอดก่อนจะขยับตัวเข้าไปยังตรงกลางของกลุ่มเพื่อนผู้ชายด้วยกัน“อ่า ว่า?” “เดี๋ยวกูมานะ” “มึงจะไปไหน?” องศาถามพร้อมกับหรี่ตามอง ท่าทางดูร้อนรนขึ้นมาแปลกๆ เหมือนกำลังตื่นเต้นอะไรสักอย่าง เข้าใจว่าวันนี้เป็นวันที่ดีของเพื่อน มันก็น่าจะผ่านช่วงเวลานั้นไปแล้วไม่ใช่เหรอ หรือยังเหลืออะไร?“เดี๋ยวพาเมียขึ้นไปดูห้องแป๊บ” “นั่นไง กูคิดไว้แล้วไม่มีผิด” เซย์ดีดนิ้วจนส่งเสียงดัง ส่งผลให้คนที่กำลังถูกจ้องรีบอธิบายทันที“ไม่ใช่แบบนั้น คือกูตั้งใจจะตกแต่งห้องใหม่ แล้วจะให้เดียร์เป็นคนจัดการ เลยถือโอกาสพาเขาไปดูก่อน” “ก็เคยดูแล้วไม่ใช่เหรอวะ กูว่ามึงมีเหตุผลอื่นมากกว่า” ติณห์เอ่ยออกมาอย่างรู้ทัน“ใช่แบบนั้นซะที่ไหนล่ะ ก่อนหน้านี้เคยเห็นก็จริงแต่ตอนนั้นยังไม่มีความคิดที่จะตกแต่งใหม่ไง พอตอนนี้ความคิดเปลี่ยนมันก็ต้องดูอีกครั้งเพื่อความแน่ใจไง” “นี่สินะที่มาของคำว่าแถไปแบบหน้าด้านๆ” ฉลามหลุดขำ และตอนที่เพื่อนกำลังจะอ้าปากเถียงเขาจึงเดินไปแตะบ่าของเพื่อนพร้อมกับกระซิบออกมาเบาๆ “บอกกันตรงๆ ก็ได้ อะไรที่ไม่เข้าใจก็จะพยายามเข้าใจให้” “กวนตีนแล้วหลาม” “จะ

“ยิ้มๆ ยิ้มแบบนี้แปลว่า?” ลีโอเอียงใบหน้ามองสบตากับคนที่นั่งอยู่สูงกว่า ก็เห็นเธอยิ้ม ยิ้มแบบที่เห็นแล้วใจละลาย“แปลว่ายอมให้แก้ผ้าเลยไหม” ลีโอถามย้ำ ตาคมหยุดมองสบตากับเธอขณะลุ้นคำตอบ “ยัง” “ยังไม่ให้แก้ตอนนี้?”“ยังไม่รีบแก้อีก” เนี่ย! พอเจอแบบนี้แล้วหน้าอย่างกูจะไปไหนรอด ชอบโว้ย ชอบแบบนี้ฉิบหาย ชอบเวลาเมียให้ท่ามันทำให้หัวใจเต้นแรงอยู่เรื่อยเลย“แก้ตอนนี้เลย สองวิ” พูดแล้วก็รีบดีดตัวลุก เข็มคงเข็มขัด รีบดึงรีบถอด กลัวแหละ กลัวว่าเธอจะเปลี่ยนใจ “สองวิเสร็จ?”“เธอหยอกแรงไป~” “ก็นึกว่าสองวิเสร็จไง” ลิเดียร์อมยิ้ม ฉีกยิ้มได้กว้างมากกว่าเก่าด้วยซ้ำ“สองวิเพื่อถอดกางเกง ถ้าเสร็จต้องสองวัน”“บ้าเหรอ! เกินไป~” ได้ยินเธอร้องเสียงหลงก็ใจฟูแล้ว ยิ้มจนแก้มแทบแตกเลย “จูบหน่อย” เธอขอ แล้วมีเหรอที่ผัวเธอจะไม่จัดให้ ลีโอพุ่งตัวเข้าไปจูบปิดปากเรียวปากเอิบอิ่มของคนที่ยิ้มให้เขา คนที่รักเขา และเป็นคนที่เขาเองก็รักเธอมาก ลีโอมอบจูบแบบใส่ใจ ละเมียดละไม ทำเหมือนค่อยๆ จูบ แต่แอบแฝงไว้ด้วยความลึกซึ้ง ร้อนแรง ลิ้นสากสอดกระหวัดเข้าไปควานหาความหวาน เกี่ยวพันลิ้นเล็กที่จูบตอบเขา แลกลิ้นจนน้ำลายใสเปรอะเป