All Chapters of เจ้านายครับกลับมาเดตกันอีกครั้งได้ไหม: Chapter 11 - Chapter 20

“คุณทิ ป้ายใหม่สวยเชียวนะคะเนี่ย”เสียงเอ่ยทักจากเลขาสาวของเจ้าของบริษัทเอ่ยทักทายในตอนสายของวันหลังจากที่เธอเพิ่งเดินผ่านมาแถวแผนกไอทีและเห็นป้ายประจำตำแหน่งป้ายใหม่ของเขาซึ่งฝ่ายบุคคลเพิ่งนำมาเปลี่ยนให้เมื่อเช้านี้“ขอบคุณครับ” ทิพากรตอบกลับไปพร้อมรอยยิ้ม ในตอนที่หญิงสาวกำลังจะเดินผ่านโต๊ะทำงานเขาไป หัวหน้าแผนกไอทีก็เอ่ยรั้งเธอไว้ด้วยคำถามที่อยากรู้คำตอบมาตลอดสองสัปดาห์นี้“คะ?”“เอ่อ...ช่วงนี้คุณกานต์ไม่เข้าออฟฟิศหรือครับ ผมไม่เห็นเลย” ทิพากรตัดสินใจถามออกไปในที่สุด“เข้านะคะ แต่ช่วงนี้คุณกานต์อยู่ออฟฟิศอีกบริษัทหนึ่งที่ชั้นบนมากกว่าค่ะ คุณทิมีอะไรหรือเปล่าคะ ฝากเกลแจ้งคุณกานต์ได้นะคะ ช่วงบ่ายเกลต้องเอาแฟ้มด่วนของพี่อุ้มบัญชีขึ้นไปให้คุณกานต์เซ็นพอดี นี่ก็เร่งพี่อุ้มอยู่กลัวทำเอกสารไม่ทัน”“ไม่เป็นไรครับ ของผมไม่ด่วนขนาดนั้น” ตลอดสองเดือนที่เข้ามาทำงานภายใต้บริษัทของคุณกานต์ ทิพากรแทบไม่เห็นหน้าเห็นตาอีกฝ่ายเลย หากไม่นับประชุมงานก็อาจจะเรียกได้ว่า

“ยืนนิ่ง ๆ นะ”เสียงเรียบเอ่ยสั่งนายแบบจำเป็น อติกานต์ลดกล้องลง ดวงตาทอประกายวาววับบางอย่าง ก่อนจะหมุนตัวเดินไปยังโต๊ะอุปกรณ์ด้านหลัง ทิพากรยังคงหายใจไม่ทั่วท้อง แม้ว่าตอนนี้เหมือนว่าเขาจะคุ้นชินกับการถูกสัมผัสตามร่างกายแล้ว แต่สิ่งที่อติกานต์หยิบติดมือกลับมาทำให้เขาต้องชะงักเนกไทสีแดงเบอร์กันดี“คุณ...” นายแบบหนุ่มอ้าปากจะถาม แต่อีกฝ่ายเพียงยกนิ้วแตะริมฝีปากเขาแผ่วเบา ก่อนจะยกผ้าขึ้นคล้องผ่านทาบทับดวงตา“ไม่รู้ว่านายแบบคนนั้นจะมาไหม ผมไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้ คงต้องรบกวนคุณทิแล้ว” อติกานต์เอ่ยบอกเสียงเบา ในขณะที่กำลังผูกปมเนกไทที่ด้านหลังศีรษะของเขา“คุณทิไม่ต้องห่วง แค่ยืนเฉย ๆ แล้วปล่อยให้ผมจัดการเอง”ทิพากรขนลุกวาบเมื่อความมืดเข้าปกคลุมโลกทั้งใบของเขา รู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อน ๆ ของอีกฝ่ายอยู่ใกล้จนแทบแนบชิดใบหน้า อติกานต์ค่อย ๆ ประคองไหล่เขาให้หมุนตัวไปอีกทาง แล้วเลื่อนมือไล้ไปตามแขนจนถึงปลายนิ้ว“วางมือไว้ตรงนี้...” เขาจับมือทิพากรให้แตะลงกับพนักเก้าอี้ที่อยู่ตรงหน้า

“คุณ K อยาก...ออกคำสั่งซันไหมครับ”ทิพากรตัดสินใจเอ่ยถามในที่สุด ไม่ใช่ว่าเขาเล่นกับตัวเองไม่เป็น หากแต่ว่าเมื่อต้องทำแบบนั้นต่อหน้าคนอื่นมือไม้มันก็เริ่มเกะกะไม่รู้จะวางไว้ตรงจุดไหน พลันในหัวก็มีความคิดผุดขึ้นมาว่า สิ่งที่เขากำลังทำนี้เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องหรือไม่“อ้าขากว้างกว่านี้หน่อยครับ” เสียงสั่งจากอีกฝั่งของเครื่องมือสื่อสารดังขึ้นทิพากรค่อย ๆ ขยับเข่าแยกออกจากกันกว้างขึ้นตามที่อีกฝ่ายบอกอย่างเชื่อฟัง มาถึงจุดนี้เขาไม่คิดจะโต้แย้งใด ๆ ส่วนหนึ่งก็เพราะตัวทิพากรเป็นคนออกปากเสนอที่จะทำแบบนี้ให้อีกฝ่ายเอง และอีกส่วนหนึ่งก็คือคนในจอมีส่วนคล้ายกับบุคคลที่เป็นต้นเหตุทำให้ทิพากรว้าวุ่นในวันนี้อยู่หลายส่วน ซึ่งนั่นทำให้ทิพากรจินตนาการถึงบุคคลนั้นขึ้นมาซ้อนทับโดยที่ไม่ทันได้รู้ตัว“ดีมากครับ ซัน” เสียงทุ้มต่ำกล่าวชม แค่เพียงเท่านั้น ปลายนิ้วของทิพากรก็จิกลงบนเนื้อขาตัวเองแน่นขึ้นรู้สึกใบหน้าร้อนวูบ“ลูบลงไปช้า ๆ” คำสั่งต่อมาจากผู้สนับสนุนกระเป๋าหนักชัดเจนและไม่เปิดโอกาสให้ลังเล ทิพากรสูดลมหายใจเข้า

แกร๊ก!เสียงประตูห้องเปลี่ยนชุดเปิดออกพร้อมกับร่างของนายแบบในชุดสูทก้าวเดินออกมา ทิพากรจัดชายเสื้อเชิ้ตซีทรูให้เข้าที่ ในขณะที่ขายังคงก้าวตรงไปยังโซนแต่งหน้าซึ่งมีกระจกบานใหญ่ให้เขาใช้ดูความเรียบร้อยได้ชัดเจนกว่าในห้องเปลี่ยนชุดที่เขาเพิ่งก้าวออกมา“เหมาะมากจริง ๆ”ทิพากรสะดุ้งตกใจกับเสียงที่ดังขึ้นภายในห้อง อติกานต์นั่งไขว่ห้างเอนหลังพิงที่เก้าอี้หน้ากระจกด้วยท่าทางสบาย มือข้างหนึ่งยกขึ้นเท้ากับที่เท้าแขนแตะปลายนิ้วที่คางมองสำรวจ (อดีต) หัวหน้าแผนกไอทีซึ่งในตอนนี้คือนายแบบคนล่าสุดของสูติโอของเขาอย่างละเอียด ราวกับต้องการดูความเรียบร้อยของสินค้าบนตัวนายแบบหนุ่มทุกองศาแต่ในเมื่อมุมมองที่นั่งอยู่นี้ไม่อาจตรวจงานได้ละเอียดเท่าที่ใจนึก อติกานต์จึงลุกเดินเข้าไปหาทิพากร ดวงตาคมสบมองนัยน์ตาสีนิลที่สั่นไหวเล็กน้อยก่อนจะหลบสายตามองไปทางอื่น ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันเบา ๆ ด้วยความประหม่า“หึ”อติกานต์แตะมือลงบนข้อศอกของทิพากรเบา ๆ ส่งสัญญาณให้นายแบบเดินไปยืนอยู่หน้าบานกระจกใหญ่ที่สามารถมองเห็นทิพากรได้ทั้งตัว เจ้าของสตูดิโอถอยไ

ทิพากรนั่งนิ่งมองดูอติกานต์ที่ค่อย ๆ ปลดเข็มขัดออก การขยับเคลื่อนไหวของมือใหญ่ตรงหน้าดูจะเชื่องช้าเหลือเกินในใจของคนที่ได้แต่นั่งดู ทั้งที่ดื่มไวน์แดงรสเลิศไปแล้วหลายอึก ทว่าทิพากรกลับรู้สึกคอแห้งจนต้องกลืนก้อนน้ำลายลงไปคอเพื่อดับความกระหายเมื่อซิปกางเกงถูกปลดลง ความปรารถนาในใจที่ถูกทำลายความยับยั้งลงไปด้วยแอลกอฮอล์จึงทำให้ทิพากรไม่สามารถอดใจตนเองได้ คนอยู่ต่ำกว่าจึงยื่นใบหน้าไปใกล้จนปลายจมูกชิดชั้นในสีดำสนิทของอติกานต์ ทิพากรส่งเสียงครางหวานออกมาเบา ๆ เมื่ออติกานต์เองก็ขยับเท้าเข้ามา ยิ่งทำให้ใบหน้าแนบชิดกับส่วนที่แข็งขึงภายในเนื้อผ้ายืดหยุ่นศีรษะของทิพากรถูกลูบเบา ๆ จากฝ่ามือร้อน กดน้ำหนักเล็กน้อยเพื่อให้ใบหน้าของนายแบบมือสมัครเล่นบดเบียดกับอวัยวะส่วนล่าง อีกฝ่ายถูไถใบหน้าไปมาอย่างหลงใหล การกระทำนั้นเรียกเสียงหัวเราะในลำคออย่างพอใจจากอติกานต์ ประทับใจจนต้องยกกล้องขึ้นมาบันทึกภาพความน่ารักเก็บเอาไว้“รู้จักอ้อนเป็นแมวแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”อติกานต์รู้สึกแบบนั้นจริง ๆ ในมุมนี้ทิพากรไม่ต่างอะไรกับแมวช่างอ้อนที่ชอบถูไถตัวกับแข่งขาเจ้าของ เ